بخشی از مقاله
کاربرد هوش مصنوعی توزیع شده در مدلسازی شبکه های ادهاک سیار
چکیده شبکه های ادهاک سیار، شبکه هایی هستند که همبندی آنها به دلیل متحرک بودن گرههای شبکه دائماً در حال تغییر است وزیرساخت ثابتی ندارند. برای انتقال اطلاعات در یک شبکه ادهاک نیاز به ایجاد قراردادهای مستحکمی است که بتواند تغییرات دائمی شبکه را تحمل کند. در طراحی الگوریتمهای مسیریابی در این گونه شبکه ها نیز بایستی عدم وجود زیرساخت ثابت که در شبکه های عادی وجود دارد، در نظر گرفته شود. قراردادهای مسیریابی که تاکنون برای شبکه های ادهاک ابداع شده به دو دسته عمده ی پیش فعال و مبتنی بر تقاضا تقسیم بندی می شوند. در قراردادهای پیش فعالی، سعی می شود مسیرها برای کاهش تاخیر برای کاربردهای بلادرنگ به روز نگاه داشته شوند، ولی سربارهای کنترلی زیادی وجود دارد. در قراردادهای مبتنی بر تقاضا سربار کنترلی کم است، اما مسیرها بنا بر تقاضا کشف می شود که با کاربردهای بلادرنگ متناسب نیست. در این قراردادها به ندرت از تکنیکهای هوش مصنوعی استفاده شده است. در این مقاله یک سیستم مسیریابی جدید به نام ادیان که با به کارگیری مفاهیم هوش مصنوعی توزیع شده پیادهسازی شده است، برای مسیریابی در شبکه های ادهاک سیار معرفی می گردد. در سیستم ادیان هر گره به عنوان یک مامور مستقل و خودمختار جهت مسیریابی و انتقال اطلاعات با سایر مامورین سیستم همکاری می نماید. نتایج شبیه سازی شبکه در سیستم ادیان نشان میدهد که این سیستم در شرایط کاملا پویای محیط از استحکام قابل قبولی برخوردار است.
کلمات کلیدی
هوش مصنوعی توزیع شده، شبکه های ادهاک سیار، مسیریابی،
۱. مقدمه
شبکه های ادهاک سیار ، شبکه هایی متشکل از دستگاههای بی سیمی هستند که در کنار هم یک شبکه با قابلیت خود سازماندهی را به وجود میآورند. این شبکه ها دارای هیچ زیرساختار ارتباطی ثابتی نیستند. از آنجا که برد ارسال واسطهای بی سیم محدود است، ارتباطات در این نوع شبکه ها وابسته به گرههای میانی است. بنابراین هر گره در شبکه نقش یک مسیریاب را نیز ایفا می کند. در اینگونه شبکه ها، همبندی شبکه دائما در حال تغییر است. علت این تغییر، سیار بودن گره های شبکه است. علاوه بر این، گره های جدیدی ممکن است در هر لحظه به شبکه اضافه، و یا گره هائی از شبکه حذف شوند و یا اینکه بعضی از گره ها خود را به حالت خاموشی در آورند. به دلیل این ویژگیهای خاصی، مشکل اصلی در شبکه های ادهاک، مسیریابی پویا جهت انتقال موثر اطلاعات در شبکه است. مشکل دیگر مصرف انرژی است. از آنجا که اکثر میزبانهای سیار با باتری کار می کنند و انرژی محدودی دارند، مصرف انرژی آنها باید حتی الامکان کمینه شود. از این پس در این مقاله، برای اختصار از شبکه های ادهاک به جای شبکه های ادهاک سیار استفاده میشود.
شبکه های ادهاک کاربردهای متعددی از قبیل کاربردهای نظامی و برخورد با حوادث طبیعی دارند. با پیشرفتهای جدید در فن آوری رادیویی مثل ایجاد قراردادهای IEEE 802.11a و Bluetooth تحقق کاربردهای دیگری مثل اجرای برنامه های چندرسانهای در این شبکه ها میسر شده است.
توزیع شدگی و پویایی ذاتی شبکه های ادهاک، این دامنه را محیط مناسبی برای بکارگیری تکنیکهای هوش مصنوعی توزیع شده می نماید. تاکنون چندین قرارداد مسیریابی برای این نوع شبکه ها ارائه شده است که اغلب فرضیات ساده کنندهای در مورد میزان متحرک بودن گرههای شبکه در نظر میگیرند. مضافاً اینکه در قراردادهای مسیریابی که تاکنون برای این نوع از شبکه ها پیشنهاد گردیده، به ندرت از تکنیکهای هوش مصنوعی استفاده شده است. از انجا که در شرایط متفاوت خودمختاری و آگاهانه بودن تعاملات بین گره ها باعت پرهیز از شکستها می شود، بررسی امکان بکارگیری روشهای موجود در هوش مصنوعی توزیع شده در مسیریابی شبکه های ادهاک انگیزه مناسبی برای تحقیق خواهد بود.
در این مقاله سیستم جدیدی به نام ادیان " معرفی می شود که در آن گره های شبکه به عنوان مامورین هوشمند در نظر گرفته میشود. مامورین ادیان با تعامل خود به صورت پویا اقدام به مسیریابی و انتقال اطلاعات می کنند. همچنین در سیستم ادیان مامورین به صورت خودمختار رفتار می کنند. در طراحی سیستم ادیان مسایل مطرح در طراحی سیستمهای هوش مصنوعی توزیع شده در نظر گرفته شده است. در این روش سربار مسیریابی در شبکه که یکی از مهمترین عوامل در طراحی یک قرارداد مسیریابی میباشد، نسبت به قراردادهای دیگر کمتر است. همچنین مقدار مصرف انرژی در شبکه متعادل نگاه داشته می شود.
در ادامه ابتدا قراردادهای مسیریابی موجود در شبکه های سیار ادهاک به طور اجمالی در دو دسته قراردادهای مسیریابی پیش فعال " و قراردادهای مبتنی بر تقاضا" ارائه میگردد. سپس نقاط ضعف قراردادهای مسیریابی مزبور و انگیزه استفاده از تکنیکهای هوش مصنوعی توزیع شده مطرح می شود. در ادامه سیستم جدیدی برای به کارگیری تکنیکهای هوش مصنوعی توزیع شده در مسیریابی در شبکه های ادهاک سیار به همراه نتایج شبیهسازی ارائه خواهد شد. در پایان نیز نتیجه گیری از کار انجام شده ارائه می شود.
۲. مسیریابی در شبکه های ادهاک
ماهیت پویا و متحرک بودن گرههای یک شبکه ادهاک، تغییرات نسبتاً زیاد و غیرقابل پیشبینی در همبندی چنین شبکه هایی را محتمل میسازد، که این به نوبه خود باعت پیچیدگی و سختی وظیفه مسیریابی جهت انتقال اطلاعات در شبکه میشود. به دلیل این پیچیدگیها یافتن یک الگوریتم مسیریابی مستحکم یکی از مهمترین موضوعات تحقیقاتی فعال در دامنه شبکه های ادهاک است. تاکنون قراردادهای مسیریابی متعددی در این رابطه ارائه شدهاند، و کارآیی آنها تحت محیطهای شبکه ای مختلف، و شرایط ترافیکی متفاوت مورد مطالعه و مقایسه قرار گرفته است ]۱-۲] در مرجع] ۳ [ مرور اجمالی و مقایسهای از راه حلهای مسیریابی برای شبکه ادهاک، ارائه شده است.
محیط و خصوصیات شبکه های ادهاک، نظیر تحرک و محدودیت انرژی و پهنای باند، لزوم بهینه کردن استفاده از منابع را توسط یک قرارداد مسیریابی مطرح میسازد (یعنی، کمترین سربار کنترل، کمترین سربار پردازشی، جلوگیری از عدم ایجاد حلقه به منظور اجتناب از اتلاف منابع برای ارسال بسته ها در دورها). از طرف دیگر یک قرارداد مسیریابی باید با همبندی متغیر این نوع شبکه ها سازگار باشد. سایر خصیصه های مهم برای یک قرارداد مسیریابی شامل: قابلیت مقیاس دهی، حمایت از اتصالات یکطرفه، امنیت و قابلیت اطمینان، و حمایت از کیفیت سرویس است]۴-۶]
قراردادهای مسیریابی در شبکه های ادهاک، نوعا به دو دسته اصلی تقسیم می شوند: قراردادهای مسیریابی پیش فعال و قراردادهای مبتنی بر تقاضا ]۱] قراردادهای مسیریابی پیش فعال سعی بر نگهداری اطلاعات به روز مسیریابی برای هر جفت از گرههای شبکه از طریق انتشار به صورت دورهای مسیرهای به روز شده در بازههای زمانی ثابتی، می کنند. از آنجا که اطلاعات مسیریابی معمولاً در یک سری جداول نگهداری می شود، این قراردادها گاهاً قراردادهای هدایت شده با جدول نیز نامیده می شوند. اما قراردادهای مسیریابی مبتنی بر تقاضا، تنها وقتی از یک مسیر بهره می برند که نیاز به آن باشد. پروسه کشف یک مسیر، معمولاً با یک درخواست مسیر توسط گره مینا آغاز می شود ]۵۰۱]
1-2 قراردادهای مسیریابی پیش فعال
خصیصه اصلی قراردادهای مسیریابی پیش فعال نگهداری ثابت مسیرهای به تمام گره های دیگر شبکه ، توسط هر گره میباشد. ایجاد و نگهداری مسیره توسط هم پیامهای دوره ای و هم پیامهای مبتنی بر رویداد (به طور مثالی؛ به صورت ماشهای " موقع قطع اتصالات) صورت می پذیرد. قراردادهای نماینده پیش فعال شامل : در قرارداد DSDV که مبتنی بر بردار فاصله است، هر گره یک جدول مسیریابی را که شامل یک مدخل مسیر برای هر مقصد که کوتاهترین مسیر در آن ثبت شده است، نگهداری میکند ا۷] برای اجتناب از حلقه های مسیریابی، از یک شماره توالی مقصد استفاده می شود. یک گره هر وقت تغییری را در همسایگی خود احساسی کند، شماره توالی خود را افزایش میدهد. این شماره برای انتخاب مسیرهای دیگر به یک مقصد مشابه استفاده می شود. گرهها همیشه مسیری را انتخاب می کنند که دارای شماره توالی بزرگتری باشد، از این رو همواره اطلاعات جدیدتر انتخاب می شود.
در قرارداد DSDV ،CGSR با خوشه بندی برای افزایش قابلیت مقیاس دهی قرارداد، توسعه داده شده است ]۸] علاوه بر آن از یک سری روشهای ابتکاری از قبیل زمانبندی اولویت نشانه، زمانبندی کد دروازه"، و رزرو کردن مسیر برای بہبود کارآیی این قرارداد استفاده شده است.
WRP قرارداد پیش فعال دیگری است که در آن از چهار جدول برای نگهداری فاصله، هزینه اتصال، مسیرها و اطلاعات ارسال پیام، استفاده میشود ] ۹ [ اجتناب از حلقه برای تهیه کوتاهترین مسیر برای هر مقصد، مبتنی بر اطلاعات مقصد و گره ملاقات شده قبلی است.
TBRDF یک قرارداد مسیریابی حالت اتصال است که از تکنیک خاصی برای کاهش سربار استفاده می کند [۱] در این قرارداد هر گره یک درخت کوتاهترین مسیر برای تمام گرههای دیگر جستجو می کند، اما برای بهینه سازی پهنای باند، تنها قسمتی از این درخت به همسایههای آن منتقل می شود؛ برای جزئیات بیشتر این قرارداد به ]۵] رجوع شود.
قرارداد FSR نیز یک بهینه سازی بر روی الگوریتم های حالت اتصال است ]۱۱-۱۲] ماهیت FSR به گونه ای است که اطلاعات وضعیت اتصال را به سایر گرههای شبکه مبتنی بر آن که چقدر گرهها از هم دورتر باشند، منتشر میکند. فراوانی انتشار چنین اطلاعاتی به گره های نزدیکتر بیشتر از گره های دورتر است. این بدان معناست که اگر چه مسیرهای دورتر دارای احتمال درستی کمتری هستند، اما زمانی که پیام به مقصد نزدیکتر می شود، دقت مسیریابی افزایش مییابد .
2-2 قراردادهای مسیریابی مبتنی بر تقاضا
در قراردادهای مسیریابی مبتنی بر تقاضا برای کاهش سربار، مسیر بین دو گره تنها زمانی کشف می شود که مورد نیاز باشد . قرار داد های مطرح در این زمینه شامل است
DSR قراردادی است که از ایجاد حلقههای مسیریابی جلوگیری می کند، مسیریابی توسط گره مبدا انجام میشود و به صورت بنا بر تقاضا مسیریابی می کند ]۱۵] روند کشف مسیر تنها زمانی صورت میگیرد که یک گره مبدا یک مسیر معتبر به مقصد در حافظه نهان مسیر خود نداشته باشد؛ مدخلها در حافظه نهان مسیر به طور دائم به روز می شوند. در عین حال مسیرهای جدید یاد گرفته می شود. AODV توسعه ای روی قرارداد DSDV است. AODV تعداد آگهی دادن های مسیر را بوسیله ایجاد مسیرها بنا بر تقاضا بر خلاف نگهداری یک لیست کامل از مسیرها در الگوریتم DSDV کمینه می کند ]۱۶] شبیه به قرارداد DSR، کشف مسیر به صورت بنابر تقاضا صورت می پذیرد. سپس درخواست مسیر بوسیله منبع به همسایهها هدایت می شود. این روند تا وقتیکه مقصد یا یک گره میانی با یک مسیر تازه برای مقصد واقع شود، ادامه مییابد. TORA قرارداد مسیریابی مبتنی بر تقاضای دیگری است که به صورت آغاز شونده از مبداً عمل می کند و روی مفهوم وارونه سازی اتصال گراف جهتدار ناچرخه بنا شده است ا۱۷] این قرارداد در ضمن از تشکیل حلقه در مسیریابی جلوگیری می کند و از لحاظ پهنای باند نیز کارا است. TORA ویژگی تطبیق بالا و سریع در بازیابی یک مسیر در هنگام شکست با تهیه مسیرهای چندگانه برای هر جفت مبدأ و مقصد مطلوب دارد. این ویژگیها قرارداد TORA را به خصوص برای محیطهای ادهاک سیار با پویایی زیاد و اندازه بزرگ با چگالی بالا، مناسب ساخته است. محدودیت اصلی در به کارگیری TORA به علت وابستگی آن به ساعتهای همزمان است. اگر یک گره مجهز به سیستم موقعیتیابی GPS نباشد، یا اختلافی در ساعتها ایجاد شود، الگوریتم شکست خواهد خورد. قرارداد ABR نیز یک قرارداد مسیریابی است که از تشکیل حلقه ها جلوگیری می کند، اما از یک معیار اندازهگیری مسیریابی جدید به نام درجه پایداری انجمنی " در انتخاب مسیرها استفاده می کند. بنابراین مسیر کشف شده می تواند طول عمر بیشتری داشته باشد که نتیجتاً پایداری بیشتر و به روز رساندنهای کمتری را باعت خواهد شد. محدودیت ABR عمدتاً یک راهنمایی دورهای است که برای به کارگیری معیارهای پایداری انجمنی استفاده می شود که ممکن است منجر به مصرف انرژی بیشتری شود ۱۸] مجموعهای از جداول که اختلافات قراردادهای مختلف مسیریابی را از لحاظ پیچیدگی خلاصه کرده است در ]۱] ارائه شده است. به نظر میرسد که قراردادهای پیش فعال مناسب شبکه های ایستا با مقیاس کوچک باشند، در صورتیکه قراردادهای مبتنی بر تقاضا میتوانند در شبکه های با اندازه متوسط و با الگوهای حرکتی ملایم به خوبی کار کنند ]۵]. لذا در چند سال گذشته بیشتر تحقیقات انجام شده به خاطر راه حلهای مقیاس دهی بیشتر بر روی قراردادهای واکنشی صورت متمرکز شده است. علاوه بر قراردادهای مبتنی بر تقاضا و پیش فعالی، رده دیگری از قراردادهای مسیریابی به نام قراردادهای ترکیبی وجود دارد. ZRP مثالی از قرارداد ترکیبی است که هر دو روش واکنشی و پیش فعالی را ترکیب کرده است تا از مزایای هر دو بهره جوید [۱۹]. ZRP حول هر گره یک منطقه تعریف می کند که شامل تمام همسایه های آن گره با فاصله معین شده میباشد. الگوریتم های پیش فعالی و مبتنی بر تقاضا توسط هر گره برای مسیریابی بسته ها داخلی و خارج منطقه به ترتیب استفاده می شود. مسایلی نظیر حرکت، محدودیت انرژی، توزیع غیر عادلانه مصرف انرژی، پهنای باند محدود، و نرخ خطای بالا محدودیتهای جدی در شبکه های ادهاک محسوب میشوند. هم انگونه که اشاره شد، الگوریتمهای مسیریابی ارائه شده در شبکه های ادهاک را می توان به دو گروه اصلی، مسیریابی بنا بر حسب تقاضا و مسیریابی پیش فعال تقسیم نمود. این الگوریتمها معمولاً نیاز به سربار کنترلی زیادی دارند که بر مقیاس دهی شبکه تاثیر به سزایی میگذارد و از لحاظ کارایی شبکه را دچار افت زیادی می نماید؛ زیرا پهنای باند زیادی صرف ارسال بسته های کنترلی می شود و همچنین انرژی گرهها گاهاً بیهود تلف می شود. علاوه بر آن، این الگوریتمها معمولاً تنها یک معیار را بهینه می کنند که آن نیز معمولاً تعداد پرش ها" (تعداد دست به دست شدن بستههای داده تا مقصد) در مسیر است.
۳. استفاده از هوش مصنوعی توزیع شده در مسیریابی شبکه های ادهاک
توزیع شدگی و پویایی ذاتی شبکه های ادهاک، این دامنه را محیط مناسبی برای بکارگیری تکنیکهای هوش مصنوعی توزیع شده می نماید. در اغلب قراردادهای مسیریابی که تاکنون برای این نوع از شبکه ها پیشنهاد گردیده، از این نوع از تکنیکها استفاده نشده است. این امر با وجود مشکلات موجود در این الگوریتم ها که در بخش قبل ذکر شد، انگیزه کافی برای به کارگیری تکنیکهای هوش مصنوعی توزیع شده را باعث می شود.
در این قسمت ابتدا مرور اجمالی بر مهمترین الگوریتمهای ارائه شده در این زمینه خواهیم داشت و در نهایت راهکار خود را بررسی خواهیم نمود.
ARAMA .1-3
ARAMA یک الگوریتم مسیریابی مبتنی بر زیستشناسی است. در طراحی این الگوریتم از مجتمع مورچهها ایده گرفته شده است. بسته های جلورونده برای جمع آوری اطلاعات شبکه و بسته های بازگشتی برای به روز کردن اطلاعات مسیریابی در گره ها استفاده می شوند. ایده این الگوریتم از شباهت شبکه های ادهاک با الگوریتم مسیریابی مورچه ها و خصیصه هایی از قبیل خود ساز بودن، خود تنظیم بودن " و توزیع شدگی ذاتی آنهاست. از مزایای این الگوریتم می توان به پاسخ مناسب به تغییرات، تلاش برای حل مساله به صورت محلی، بهرهگیری از ویژگیهای هر دو مسیریابی پیش فعال و مبتنی بر تقاضا، تعداد مسیرهای زیاد ارائه شده، اتصالات قابل اطمینان، توانایی کنترل به روز رسانی ها و آگهی کردن، اشاره نمود ]۲۰]
Ant-AODV 2-3
قرارداد مسیریابی AODV پیشتر در بخش ۲-۲ بررسی شد. از اشکالات این قرارداد عدم پاسخگویی آن به کاربردهای بلادرنگ است. از طرف دیگر مشکل سیستمهای مبتنی بر مورچهها در شبکه های با پویایی زیاد و طول عمر کم مسیرها است. از آنجا که گره ها برای گرفتن اطلاعات وابسته به مورچهها هستند، در بعضی مواقع به طور ناگهانی، گرههایی که حامل مورچهها هستند، ممکن است از شبکه قطع شوند (به دلیل حرکت پویای گره ها) و یا به حالت خاموشی در آیند. در چنین حالتی تعداد مورچهها در سیستم کاهش مییابد که منجر به ناکارا شدن مسیریابی می شود] ۲۱-۲۲]
Ant-AODV برای فائق آمدن بر مشکلات موجود در قرارداد مسیریابی AODV و مسیریابی مبتنی بر مورچهها طراحی شده است. از ویژگیهای این قرارداد می توان به کاهش تاخیر پایان به پایان و تاخیر کشف مسیر اشاره کرد. همچنین بر خلاف قراردادهای پیشی فعالی پهنای باند شبکه را با سریار کنترلی اتلاف نمی کند.
هیج یک از قراردادهای مسیریابی که تا کنون برای شبکه های ادهاک ارائه شده است، تمامی شرایط مناسب این نوع از شبکه ها را در بر نمی گیرد. به عبارت دیگر معمولا هر قرارداد مسیریابی برای کاربرد خاص و در دامنه خاصی مناسب می نماید. همانطور که پیشتر اشاره شد، توزیع شدگی و پویایی ذاتی شبکه های ادهاک، این دامنه را محیط مناسبی برای بکارگیری تکنیکهای هوش مصنوعی توزیع شده می نماید. در اغلب قراردادهای مسیریابی که تاکنون برای این نوع از شبکه ها پیشنهاد گردیده، از تکنیکهای هوشمند استفاده نشده است و آنهایی هم که از این گونه تکنیکها بهره بردهاند، به هوش جمعی بسنده کردهاند. در هوش جمعی هر عامل به تنهایی قابلیت حل مساله یا بخشی از مساله را ندارد. این نکته منجر به عدم خودمختاری مامورین می شود. به عبارت دیگر این قراردادها در دامنه های مختلف و شرایط متفاوت قابلیت تصمیم گیری و رفتار خودمختارانه را ندارند.
در ادامه این مقاله سیستم جدیدی به نام ادیان که به صورت یک بستر آزمایش طراحی و پیادهسازی شده معرفی میگردد. با استفاده از این سیستم می توان شرایط مختلفی را از نظر همبندی و اندازه شبکه به منظور تعیین معیارهای موثر در استحکام سیستم، آزمایش نمود.
۴. سیستم ادیان
سیستم ادیان که بنا بر حسب تقاضا اقدام به کشف مسیر می نماید، مبتنی بر مذاکره بین گرهها به عنوان مامورین هوشمند، میباشد. در سیستم ادیان مامورین به صورت خودمختارانه رفتار می کنند. در سیستم ادیان مسایلی مطرح در طراحی سیستمهای هوش مصنوعی توزیع شده در نظر گرفته شده است. مسیریابی در این سیستم مبتنی بر مذاکرات بین مامورین برای هدایت بستههای اطلاعاتی است. در طراحی نحوه مذاکرات مامورین، از سیستم شبکه های مقاطعهکاری ]۲۴] الهام گرفته شده است. هر مامور دانش غیرقطعی و محدودی از مامورین دیگر در شبکه دارد که به فرادانش های مورد استفاده در سیستم مایندز (۲۵) شباهت دارد عمل مسیریابی به صورت تعاونی و با کمک دانش محدود و محلی مامورین سیستم صورت می پذیرد. دانش مامورین بوسیله مذاکره و در حین انتقال بسته های اطلاعاتی به روز میشود.
۱-۴. نحوه ذخیره اطلاعات در سیستم ادیان
در سیستم ادیان دانش هر مامور در چهار جدول ذخیره می شود. این جداول شامل: جدول وضعیت که در بر گیرنده اخرین اطلاعات مامور درباره خودش است، جدول مسیریابی که برای تسریع در انتخاب یک مامور برای مذاکره، اخرین اطلاعات مربوط به مقاصد و مامور همسایه انتخابی برای ارسال بسته متناظر با هر مقصد را در بر دارد، جدول همسایگی که مشخص کننده همسایههای مامور مورد نظر است و به صورت دورهای به روز می شود، و جدول اعتقاد میباشد.
جدول اعتقاد شامل اطلاعات تمام مامورین از نظر مامور مذکور همراه با یک درجه اعتقاد نسبت به درستی اطلاعات و زمان به روز رسانی رکوردها میباشد. اگر بخواهیم به صورت جزیی تر به این جدول نگاه کنیم، میتوان اطلاعاتی نظیر: مامور مقصد، درجه اعتقاد، موقعیت مامور، میزان توان مصرفی، و یا سایر منابع حائز اهمیت مثل: بار لاCP، سطح ازدحام، مشغول بودن یا نبودن مامور، و زمان به روزرسانی اطلاعات را در نظر گرفت. از اطلاعات این جدول برای انتخاب بهترین همسایه همانطور که در بخش کشف مسیر خواهد آمد، برای مذاکره استفاده می شود.
در شکل ۱، دانش مامور ۱ نسبت به مامور ۲ نشان داده شده است. با قرادانش اعتقاد، مامور ۱، ۸۰ ٪ نسبت به دانش خود اعتماد دارد. این قطعیت به مرور زمان با مذاکرات بین مامورین و انتقال بسته ها بیشتر می شود.
۳-۴. مسیریابی در سیستم ادیان
مشابه با اغلب قراردادهای مسیریابی، در سیستم ادیان نیز مسیریابی شامل سه مرحله زیر است:
