پاورپوینت استانداردهای نقشه کشی

بخشی از پاورپوینت

اسلاید 1 :

استانداردهای نقشه کشی
بخش اول:
يادآوری نکات نقشه کشی

اسلاید 2 :

اعداد استاندارد
استفاده از اعداد استاندارد در طراحی
کاهش بی نظمی در قطعات و ماشين آلات توليدی
کاهش هزينه ابزارها و وسايل اندازه گيری
امکان محاسبه با روش سری هندسی
امکان ضرب در مضارب 10

اسلاید 3 :

شعاع گرديها و مقياسهای استاندارد

اسلاید 4 :

اندازه علائم نوشتاری
حداقل ارتفاع حروف 2.5 ميليمتر می باشد.
حروف می تواند بصورت عمودی يا با زاويه 15 درجه نسبت به خط قائم نوشته شود.

اسلاید 5 :

انواع خطوط
D: خط زيگزاگ نازک
C: خط دستی آزاد
F: خط چين نازک
B: خط کامل نازک
A : خط کامل پهن
G: خط نقطه نازک
J: خط نقطه پهن
K: خط دو نقطه نازک
لبه های ديد و خطوط مرزی، خط سر رزوه، انتهای قسمت رزوه شده، آج
خط اندازه، خط کمکی اندازه، خطوط اشاره، هاشور، خط پای رزوه، خطوط قطری سطح تخت، لبه های نوری، کادر اندازه و جزئيات، مقطع برگردانده شده
خطوط حدی نمای برش خورده
خط برش قطعات بلند
لبه های نديد
خط مرکز، خط تقارن، دايره گام چرخدنده، عمق سختکاری،
خط پرتاب (تغيير وضعيت)
مشخصه فرآيند (مثل عمليات حرارتی)، خط برش
موقعيت حدی قطعات متحرک، خطوط قطعات جلوی سطح برش، شکل نهايی قطعات خام، خطوط مرکز ثقل، خطوط محيط قطعات اوليه (قبل از شکل دادن)، خط حدی قطعات کناری

اسلاید 7 :

پهنای استاندارد خطوط

اسلاید 8 :

روشهای تصوير
روش تصوير1 (زاويه اول، فرجه اول، First Angle، اروپايی )
روش تصوير3 (زاويه سوم، فرجه سوم، Third Angle، آمريکايی )
عمدتا در آمريکا و کانادا به کار میرود.
در اروپا و بقيه جهان کاربرد دارد.
روش تصويرپيکانی
در صورت عدم استفاده از دو روش قبلی، از اين روش استفاده می شود.
در برخی مواقع مانند View در نقشه های عمرانی کاربرد دارد.

اسلاید 9 :

انتخاب نما
فقط نماهای لازم برای شناسايی و اندازه گذاری قطعه رسم شود.
از نشان دادن لبه های نديد تا حد ممکن پرهيز شود.
در نقشه کلی، قطعات معمولا در حالت کاربردی نشان داده می شوند.
نمای روبرو بايد شکل و ابعاد قطعه کار را با توجه به وضعيت ساخت و کاربرد، بيشتر نشان دهد.
قطعات تراشکاری ترجيحا در حالت ساخت روی دستگاه نشان داده شود.
خط تقارن
قطعات متقارن با خط نقطه نازک (خط تقارن) مشخص می شود.
در مواردی که يک طرف شکل اصلی تغيير يابد (مانند جای خار)، باز هم خط تقارن استفاده می شود.

اسلاید 10 :

نمای خاص
نمای نشان داده شده با پيکان، بايد در همان جهت باشد و حرف بزرگ الفبا در هر دوجا آورده شود.
درصورت کمبود جا، می توان نما را در جهت فلش قرار نداد، ولی بايد علامتی برای چرخش اضافه شود.
نوشتن زاويه چرخش اختياری است.

اسلاید 11 :

نماهای بريده شده
قطعه بريده شده با خط دستی آزاد يا خط زيگزاگ نشان داده می شود.
در قطعات متقارن، نمای نيمه کافی است. لبه های ديد از خطوط مرکزی بيرون می زنند.
اگر خطوط ديد از خط تقارن بيرون نزند، بايد خط تقارن با دو خط نازک موازی در دو طرف نشان داده شود.
در نمايی که فقط تا خط مرکزی رسم می شود، بايد يک طرف خط اندازه کمی از خط مرکزی بگذرد.
اگر در قطعات متقارن يک چهارم نما نشان داده شود، بايد خطوط مرکزی با دوخط نازک موازی مشخص شود.

اسلاید 12 :

نماهای جزء
نمايش خطوط محيطی در نمای جزء ضروری نيست.
قسمتهايی که در نمای اصلی به وضوح ديده نشده و يا امکان اندازه گذاری ندارد، بايد در نمای جزئی نشان داده شود.
محدوده نمای جزئی بايد با خط کامل نازک مشخص شود.
محدوده مورد نظر و نمای جزء مربوطه بايد با يک حرف بزرگ مشخص شود.
در صورت بزرگنمايی، بايد مقياس بزرگنمايی بعد از حروف آورده شود.
نماهای جزء را نمی توان بدون خطوط برش و در مورد نقشه برش خورده، بدون هاشور نشان داد.

اسلاید 13 :

در صورت نمايش قطعات کناری، بايد خطوط محيطی آن با خط دو نقطه نازک نشان داده شود.
مثالهای استفاده از خطوط
شکل اوليه يا نهايی قطعات، در صورت نمايش، با خط دو نقطه نازک نشان داده می شود.
جزء فرم دار يک قطعه، يک بار نشان داده شده و تعداد آن داده می شود.
ساختمان سطح قطعه کار (مثل آج) با خط کامل پهن نشان داده می شود.
معمولا يک قسمت از آن مشخص می شود.
حالت کاری قطعات با خط دو نقطه نازک نشان داده می شود.
در تداخل قطعات، مثل جای خار يا سوراخ، می توان از منحنييهای تداخل تقريبا تخت صرفنظر نمود.

اسلاید 14 :

نمايش برش
برای نمايش داخل قطعه کار استفاده می شود.
برش کامل: نيمه جلوی کار بريده و برداشته می شود.
برش نيمه: يک چهارم قطعه کار بريده و برداشته می شود.
برش جزئی (برش عميق): يک قسمت جزئی از قطعه کار بريده و برداشته می شود.
تمام سطوح برش يک قطعه کار در يک يا چند نما، يکسان هاشور می خورند.
خط های محيطی که در برش آشکار می شوند، رسم می شوند.
لبه های نديد تنها در صورت لزوم، در برش رسم می شود.

اسلاید 15 :

نمايش برش
قطعات توپر با شکلهای ساده، در برش طولی بصورت برش خورده نشان داده نمی شوند. مانند: ميخ ها، پرچ ها، پره ها، پين ها، محورها، بازوها، گوي ها، غلتک ها، پيچ ها، مهره ها.
سطوح برش خورده سياه د کنار هم، بايد 0.5 ميليمتر از يکديگر فاصله داشته باشند.
درزهای اتصال بصورت لبه رسم می شود.
سطوح برش خورده باريک را می توان سياه نشان داد.
در سطح های برش بزرگ، می توان تنها محدوده کناری سطح را هاشور زد.

اسلاید 16 :

جهت ديد به سطح برش با پيکان مشخص می شود، ابعاد اين پيکان حدود 1.5 برابر پيکان اندازه است.
ضرب قطری معرف سطح تخت است و با خط کامل نازک نشان داده می شود.
هرگاه نمای جانبی يا بالا وجود نداشته باشد، بايد از ضرب قطری استفاده شود.
در صورت وجود نماهای فوق نيز، استفاده از ضرب قطری مجاز است.
نمايش برش
سطح برش را می توان در داخل سطح نقشه برگرداند و با خط کامل نازک نشان داد.
اگر نمای برش در امتداد پيکان آورده نشود، علامتی جهت نشان دادن چرخش نما قرار داده می شود.
نوشتن زاويه چرخش اختياری است.

اسلاید 17 :

اگر لبه قطعه کار روی خط مرکزی بيفتد، بايد در نما نشان داده شود.
قرارگيری برش نيمه در سمت را ست يا پاين خط مرکزی ارجحيت دارد.
اگر دو سطح برش به يک خط مرکز ختم شوند، هاشور روی اين خط مرکزی بصورت شکسته رسم می شود.
اگر سطح برش، مسير را بطور واضح نشان ندهد، می توان از حروف بزرگ در نقاط شکست ها استفاده کرد.
مرز بين قسمت برش خورده و برش نخورده با خط دستی آزادنشان داده می شود.
نمايش برش

اسلاید 18 :

برشهای يک تصوير بايد به ترتيب برش، در کنار تصوير نشان داده شوند.
در سطوح برش زياد از يک قطعه بلند، بايد برش ها در زير سطح برش آورده شود.
در اين حالت مشخص کردن برش ها با حروف الفبا ضروری نيست.
خط ها و لبه های پشت سطح برش را تنها در صورت لزوم بايد نشان داد.
سطح برش مايل که بين دو سطح برش موازی قراردارد، در امتداد سطح برش اصلی تصوير می شود.
نمايش برش

اسلاید 19 :

جزئيات جلوی سطح برش، در صورت لزوم بصورت خط دونقطه نازک نشان داده می شود.
لبه های نديد تنها در صورت لزوم در نمای برش خورده نشان داده می شود.
نمايش برش
دو سطح برش زاويه دار، در يک سطح نشان داده می شوند. يعنی يک سطح برش چرخيده و با سطح برش ديگر همراستا می شود.

اسلاید 20 :

خط های اندازه خط کامل نازک می باشند.
اندازه گذاری: خطوط، حدود و توضيحات
حداقل فاصله خط اندازه از لبه قطعه کار 10 ميليمتر و از خطوط اندازه ديگر 7 ميليمتر بايد باشد.
حد خط اندازه می تواند پيکان، خط مايل يا نقطه باشد.
برای هر نقشه بايد فقط يک نوع حد اندازه به کار رود.
ارتفاع اعداد اندازه مطابق استاندارد متن نقشه نوشته می باشد. معمولا ارتفاع کمتر از 3.5 ميليمتر استفاده نمی شود.
تا حد ممکن در يک نقشه بايد ارتفاع اعداد اندازه ثابت بماند.
اعداد اندازه بايد از پايين يا راست قابل خواندن باشد.
در قطعات با ضخامت يکنواخت، ضخامت قطعه کار می تواند با حرف t بر روی نما مشخص شود.