بخشی از مقاله
چکیده
آسیاهای صنعتی نقش مهمی در خردایش مواد معدنی ایفا میکنند. خردایش مواد معدنی در این آسیاها براساس دوران مخزن استوانه ای حول محور افقی صورت میگیرد. لازمه دوران آسیا حول محور افقی وجود یاتاقانهای ژورنال میباشد.
در این تحقیق با توجه به اهمیت این یاتاقانها و سیستم روانکاری آنها به بررسی وضع این یاتاقانها با استفاده از آنالیز روغن و آنالیز ترموگرافی پرداخته شده است. با استفاده از تکنیکهای ذکر شده عیوب به وجود آمده در سیستم روانکاری یاتاقانهای آسیا به سرعت شناسایی و نسبت به رفع آنها اقدام گردید.
مقدمه
خردایش مواد معدنی در اندازههای بسیار ریز توسط آسیاهای صنعتی صورت میگیرد. استفاده از این آسیاها به جای چند مرحله خردایش صرفهجویی زیادی در هزینههای کارخانه به همراه خواهد داشت.[1] اساس کار آسیاهای خودشکن بر برخورد مواد درون مخزن استوانهای آسیا و غلتیدن آنها بر روی یکدیگر استوار است. در صورت وجود گلولههای فولادی برای بهبود فرایند خردایش این آسیاها به نوع نیمهخودشکن تغییر مییابند. نام گذاری Ag mill و Sag mill برای این نوع آسیاها از Autogenous Grinding و Semi Autogenous Grinding گرفته شده است که به معنای خودشکن و نیمهخودشکن میباشد.
امروزه سیستمهای خودشکنی بسیار مورد توجه قرار گرفته و در فرآوری دامنه وسیعی از مواد معدنی چه در مدارهای قدیمی و چه در مدارهای جدید به کار گرفته میشوند. اما با توجه به شرایط کاری سخت این آسیاها احتمال بروز خرابی بالقوه در آنها زیاد است و به همین دلیل همواره مورد توجه میباشند. از حساسترین اجزاء این تجهیز، میتوان به یاتاقانهای ژورنال آن اشاره کرد.
این یاتاقانها سبب حرکت دورانی آسیا حول محور افقی که لازمه خردایش مواد معدنی است میشوند. میتوان گفت که از کار افتادن آنها منجر به توقف تجهیز و همه تجهیزات پاییندستی در کل خط تولید میگردد و جایگزینی آن نیز در کوتاه مدت امکان پذیر نمیباشد. به همین دلیل هر راهکاری که بتواند در بهبود شرایط کارکرد آن موثر باشد ارزش اجرایی قابل توجهی خواهد داشت.
در این تحقیق سعی شده است که با استفاده از تکنیکهای پایش پیشبینانه شرایط این یاتاقانها بهبود داده شود. انتخاب مناسبترین روش پیش بینی عیب مهترین گام در کشف عیب میباشد. بررسی نتایج نشان خواهد داد که استفاده همزمان از تکنیکهای پایش وضعیت میتواند در تشخیص بهتر وضعیت تجهیزات کمک نماید.
روشهای مدیریت تعمیرات
برای درک بهتر نگهداری و تعمیرات پیشبینانه، ابتدا باید تکنیکهای سنتی در نظر گرفته شود. صنایع و کارخانهها عموما از سه نوع تعمیرات استفاده میکنند:
-1کار تا خرابی
-2تعمیرات پیشگیرانه
-3تعمیرات پیشبینانه در ادامه به شرح هریک از این روش ها پرداخته خواهد شد.
کار تا خرابی
کار تا خرابی یک تکنیک مدیریت عکسالعملی است که قبل از انجام هر کار نگهداری منتظر خرابی ماشین یا تجهیزات می-ماند، که در واقع یک مدیریت بدون نگهداری میباشد. کارخانهای که از مدیریت کار تا خرابی استفاده میکند هزینهای صرف نگهداری نمیکند تا زمانی که تجهیز یا سیستم خراب شود. از آن جایی که هیچ کاری برای جلوگیری از خرابی صورت نمی-گیرد کارخانه باید قادر به عکسالعمل به همه خرابیهای ممکن در کارخانه باشد. همین امر سبب افزایش هزینههای زیاد انبارداری، نیروی انسانی و همچنین خاموشیهای طولانی مدت و قابلیت در دسترس نبودن ماشین برای تولید را سبب میشود.
تعمیرات پیشگیرانه
جامعترین تعریف از تعمیرات پیشگیرانه میتواند این باشد که همه برنامههای آن براساس زمان میباشد. به عبارت دیگر برنامه تعمیرات براساس گذشت زمان به صورت دورهای یا ساعت کارکرد صورت میگیرد. در تعمیرات پیشگیرانه فرض میشود که ماشینها براساس طبقهبندی خاصشان بر اثر گذشت زمان از رده خارج میشوند. میتوان این گونه نتیجه گرفت که استفاده از این نوع تعمیرات یا سبب تعمیرات غیر ضروری شده و یا اینکه منجر به خرابیهای سنگین میشود.
تعمیرات پیشبینانه
هدف از مدیریت تعمیرات پیشبینانه بررسی منظم شرایط مکانیکی واقعی، عوامل موثر بر شرایط تجهیز و راندمان کارکرد به منظور کشف عیوب در مراحل اولیه و جلوگیری از پیشرفت آنها و همچنین افزایش بهره وری و کیفیت تولید می باشد. در تعمیرات پیشبینانه شرایط کارکرد واقعی سیستمهای حساس کارخانه بدست میآید و بر پایه این اطلاعات واقعی همه فعالیت های تعمیراتی برنامهریزی میشوند. از مزایای تعمیرات پیشبینانه میتوان به افزایش میزان در دسترس بودن تجهیز، کیفیت تولید، بهرهوری، سودآوری تولید کارخانه و کاهش هزینه تعمیرات را نام برد.
یک برنامه مدیریت تعمیرات پیشبینانه از بیشترین ابزار مانند آنالیز ارتعاشات، آنالیز دما، آنالیز روغن که لازمه آن تحلیل توسط نیروی متخصص است، استفاده میکند و هزینههای برنامهریزی نشده تجهیزات را به حداقل میرساند. همچنین این تکنیک اطمینان میدهد که تجهیز در شرایط مکانیکی قابل قبولی در حال کار میباشد.
معرفی یاتاقانهای ژورنال آسیا
آسیا در هنگام چرخش بر روی یاتاقانهای ژورنال قرار گرفته است. شکل 1 نمای کلی یاتاقان های آسیا را نشان میدهد. طرز قرارگیری این یاتاقانها که به اصطلاح کفشک نامیده میشوند به این صورت میباشد که چهار کفشک در قسمت ورود و چهار کفشک در قسمت خروج مستقر شده است. نحوه قرار گیری کفشکهای آسیا از نمای روبرو در شکل 2 نشان داده شده است. این کفشکها از نوع لغزشی قطاعی - pad or packet or shoe bearing - میباشند. قسمتی از آسیا که بر روی کفشک قرار دارد تایر نامیده میشود. طرز شمارهگذاری کفشکها با توجه به شکل 2 به این صورت بوده که اعداد 1 تا 4 مربوط به چهار کفشک در قسمت ورود و اعداد 5 تا 8 مربوط به چهار کفشک در قسمت خروج می باشد.
شکل:1 نمای کلی یاتاقانهای آسیا
شکل:2 نحوه قرار گیری کفشکهای آسیا از نمای روبرو
روانکاری بین یاتاقانهای ژورنال و تایر، مبحث اساسی در حوزه روانکاری آسیاها میباشد. روانکاری روش کاهش اصطکاک و همچنین عاملی برای جلوگیری از تماس مستقیم بین سطوح تماس دو قطعه است که نسبت به یکدیگر دارای حرکت میباشد. براساس نظر سازنده و با توجه به مدار روانکاری کفشکهای آن، در حالت سکون برای راهاندازی آسیا روانکاری یاتاقانها از نوع هیدرواستاتیکی بوده که فشار آن توسط پمپ پرفشار تامین میگردد و باعث معلق نگهداشتن تایر میشود. پس از گذشت 10 ثانیه از چرخش آسیا، نوع روانکاری به هیدرودینامیکی تبدیل میشود. سیستم مذکور با از مدار خارج شدن پمپ پرفشار و وارد شدن پمپهای کمفشار ایجاد میشود.
