بخشی از مقاله
چکیده
یکی از پارامتر های مهم در طراحی لرزه ای سازه ها، مسئله شکل پذیری و قابلیت استهلاک انرژی است که با ورود سازه به ناحیه غیر خطی ظاهر می شود. در طراحی به روش های خطی نیروهای لرزه ای به میزان R برابر کاهش داده می شوند. در آییننامههای کنونی که بر مبنای تحلیل خطی استوارند - مانند استاندارد 2800 ایران - ضریب رفتار برای انواع ساختمانهای متعارف ارائه شده است اما به ضریب رفتار سایر سیستمهای سازهای بالاخص سازههای موضوع این تحقیق - سازههای مجهز به جداساز لرزه ای لاستیکی با ورق فولادی - اشارهای نشده است .
با توجه به این که R پارامتر خیلی مهمی در تعیین نیروی زازله می باشد ، در این تحقیق سعی شده مقدار ضریب رفتار برای انواع مختلف قاب های با مهار بندی بادبندی ارائه شود . که برای این منظور سه قاب بادبندی با طبقات مختلف و نوع بادبندی مختلف مدل سازی و تحلیل گردید و منحنی ظرفیت رسم شده و در نهایت مقدار ضریب رفتار و عوامل تمام سازه ها به صورت جدول گرد آوری شده اند.
مقدمه
لرزش سازهها میتواند باعث آسیب و تخریب سازهای و گاها ضرر های مالی و جانی جبران نشدنی گردد. لرزشهایی که بر اثر نیروی حاصل از زلزله ایجاد میگردد مقیاس وسیعی دارند و باعث شدهاند سازهها حتی در کشورهای پیشرفته نیز آسیب پذیر باشند. برای مقابله با نیروی زلزله فلسفه طراحی بهصورتی است که اجزاء سازهها با استقامت و شکلپذیری لازم طراحی شوند. خاصیت شکلپذیری سازه باعث میشود که اعضاء سازه پس از تحریک توس نیروهای لرزهای وارد محدوده رفتار غیرخطی شده و در نتیجه انرژی وارد بر سازه با استفاده از میرایی ذاتی مصالح مستهلک گردد.
باید به این نکته توجه کرد که تغییر شکل پلاستیک اعضاء منجر به آسیب معینی به سازه می گردد این آسیب باید در حد قابل قبول محدود گردد.یکی از سیستم های حفاظت لرزه ای که به طور گسترده ای در مناطق پیشرفته جهان در حال گسترش می باشد سیستم سیستم جداگرهای لرزه ای پایه می باشد. جداگر لرزه ای ای پایه که توس آقایان اسکینر و همکاران و نعیم و کلی در سال 1999 گسترش و به اوج رسیدند ،تکنیکی است که کاهش اثر یک زلزله را با اصل جداسازی سازه ساختمان از زمین مهیا میکند.
در توسعه مقررات طراحی لرزه ای برای سازه های ساختمانی ، بخش بحث برانگیز ترین موضوع کاهش نیروی جانبی زلزله می باشد که این کاهش یک راه حل خوب دارد و آن افزایش ضریب رفتار ساختمان R می باشد .در جدا سازی لرزه ای دوره ی تناوب سازه به کمک تجهیزاتی که مطابق شکل 1 بین روسازه و بخش پایین دست آن قرار می گیرد افزایش می یابد. افزایش دوره تناوب طبیعی سازه موجب کاهش پاسخ لرزه ای سازه ها در زمان وقوع ارتعاشات با دوره یتناوب حاکم کوتاه تر میگردد .
شکل : 1 تراز جداسازی و اجزای آن
جدا سازهای لاستیکی با ورق های فولادی
جدا سازهای لاستیکی با ورق های فولادی یکی از جداسازهایی هستند که نیاز به انتقال دوره ی تناوب طبیعی سازه و وظیفه ی جدا نمودن ارتعاش رو سازه از بستر خود را برای مهندسان و طراحا برا ورده می کنند. جدا ساز های لاستیکی با ورق فولادی مانطور که در شکل 2 نشان داده شده است از ورقه های نازک لاستیکی و فولادی که به ترتیب بر روی هم چیده شده و تحت فشار و حرارت به شکل مجموعه ای متورق و یکپارچه درمی آیند تشکیل شده اند.این جداسازها که در ابتدا برای ایجاد انعطاف پذیری در پایه پل ها در زمان انبساط و انقباض آنها استفاده شد ، بعدها به منظور رفع مشکل ارتعاش ناشی از حرکت قطارهای زیر زمینی کارکرد مناسبی از خود نشان دادند.
