مقاله کیفیت سود

بخشی از مقاله

کیفیت سود
چكيده
در مقاله حاضر، سازه های اندازه گیری کیفیت سود از دو منظر مورد مورد بررسی قرار می گیرند نخست از منظر مفید بودن در تصمیم گیری و دوم از این منظر که هر چه سودها بطور صادقانه تری سود هیکسیان (که تغییر در کل دارایی ها است) را نشان دهند دارای کیفیت بالایی هستند. سازه های کیفیت سود مورد بررسی پایداری، قابلیت پیش بینی، واریانس سری زمانی سودها، ارتباط میان سود، اقلام تعهدی و وجه نقد، مطابقت با مربوط بودن، قابلیت اتکا و مقایسه پذیری و تاثیر آن در تصمیم گیری هستند. سپس، سازه های کیفیت سود به اندازه های تجربی و مثال هایی از تحقیقات دانشگاهی ارجاع داده می شوند. اندازه گیری سازه های کیفیت سود براساس معیار ارائه صادقانه مشخص کننده این حقیقت است که برخی از سازه ها به دلیل مدل واحد تجاری، محیط اقتصادی و تاثیر گزارشگری مالی نشان دهنده کیفیت سود پایین هستند. عقیده بر این است که تاثیر مدل اصلی تجاری و محیط اقتصادی عوامل مهمی در تعیین کیفیت سود محسوب میشوند که جدا از تأثير قوانین گزارشگری و تصمیمات کاربردی عمل می کنند.
در ادامه، مقاله حاضر تأثیر ارزیابی کیفیت سود در استانداردگذاری را بررسی کرده است. بررسی شواهد نشان میدهد نهادهای های تدوین استانداردهای حسابداری مالی (آمریکا، ایران و بین المللی بیشتر بر تاثیر استاندارد به واریانس سود متمرکز هستند. از سوی دیگر، به نظر می رسد تمرکز نهادهای فوق بر سازه مفید بودن در تصمیم گیری و تاکید آن بر مربوط بودن، قابلیت اتکا و مقایسه پذیری است.
در نهایت، در مورد کاربرد تحقیقات دانشگاهی بر کیفیت سود بحث می شود. در مقاله حاضر اشاره شده که در ایسن تحقیقات باید استفاده کنندگان و نیازهای آنها مشخص شوند. نتیجه بررسی تحقیقات دانشگاهی درباره کیفیت سود نشان میدهد به دلیل اینکه آزمون های مورد نیاز محدود به حوزه مورد آزمون می شود، به ندرت می توان استنباط جامعی انجام داد.

مقدمه
در این مقاله سعی می شود روش های مختلف بیان شده در تحقیقات تجربی پیشین در رابطه با کیفیت سود مورد بحث قرار گیرد و رابطه این روش ها از یک سو از دید مفید بودن در تصمیم گیری بر اساس چارچوب نظری هیات تدوین استانداردهای حسابداری مالی بررسی گردد و از سوی دیگر از نظر تعریف سود اقتصادی هیکس مورد تبیین قرار گیرد. از نظر هیکسیان مقدار سودی که می توان طی یک دوره مصرف کرد (به عنوان سود تقسیمی پرداخت نمود. به طوری که ثروت نسبت به اول همان دوره تغییر نکند، سود آن دوره نامیده می شود. چنین تعریفی از سود تغییر در خالص دارایی های اقتصادی را اندازه گیری می کند و رویدادهای مالی میان شرکت و سهامداران را در نظر نمی گیرد.
در این مقاله، به دو دلیل بر مفید بودن در تصمیم گیری تاکید می شود. نخست آنکه چارچوب نظری هیات تدوین استانداردهای حسابداری مالی تصریح کرده است که هدف گزارشگری مالی فراهم نمودن اطلاعاتی است که در تصمیم گیری های مالی مفید باشد و مفید بودن در تصمیم گیری را به عنوان معیار اصلی برای قضاوت درباره انتخاب های حسابداری بیان می کند (۵). بنابراین، می توان چنین استنباط نمود که برخلاف گذشته که در آن بیشتر تمرکز بر وظیفه مباشرتی حسابداری و ارتباط سودهای گزارش شده با سود اقتصادی بود، امروزه مفید بودن در تصمیم گیری مهمترین معیار برای استانداردگذاران است. دیگر اینکه، مفید بودن در تصمیم گیری را می توان به طور تجربی آزمود و به همین دلیل استفاده کردن از آن در تحقیقات حسابداری متداول است.
ارزیابی کیفیت سود از نظر مفید بودن در تصمیم گیری، به دلیل ماهیت خاص آن، موارد استفاده و استفاده کنندگان زیادی را در بر می گیرد: بیانیه مفهومی شماره یک تعداد زیادی از استفاده کنندگان و برخی موارد استفاده گزارش های مالی را بر می شمارد (۵). در نتیجه، اینکه آیا سود حسابداری مفید است یا نه، با توجه به مفروضات در نظر گرفته شده درباره استفاده کنندگان ارزیابی می شود و همچنین در حیطه موارد انتخاب شده است که نتیجه گیری به عمل می آید.
در این مقاله علاوه بر مورد فوق، در روشهای مختلف اندازه گیری کیفیت سود، میزان بی طرفی نیز مورد توجه قرار می گیرد. اما در مورد ارائه صادقانه که در تعریف سود اقتصادی هیکسیان وجود دارد، بحث غیر عملیاتی تجربی انجام نمی شود.
در این مقاله ، کیفیت سود بدین صورت تعریف می شود: "هر چه سود گزارش شده به طور صادقانه ای سود هیکسیان را نشان می دهد کیفیت بالاتری دارد. ارائه صادقانه مطابقت میان اندازه یا توصیف و پدیده ای که هدف، ارائه آن است " معنی میدهد. چون سود هیکسیان قوانین شناخت حسابداری (که مانع از شناخت بسیاری از بدهی ها و دارایی های اقتصادی می شود، تصمیم گیری استفاده کنندگان، مشکل بودن قابلیت اتكابر اندازه گیری در مقاله حاضر گرچه تمرکز بر چارچوب نظری استانداردهای حسابداری تدوین شده توسط هیات تدوین استانداردهای حسابداری مالی آمریکاست اما چون چارچوب نظری استانداردهای حسابداری ایران و چارچوب نظری استانداردهای حسابداری بین المللی نیز مبتنی بر مفید بودن در تعمیم میری" است می توان مباحثات فوق را در بردارنده هر سه مورد فوق دانست.
دارایی ها و بدهی ها بر مبنای ارزش اقتصادی آنها، تاثير قضاوت ها و برآوردهای مدیریت و تاثیر حسابرسان را در بر می گیرد تمرکز مقاله حاضر بر آن است و به ما اجازه می دهد، بدون توجه به قوانین گزارشگری مالی و کاربرد آنها، بر آنچه که سود گزارش شده به نظر می رسد، تمرکز کنیم.
در عمل، به دلیل اینکه در تعیین سود دوره باید قوانین شناخت و اندازه گیری مطابق با اصول پذیرفته شده و استانداردهای حسابداری رعایت شود و این کار مستلزم تصمیمات کاربردی تهیه کنندگان صورتهای مالی است)، سود گزارش شده با سود هیکسیان متفاوت است. از سوی دیگر، چون سود هیکسیان قابل مشاهده نیست کمی کردن تفاوت بین دو مورد فوق عملا امکان پذیر نیست. با این وجود، اعتقاد بر این است که اگر سود گزارش شده دارای کیفیت بالایی باشد به سود هیکسیان نزدیک تر است. در این مقاله به جای استفاده از ساختار مفید بودن در تصمیم گیری، سعی می شود از ساختاری استفاده میشود تا معیارهای بی طرفی و بدون وابستگی به شرایط برآورده شوند. زیرا مفید بودن در تصمیم گیری را گرچه می توان به آسانی آزمود، اما این ساختار به شدت به شرایطی بستگی دارد که در آن شرایط، مورد آزمون قرار می گیرد.
در ادامه، ساختار و اندازه های متفاوتی از کیفیت سود توصیف می شوند که در تحقیقات دانشگاهی و آموزش مورد استفاده قرار گرفته اند. مبانی نظری این ساختارها، اینکه آیا آنها قابل اندازه گیری هستند یا نه (و اگر پاسخ مثبت باشد) چگونه می توان آنها را اندازه گیری نمود، مفروضات به کار رفته در این اندازه ها، و نقاط اشتراک و تفاوت میان تعاریف مورد بحث قرار می گیرد. همچنین، رویکردهای مورد استفاده در اندازه گیری کیفیت سود، برخی از کنش ها و واکنش های غیرقابل اجتناب هنگام انتخاب این رویکردها و بعضی از روشهای تحقیق انتخاب شده در تحقیقات مرتبط با کیفیت سود مورد توجه قرار می گیرند

اهمیت کیفیت سود
همان گونه که در تحقیقات دانشگاهی و بیانیه مفهومی هیات تدوین استانداردهای حسابداری مالی درباره مفید بودن کیفیت سود در تصمیم گیری بحث شده است، اعتقاد بر این است که کیفیت سود و به طور کلی کیفیت گزارشگری مالی برای کسانی با اهمیت محسوب می شود که از گزارش های مالی به منظور انعقاد قرارداد با اتخاذ تصمیمات اقتصادی استفاده می کنند. به علاوه، از دید استاندارد گذاران، کیفیت گزارشگری مالی بعنوان معیار غیر مستقیمی از کیفیت استانداردهای گزارشگری مالی محسوب می شود.
سود (و پارامترهایی که از آن مشتق میشوند) به طور متداول در قراردادهای پاداش و قراردادهای بدهی مورد استفاده قرار می گیرند. تصمیمات قراردادی مبتنی بر سودهای با کیفیت پایین یا با کیفیت بد منجر به انتقال ناخواسته ثروت می شود. برای نمونه، اگر سودهای بیش از واقع گزارش شده به عنوان معیاری برای ارزیابی عملکرد مدیران مورد استفاده قرار گیرند به تعیین پاداش بیش از واقع برای مدیران میانجامند. همچنین، سودهای بیش از واقع گزارش شده ای که عدم سلامت مالی شرکت را نشان نمی دهند منجر به تصمیمات اشتباه اعتباردهندگان برای ادامه اعتباربخشی می گردد.
از دید سرمایه گذاران نیز سودهای با کیفیت پایین مناسب نیستند، زیرا چنین سودهایی، هشداری برای تخصیص نادرست منابع محسوب می شوند.
از دید اجتماعی نیز سودهای با کیفیت پایین اثربخش نیستند زیرا، سبب تخصيص نادرست سرمایه شده و از این : طريق سبب کاهش رشد اقتصادی می گردند. حتی در موارد محدودی، سودهایی با کیفیت پایین زیاد، ممکن است . متقلبانه محسوب شوند، زیرا منابع را از پروژه های توجیه پذیر با برگشت های مورد انتظار واقعی به پروژه های بی پایه با برگشت های مورد انتظار ساختگی منتقل می کنند.
بالاخره اینکه، هنگامی که استانداردگذاران به دنبال بازخورد این هستند که آیا استانداردهای وضع شده توسط آنها اثربخش است، بر خروجی ها و از جمله سودهای گزارش شده تمرکز می کنند. بیانیه مفهومی هیات تدوین استانداردهای حسابداری مالی بیان می کند که مفید بودن در تصمیم گیری معیاری برای ارزیابی اثربخشی استانداردهای وضع شده است.

ساختارها و اندازه های کیفیت سود
در این بخش ساختارهای مختلف کیفیت سود که عمدتأ تحت سرفصل مفید بودن در تصمیم گیری ایجاد شده اند، روش اندازه گیری این ساختارها و طرز استفاده آنها در تحقیقات حسابداری و ارتباط میان این ساختارها و این ایده که سودهای با کیفیت بالا به طور صادقانه ای سود هیکسیان را ارائه می کنند، با توجه به محدودیتهای وضع شده از سوی استانداردهای حسابداری، مورد بحث قرار می گیرند.
سازه هایی از کیفیت سود که مورد توجه قرار می گیرد عبارتند از:
. ویژگی سری زمانی سود، ۲. ارتباط میان سود، وجه نقد و اقلام تعهدی، ٣. ویژگیهای کیفی انتخاب شده در چارچوب نظری هیات تدوین استانداردهای حسابداری مالی و ۴. کاربرد در تصمیم گیری
قابل ذکر است که موارد فوق دربرگیرنده تمامی ساختارها نیستند. برای مثال، رویکرد مبتنی بر ارزیابی پنمن برای کیفیت سود (۹) و یا موارد استثنایی در کاربرد در تصمیم گیری یا رابطه میان سود، نقد و اقلام تعهدی مورد بررسی قرار نگرفته اند.
١. ساختار های کیفیت سود مبتنی بر سری زمانی سود
ساختارهای سری زمانی مرتبط با کیفیت سود شامل پایداری، قابلیت پیش بینی و نوسان پذیری است. این سه ساختار به ویژگی های سری های نوآوری سود مرتبط می شوند. یعنی، پایداری سود میزان ادامه داشتن نوآوری خاصی در تحقق سودهای آتی را در بر می گیرد. قابلیت پیش بینی تابعی از توزیع (به ویژه واریانس) سری های نوآوری است و نوسان پذیری، مستقیما واریانس سری زمانی نوآوری ها را اندازه گیری می کند.
• پایداری
گاهی، این ساختار در قالب سود پایا یا سود اصلی مورد بحث قرار می گیرد. برای مثال گفته میشود که سودهای با کیفیت بالا، پایا هستند که در این حالت این واژه ( یعنی پایا) مترداف پایداری بکار می رود. محققان ضریب شیب در رگرسیون بازده سهام بر تغییرات و یا سطح سود را بعنوان اندازه ای از پایداری سود تفسیر می کنند (۹) لايپ (۱۹۹۰) پایداری را بدون توجه به میزان و علامت نوآوری سود، بر اساس خودهمبستگی در سود تعریف می کند: "پایداری میزان نوآوری دوره جاری است که بخش دائمی سریهای سود می گردد (۸)
پایداری سودهای گزارش شده، هم از لحاظ نظری و هم از نظر تجربی، در رابطه با میزان واکنش سرمایه گذاران به سود گزارش شده نشان داده شده است. سود با پایداری بالا از دید سرمایه گذاران پایا و به عبارت دیگر دائمیتر محسوب می شود، بنابر این تحقق سریهای سود پایدار با قابلیت اتکا بیشتری توسط سرمایه گذاران قابل استفاده است(۶)
پایداری به عنوان ساختاری از کیفیت سود از رویکرد مفید بودن در تصمیم گیری مشتق شده است و مطلوبیت آن نشات گرفته از استدلال های تجربی و نظری است که رابطه مثبتی میان پایداری سود و ارتباط بین بازده و سود نشان داده اند. با این حال، به دو دلیل میان پایداری و ارائه صادقانه سود گزارش شده منطبق با تعریف هیکسیان ارتباطی وجود ندارد. نخست، پایداری سود گزارش شده هم تابعی از استانداردهای حسابداری و کاربردهای آن و هم تابعی از مدل تجاری واحد گزارشگر و محیط عملیاتی آن است. سودهایی با ناپایداری بالا می تواند پیامد کاربرد بی طرفانه ای از استانداردهای حسابداری در برخی از محیطهای اقتصادی باشند در حالی که دخالت مدیر در فرآیند گزارشگری (با در نظر گرفتن محدودیتها) می تواند ناپایداری ذاتی سود را به شکل سودهای پایدار نشان دهد. دیگر اینکه، اگر ارزش های اقتصادی دارایی ها و بدهی ها از گام تصادفی تبعیت کند سود هیکسیان که برابر تغییر در خالص ارزش اقتصادی است، نشان گر اخبار خوبی خواهد بود در حالیکه که این سودها پایداری ندارند.

قابلیت پیش بینی
بیانیه مفهومی شماره ۲ هیات تدوین استانداردهای حسابداری مالی (پاراگراف ۵۳) قابلیت پیش بینی را به عنوان یک ورودی در فرآیند پیش بینی بیان می کند. قابلیت پیش بینی ظرفیت کل گزارشگری مالی شامل اجزاء سود و دیگر اقلام غير انباشته عدد سود برای پیش بینی تعریف شده است تا توانایی استفاده کنندگان برای پیش بینی را بهبود دهد (۵). از این نظر، قابلیت پیش بینی به مفید بودن در تصمیم گیری مرتبط می شود. با این حال، محققان گاهی از قابلیت پیش بینی به عنوان "توانایی سودهای گذشته برای پیش بینی سودهای آتی" یاد می کنند. از این نظر، قابلیت پیش بینی را می توان به وظیفه ی خاص "كاهش واریانی نوآوری های سود" مرتبط کرد ولی به ندرت می توان آن را به ارائه صادقانه سودهای گزارش شده مرتبط دانست (9)
دلیل عدم ارتباط میان قابلیت پیش بینی و ارائه صادقانه موازی دلایل عنوان شده درباره پایداری است. محقق تنها قابلیت پیش بینی سریهای گزارش شده را می بیند که همانند پایداری، تابعی از مدل تجاری واحد گزارشگری عوامل اقتصادی و انتخاب های حسابداری است. به طور ادواری شرکت ها مشکلاتی در رابطه با پیش بینی سود دارند که دلیل اصلی آن مدل واحد تجاری است. برای این شرکت ها ارائه صادقانه عملکرد اقتصادی منجر به عدم قابلیت پیش بینی می گردد.
در حالی که هم پایداری و هم قابلیت پیش بینی را می توان از نظر مفهومی به خوبی تعریف کرد اما برای اینکه بتوان آنها را به طور تجربی عملیاتی کرده و سپس آزمود، نیاز به توضیح بیشتری دارند. برای نمونه، فاصله میان سود به عنوان عاملی برای پیش بینی خودش و سود به عنوان یک قلم ورودی برای برخی دیگر از فرآیندهای پیش بینی سبب ایجاد سوالی درباره نقش اطلاعات غیر از سود می شود: تا چه حد قابلیت پیش بینی از طریق ارزیابی سایر اقلام گزارش شده به غیر از رقم سود خالص، مورد بررسی قرار می گیرد؟ آیا کیفیت سود با الزامی کردن گزارش اجزاء سود افزایش می یابد؟ و اگر پاسخ مثبت است آیا برای ارزیابی کردن کیفیت سود باید هم از سود خالص و هم از اجزاء آن استفاده کرد؟ این سوالات تنها از دید مفید بودن در تصمیم گیری مورد توجه قرار می گیرند.
علاوه بر مورد فوق، هنگام آزمون عملی باید به انتخاب دوره زمانی نیز توجه کرد. یک نوآوری در سود تنها در صورتی کاملا پایدار است که به طور مداوم و مستمر در سریهای سود باقی بماند. همچنین قابلیت پیش بینی بر دوره زمانی تصریح می کند. محققان اغلب از پیش بینی برای یک سال بعدی استفاده می کنند اما هیچ مبنای مفهومی برای این انتخاب وجود ندارد.
سومین مورد در آزمون های تجربی این است که چه چیزی برای پیش بینی انتخاب شود؟ که می توان سود خالص گزارش شده، جریانات نقدی و زیر گروه های مختلف سود خالص را برگزید.
ارزیابی قابلیت پیش بینی سود با در نظر گرفتن این واقعیت حتی پیچیده تر هم می شود که مشخص گردد در دوره کوتاه معقولی، توانایی برخی از اجزای سود نظیر سود عملیاتی و همچنین توانایی سود برای پیش بینی خودش ممکن است با اعمال دخالت مدیریت برای هموارسازی سری های گزارش شده به طور قابل ملاحظه ای افزایش پیدا کند. مشخص است مدیرانی که اطلاعاتی بیشتری درباره نوآوری های سود در آینده دارند می توانند این کار را بهتر انجام دهند. آیا می توان چنین نتیجه گرفت که اگر مدیریت سود قابلیت پیش بینی سود را افزایش دهد پس کیفیت سود را نیز افزایش میدهد؟
در نهایت باید به تفاوت میان پایداری و قابلیت پیش بینی سود در سریهای سود توجه کرد: اگر واریانس شوک خاصی در سری زمانی بالا باشد سودهایی با پایداری بالا منجر به قابلیت پیش بینی پایین تری خواهند شد. سودهایی که از بعد پایداری، کیفیت بالایی دارند ممکن است از بعد قابلیت پیش بینی کیفیت پایینی داشته باشند. عامل تعیین کننده، واریانس سری های نوآوری است که آنها به نوبه خود نوسان پذیری سری زمانی سود را تعیین می کنند. بدین ترتیب که واریانس کم سری های نوآوری، موید نوسان پذیری کم سود و بالعکس است.
• نوسان پذیری
گاهی اوقات بیان می شود که هموارسازی به منظور ارائه گزارشهای باکیفیت انجام می پذیرد. یکی از رویکردها برای ارزیابی کیفیت سود ، بررسی بی ثباتی مدل تجاری و محیط گزارشگری است و همچنین بررسی اینکه آیا مدیر در اعمال هموار سازی دخالت داشته است تا تعیین گردد أيا سود ذاتأ هموار است؟ برای مثال، لئوز و همکاران (۲۰۰۳) دو روش هموارسازی بر اساس موجودی کالا را ارزیابی کردند: نسبت انحراف استاندارد سود عملیاتی به انحراف استاندارد جریانات نقدی عملیاتی (بدین ترتیب که نسبت پایین تر نشانگر هموارسازی بیشتر سود است) و همبستگی میان تغییرات در اقلام تعهدی و تغییرات در جریانات نقدی (همبستگی منفی نشانگر هموارسازی سود است). عقیده بر این است که تغییر در جریانات نقدی، نوآوری ها در سری سودهای مدیریت نشده را در بر دارد و ارزش های به دست آمده برای هموار سازی نشان دهنده این است که چه مقدار از ناپایداری سری های سود از طریق اقلام تعهدی مورد قبول در واکنش به شوکهای اقتصادی، از این سری ها از بین رفته اند. لئوز بیان می کند که سودهای هموار شده ای که با استفاده از دو نسبت فوق حاصل شده اند، به دلیل وجود شواهدی مبنی بر دخالت مدیر، محتوای اطلاعاتی کمتری دارند. (7)
تحقیقات دیگر شواهدی یافتند که نشان میداد مدیر برای دستیابی به اهداف خاصی سود را هموار می کند. گرچه اهداف تمام مدیران یکسان نبود. از سوی دیگر، این اعتقاد کلی وجود دارد که مدیران معتقدند که سرمایه گذاران سودهای هموار شده ی افزایش یافته را ترجیح میدهند و آنان به این دلیل سود را هموار می کنند. مدیران ممکن است اجزای ناپایداری از سود را ارائه کنند (که کیفیت سود را از نظر پایداری می کاهد) تا قابلیت پیش بینی سود را افزایش و نوسان پذیری آن را کاهش دهند. به علاوه، سودهای به طور ساختگی هموار شده، به طور صادقانه ای مدل تجاری واحد گزارشگر و محیط اقتصادی را نشان نمی دهند.
کیفیت سود در این زیرگروه، در مورد سازه های کیفیت سود و ارتباط میان اندازه های مربوط که از ارتباط میان اقلام تعهدی و اجزای نقدی سود مشتق شده اند، و ارتباط میان آنها با مفید بودن در تصمیم گیری و ارائه صادقانه بحث میشود. قابل ذکر است تمام سازه ها بر این اساس قرار دارند که اقلام تعهدی از کیفیت سود می کاهند.

• نسبت جریانات نقدی به سود
این اندازه از کیفیت سود، بر این مبنا قرار دارد که نزدیکی سود به وجه نقد به معنای کیفیت سود بالاست. تحلیل گران در گزارش های خود تا حد زیادی از این روش استفاده کرده اند. در ساده ترین شکل اندازه گیری، کیفیت سود بر مبنای نسبت جریانات نقدی عملیاتی به سود محاسبه می شود. این نسبت علاوه بر نشان دادن میزان ارتباط سود با وجه نقد، به دستکاری محتمل جریانات نقدی عملیاتی نیز حساس است .
دیگر سازه های کیفیت سود از این نظر با میزان ارتباط سود و وجه نقد متفاوت هستند که فقط زیر مجموعه خاصی از اقلام تعهدی (نه كل آنها را به عنوان کاهنده کیفیت سود در بر می گیرند (یعنی تنها بخشی از اقلام تعهدی کیفیت سود را کاهش میدهند). سه اندازه از کیفیت سود که پیشتر مورد بحث قرار گرفتند اقلام تعهدی که کاهنده کیفیت سود محسوب نمی شوند را از سایر اقلام تعهدی متمایز نمی کردند.
و تغییرات در کل اقلام تعهدی
رویکرد دیگر در اندازه گیری کیفیت سود بر اساس اندازه گیری تغییرات در کل اقلام تعهدی است. از آنجایی که بخشی از اقلام تعهدی غیر قابل دستکاری و در طول زمان نسبتا ثابت بوده، تغییرات در کیفیت سود افلام تعهدی، میزان دستکاری مدیریت را اندازه گیری می کند و نشان دهنده کیفیت پایین سود است.