بخشی از مقاله
چکیده
نانوامولسیونهاي حاوي ویتامین A به روش کمانرژي تشکیل خودبهخودي امولسیون با بهکارگیري سورفاکتانتهاي یونی مختلف؛ تویین 80، 20، 21، 40، نسبت 1:1 تویین20 : 85 و تویین85 ؛ نسبتهاي مختلف فاز روغنی و فاز آبی در سیستم - لغح ولقح - و غلظت ویتامین 3 - A ،6 و 9درصد در میگلیول - 812 تولید گردیدند. آزمونهاي کدورت، نیز براي تعیین خواص فیزیکوشیمیایی نانوامولسیون ها انجام گرفت.
تجزیه واریانس طرح کاملاً تصادفی دادههاي پراکنش نور لیزر کمترین اندازه ذرات را مربوط به فرمولاسیون=%150لقح و% 15 چلغح با استفاده ازتویین 80 و محلول %0/03 ویتامین A در میگلیول 812 نشان داد که برابر 76 نانومتر بود. نمونه اپتیمم در طی مدت زمان نگهداري 3 - ماه - در دماي 25 پایدار ماند. فرمولاسیون بهینه، از نظر کاهش ذرات در مقیاس نانو و توزیع اندازة ذرات باریک و تک مد، ایجاد پایداري در طول زمان و دیگر خصوصیات مورد انتظار مناسب بوده است.
مقدمه:
راهکارهاي مختلفی به منظور جبران کمبودهاي ناشی از دریافت و تولید اندك ویتامین A در بدن و جلوگیري از تجزیه آن پیشنهاد گردیده است که از مهمترین و عملیترین آنها، استفاده از انکپسولاسیون است. نانوانکپسولاسیون را میتوان به عنوان تکنولوژي قراردهی مواد مایع، جامد و گازي شکل درون کپسولهاي کوچک تعریف نمود که در ادامه این کپسولها محتویات درون خود را در مقادیر کنترل شده در طی بازههاي زمانی طولانی مدت، در مناطق هدف رها میکنند.
یکی از سیستمهاي نانوحامل، نانوامولسیون است که سیستمهاي شفاف با اندازه قطرات در محدوده 20-200 نانومتر هستند و با توجه به دارابودن قطرههاي کوچکتر از اندازه طول موج نور، نسبت به امولسیونهاي متدوال، شفافتر بوده و نسبت به پدیدههاي تفکیک گرانشی و تجمع یافتن1 قطرات مقاومت بیشتري دارند - فتحی و همکاران، . - 2012 جهت تشکیل و افزایش سطح بین فاز روغن و فاز آبی نیاز به ورود انرژي به سیستم نانوامولسیون بوده و در نتیجه این سیستمها از لحاظ ترمودینامیکی ناپایدار هستند و تمایل دارند در طول زمان، در اثر پدیدههاي فیزیکوشیمیایی مختلف، به فازهاي تشکیلدهندة خود تفکیک شوند.
این انرژي میتواند توسط ابزارهاي مکانیکی - روش پرانرژي - یا انرژي پتانسیل اجزاي تشکیل دهندة آن - روش کم س انرژي - تأمین شود. در روشهاي کم انرژي، نانوامولسیون در نتیجه انتقال فاز - انتقالی یا کاتاستروفیک - در طی فرایند امولسیفیکاسیون که در دماي ثابت با تغییر در ترکیب یا در ترکیب ثابت با تغییر در دما انجام میگیرد، تولید میشود.
امولسیفایرهاي مورد استفاده در این تکنیک، سورفاکتانت هاي ریز مولکول بوده؛ که قادر به پایدار کردن هر دو نوع امولسیون آب در روغن - حداقل در کوتاه مدت - و امولسیون روغن در آب - در بلند مدت - هستند. تولید خودبهخودي امولسیون یا روش جوانهزنی سورفاکتانت در فاز آبی در نتیجه تیتراسیون یک فاز آلی حاوي محلول هموژنیزة روغن، سورفاکتانت هیدروفیل و حلال قابل امتزاج با آب در فاز آبی است.
امولسیفیکاسیون خودبهخودي توسط مکانیزمهاي مختلفی مثل انتشار مواد موجود در محلول بین دو فاز، آشفتگی بین سطحی، گرادیان کشش سطحی، مکانیزم پراکندگی و مکانیزم کندانس شدن انجام میگیرد که احتمالاً تحت تأثیر ترکیبات سیستم و ویژگیهاي فیزیکوشیمیایی آنها مثل ویژگیهاي فیزیکی فاز روغنی و سورفاکتانت است - بوچمال و همکاران،
2004؛ سیلوا و همکاران، . - 2011 هر کدام از فازها حاوي اجزایی هستند که با فاز دیگر غیر قابل امتزاجند؛ یکی از فازها حاوي روغن و دیگري حاوي آب است؛ سورفاکتانت نیز در یکی از دوفاز قرار دارد. زمانی که دو فاز در مجاورت هم قرار میگیرند، سورفاکتانت که در هر دو فاز قابل امتزاج است، به تدریج از فازي که در آن حضور داشت به فاز دیگر مهاجرت میکند. با مهاجرت این ترکیب، مساحت بین سطحی افزایش مییابد، آشفتگی بین سطحی ایجاد میشود و در نهایت امولسیون تسکیل میشود. میتوان با تغییر دادن شرایط همزدن و نوع فازهایی که براي تولید امولسیون از آنها استفاده شده بود، اندازة قطرات را کنترل نمود - روآ و مکلمنتز،
صابري و همکاران - 2013 - در تحقیق خود، تأثیر ترکیب سیستم و شرایط تهیه را روي سایز قطرات نانوامولسیونهاي حاوي ویتامین غ تهیه شده با استفاده از روش امولسیفیکاسیون خود به خودي بررسی کردند. در بین سورفکتانتهاي مورد استفاده شامل توینهاي 20 و 40 و 60 و 80 و 85، توینهاي 80 بیشترین تأثیر را در تولید قطرات ریز با استفاده از این روش داشته است.هدف این کار پژوهشی، آمادهسازي فرمولاسیون بهینه نانوامولسیون حاوي ویتامین A پالمیتات به روش تشکیل خودبه خودي و تعیین خصوصیات پایداري آنها است.
