بخشی از مقاله
چکیده
خوردگی لولهها و تجهیزات فلزي در واحدهاي نمکزدایی نفت خام سالیانه هزینههاي هنگفتی را به صنعت نفت تحمیل میکند. در واحدهاي نمکزدایی شدت خوردگی در بخش انتقال پساب بسیار زیاد است که علی رغم تزریق مواد کند کننده، خوردگی همچنان غیرقابل کنترل میباشد.
استفاده از لولههاي غیرفلزي به ویژه از نوع لولههاي کامپوزیتی GRE در زمان حاضر یکی از بهترین شیوهها در میان روشهاي مختلف کنترل خوردگی میباشد. این لولهها که براساس استانداردهاي معتبر بین المللی تولید و ساخته می شوند، در برابر خوردگی دوام بیشتري داشته و خوردگی الکتروشیمیایی را که مشکل اصلی لولههاي فلزي میباشد را ندارند.
لولههاي GRE به دلیل مقاومت به خوردگی بالا در برابر سیالات خورنده، داراي طول عمر 50 ساله در خطوط انتقال میباشند. در این گزارش سعی شده است که به تفاوتهاي ساختاري لولههاي GRE با لولههاي فلزي اشاره گردد و با تشریح وجوه تمایز خط انتقال لوله کامپوزیتی با خط لوله فلزي، با در نظر گرفتن وضعیت کاري یک خط انتقال، از دو جنبه فنی و اقتصادي مقایسهاي بین این دو نوع لوله انجام گردد. از دید فنی، مسایل مربوط به ضریب اصطکاك، افت فشار، خوردگی، مقاومت در برابرمواد شیمیایی و وزن بررسی شده اند.
از دیدگاه اقتصادي نیز مسایل مربوط به هزینه اجراي خط، مسایل نشت سیال و تعمیرات خط انتقال بررسی گردیده اند.
مقدمه
ایجاد خوردگی در تجهیزات فرآورشی و خطوط لوله انتقال، یکی از مهمترین معضلات صنعت نفت میباشد. شدت و میزان خوردگی با توجه به شرایط انجام عملیات و نوع سیال فرآورشی در تاسیسات مختلف، متفاوت است. در میان تاسیسات فرآورشی نفت خام، بیشترین میزان خوردگی در واحدهاي نمکزدایی به دلیل جداسازي نمک از نفت و تولید پساب به وجود میآید.
پساب، بهره برداري آبی است که در لایه هاي زیرزمینی محبوس شده و همراه با نفت استخراج میگردد و بیشترین حجم را در بین فراورده هاي جانبی بهره برداري نفت و گاز دارا میباشد. در واحدهاي نمکزدایی شدت خوردگی در بخش انتقال پساب بسیار زیاد می باشد. به منظور کنترل خوردگی سالیانه هزینههاي زیادي جهت کاربرد مواد کندکننده خوردگی، پوششهاي مناسب، استفاده از سیستم حفاظت کاتدي براي کاهش خوردگی فلزات مورد استفاده قرار میگیرد که علیرغم استفاده از این روشها، خوردگی همچنان غیرقابل کنترل میباشد.
وجود خوردگی در لولههاي فلزي انتقال پساب سبب نشتی میگردد که بدیهی است وجود نشتی از این خطوط، به ویژه در مناطقی که از لحاظ زیست محیطی داراي حساسیت هستند میتواند خطرات زیادي براي محیط زیست فراهم آورد. بر همین اساس سازندگان قطعات صنعتی همواره به دنبال ساخت تجهیزاتی میباشند که بیشترین مقاومت را در برابر خوردگی داشته باشد. استفاده از لولههاي غیرفلزي از جمله روشهاي جدیدي است که طی چند سال اخیر توجه صنایع را به خود جلب کرده است.
کاربرد لولههاي غیرفلزي کامپوزیتی در زمان حاضر یکی از بهترین شیوه ها در میان روشهاي مختلف کنترل خوردگی میباشد. این لولهها قادرند به عنوان یک کاندیداي توانا در خطوط انتقال با لولههاي فلزي رقابت کنند. لولههاي کامپوزیتی به ویژه از نوع 1غلندر برابر خوردگی دوام بالایی داشته و خوردگی الکتروشیمیایی که معضل اصلی لولههاي فلزي میباشد، را نخواهند داشت. این لولهها به دلیل مقاومت به خوردگی بالا داراي طول عمر 50 ساله در خطوط انتقال هستند.
لولههاي کامپوزیتی اپوکسی - GRE pipe -
موفقترین برنامه کاربردي کامپوزیتها، استفاده از این مواد در ساخت لولههاي کامپوزیتی در صنعت پتروشیمی بوده است.
مناسبترین ماتریس جهت این کاربردها، رزین اپوکسی است. زیرا رزینهاي اپوکسی به دلیل ماهیت خاص خود مقاومت به خوردگی و استحکام بسیار زیادي دارند. سیستمهاي لولهکشی مبتنی بر کامپوزیتهاي اپوکسی یک راه حل ایده آل جهت سیستمهاي نفتی در برابر مایعات بسیار خورنده، در فشار و درجه حرارت و شرایط آب و هوایی مختلف میباشد. استحکام بالا و مقاومت در برابر خوردگی، لولههاي اپوکسی کامپوزیتی را براي صنعت پتروشیمی ایده آل ساخته است.
دستورالعملهاي طراحی که مبتنی بر کاربرد لولههاي اپوکسی کامپوزیتی میباشد، توسط استاندارد هاي ISO و API تدوین شده است که تاثیر چشمگیري در افزایش کاربري این لولهها داشته اند. این لولهها قابلیت کاربرد در اکتشافات نفت، نمک زدایی و لایروبی را دارند. این لولهها جهت انتقال نفت خام که مقاومت به خوردگی و فشار هاي بالا مورد نیاز است نیز با موفقیت به کار میروند.
ویژگی هاي لولههاي کامپوزیتی غلن
معیارهایی که لوله کامپوزیتی را به صورت یک کاندیداي ایده آل براي انتقال سیالات نفتی در آورده است عبارتست از: مقاومت در برابرخوردگی، مقاومت در برابرمواد شیمیایی، مقاومت مکانیکی بالا،
