بخشی از مقاله
چکیده
فرصت هایی برای گنجاندن فعالیت بدنی منظم در زندگی روزمره می توان نه تنها در خارج از منزل بلکه در داخل ساختمان ها نیز یافت. معماران از طریق اقدامات زیر می توانند به انجام فعالیت های جسمانی در زندگی روزانه ساکنان ساختمان ها کمک کنند:
1. افزایش استفاده از پلکان توسط افراد توانمند از طریق جانمایی مناسب پلکان برای استفاده روزانه، نصب نشانه های برانگیزاننده جهت تشویق به استفاده از پله و طراحی پلکان راحت، مطلوب و قابل رویت؛
2. جانمایی کارکردهای ساختمان جهت تشویق به پیاده روی های کوتاه تا فضاهای مشترک مانند اتاق های ناهارخوری و پست، ایجاد مسیرهای پیاده روی جالب و مجهز درون ساختمان ها؛
3. فراهم کردن امکاناتی که حامی ورزش هستند مانند فضاهای مرکزی ویژه فعالیت بدنی، دوش ها، رختکن ها، انبار امن دوچرخه و آب سردکن؛
4. طراحی فضاهای بیرونی و حجم ساختمان به گونه ای که به ایجاد محیط شهری سازگار با عابر پیاده کمک کند و شامل بیشترین تنوع و شفافیت، ورودی ها، پلکان و سایبان های متعدد باشد. مجموعه نوشتار - سلسه مباحث ارتقاء سلامت در طراحی معماری - مطالعهای راهبردی و تحلیلی بر کتاب : DESIGN ACTIVE« » AND HEALTH IN DESIGN PROM OTING PHYSICAL ACTIVITY GUIDELINES است؛ که نگارندگان در 4 مقاله مجزاءه با رویکرد ارتقاء سلامت در طراحی به 4 بخش با عناوین: - طراحی محیطی و سلامت: گذشته و حال - - طراحی شهری: آفرینش یک شهر پویا - - طراحی ساختمان: ایجاد فرصت هایی برای فعالیت جسمانی روزانه - - هم افزایی با طراحی پایدار و عمومی - می پردازند.
مقدمه
طراحی ساختمان ها فرصت بسیار خوبی برای ترویج فعالیت های جسمانی مهم و منظم فراهم می کند. بیشتر مردم 90 درصد از روز خود را در خانه سپری می کنند و اغلب در وضعیت های ساکن قرار دارند. برای بسیاری از افراد اقداماتی مانند بالا رفتن از پله ها یا برخاستن از پشت یک میز برای استفاده از تجهیزات اداری در دسترس ترین و ارزان ترین راه، هرچند مختصر، برای مشارکت در برخی فعالیت های بدنی منظم در طول این کم تحرکی طولانی مدت می باشد. ایجاد ساختمان هایی سازگار با فعالیت عمدتا به یکپارچه سازی فلسفه های طراحی فعال با سیستم های گردشی ساختمان، به ویژه پله ها و آسانسورها، و برنامه آن بستگی دارد. طراحان با حمایت از دسترسی افراد با سطوح تحرک مختلف باید به چهار ویژگی کلیدی توجه ویژه ای داشته باشند:
1. طراحی سیستم گردش در ساختمان یعنی فضاهای داخلی، راهروها، پلکان، آسانسورها و لابی هایی که فضاهای برنامه ریزی شده ساختمان را به هم متصل می کنند. این سیستم گردش فرصت هایی برای راه رفتن که که رایج ترین نوع فعالیت بدنی است، فراهم می کند. پله ها و رمپ ها باید با توجه به اصول دسترسی عمومی طراحی شوند.
2. طراحی هر یک از اجزای ساختمانی مانند پله ها، اتاق های ورزشی، اتاق های دوش، انبار دوچرخه یا پلازاها. طراحی این عناصر می تواند از طریق میزان دسترسی، سهولت، مطلوبیت، ایمنی و راحتی آنها ارتقا یا تنزل پیدا کند. فراهم کردن امکاناتی مانند آب سردکن و نیمکت می تواند از فعالیت بدنی بیشتر حمایت کند. در مقابل، ویژگی هایی مانند پله های برقی غیر ضروری، تاکید زیاد بر آسانسورها و موانعی مانند قفل در، تغییر شیب، طراحی غیر ارگونومیک و چینش ضعیف عناصر ساختمانی می تواند فعالیت بدنی را کاهش دهد.
.3 سازماندهی دقیق برنامه ساختمانی به منظور تشویق به پیاده روی بین نقاط مقصد. ساکنان ساختمان می توانند از طریق جابجایی منظم مثلا تا صندوق پست در یک ساختمان مسکونی یا کافه تریا در محل کار ورزش کنند.
4. تهیه و طراحی فضاهای برنامه ریزی شده پویا از جمله اتاق های ورزش، استخرهای شنا، مسیرهای دو، اتاق های چند منظوره و سایر فضاهای تخصصی ویژه فعالیت بدنی. علاوه بر این استراتژی های طراحی پویا که بر عناصر داخلی ساختمان متمرکز هستند، حجم و طراحی بیرونی یک سازه نیز می تواند فعالیت فیزیکی را با ایجاد یک محیط خیابانی پیاده مدار ترویج کند. گرچه پژوهش محدودی در مورد ارتباط بین طراحی نما و فعالیت بدنی صورت گرفته است، تجربه عملی نشان می دهد ساختمان هایی که شامل ویژگی هایی مانند جزئیات با مقیاس انسانی، ورودی های چندگانه، شفافیت، سایبان ها، پله های بیرونی، ایوان ها و تراس ها هستند می توانند موجب پیاده روی بیشتر شوند.
در نهایت، جانمایی ساختمان نیز می تواند از طریق کنترل مسیرهای پیاده روی، اتصال به خیابان و فضاهای باز تاثیر قابل توجهی بر سطح فعالیت های فیزیکی داشته باشد. خوانندگان برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد استراتژی های طراحی سایت که موجب افزایش فعالیت فیزیکی می شوند، می توانند به فصل 2 "طراحی شهری" مراجعه کنند.
.3,1 تخصیص پلکان برای استفاده روزانه
هدف افزایش میزان بالا رفتن از پلکان به طور روزانه با تعیین دست کم یک راه پله در ساختمان برای استفاده روزمره. استفاده از راه پله یکی از قابل دسترس ترین شیوه ها برای جمعیت بزرگی از شهر نیویورک جهت ادغام فعالیت بدنی در زندگی روزمره می باشد .[1] استفاده از پله باعث سوختن کالری می شود و پژوهش ها استفاده از راه پله را به دیگر مزیت های تندرستی مانند سلامت قلب و عروق مرتبط دانسته اند 36]،35،.[2 بالا رفتن از راه پله موجب بالا رفتن سطح کلسترول خوب افراد می شود .[37]
استراتژی ها ایجاد یک یا چند راه پله برای استفاده روزمره، به شکل راه پله بزرگ اصلی یا پلکان حریقی که به عنوان راه اصلی جابجایی نیز عمل کند. راه پله های بزرگ و پلکان ارتباطی روباز را در حد امکان در نظر بگیرید. تحقیقات نشان می دهد که پلکان های بزرگ در ساختمان ها فرد را به استفاده از آنها دعوت می کنند. شواهد حاکی از آن است که پله ها زمانی افراد بیشتری را جذب می کنند که به خوبی از مسیرهای حرکتی قابل مشاهده باشند، دسترسی به آنها آسان باشد و نازک کاری آنها با نازک کاری سایر راهرو های عمومی هماهنگ باشد .[3] اگر راه پله روزمره به عنوان راه پله اضطراری حریق نیز عمل می کند، دسترسی، قابلیت دید و زیبایی آن را به حداکثر برسانید.
تمرکز بر راه پله به جای آسانسور به عنوان راه اصلی برای جابجایی عمودی برای افرادی که قادر به بالا رفتن از پلکان هستند، به ویژه برای جابجایی میان چهار طبقه یا کمتر. ایجاد سیستم گردش عمودی یکپارچه در ساختمان های بلند مرتبه که از راه پله برای جابجایی میان طبقات مجاور استفاده شود، به گونه ای که آسانسورها اصولا برای جابجایی عمودی تا چهار طبقه یا بیشتر بکار روند.
این استراتژی ممکن است شامل استفاده از یک سیستم آسانسور بدون توقف باشد که در آن تمام آسانسورها به جز یکی از آنها تنها در طبقات معینی توقف می کنند، این امر افراد توانمند را تشویق می کند تا با وجود محقق شدن الزامات قانون معلولان آمریکا برای دسترسی به طبقات مجاور از راه پله استفاده کنند. سایر ویژگی های مورد نظر عبارتند از: پلکان روباز بین دو یا چند طبقه داخل یک دفتر با مالکیت واحد. یکپارچه سازی راه پله با فضاهای ارتباطی اصلی و جابجایی درون ساختمان. راه پله به عنوان جزء جدایی ناپذیر سیستم گردش اصلی ساختمان در نظر گرفته شود.
یک راه پله در لابی اصلی جهت - که ممکن است آسانسور ساختمان را نیز شامل شود یا نشود - و در امتداد پرترددترین مسیرهای داخل ساختمان قرار گیرد. ایجاد دسترسی مناسب به راه پله از بخش های عمومی ساختمان و در صورت امکان، حذف موانع بین راه پله و بخش های طبقات. احتمال استفاده مرتب از راه پله هایی که برای ورود به بخش های طبقات به کلید یا کارت عبور نیاز دارند، کمتر از مسیرهای دسترسی آزاد جهت جابجایی است .[3]
اطلاعات تکمیلی این استراتژی ها می توامند مسائل برنامه ریزی پلکان مانند ایمنی آتش سوزی، خروج و طراحی بدون مانع را تکمیل کنند. بیشتر آیین نامه های ساختمانی، از جمله آیین نامه شهر نیویورک، اصولا راه پله را به عنوان وسیله ای برای خروج اضطراری به شمار آورده و استفاده از آسانسور برای تخلیه اضطراری را منع می کنند. ساختمان هایی که استفاده روزانه از راه پله را دربرمی گیرند، می توانند با معرفی بهتر راه های خروج به ساکنان ایمنی آنها را در شرایط اضطراری افزایش دهند.
دستورالعمل های قانون معلولان آمریکا - ADA - و استراتژی های عمومی طراحی معمولا بر استفاده از آسانسور به عنوان راه اصلی گردش عمودی تمرکز می کنند، اما ایجاد یک سیستم گردش عمودی با استفاده از پله ها و آسانسور های طراحی شده مطابق یا فراتر از دستورالعمل های قانون معلولان آمریکا - ADA - می تواند فعالیت و قابلیت دسترسی هر دو را در مورد کاربران فعال یا دارای محدودیت حرکتی در ساختمان افزایش دهد.
