متقاونی را که توسط سخنران ارائه می شود تا هنگام ارائه بحث توسط وی در ذهن داشته باشند. بنابراین دانشجو باید جزئیات مختلفی راہا هم ترکیب نماید تا به طور ناخودآگاه توسط شنوندگان  مورد سؤال واقع نشود. بهترین راه برای سازماندهی یک سمینار ادغام مطالب در همدیگر و ارائه از نتایج را بیان نموده، در مورد هر یک از آنها کمی بحث نماید، سپس در مورد مطالب بعدی صحبت کند و در نهایت با نتیجه گیری مطلب را تمام کند. بنابراین ضرورت دارد دانشجو نکاتی را که مورد نظر هستند و ضرورت دارد به صورت استدلالی (منطقی) بیان شوند، در یک مجموعه سازمان دهد و ارائه نماید. یکی از ساختارهای ساده، ارائه مباحث به صورت سلسه بحث ها و موضوعات فرعی منتزع شده از موضوع اصلی است. در این صورت باید سختران بتواند ارتباط بین بخش ها را با شرحی مختصر در طول سمینار فراهم سازد و موضوع اصلی را به موضوعات فرعی بشکند و هر موضوع فرعی نیز به موضوعات کوچکتر تقسیم نموده تا در هنگام بیان آنها تنها موضوعات واحد ساده شده را توضیح دهد. در این رابطه می توان سؤالات تدوین شده از قبل نیز ارائه و به آن پاسخ داده شود و در پاسخ محاسن و معایب هر یک از راه حلهای ارائه شده بیان گردد. . اکثر دانشجویان ترجیح می دهند سمینار خود را در سه قسمت سازمان داده، دنبال نمایند.

دانشجو در حین ارائه سمینار باید تا آنجا که ممکن است بی خیال باشد یا به نظر برسد که بیخیال است. برای اینکه دانشجو بر هیجانات روحی خود غالب شود، باید در حضور مستمعین خود کاری عادی انجام دهد، مثلاً با گچ کلمه ای را بروی تخته سیاه بنویسد، یا چیزی را از روی نقشه نشان دهد، کاغذ و یا کتابی را تغییر مکان دهد. این عمل به وی این احساسی را خواهد داد که خود را در منزل خویش فرض کرده و با آرامش بیشتری به ارائه سمینار بپردازد. عنوان سمینار نیز می تواند در کاهش ترس نقش داشته باشد، در این رابطه بهتر است دانشجو عنوان هایی را برای ارائه سمینار یا سخنرانی خود انتخاب کند که دقیقاً به آن آگاهی دارد.

دانشجو نباید خواندن متن، به ارائه سمینار بپردازد. دانشجو باید موضوع سمینار بسیار آشنا باشد و نسبت به مسائلی که میخواهد ارائه کند، کاملاً مطلع باشد، به طوری که به خواندن از روی یک متن احتیاج نداشته باشد. خواندن از روی متن برای شنوندگان بسیار خسته کننده است، معمولاً باعث خوابآلودگی شنوندگان می شود. وجود متن پیش نوشته هنگام ایراد سمینار، باعث آن خواهد بود که نیمی از توجه دانشجو را از صحبت کردن بگیرد و خلوص و یکرنگی که باید میان دانشجو و شنونده برقرار باشد از بین رود. خواندن از روی نوشته موجب سلب اطمینان و اعتماد شنونده از دانشجو می شود. حال سؤال این جاست اگر دانشجو متنی برای خواندن نداشته باشد، چطور می تواند همه چیزهایی را که میخواهد بیان کند به خاطر آورد؟ دانشجو باید به خاطر داشته باشد که برای شروع کار باید از متن یا نتهای از پیش آماده شده استفاده کند. زیرا ممکن است در حین ارائه سمینار وی مطلبی را فراموش کرده و به آن نیاز داشته باشد، لذا وجود نوشته در نزد وی میتواند موجب اعتماد به نفس و افزایش قدرت اراده وی شود.