پاورپوینت تجهیزات کمکی مخصوص کمک به راه رفتن و حرکت

بخشی از پاورپوینت

اسلاید 3 :

تجهیزات کمکی مخصوص کمک به راه رفتن و حرکت

اسلاید 4 :

به طور کلی تجهیزات کمکی راه رفتن و حرکت به سه دسته زیر تقسیم می شود
عصا یا Cane
کراچ یا عصای زیر بغل و عصای آرنجی
واکرها

اسلاید 5 :

عصا (Cane)
عصای استاندارد
offset cane
Multiple leg cane
Walk cane

اسلاید 6 :

فقط به منظور حفظ تعادل استفاده می شود نه به جهت تحمل وزن برای آتاکسیا، Vertigo یا کاهش visual Acuity جنس این عصا چوبی (سبک وزن و ارزان)آلومینیوم (سبک و با طول قابل تنظیم، قیمت بالا)

عصای استاندارد

اسلاید 7 :

offset cane
آلومینیوم با طول قابل تنظیم

امکان تحمل وزن یک دستی را به طور نسبی فراهم می کند

برای استئوآرتریت متوسط زانو و هیپ استفاده می شود

اسلاید 8 :

Multiple leg cane
برای استئوآرتریت شدید هیپ یا زانو استفاده می شود

مزایا:
الف) نسبت به عصای offset امکان تحمل وزن بیشتری فراهم می آورد

ب) حتی وقتیکه نگهداشته نشده باشد به طور مستقیم می ایستد

معایب:

الف) هر چهار پایه باید در تماس با زمین باشد

ب) سطح پایه عصا را می توان برای سرعتهای گوناگون راه رفتن تنظیم کرد، هرچه سرعت راه رفتن بیشتر باشد سطح پایه عصا کوچکتر و برعکس. همچنین این عصا نیاز به تحمل وزن بیشتری دارد.

اسلاید 9 :

Walk cane (همی واکر، یک دستی، واکر چهارپایی)
برای ضعف شدید پا استفاده می شود (بعد از سکته مغزی Hemiparestesis)

نسبت به Quad cane (امکان تحمل وزن بیشتری فراهم می آورد

تنها با یک دست استفاده می شود (برعکس واکر استاندارد)

اسلاید 10 :

کراچ
کراچ زیر بغل Auxiliary
کراچ ساعدی یا آرنجی Non auxiliray

اسلاید 11 :

Non auxiliary crutch
این کراچ ها امکان انتقال 4 تا 50 درصد وزن بدن بیمار را فراهم می آورند. به این کراچ ها عصاهای ساعدی یا بازو یا ارتزهای بازویی نیز می گویند. این عصاها نیاز به کنترل خوب بدن دارند. بیمار باید به مهارتهای حرکتی خوب خود اعتماد داشته باشد.
  
Lofstrand crutches/Canadian crutches

رایج ترین کراچ Non auxiliary می باشد
مفید ترین جایگزین عصا
بیشتر اوقات به صورت دو طرفه استفاده می شود
از لوله آلومینیومی ساخته شده است
دارای بار دستی پدگذاری شده است
دارای کاف ساعدی می باشد
انتهای باز کاف در سمت خار ساعد قرار گرفته تا امکان خم شدن آرنج بدون اینکه کراچ بیافتد فراهم شود. قسمت پروگزیمال کراچ 20 درجه خم شده تا فیت راحت و باثباتی را فراهم آورد.

اسلاید 12 :

Auxiliary crutch
کراچ ها دارای دو نقطه تماس با بدن هستند و ثبات بیشتری نسبت به عصاها ایجاد می کنند. کراچ زیر بغل نوعی ارتز است که ساپورت را از زیر بغل تا سطح زمین ایجاد می کند. کراچ های چوبی و آلومینیومی هر دو قابل تنظیم می باشند. کراچ Extension(یعنی نوعی که طول آن قابل تغییر است) نسبت به کراچهای Regular به دلیل قطعه چوبی اضافی سنگین تر هستند. کراچ های زیر بغل استاندارد دارای دو تا Upright با یک قطعه که زیر بازو قرار می گیرد و یک بار برای گرفتن دستها می باشد.

مزیت اصلی کراچ زیر بغل این است که امکان انتقال 80% وزن بدن را فراهم می کند. کراچ های زیر بغل نسبت به کراچ های دیگر مثل ساعدی، ساپورت بهتری برای بدن فراهم می کنند و بیماران می توانند با تکیه بر قسمت شانه ای آن دستها را آزاد کنند. با این وجود باید امکان فشرده شدن شبکه عصبی زیر بغل در اثر استفاده از این نوع کراچ را به بیمار هشدار داد. این کراچ ها برای اعمال وزن بدن روی آنها طراحی نشده اند. بیمار باید از اعمال کل وزن بدن به آن خودداری کند.

اسلاید 13 :

اجزاء کراچ
نوک کراچ ها:
نوک کراچ ها از جنس لاستیک بوده و به پای کراچ متصل می شود.
نوک های کراچ باید حداقل 5/1 اینچ (cm75/3 ) قطر داشته باشد
یک نوک ارتجاعی که میخ فلزی دارد برای راه رفتن روی یخ مناسب بوده و شوک را جذب می کند اما ممکن است خیلی برای فرد راحت نباشد.
کراچ های بدون نوک لاستیکی یا نوک های لاستیکی نغیر ارتجاعی می تواند خطرناک باشد.
Hand grip
از لاستیک اسفنجی ساخته می شود
براساس نیاز فرد می توان شکل آن را تغییر داد
فشار را از روی دستها کاهش می دهد
ایمنی را افزایش می دهد (از سرخوردن جلوگیری می کند)

اسلاید 14 :

اجزاء کراچ
Axillary pads
از لاستیک اسفنجی ساخته شده است
از فشار بیش از اندازه و غیر ضروری روی منطقه زیر بغل جلوگیری می کند
Triceps band
از فلز یا چرم سفت ساخته شده و به بخش فوقانی کراچ متصل می شود
به فرد در نگهداشتن آرنج به حالت اکستانسیون در طول تحمل وزن کمک می کند
بسیار برای افرادیکه ضعف عضله ترای سپس دارند مفید است
Wrist strap
هم از چرم و هم از پلاستیک ساخته می شود
به بیمار در حفظ hand grip کمک می کند
بسیار برای بیمارانیکه ضعف اکستانسور مچ دست دارند مفیداست.

اسلاید 15 :

اندازه گیری عصا و کراچ
عصا:
وقتی عصا به طور عمودی نگهداشته شده، بلندترین نقطه عصا باید در سطح چین مچ یا تروکانتر بزرگ ران قرار گیرد.

واکر:
بیشتر بیماران ترجیح می دهند واکری داشته باشند که قابل تنظیم باشد طوریکه دسته واکر وقتیکه بیمار مستقیم ایستاده و آرنج 15 درجه خم شده است در سطح استیلوئید اولنا قرار گیرد.

کراچ ساعدی:
بیمار باید بایستد و قطعه دستی کراچ طوری تنظیم شود که آرنج در 15 تا 30 درجه فلکشن قرار گیرد، کراچ باید 5 تا 10 سانتیمتر خارج و 15 سانتیمتر جلو پا قرار گیرد. کاف باید روی یک سوم پروگزیمال ساعد قرار گیرد، تقریباً 5/2 تا 4 سانتیمتر زیر اوله کرانون قرار گیرد.

اسلاید 16 :

اندازه گیری عصا و کراچ
کراچ بازویی:
کاف فوقانی باید با یک سوم فوقانی بازو تماس پیدا کند، تقریباً cm5 زیر چین قدامی حفره زیر بغل و کاف پایین تر باید 1 تا cm4 زیر برجستگی اوله کرانون قرار گیرد تا از هرگونه تماس استخوانی جلوگیری شود.
در عصای آرنجی دو طرف مدرج قسمت آرنج نیز قابل تنظیم بوده و در این نوع عصاها حلقه آرنجی می تواند در فواصل 5 تا 5/12 سانتیمتری زیر آرنج تغییر طول داشته باشد، ولی در عصای آرنجی یک طرف مدرج امکان تغییر محل حلقه آرنجی در روش ساخت پیش بینی نشده است. قسمت تحتانی هر دو نوع عصا قابل تنظیم بوده و این نوع عصا در اندازه های متوسط و بزرگ استاندارد شده است. در نوع متوسط و بزرگ قسمت تحتانی دارای سوراخهای متعدد به فواصل معینی می باشد. پایه و تنه با مکانیسم تلسکوپی در یکدیگر حرکت کرده و بدین ترتیب طول عصا قابل تنظیم است. حال جهت تعیین طول عصای آرنجی برای بیمار در حالت خوابیده به پشت یا ایستاده به ترتیب زیر عمل می شود:

اسلاید 17 :

اندازه گیری عصا و کراچ
کراچ زیر بغل:
آرنج باید در 30 درجه فلکشن قرار گیرد. اگر بیمار به طور پشت سرهم گام برمی دارد بهتر است فلکشن آرنج کم شود. طول کراچ از نقطه 4 تا 5 سانتیمتر (2 انگشت) زیر حفره زیر بغل تا نقطه 5 سانتیمتر خارج و 15 سانتیمتر جلو پا یا 15-20 سانت مستقیماً خارج پا ادامه دارد. روش دیگر اندازه گیری طول کراچ این است که طول کراچ باید 40 سانتیمتر کمتر از قد فرد یا 77% قد فرد باشد.
در وضعیت خوابیده کراچ باید از چین زیر بغل تا نقطعه ای 10- 15 سانتیمتر خارج پاشنه آناتومیک قرار گگیرد. در وضعیت نشسته بیمار می تواند دستها را تا سطح شانه از دو طرف باز کند، فاصله نوک انگشت میانی تا برجستگی اوله کرانون سمت دیگر طول کراچ می شود.
قطعه دستی کراچ باید 15 تا 30 درجه فلکشن آرنج را فراهم کند. روش تعیین محل قطعه دستی به این صورت است که فاصله بین این قطعه تا پایین قطعه زیر بغل برابر باشد با فاصله اوله کرانون تا انگشت شستی که کاملاً اکستند شده است. اگر کراچ دارای صفحه ساعد است باید طوری قرار گیرد که بیمار حداکثر راحتی را احساس کرده و وقتیکه ساعد روی این صفحه قرار می گیرد زاویه بین ساعد که روی این صفحه قرار گرفته و بازو 90 درجه خم شود.

اسلاید 18 :

روش راه رفتن با عصای زیر بغل
روش راه رفتن دو نقطه (نوسانی) با عصای زیر بغل
در این روش راه رفتن دو عصا به طور مناسب زیر بغل در دو طرف به فاصله 20 سانتیمتر از پاها قرار داده می شود. عصاها را متناسب با توانایی و تعادل بیمار یکی یکی یا هر دو را همزمان با هم (جهت حفظ تعادل) به طرف جلو به اندازه مناسب خود قرار می دهید، با اعمال نیرو به دستگیره ها و یک جهش مناسب هر دو پا را دوبرابر فاصله قرار دادن عصاها به طرف جلو انتقال می دهد (نوسانی یا پاندولی). هر دو پا همزمان از زمین جدا شده و همزمان با زمین تماس پیدا می کند. مجدداً عصاها را یکی یکی یا هر دو را باهم در مرحله شروع به راه رفتن مجدد (مجاور بدن) قرار می دهد.
این روش راه رفتن مخصوص بیمارانی است که از بریس های دوطرفه بلند استفاده می کنند (فلج اطفال- پاراپلژی). لازم به توضیح است که این روی راه رفتن سرعت حرکت بیشتر به بیمار می دهد (عبور از عرض خیابان).

اسلاید 19 :

روش راه رفتن با عصای زیر بغل
روش راه رفتن سه نقطه ای (متناوب) با عصای زیر بغل
در این روش راه رفتن بیمار از دو عصای زیر بغل یا آرنجی استفاده می کند. همزمان هر دو عصا را باندازه معینی به طرف جلو قرار داده (یک نقطه اتکاء) و آنگاه یکی یکی اندام تحتانی راست و چپ و یا چپ و راست را در خط مستقیم بین دو عصا قرار می دهد. این روش راه رفتن مخصوص بیمارانی است که دارای ضایعاتی نظیر قطع نخاع، بریس کوتاه، ضعف عضلات مختلف اندامهای تحتانی، شکستگی های اندام تحتانی یک طرفه یا دو طرفه باشند. در این روش راه رفتن سعی می شود کمتر از نیمی از وزن بدن به پایی که با زمین تماس دارد اعمال شود و نیمی دیگر از طریق اندام فوقانی به عصا اعمال شود. همین عمل راه رفتن نیز مکرراً تکرار می شود.

اسلاید 20 :

روش راه رفتن با عصای زیر بغل
روش راه رفتن چهار نقطه با عصای زیر بغل
در این روش راه رفتن عصاها یکی بعد از دیگری به اندازه مناسب به طرف جلو در یک امتداد قرار داده و آنگاه به طور متناوب یک پا جلوتر از پای دیگر قرار می گیرد به طوریکه پاها در یک خط نباشند.
از این روش راه رفتن کلیه بیمارانی که دو عصا برای آنها تجویز شده است می توانند استفاده کنند. مزیت این روش راه رفتن مصرف حداقل انرژی و در نتیجه خستگی کمتر بوده و در اثر تمرین زیاد و تمرکز فکر می توانند با سرعت خوبی حرکت نمایند.