حماسی
مانند شاهنامه فردوسی که بزرگترین حماسه در سطح ادبیات جهان است و حماسه های کینگ آرتور انگلستان، رومن رولان فرانسه و زیگفرید آلمان و حتی حماسه های غنی و سرشار هندی و سایر ممالک نیز به عظمت و گستردگی کار فردوسی نمیباشد.
حماسه ها معمولاً اشعار رزمی به حساب میآیند:
به روز نبرد آن یل ارجمند به تیغ و به تیر و به گرز وکمند برید و درید و شکست و بست یلان را سر و سینه و پا و دست در ضمن اشعار تاریخی، میهنی، شعر جنگ و مقاومت، داستانی، تربیتی و اخلاقی، مرثیه و اقسام دیگر نیز وجود دارد. شعر معمولاً در قالب غزل، قصیده، مثنوی، قطعه، رباعی، چهارباره و شعر نو، آزاد و سفید سروده می شود. قطعه های شاعرانه را نیز می توان به حساب آورد. شاعر جوان و باذوق اگر به قدر کافی انواع شعر را مطالعه کند خودش بنا به ذوق و سلیقه و استعداد درونی اش راه خود را پیدا میکند و جهت شعر و قالب وفرم و مضمون و غیره را به طور طبیعی انتخاب می نماید. شعر، شعر نو و قدیم ندارد. شعر اگر شعر باشد، حاوی نکتهای ظریف و بیان زیبا و هماهنگی و احساس لطیف باشد خویست و شعر گفته می شود. هر گفته و نوشتهای که آنی داشته باشد. شعر میباشد. برای یافتن مهارت و زیبایی کلام، حتی کسی که بخواهد شعر در قالب نو بسراید. لازم است که آگاهی و اطلاع کافی از شعر سنتی و کار اساتید کهن داشته باشد تا به سخن چیرهپیروان همه ادیان و باورهاست که نتیجه اش جز سعادت بشر و رستگاری نوع انساننخواهد بود.
حماسی
مانند شاهنامه فردوسی که بزرگترین حماسه در سطح ادبیات جهان است و حماسه های کینگ آرتور انگلستان، رومن رولان فرانسه و زیگفرید آلمان و حتی حماسه های غنی و سرشار هندی و سایر ممالک نیز به عظمت و گستردگی کار فردوسی نمیباشد.
حماسه ها معمولاً اشعار رزمی به حساب میآیند:
به روز نبرد آن یل ارجمند به تیغ و به تیر و به گرز وکمند برید و درید و شکست و بست یلان را سر و سینه و پا و دست در ضمن اشعار تاریخی، میهنی، شعر جنگ و مقاومت، داستانی، تربیتی و اخلاقی، مرثیه و اقسام دیگر نیز وجود دارد. شعر معمولاً در قالب غزل، قصیده، مثنوی، قطعه، رباعی، چهارباره و شعر نو، آزاد و سفید سروده می شود. قطعه های شاعرانه را نیز می توان به حساب آورد. شاعر جوان و باذوق اگر به قدر کافی انواع شعر را مطالعه کند خودش بنا به ذوق و سلیقه و استعداد درونی اش راه خود را پیدا میکند و جهت شعر و قالب وفرم و مضمون و غیره را به طور طبیعی انتخاب می نماید. شعر، شعر نو و قدیم ندارد. شعر اگر شعر باشد، حاوی نکتهای ظریف و بیان زیبا و هماهنگی و احساس لطیف باشد خویست و شعر گفته می شود. هر گفته و نوشتهای که آنی داشته باشد. شعر میباشد. برای یافتن مهارت و زیبایی کلام، حتی کسی که بخواهد شعر در قالب نو بسراید. لازم است که آگاهی و اطلاع کافی از شعر سنتی و کار اساتید کهن داشته باشد تا به سخن چیره شود و کلمات در دستش مانند موم نرم شوند و مانند خمیر مجسمهسازی به سهولت به هر شکلی که بخواهد درآیند. در آن زمان است که می توانند سخنی پایدار و ماندگار به وجود آورد. بشود حافظ و فردوسی و سهراب سپهری و نیما یوشیج.
