امروزه گردشگري يکي از مهم ترين ارکان اقتصادي جهان است که با توسعه روزافزون خود به يکي از بخش هاي اصلي اقتصادي وسرمايه گذاري درجهان تبديل شده است . گردشگري در حوزه هاي مختلفي صورت مي گيرد که طيف وسيعي از انواع گردشگري با توجه به منابع ،امکانات ومواهب طبيعي،تاريخي،فرهنگي،ورزشي،درماني و...را شامل مي شود.

از الگوهاي فضايي شکل گرفته در عصر پسامدرن ،گردشگري درطبيعت (National tourism)يا طبيعت گردي است . اکوتوريسم گرايش نسبتا تازه در صنعت گردشگري است .محيط طبيعي،چشم اندازها ومناظر زيباي طبيعت ،کانون هاي اصلي وجاذبه هاي گردشگر پذير اين نوع از گردشگري است . کامل ترين تعريف به نقل از سازمان اکوتوريسم در سال ١٣٨٠ اينگونه است :«اکوتوريسم هر نوع گردشگري است که به طبيعت مرتبط باشد به طوري که انگيزه اصلي در اين نوع گردشگري بهره جستن از جذابيت هاي طبيعي يک منطقه ،شامل ويژگي هاي فيزيکي وفرهنگ بومي است وگردشگر پس ازمشاهده جذابيت ها بدون اينکه خللي در آن وارد يا آن را تخريب کند،محل را ترک مي گويد.

بدين ترتيب ضمن بهره گيري از فرهنگ ، سوابق تاريخي ونمونه هاي طبيعي منطقه ، حفظ واحترام به اکوسيستم ،فرصت هاي اقتصادي ودرآمدزايي نيز براي مردم محلي ايجاد مي شود وزمينه حفظ وحمايت جدي تر از جذابيت ها،با منابع مالي تازه تر فراهم مي آيد.در واقع اکوتوريسم آنتي تزي است براي گردشگري که به منافع کوتاه مدت مي انديشد[٤].