پاورپوینت استعاره

بخشی از پاورپوینت

اسلاید 1 :

استعاره

استعاره از نظر لغوی به معنی عاریت خواستن و به عاریت گرفتن است. اما در اصطلاح، آن است که لفظی در غیر از معنای حقیقی خود به کار رود.

در لاتین: واژه ی metaphor ، استعاره، از واژه ی یونانی metaphora گرفته شده که خود مشتق است از metaبه معنای «فرا» و pherein ،«بردن». مقصود از این واژه دسته ی خاصی از فرآیندهای زبانی است که در آنها جنبه هایی از یک شیء یا پدیده به شیء یا پدیده ی دیگر «فرابرده» یا منتقل می شوند، به نحوی که از شیء یا پدیده ی دوم به گونه ای سخن می رود که گویی شیء یا پدیده ی اول است.

اسلاید 2 :

در تشبیه گاهی برخی از ارکان آن حذف میشود. مثلاً اگر بگوییم اشک مثل باران است اشک مشبه(مانند شده) است و باران مشبهبه(مانندشده به او). حال اگر بگوییم: باران از چشم او میبارد، این دیگر یک تشبیه نیست. باران مشبهبه است و چشم کلمهای است که ذهن شنونده را از معنی واقعی باران دور کرده و به معنی غیرحقیقی آن یعنی اشک هدایت میکند. پس جمله در اصل به این صورت بوده است: اشک چون باران از چشم او میبارد که به این شکل خلاصه شده است: اشک باران است.با توجه به این مطلب، میتوانیم بگوییم: استعاره تشبیهی است که در آن همه ارکان تشبیه حذف شده به جز مشبهبه . اما در این تشبیه حتماً باید قرینهای وجود داشته باشد کـه ذهن مخاطب را از معنی حقیقی دور کرده و به معنی مجازی برساند.

استعاره يكي از مهمترين عناصر زيبايي آفريني در آثار هنري ست كه علاوه بر ادبيات در كليه ي آثار هنري مورد توجه است و شايد به جرات بتوان گفت كه مفصل ترين بحث نزديك در دستگاه نظريه ي بيان را به خود اختصاص داده است. استعاره از تشبیه قوی تر است و اثر هنری را جذاب تر می کند.

اسلاید 3 :

زبان مجازی:
یعنی زبانی که مقصودش همان نیست که می گوید.
اتومبیل ها کلاه بر سر نمی گذارند.
زمان رودخانه نیست.
شب کاسه ی آب نیست، و صبح در آن سنگ نمی اندازد.

زبانی که مقصودش همان باشد( یا می خواهد همان باشد) که می گوید، و کلمات را در معنای زبان «معیار» به کار می برد، معیاری برگرفته از رویه ی معمول گویندگان متعارف آن زبان، زبان حقیقی نامیده می شود.

زبان مجازی دانسته در نظام کاربرد حقیقی زبان تصرف می کند زیرا بر این فرض متکی است که عبارات هر گاه در معنای حقیقی با یک شیء یا پدیده در ارتباط باشند، به شیء دیگری نیز می توان منتقل شان کرد. این تصرف به صورت انتقال، یا «فرابری» در می آید و هدفش دست یافتن به معنایی جدید، وسیع تر، «خاص» یا دقیق تر است.

اسلاید 4 :

بی شک زبان مجازی معمولا توصیفی است، و انتقال هایی که در آن صورت می گیرد به چیزی می انجامد که «عکس» یا «تصویر» می نماید:
مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو
یادم از کشته ی خویش آمد و هنگام درو

صنعت «استعاره» تنها به این دلیل وجود دارد که استعاره ها وجود دارند. و استعاره ها تنها زمانی موجودیت می یابند که عملا در زبان، در جامعه و در زمان رخ دهند. هیچ یک از این عناصر [زبان، جامعه، زمان]عامل همیشگی و پایداری نیست. به بیان دیگر، در هر زمان معینی، فشارهای زبانی و اجتماعی، و نیز تاریخ خود استعاره به مفهوم آن شکل می دهند: استعاره شکل ازلی – ابدی ندارد.

اسلاید 5 :

نظریات کولریج در باره ی استعاره:

استعاره را قوه ی تخیل در میدان عمل می داند.

کولریج دقت دارد تا دو وجه فرایند تخیل را از هم متمایز کند:
1.فرایند تخیل به اصطلاح اولیه: که «جهان معمول» را مشاهده و دریافت و در درون آن عمل می کند.
2.فرایند تخیل ثانویه: که در این جهان دخل و تصرف می کند و شکل خود را بر آن نقش می زند.
کلمات ابزار رسیدن به این هدف اند. و فرایندی که در آن کلمات از درون خود «واقعیتی» را می سازند، و این واقعیت را بر جهانی که در آن زیست می کنیم تحمیل می کنند، فرایند استعاره است.

اسلاید 6 :

کولریج ضمنا قوه دیگری را در کنار تخیل قرار داده و وظیفه ی نازلتری هم برایش معین کرده است. او این قوه را وهم نامیده است.
اگر تخیل قوه ی وحدت بخش و سازش دهنده ی عناصر و مفاهیم متفاوت باشد، وهم صرفا قوه ی گردآورنده یا همنشین کننده است و صرفا توجه ماشینی به شباهت ها در آن دخیل است.
وهم عبارت است از «توانایی فراهم آوردن تصاویر در اصل نامشابه بر اساس تشخیص یک یا چند وجه مشابه:

«اکنون [ونوس] با ملاطفت بسیار دست او [آدونیس] را می گیرد،
سوسنی گرفتار به زندان برف،
یا عاج به حصار رخام
دوستی چنین سپید در چنگ دشمنی چنین سپید.»
از ونوس و آدونیس اثر شکسپیر

اسلاید 7 :

نکته ای که مطرح می کند این است که در این روایت دو نوع سپیدی، عناصر استعاره ها دو وجود کاملا مجزا باقی می مانند، هز چند که در این سطرها به هم چفت شده اند، سوسن، برف، عاج، زخام، دوست سپید، دشمن سپید. از واکنش و واکنش، امتزاج عناصر در این جا هیچ خبری نیست: مرز آنها دست نخورده می ماند.

«بنگر!
چسان ستاره ای شتابان دل آسمان را می شکافد،
او [آدونیس] همان سان در شب لغزان از پیش چشمان ونوس دور می شود!»
همان شعر

اسلاید 8 :

چندتصویر و احساس در اینجا بدون فشار و تنافر گرد هم آورده شده اند؟- زیبایی ادونیس، سرعت گریزش، اشتیاق و در عین حال درماندگی ونوس دلباخته که به او چشم دوخته- و صبغه ی آرمانی و مبهمی که کل صحنه را فراگرفته.

قوه ی تخیل ذهن را بسط می دهد، چون با ابزار زبانی استعاره واقعیت را «بسط» می دهد. استعاره را نمی توان صرفا جامه ای دانست که بر اندیشه ای از پیش موجود پوشانده می شود. استعاره فی نفسه اندیشه است.

ما در جهان استعاره های جهان زیست می کنیم، که از آن اسطوره ها را می سازیم. به عبارت دیگر، همان طور که پیش می رویم، جهان را می سازیم، و آن را به طور عینی تجربه می کنیم.