بخشی از مقاله
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی اعمال لرزش الکترومغناطیسی حین جوشکاری بر ریزساختار فلز جوش آلیاژ آلومینیوم 6082 انجام گردید. بدین منظور جوشکاری نمونهها در چهار لرزش الکترومغناطیسی متفاوت با ولتاژهای صفر، 12، 20 و 30 ولت و با استفاده از فلز پرکننده AA4043 با روش GTAW انجام شد . ریزساختار فلز جوش بوسیله میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی مجهز به آنالیزگر EDS مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد با افزایش لرزش الکترومغناطیسی ریزساختار فلز جوش ریزدانهتر و توزیع رسوبات یکنواختتر گردیده است.
کلمات کلیدی: آلیاژ آلومینیوم 6082، لرزش الکترومغناطیسی، ریزساختار فلز جوش.
مقدمه
آلیاژهای آلومینیوم-منیزیم-سیلیسیم یا آلیاژهای سری 6000 بهطور گستردهای برای کاربردهای ساختمانی استحکام متوسط استفاده میشوند و همچنین تقاضای روبه گسترشی در صنعت خودرو دارد. این آلیاژها دارای شکلپذیری خوب و استحکام متوسط هستند. قابلیت پیرسختی دارند و بوسیله Mg2Si که فاز اصلی سخت شونده میباشد استحکام دهی میشوند. استحکام آلیاژهای سری 6000 به نوع، مورفولوژی، جهت گیری، چگالی و اندازه رسوبات بستگی دارد.[1] با توجه به کاربرد گسترده صنایعی که این آلیاژها در آنها مورد استفاده قرار میگیرد، لزوم دستیابی به روشهایی که حداکثر کیفیت جوش حاصل را تضمین میکنند به شدت احساس میشود. از این رو روشهایی که منجر به بهبود ریز ساختار فلز جوش میشوند، به عنوان راههایی که در حین عملیات جوشکاری بازده مناسبی نیز دارند، مورد توجه قرار گرفته است. از روشهای گوناگونی مانند اضافه نمودن ذرات جوانهزا، ارتعاش اولتراسونیک و ایجاد لرزش در حوضچه جوش برای ریزدانه نمودن ساختار استفاده میشود .[2] ایجاد لرزش با شدت های بالا می تواند باعث کنترل ساختار دندریتی ستونی نامطلوب، کاهش اندازه دانه های هم محور و در بعضی شرایط ایجاد دانه های کروی غیردندریتی و در نتیجه بهبود خواص مکانیکی می شود .[3] در این تحقیق به بررسی تأثیر لرزش الکترومغناطیسی بر ریزساختار فلز جوش آلیاژ آلومینیوم 6082 پرداخته شده است.
مواد و روش تحقیق
در این تحقیق از ورق آلیاژ آلومینیوم 6082-T6 با ضخامت 6 میلیمتر به عنوان فلز پایه و AA4043 به عنوان فلز جوش استفاده شد. جدول - - 1 ترکیب شیمیایی فلز پایه و فلز پرکننده را نشان میدهد. ابتدا قطعاتی به ابعاد - 100×50×6 - میلی متر از آلیاژ آلومینیوم 6082-T6 از یک ورق با ضخامت 6 میلی متر بوسیله دستگاه برش با آب و فرز تهیه گردیده و طرح اتصال نمونهها به صورت لببه لب جناغی یک طرفه با زاویه پخ 70 درجه با فاصله ریشه 2 میلیمتر و ارتفاع 1 میلیمتر در نظر گرفته شد. ابتدا و انتهای اتصالات به وسیله خالجوش به منظور یکسان بودن درز جوش ثابت گردید. برای جوشکاری از فرایند GTAW با گاز آرگون با درصد خلوص 99/5 درصد استفاده شد. عملیات جوشکاری نمونهها با فلز پرکننده AA4043 در دو پاس و با جریان متناوب و بدون لرزش الکترومغناطیس انجام گردید. سپس به منظور بررسی تأثیر لرزش الکترومغناطیسی جوشکاری سایر نمونهها در همان شرایط فوق و با اعمال لرزش های الکترومغناطیسی با ولتاژهای 12، 20 و 30 ولت انجام گردید. لرزش با استفاده از یک میدان مغناطیسی متناوب که بوسیله یک هسته مسی با سطح مقطع W که در
