بخشی از پاورپوینت

اسلاید 1 :

عنوان: نانومواد به عنوان انتقال دهنده های ژنی غیر ویروسی (2)

اسلاید 3 :

پلی لیزین و پلی اتیلن آمین
پلی ال لیزین یکی از اولین پلیمرهای مورد استفاده در ژن رسانی است.
زیست تخریبپذیری بالا دارد.
سمیت بالایی دارد و کاربرد درون تن آن را محدود میکند.
اگر از پلیلیزین با وزن مولکولی مناسب و نسبت بار مناسب استفاده شود میتوان نانوذرات 100 نانومتری ساخت که به مقدار کم توسط سلول برداشت میشوند.
علت این امر کمبود گروه آمین در سطح ذره (بار مثبت کم) بیان شده است.
با استفاده از گروههای هدفگیری سلولی و نیز عوامل لیز آندوزومی از قبیل Chloroquine میتوان این نقص برداشت انتقال ژن کم را برطرف کرد.

اسلاید 4 :

پلی لیزین و پلی اتیلن آمین
برای بهبود کارایی انتقال ژن و کاهش سمیت.
Lee و همکارانش حاملی را با استفاده از اتصال پلی اتیلن گلیکول (PEG) به پلی لیزین و Fusogenetic peptide سنتز کردند.

ابتدا PEG به پلی لیزین متصل می شود.
سپس با DNA برهمکنش میدهد.
در ادامه با پپتید فوزوژنیک متصل میشود.
ذرهی حاصل دارای بار مثبت بوده و در نتیجه ذرات حاصل پایداری خوبی دارند.
استفاده از PEG و پپتید باعث کاهش سمیت و افزایش بهبود انتقال ژن میشود.

اسلاید 5 :

پلی لیزین و پلی اتیلن آمین
پلی اتیلن ایمین (PEI)، نخستین حامل انتقال ژن کشف شده است.
تاکنون مطالعات بسیاری بر روی آن صورت گرفته است.
سمیت پلی اتیلن ایمین بزرگترین نقص این حامل میباشد.

اسلاید 6 :

پلی لیزین و پلی اتیلن آمین

مقالهای Kircheis و همکارانش در ارتباط با طراحی و سنتز PEI اصلاح شده برای ژن رسانی بسیار جامع است:
مواردی که این مقاله بر آن متمرکز است شامل:
اصلاح سطحی PEI
غلظت DNA
اندازه ذره
برداشت سلولی ذره
فرار آندوزومی
ژنرسانی درون تن

اسلاید 7 :

پلی لیزین و پلی اتیلن آمین

Sagara و Kim استفاده از ترکیب گالاکتوز، پلی اتیلن گلیکول و پلی اتیلن ایمین (Glc-PEG-PEI) را برای ژن رسانی به سلولهای هپاتوسیت گزارش کردند.
انتقال بهتر این سیستم را نسبت به حامل مشابه PEI نشان دادند.
آنها این سیستم را سیستمی مناسب برای ژن رسانی کبدی معرفی میکنند.

اسلاید 8 :

پلی لیزین و پلی اتیلن آمین

Rudolph و همکارانش استفاده از PEI پوشانده شده با PEG برای انتقال DNA به ریه از طریق استفاده از نبولایزر (nebulizer) و یا تزریق تراکئال (intratracheal ) را گزارش کردند.
نویسنده گزارش کرده که استفاده از وزن مولکولی بالای PEG باعث کاهش کارایی انتقال ژن میشود.
این امر میتواند به علت ممانعت فضایی PEG برای برهمکنش حامل با ذره باشد.

اسلاید 9 :

پلی لاکتیک کوگلیکولیک اسید (PLGA= Poly(lactide-co-glycolide))

برای کاربردهای دارورسانی و ژن رسانی پلیمرهای گوناگونی بکار گرفته شدهاند. تنها پلیمرهای تایید شده توسط FDA،PLA(poly(lactic acid)) و PLGA هستند.
روش تبخیر حلال امولسیون ( emulsion-solvent evaporation) از رایج ترین روشهای سنتز ذرات PLA و PLGA است.
در این روش پلی وینیل الکل(PVA) به عنوان پایدارکننده معمول بکار میرود.

اسلاید 10 :

پلی لاکتیک کوگلیکولیک اسید (PLGA= Poly(lactide-co-glycolide))

با تکنیک تبخیر حلال امولسیون هم ذرات بزرگ و هم ذرات کوچک بدست میآیند.
در صورتی که از غشاهای دیالیز 100 نانومتری استفاده کنیم، ذرات ریز با اندازه میانگین 270 نانومتر را جدا می شوند.
ذرات عبور نکردهی بزرگتر دارای میانگین اندازهی میانگین 9202 نانومتر هستند.

اسلاید 11 :

پلی لاکتیک کوگلیکولیک اسید (PLGA= Poly(lactide-co-glycolide))

ذرات کوچکتر 27 برابر ذرات بزرگتر در انتقال ژن به سلولهای Cos-7 و 4 برابر در سلولهای HEK-293 کارا هستند.
بار سطحی، برداشت سلولی و آزادسازی DNA هر دو گروه تقریباً برابر است.

اسلاید 12 :

پلی لاکتیک کوگلیکولیک اسید (PLGA= Poly(lactide-co-glycolide))
حذف PVA در حین فرآیند آمادهسازی بسیار سخت است.
بنابراین مقداری از PVA با ذرات باقی خواهد ماند.
PVA باقی مانده به مقدار PVA اولیه، نوع حلال آلی مورد استفاده در امولسیون و چندین عامل دیگر بستگی دارد.
PVA بر روی اندازه ذره، پتانسیل زتا، شاخص پلی دیسپرسیتی Poly dispersity factor (PDI) و آبگریزی سطح نانوذره تاثیر میگذارد.
ذرات با PVA باقیماندهی زیاد با اینکه اندازهی کوچکتری دارند ولی برداشت سلولی کمی نیز دارند.
این امر میتواند ناشی از کاهش آبگریزی بیشتر سطح نانوذرات باشد.

اسلاید 13 :

سیلیکا

استفاده از نانوذرات سیلیکا برای کاربردهای ژن رسانی زیاد مورد توجه قرار نگرفته است.
ذرات سیلیکا با بار مثبت سطحی توانایی برهمکنش با DNA پلاسمیدی و به کارگیری در انتقال ژن به صورت برون تن را دارند.
این ذرات از طریق تغییر سطح سیلیکای موجود در بازار تهیه شده اند.
در مقایسه با ذرات PEI سمیت خاصی برای این ذرات در غلظتهای مورد نیاز دیده نمیشود.

اسلاید 14 :

همبسپارهای دستهاى (Block Copolymers)
همبسپار دستهاى ترکیبی از بخش کاتیونی و بخش آبگریز اند.
به صورت خودسامان با DNA پلی آنیون واکنش داده و تشکیل مایسل می دهند.
Kataoka و همکارانش پیشروهای این حیطه از تحقیق اند.
آنها جنبه های گوناگون ساخت این هم بسپارهای دستهای کاتیونی، خواص فیزیکوشیمیایی و جنبههای بیولوژیکی از قبیل برداشت سلولی و فرار آندوزمی را بررسی کردهاند.

اسلاید 15 :

نقاط کوانتومی

Burgess و همکارانش نشان دادند که DNA پلاسمیدی را میتوان به صورت کوالان به نقاط کوانتومی متصل کرد.
آنها نقاط کوانتومی را با TOP(triocytylphosphine) و TOPO (triocytylphosphine oxide) کپسوله کردند.
سپس با استفاده از اتصالدهنده ملامید که حاوی پیوند دیسولفیدی است، نقاط کوانتومی را به DNA پلاسمیدی متصل کردند.
این سیستم سمیت بسیار کم و رسانش بالای DNA به هستهی سلول را نشان داد.

اسلاید 16 :

نقاط کوانتومی

Bhatia و همکارانش با استفاده از عامل فرار آندوزومی (endosome escape agent) (لیپوفکتامین) siRNA را به نقاط کوانتومی متصل کردند.
آنها توانستند ژن EGFP(Enhanced green fluorescent protein) را تا 29 درصد خاموش کنند.

اسلاید 17 :

نانوذرات طلا

استفاده ازDNA پوشیده شده بر روی نانوذرات فلزی (برای انتقال ژن) در ابتدا به وسیلهی دستگاههای شتابدهندهی ذرهای (تفنگ ژنی) صورت گرفت.
در مطالعات اولیه، DNA بروی نانوذرات تنگستن رسوب داده شد.
این نانوذرات بروی ذرات بزرگ پلیپروپیلن قرار گرفتند.
از فشار انفجاری دستگاه برای هل دادن ذرات استفاده میشود.
ذرات بزرگ در انتهای لولهی دستگاه بر روی دیسک پلی کربناتی گیر میکنند.
نانوذرات تنگستن از دیسک عبور کرده و به سلولها وارد میشوند.

اسلاید 18 :

نانوذرات طلا

مدتی بعد از دستگاههایی با فشار گاز هلیم که ایجاد یک شوک موجی میکردند برای انتقال نانوذرات طلا به داخل بافتها استفاده میشد.
این دستگاهها باعث انتقال 4 برابری ژن لوسیفراز در پوست موش در مقایسه با دستگاههای سری قبل میشدند.
شوک ایجاد شده توسط فشار گاز هلیم میتوانست باعث صدمهی سلولی شود.

اسلاید 19 :

در مدلهای بعدی از فشار گاز هلیم برای پرتاب گلولهای استفاده میشد.
فشار حاصل از پرتاب گلوله باعث متوقف شدن گلوله بر روی دیسکی که در انتهای لولهی دستگاه قرار داشت میشد.
مانند نمونههای قبلی که از فشار گاز هلیم استفاده نمیکردند ذرات DNA به آن طرف دیسک پرتاب میشدند .
این امر باعث کمترین آسیب ممکن به سلولها میشد.

اسلاید 20 :

تفنگهای تخلیه قوس الکتریکی (arc-discharge guns) نیز به عنوان شتابدهندهی ذرهای استفاده شدهاند.
در این سیستمها ذرات طلا پوشیده شده بر روی یک فیلم میلار (Mylar film ) (لایه پلی استری) وجود دارند.
قوس الکتریکی ایجاد شده توسط دو الکترود باعث شتاب دادن فیلم بر روی یک پرده میشود.
فیلم بر روی پرده متوقف میشود ولی ذرات طلا از پرده عبور کرده و به سلولها میرسند.

در متن اصلی پاورپوینت به هم ریختگی وجود ندارد. برای مطالعه بیشتر پاورپوینت آن را خریداری کنید