بخشی از مقاله
چکیده
تشدیدگرهاي ناپایدار لیزر الکساندریت داراي فریزهاي فرنل زیادي می باشند که منجر به آسیب اپتیکی می گردد. براي رفع این مشکل آینه هایی با بازتابندگی تدریجی که می توانند پرتوهاي محدود شدة پراش تولید کنند، به کار می روند. این آینه ها با نمایه گوسی یا سوپر گوسی ، داراي ضخامت متغیر شعاعی می باشند،که با تکنیک نشست فیلم نازك بدست می آیندوکیفیت پرتوي خروجی از لیزررا افزایش می دهند.در این مقاله ، به چگونگی ساخت و طراحی آینه هایی با بازتابندگی تدریجی در طول موج لیزرالکساندریت می پردازیم.
مقدمه
لیزر الکساندریت - Cr3+:BeAl2O4 - لیزر چهار ترازه داراي کاربردهاي وسیعی در شیمی، فیزیک و پوست قابل تنظیم با بهره پایین در بازة 700-820nm است و پزشکی است. لیزر الکساندریت در مقایسه با لیزر Nd:YAG در محیط بهرة پایین تري نوسان می کند، بنابراین تشدیدگرهایی با بزرگنمایی پایین براي تقویت مد اصلی لازم است. تشدیدگرهاي ناپایدار با بزرگ نمایی پایین داراي فریز هاي فرنل قابل توجهی میباشند، بنابراین می توانند منجر به آسیب اپتیکی شوند.
با آینه هایی با بازتابندگی تدریجی می توان پرتو هاي محدود شدة پراش تولید کرد که مناسب تشدیدگرهاي ناپایدار می باشند.[1] نمایه بازتابی این آینه ها مانع تشکیل حلقه هاي پراش می گردد . در آینه هایی با بازتابندگی تدریجی GRM1 یا آینه هایی با بازتابندگی متغیر VRM2 یا گوسی یا سوپرگوسی ضخامت حداقل یکی از لایه ها به طرز یکنواختی روي سطح آینه تغییر می کند. اگر ضخامت اپتیکی در مرکز λ/4 باشد، ماکزیمم بازتاب ممکن بدست می آید.[2]
