ضرورت های زیست محیطی در قراردادهای نفتی قدیمی خصوصا قراردادهای امتیازی و یا مشارکت در تولید کمتر مورد توجه قرارمی گرفت((Gao /1998/p 11 اما در حال حاضر به عنوان یک بند قراردادی درقرارداد با غول های نفتی سرمایه گذار مورد توجه قرار دارد . امروزه هیچ پروژه ی صنعتی نمی تواندآغاز شود مگر اینکه مجوز سازمان محیط زیست منطقه را داشته باشد و پروژه پایان نمی پذیرد مگر اینکه در طول مسیر تائید سازمان محیط زیست را کسب نماید. مسئولیت بین المللی دولت ها نیز حکایت از نظارت دقیق سازمان های محیط زیستی براین امر را دارد. طرفداران محیط زیست در زمان اجرای پروژه به سرعت نقشه های مهندسی این طرح را بررسی می کنند و تصمیم می گیرند که مانع پروژه بشوندیاخیر. برای این منظورسندی تحت عنوان ارزیابی اثرات محیط زیستی Enviromental )EIA (impact Assessment یا ESSHIA ( ENVIROMENTAL-safety –security –health impact Assessment) تهیه می شود. این اسناد قبل از مرحله ی اجرای پروژه با سازمان محیط زیست هماهنگ می شود و ابعاد زیستی آن ارزیابی می گردد.

آلودگی ناشی از منابع و تاسیسات ساحلی

معمولا پسماند های نفتی کارخانه ها و پالایشگاه ها در حین عبور از برج های خنک کننده به دریاها منتقل می شود.(کردوانی ،(150 :1374 وجود تاسیسات پالایشی و پتروشیمی و نیروگاه های دیزلی و گازی که برای عملیات نفتی مورد استفاده قرار می گیرند((Unep /1997/p 12 مخازن متعدد نگهداری نفت خام، فرآورده های نفتی و پتروشیمی، خطوط لوله و نیروگاه، احتمال نشت مواد آلاینده از مخازن و لوله ها به محیط زیست را تشدید می کند. در مورد این نوع از آلودگی به صورت اختصاصی کنوانسیونی وجود ندارد حتی در قانون حفاظت از دریاها و رودخانه های قابل کشتیرانی در مقابل آلودگی ناشی از کشتی ها، به آلودگی های ناشی از پالایشگاه ها اشاره نشده است.