پاورپوینت توانبخشی بی اختیاری ادرار در سالمندان

بخشی از پاورپوینت

اسلاید 1 :

توانبخشی بی اختیاری ادرار در سالمندان

اسلاید 2 :

Urinary incontinency (UI) در افراد پیر، وضعیت شایعی است که به عنوان شکایت از هرگونه نشت غیرارادی ادرار تلقی می گردد.
اگرچه UI در هر دو جنس شایع است اما خانم ها ریسک بیشتری برای ابتلا به این اختلال دارند.

اسلاید 3 :

Prevalence

Prevalence بی اختیاری ادرار در زنان به گونه ای که ماهیانه اتفاق بیفتد، 46/7% و Prevalence آن در زنان به گونه ای که هر چند روز یک بار یا هر هفته اتفاق بیفتد، 15/3% می باشد.

Prevalence بی اختیاری شدید از 24/9% در دهه ی 5 تا 38/9% بالای هشتاد سالگی افزایش می یابد.

Prevalence بی اختیاری ادرار در مردان پائین تر بوده بگونه ای که در افراد جوان 5% و در افراد پیر 34% می باشد.

اسلاید 4 :

انواع بی اختیاری ادرار

The International Continence Society سه نوع بی اختیاری ادرار را معرفی کرده است:

Stress incontinency: نشت غیرارادی ادرار بدنبال تلاش، سرفه یا عطسه بوجود می آید.

Urge incontinency: به نیاز ناگهانی و شدید برای دفع ادرار بگونه ای که به تعویق افتادن آن مشکل باشد گفته می شود.

Mixed incontinency: به دفع بی ارادی ادرار پس از اضطرار و نیز با تلاش، سرفه و عطسه گفته می شود.

اسلاید 5 :

تاثیرات بی اختیاری ادرار

بی اختیاری ادرار می تواند فعالیت فیزیکی، احساس خوب بودن و کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد.
در افراد پیر UI مرتبط با علائم افسردگی، رضایت اندک از زندگی، انزوا در اجتماع، اختلالات خواب و افزایش ریسک زمین خوردن می باشد.

UI باعث تحمیل بار اقتصادی شدید بر افراد و جامعه می گردد.

در آمریکا در سال 2003 ، economic cost سالیانه برای UI، 12 بیلیون دلار تخمین زده شده است.

اسلاید 6 :

درمان های UI

درمان های مختلفی برای افراد مبتلا به UI پیشنهاد شده است که شامل
- دارودرمانی
- جراحی
- تمرینات عضلات کف لگن
- behavioral intervention

در افراد پیر، سطح ذهنی و فیزیکی، داروها و محیط، اغلب دلیل UI را پیچیده می کند بنابراین management فیزیوتراپی افراد پیر مبتلا به UI آسان نخواهد بود.
فیزیوتراپیست نیاز دارد که به دقت بررسی کند که چگونه این عوامل مداخله گر می تواند بر روی پروگنوز، کارآمدی و امکان پذیری مداخلات تاثیرگذار باشد.

اسلاید 7 :

آناتومی عضلات کف لگن
عضلات کف لگن شامل:
1- غشاء پرینئال: لایه ی سطحی عضلات کف لگن است که شامل :
Schiocavernosus-
Bulbospongiosus-
superficial transverse perineal muscles-

اسلاید 8 :

bulbospongiosus
ischiocavernosus

اسلاید 9 :

superficial transverse perineal muscles

اسلاید 10 :

2- عضلات لواتور آنی: لایه ی عمقی عضلات کف لگن است که شامل دو بخش می باشد:
- بخش اول شامل iliococcygeus and coccygeus است که با یکدیگر یک طاقچه ی افقی می دهند.
- بخش دوم شامل عضله ی pubococcygeus است.
هر دو بخش در طی انقباض کف لگن به عنوان یک واحد عمل می کنند.

اسلاید 11 :

coccygeus
iliococcygeus

اسلاید 12 :

pubococcygeus

اسلاید 13 :

عضله ی لواتور آنی به صورت ارادی می تواند در طی افزایش ناگهانی فشار داخل شکم باعث توقف نشت ادرار شود (از طریق کامپرس پیشابراه در مقابل سمفیزیس پوبیس و یا از طریق جلوگیری از نزول پیشابراه).
عضلات لواتور آنی به صورت تونیک فعال هستند و یک ساپورت دائمی برای ارگان های پلویس ایجاد می کنند.
در زنان، این عضلات پیشابراه، واژن و رکتوم را به سمت استخوان پوبیک می کشند. در این شرایط بافت همبند حمایت کننده تنشن اندکی دارد.
اگر ساپورت عضلانی از بین برود، بافت همبند کشیده شده یا پاره می شود و پرولاپس و یا بی اختیاری ادرار حادث می گردد.

اسلاید 14 :

پیشگیری و درمان اختلالات عملکردی کف لگن و عضلات آن نیازمند تگرش چند تخصصی است که در آن هر یک از متخصصین زنان، اورولوژی، اوروژنیکولوژی، روانپزشک، فیزیوتراپیست، ماما و پرستار جایگاه ویژه ای دارند.
با توجه به پیچیدگی و عوارض این اختلالات و به خصوص تاثیر آن بر سطح کیفیت زندگی فرد، تشخیص و درمان آن از اهمیت بالائی برخوردار است.

اسلاید 15 :

Physical therapy interventions
مداخلات اولیه فیزیوتراپی برای بی اختیاری ادرار شامل مواردی است که:

1- هدف آن بهبود عملکرد عضلات کف لگن است که شامل موارد زیر می باشد:
PFM exercise -
Biofeedback-
electrical stimulation-

2- هدف آن بهبود عملکرد مثانه می باشد:
bladder training -
Lifestyle measures-

در برخی از بیماران نیاز است که از دارودرمانی و جراحی نیز برای کاهش علائم ادراری استفاده گردد.

اسلاید 16 :

تمرینات عضلات کف لگن:

اعتقاد بر این است که تمرینات عضلات کف لگن از طریق بهبود بسته شدن پیشابراه و ساپورت ارگان های لگنی باعث کاهش بی اختیاری ادراری استرسی می گردند.
در واقع انقباض به هنگام این عضلات از طریق فشردن پیشابراه به سمفیزیس پوبیس به متوقف کردن بی اختیاری ادراری استرسی کمک می نماید.

علاوه بر این تمریناتی که باعث هایپرتروفی عضله ی لواتور آنی می شوند باعث بهبود فشار پیشابراه، حمایت ساختاری از ارگان های پلویک و جلوگیری از نزول پیشابراه در طی بالا رفتن ناگهانی فشار داخل شکمی می گردند.
چندین مطالعه ی RCT و SR موثر بودن تمرینات عضلات کف لگن را در بی اختیاری ادراری نوع استرسی و مخلوط به اثبات رسانده اند.

اسلاید 17 :

پروتکل های درمانی متفاوتی برای انجام تمرینات عضلات کف لگن پیشنهاد شده اند:
Burns و همکارانش 200 انقباض روزانه را پیشنهاد کرده اند. (3 ثانیه انقباض سریع و 10 ثانیه انقباض پیوسته)
Wyman و همکارانش 5 انقباض 3 ثانیه ای و بیش از 45 بار انقباض 10 ثانیه ای در طول روز را پیشنهاد نمود.
Bo و همکارانش سه بار در روز، 8-12 انقباض را پیشنهاد نمودند. هر انقباض 6-8 ثانیه نگه داشته شود و در انتهای هر انقباض 3 تا 4 انقباض سریع انجام شود.
Borello-France و همکارانش، روزانه 60 انقباض سریع و قوی و 30 انقباض تحملی (بالای 12 ثانیه) را پیشنهاد نمودند.

اسلاید 18 :

انجمن بین المللی بی اختیاری ادرار دوره درمانی 4-6 ماه را در انجام ورزش ها توصیه کرده است که اساس آن دادن زمان کافی برای هایپرتروفی و افزایش حجم عضلات کف لگن جهت بالا بردن قدرت عضله است.

اسلاید 19 :

افراد مبتلا به بی اختیاری ادراری نوع استرسی باید یاد بگیرند که عضلات کف لگن خود را در شرایطی که نشت ادرار پیدا می کنند منقبض نمایند.
به کسب مهارت برای انقباض عضلات کف لگن قبل و یا در طی شرایطی که فشار شکمی افزایش می یابد (سرفه، عطسه، خندیدن، بلند کردن جسم سنگین) “stress strategy” گفته می شود.
یک مطالعه نشان داد که پس از یک هفته دستورالعمل knack افرادی که UI استرسی خفیف داشتند بی اختیاری ادراری آن ها پس از سرفه کاهش یافت.
افرادی که شدت بی اختیاری ادراریشان بیش از این مقدار بود نیاز به زمان بیشتری برای کسب این مهارت داشتند.

اسلاید 20 :

تمرینات عضلات کف لگن نقش مهمی در management بی اختیاری نوع اورژانسی و OAB دارد.
دلیل تاثیر تمرینات کف لگن بر این اختلالات، وجود guarding reflex می باشد. (افزایش فعالیت اسفنگتر خارجی پیشابراه و عضلات کف لگن در طی پر شدن مثانه)
مطالعات نشان داده که انقباض ارادی عضلات کف لگن می تواند باعث مهار انقباض دترسور، کاهش فشار دترسور و افزایش فشار پیشابراه بشود.
مثل UI استرسی پروتکل خاصی برای ورزش عضلات کف لگن مشخص نیست. اما گفته می شود 45 تا 50 انقباض عضلات کف لگن به طور روزانه (بالای 10 ثانیه) باعث کاهش UI اورژانسی می گردد.
در افرادی که دچار این اختلال هستند، انقباض عضلات کف لگن با هدف سرکوب اضطرار و جلوگیری از بی اختیاری باید آموزش داده شود.
Urge-suppression strategy باید در شرایطی که اضطرار وجود دارد مثل زمان رفتن به دستشوئی استفاده شود.