يافته هاي توصيفي حاکي از آن است که اکثر پاسخگويان ، را مردان تشکيل ميدهند و بيشتر در منزل شخصي سکونت داشتند. نحوه تصرف مسکن (مالکيت ) ترکيب اجتماعي محلات را از نظر تنوع گروههاي اقتصادي، قومي و نژادي و نهايتا" طبقه اجتماعي (طبقه درآمدي بالا، متوسط و پايين   نشان ميدهد.   در محله ابيوردي ٥٢.٥% ساکنان «مالک »، ٤٠.٥% مستأجر زندگي ميکنند (وضعيت ٧% نامشخص است ). اين محله تضاد آشکاري را از نظر فزوني درصد مالکان خصوصي ساکن در مقايسه با محلات مسکوني شهرهاي غربي که غالبا مهاجر و مستأجر ميباشند، نشان ميدهد. اين ارقام علاوه بر اين که نمايانگر ترکيب اجتماعي«نسبتا همگن »محله است ، بيانگر پايداري سکونت و علاقه و تمايل نسبي ساکنان به سکونت در محل و اختلاف ناچيز«شکاف قيمت املاک» بين کاربري اراضي در وضع موجود و مطلوبترين کاربري در آينده است .

 اکثر پاسخگويان داراي تحصيلات متوسطه بودند که نمايانگر بالا بودن سطح نسبي آگاهي آنهاست و شاخص فرآيند برنامه ريزي احيا به دليل قدرت تشخيص بالاي آنها ميباشد. نسبت بيسوادي در محله ابيوردي ١١.٧% است که رقم ناچيزي ميباشد و با ساکنان مراکز شهري کشورهاي غربي که غالبا بيسواد و مهاجر ميباشند اختلافي اساسي دارد بيش از ٧٥ درصد از پاسخگويان ابراز داشته اند که مدت اقامت آنها در محدوده ابيوردي، بيشتر از ٥ سال بوده است که نمايانگر پايداري سکونت و جابجايي ناچيز خانوارها در محله است و اين ثبات نسبي خود نمايانگر علاقه به سکونت در محل ميباشد.