بخشی از پاورپوینت
اسلاید 1 :
آمايش سرزمين و مخاطرات
اسلاید 2 :
آمايش سرزمين يا برنامه ریزی اراضی تلاش می کند تا بخشی از تماس های محیطی را که مغایر و ناسازگار با جامعه و طبیعت هستند کاهش دهد و در رابطه با خطر نيز هدف اصلی آن اين است که زمين را به گونه ای پهنه بندی کند که بتواند توسعه جدید را از مکان های پر خطر دور کند . اولین مرحلۀ آمايش سرزمین شامل جمع آوری و ارزیابی دادههایی است که از طریق آنها طرح ها فرمول بندی شوند. سیاستهایی که حاصل می شود به اثرات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی و همچنین احساس و درک مشکل بستگی دارد. در اين راستا نياز است که مهندسی ژئوتکنیک ،زمین شناسی و ژئومورفولوژی گام های اول تصمیم گیری برنامه ریزی را داشته باشند تا اطلاعات اساسی را برای توسعه شرایط قابل قبول برای مردمی که در آنجا زندگی می کنند تهیه کنند.
هدف از آمايش سرزمین
اسلاید 3 :
این امر با مداخله در فرایند بازار محور حاصل می شود. در فرایند بازار محور زمین های مستعد خطر كه در ابتدا کاربری های كم تراکم مانند جنگل داری یا كشاورزی را دربر میگرفت ، به اشغال پرتراکم تبدیل شوند. چنین تبدیلی ارزشهای زمین را افزایش میدهد و بنابراین در صورت بروز فاجعه منجر به خسارات بیشتر جانی و مالی می شود.
موانع اساسی در آمايش سرزمين و ملاحظات جغرافيایی
اسلاید 4 :
روند تبدیل به رقابت برای زمین و تمایل سود آوری- کلیه کارکردهای رشد جمعیت ، شهرنشینی و ایجاد ثروت - هدایت می شود. به خصوص در کشورهای توسعه يافته ، ثروت و اوقات فراغت منجر به خانه های دوم و امکانات تفریحی در محیط هایی مانند سواحل و کوهستان شده است که می تواند خطرناک باشد. تاکنون برنامه ریزی کاربری اراضی عمدتاً در کشورهای ثروتمند اتخاذ شده است ، ولی درکشورهای در حال توسعه انگيزۀ جدی برای استفاده گسترده تر آن وجود دارد و آن اين است که آمايش بهتر زمین دست کم بهبود طراحی پناهگاه ها و اصلاحات نهادی را در کانون تسکين سازی پایدار خطر قرار می دهد.
اسلاید 5 :
كاربری اراضي را مي توان در مقياس های از سطح برنامه منطقه اي از طريق احكام منطقه بندي شهر تا قوانين تقسيم بندي قطعات جداگانه تنظیم كرد. این رویکرد با ممنوع ساختن ساختمان سازی جدید در مناطق پرخطر خیلی خوب عمل می کند؛ رویکردی که می تواند با دیگر اهداف جامعه و با منافع محلی تعارض داشته باشد. معمولاً این شامل مالکان اصلی ، بنگاه داران ، توسعه دهندگان و سازندگان است که همگی با انگیزه قوی سودجویی تلاش می کنند. علاوه بر این ، با چنین تصمیمی افرادی نیز مخالفت می کنند که در مناطق خطرناک قبلاً خانه سازی کردهاند و اکنون پیش بینی می کنند ارزش بازار ملک خود را از دست بدهند.
مقیاس های مختلف آمايش سرزمین
اسلاید 6 :
آمایش سرزمین مبتنی بر خطر به احتمال زیاد در صورت تصویب شوراهای محلی صورت می گیرد. از آنجا که این به حمایت اجتماعی بيشتری نياز دارد به روشهایی باید توسل جست که از طریق حمایت گفته شده به دست آید. برای مثال ، در حالی که پهنه بندی کم تراکم ممکن است به منظور محدود کردن ضرر و زیان احتمالی املاک در یک منطقه اعمال شود ، امکان دارد خسارتهای سازنده با صدور مجوز برای توسعه پر تراکم در منطقۀ امن تر نزدیک به آن جبران شود. برنامه ریزی کاربری زمین می تواند با هدایت توسعه جدید به دور از مناطق حساس از نظر محیط زیست ، مانند تالاب ها ، و با پهنه بندی برخی مناطق مستعد خطر مانند راهروهای رودخانه ، برای تفریح در فضای باز از حمایت عمومی برخوردار شود. سطح کم تراکم ساختمان را می توان با صدور مجوز توسعه تنها به قطعات بزرگ یا به اختصاص به کاربری های مختلف فضای باز ، مانند پارک ها یا چراگاه ها ، حفظ کرد
اسلاید 7 :
محدودیت های اصلی آمايش سرزمين
• عدم آگاهی در مورد پتانسیل خطر حوادث که ممکن است مناطق کوچک ، مثلاً ساختمان های شخصی داشته باشند.
• جریان توسعه موجود
• بسامد کم وقایع خطرناک و مشکل در افزایش آگاهی جامعه
• هزینه های بالای ترسیم نقسه خطر ، از جمله سیاهه های دقیق استفاده از اراضی موجود، سازهها و نرخ های اشغال موجود
• مقاومت محلی در برابر کنترل زمین به دلایل سیاسی و اقتصادی.
اسلاید 8 :
کنترل کاربری اراضی در جوامعی که در حال رشد هستند و هنوز هم زمین های توسعه نیافته در دسترس است، موفقیت آمیز می باشد. تا این حد ، آنها در مناطقی که حداقل به آنها احتیاج دارند ، به بهترین وجه کار می کند. برعکس ، در مناطقی که فشار برای توسعه زمین زیاد است ، پهنهبندی اثر کمی خواهد داشت. زمین مستعد خطر اغلب زمين هايی هستند که طالب زيادی دارند. بسیاری از مناطقی که مستعد رانش زمین اند يا دشت سیلابی از منظرههای چشمگیری برخوردار هستند و در صورت عدم آگاهی مردم از خطراتی که آنها را تهدید می کند ، می توانند قیمت خيلی زیادی داشته باشند.
اسلاید 9 :
طبق آموزه حقوقی قدیمی («بگذارید خریدار در مورد خطر آگاه باشد» ، يعنی خریدار خودش مسئول بررسی کیفیت و مناسب بودن کالاها قبل از خرید است) صاحب چنین زمینهایی هیچ گونه تعهدی برای افشای خطرات وجود ندارد ، ولی در بعضی از کشورها ، اکنون قانون از فروشنده می خواهد تا خطرات زمین شناسی و سایر خطرات زیست محیطی را فاش کند، به طوری که خریدار بالقوه می تواند تصمیم آگاهانه ای بگیرد. چنین موانع حقوقی ممکن است با منافع تجاری محلی ناسازگار باشد و پذیرش مقررات مربوط به استفاده از زمین را رد کنند؛ زیرا ممکن است برنامه ريزان اعتقاد داشته باشند با این کار ابتکار عمل اقتصادی را در برابر جوامع سهل گير نزدیک از دست می دهند. برای به حداقل رساندن این امر ، کنترل ها - و اجرای قانون- در وسیع ترین مقیاس فضایی ممکن عملی است.
اسلاید 10 :
کنترل کارآمد زمین بستگی به کیفیت اطلاعات موجود دارد. در اين رابطه تعیین دقیق منطقه خطر بسیار مهم است. هر مقرراتی که به تصویب برسد باید از نظر کنترل های توسعهای ارائه شده منطقی و در دادگاه قابل دفاع باشد. در حالت ایده آل ، تغییرات ریسک باید تا سطح اموال فردی قابل شناسایی باشد. برای بسیاری از خطرات ، مانند سیکلونها و زمینلرزهها ، چنین دقتی قابل دسترس نيست و برای خطرات وابسته به توپوگرافی مانند سیل ، زمینلغزشها و بهمنها، بیشترین دقت قابل دستیابی است.
عوامل مؤثر در کنترل کارآمد زمین
اسلاید 11 :
در متن مخاطرات زمین شناسی مخصوصاً نقش ژئومورفولوژيستها بايد آماده کردن برنامه ريزان و مهندسین با اطلاعات کافی باشد به نحوی که در حالت ايده آل آن ها بتوانند محيط را هماهنگ با طبیعت توسعه دهند. مناسب ترین روش برای تهیه اطلاعات ضروری زمین ريخت شناسی ارائه آن ها به شکل نقشه یا نقشه ها است.
اسلاید 12 :
پيش نيازهای توسعه سیاست های برنامه ریزی برای مقابله با خطر
بنابراین یکی از جنبه های برنامه ریزی که شامل ژئومورفولوژی می شود عبارت است از کنترل و حفظ خطرات زمین شناسی که در برابر منافع انسانی قرار گیرد. توسعه سیاست های برنامه ریزی برای مقابله با خطر نياز به يک ارزیابی از شدت، حدود و فراوانی خطر دارد تا این که درجه ریسک ارزیابی شود. بنابراین آمايش سرزمين برای جلوگیری و تخفيف خطرات زمین شناسی باید براساس معیاری صورت گیرد که ماهیت و درجه ریسک ها و اثر بالقوه آن ها را نشان دهد. هم شدت و فراوانی محتمل و نيز حساسيت (يا احتمال) خسارت به فعالیت های انسانی در مواجهه با چنین خطرات اجزای اصلی ارزیابی ریسک را تشکیل می دهد. تجزیه و تحلیل آسیب پذیری که شامل تشخیص و ارزیابی ريسک می شود باید برای تصمیم گیریهای منطقی روی اين مسأله انجام گيرد که چگونه به بهترين وجه، اثرات حوادث بالقوه مصيبتبار میتوانند کاهش یابند يا با سامانههای کنترل دايمی روی توسعه زمين می توان بر آنها غالب شد. داده های مورد نیاز برای برنامه ریزی و تصمیم گیری می تواند به وسیله جدول زیر ارائه شود. در اين راستا کيفيت انتقال اطلاعات و چگونگی واقعيت که می تواند به وسيله سياستمداران و برنامهريزان درک شود، اهميت دارد؛ زيرا اين درک از واقعيت است که می تواند آنها را برای هر اقدامی تحت تأثير قرار دهد.
اسلاید 13 :
داده های موردنیاز برای کاهش خسارتهای ناشی از مخاطرات زمین شناسی
اسلاید 14 :
مرحله بعد از ارزيابی ریسک
اگر در ارزيابی ريسک روشهاي کاهش ريسک نيز هدف بررسی باشد مرحلة دیگری از تحقيق در رابطه با ارزیابی هزينهها و سودهای عمومی ناشی از طرح نیاز است . در اين صورت ممکن است ريسک در رابطه با خطرات زمين شناسی کاهش يابد؛ برای مثال، به وسيله اقدامات کنترلی که در برابر عامل توليد خطر انجام می گيرد؛ به وسيله آمادگی دادن به جامعه قبل از بروز فاجعه؛ پايش، سامانه های مراقبتی و هشدار که به تخليه اجازه دهد؛ به وسيله محدوديت ها در توسعه زمين؛ و به وسيله استفاده از دستورالعمل های ساختمان سازی مناسب به همراه تقويت ساختاری اموال. ولی باید توجه داشت که ويژگیها و شرايط زمين ممکن است قابليت سوددهی و اجرايی طرح های برنامه ريزی را تحت تأثير قرار دهد. ورود اطلاعات زمين شناسی و ژئومورفولوژی به داخل فرآيندهای برنامهريزی بايد به اين معنی باشد که طرح ها بتوانند بر اساس آن طوری اجرا شوند که با شرايط موجود زمين تلاقی پيدا نکنند.
اسلاید 15 :
ملاحظات مربوط به تنزل کیفيت زمين حاصل از طرح ها در آمايش سرزمين
روشن است که جوامع خواسته هايشان را از زمين می خواهند و اغلب اين به معنی تنزل کيفيت زمين می باشد. يکی از علل اصلی تنزل زمين دفع زباله از منابع مختلف از قبيل صنعت، معدن کاوی و خانگی می باشد. نه تنها اين موجب تنزل کيفيت زمين می شود بلکه غالباً عاملی برای آلودگی زمين و آلودگی آبهای زيرزمينی می گردد. چنين مناطقی نياز به احياء دارند. درواقع، يک کمک با ارزش به اقتصاد عمومی می تواند برگرداندن اين زمينهای متروک به استفاده ارزشمند از آن باشد. سرانجام چنين زمين هايی بايد احياء شوند. به علاوه، زمين متروک ممکن است اثر تخريبی بر روی زمينهای اطراف داشته باشد که عمدتاً احياء آن ها مد نظر باید باشد. آنچه که به استفاده نهايی از زمين متروک بعد از احياء اختصاص می يابد بايد با نيازهای زمين های اطراف مناسب باشد و با اشکال ديگر کاربری زمين که در حوالی اتفاق می افتد سازگار گردد. بدين ترتيب، برنامهريزی نهايی کاربری زمين برنامه های کلی را برای منطقه به حساب می آورد و بايد تلاش شود تا يکپارچگی اکولوژيک منطقه احياء شده در داخل چشم انداز اطراف انجام گيرد. احياء شدگی يک مکان که يک نفوذ در چشم انداز را نمايش می دهد به شرطی در متن پيرامون خود خوب انجام می گيرد که ويژگی محيط را خيلی دور از مرزهای مکان بهبود دهد.
