بخشی از مقاله
چکیده: مشکلات عدیده آلایندههای مضر در محیطهای آبی، تصفیه پسابها و تامین آب سالم را به یکی از چالشهای عمده صنعت مبدل کرده است. تجزیه بیولوژیکی آلایندههای آبی بعنوانِ جایگزینی کمهزینه، زیستسازگار و موثر برای سامانهای فیزیکوشیمیاییِ فعلی جهت حذف و جداسازیِ رنگها، فلزات سنگین و سموم از آب و پساب میباشد. در مطالعه حاضر شرایط بهینه عملیاتی جهت کشت گیاه عدسک آبی - لیمنامینور - به عنوان یکی از جاذبهای زیستی در فرایند حذف آلایندههای محیطهای آبی مورد بررسی قرار گرفته است.
-1 مقدمه
در طول دو دهه اخیرآلاینده بودنِ رنگها، سموم و فلزات سنگین برای محیط زیست به صورت جدی مورد بررسی قرار گرفته است. حضور آنها در اتمسفر، خاک و آب حتی در غلظتهای کم، میتواند مشکلات جدی برای ارگانسیمها ایجاد کند. مقادیر زیادی فاضلاب خانگی، کشاورزی و صنعتی همواره وارد محیط زیست میشود که حاوی غلظت بالایی از مواد شیمیایی آلی و غیر آلی است که سمیت، پایداری و غلظت بالای آنها اثرات نامطلوب قابل توجهی ایجاد میکند .[1]
فرایند جذب زیستی دارای مزایای قابل توجهی از جمله هزینه عملیاتی پایین، امکان بازیابی فلزات، بازسازی بالقوه جاذب زیستی، حداقلسازی حجم لجن شیمیایی و یا زیستی میباشد .[2] گیاهپالایی یکی از روشهای زیستپالایی میباشد که در دهههای اخیر مورد توجه قرار گرفته است. این روش با کارییِا مناسب، نسبت ارزانقیمت و دوستدار محیط زیست است و به همین دلیل نسبت به دیگر روشهای پاکسازی آب و خاک میتواند در اولویت قرار گیرد. در این تکنیک، از مهندسی گیاهان سبز برای برداشت مواد آلاینده از آب و خاک و همچنین کاهش خطرات آلاینده-های محیط زیست استفاده میشود.
از این گیاهان برای اصلاح محیطهای آبی آلوده به لحاظ حذف رنگها، سموم و جذب فلزات سنگین محلول در آب بر روی سطح یا داخل ریشه گیاه استفاده میگردد. ریشهها و برگهای گیاهان شناور به طور بالقوه میتوانند مواد مغذی را جذب کنند. عدسک آبی - duckweed - از گیاهان گلدار بسیار کوچک و شناوری است که در محلول های هیدروپونیک - hydroponic - یا محلولهای حاوی عناصر غذایی آلی از جمله فاضلابهای پرورش ماهی یافت میشود .[3]
