پاورپوینت زبان مدل سازی یکپارچه (UML- Unified Modeling Language)

بخشی از پاورپوینت

اسلاید 1 :

زبان مدل سازی یکپارچه
فصل بیست

اسلاید 2 :

زبان مدل سازی یکپارچه (UML- Unified Modeling Language)
UML یک زبان گرافیکی است که اهداف آن :
مشخص کردن (specifying)
ساختن (constructing)
مصور سازی (visualizing)
مستند سازی (documenting)
اجزای یک سیستم نرم افزاری است.
UML استانداری تحت حمایت گروه مدیریت شی (Object Management Group – OMG)است
UML بهترین ابزار برای مدل سازی شی گرا است.

اسلاید 3 :

زبان مدل سازی یکپارچه : نمودارهای ساختاری

اسلاید 4 :

مورد کاربرد (Use-Cases)
رفتار داینامیک یک سیستم را مدل می کنند. برای موارد زیر به کار می روند:
مدل کردن محتویات یک سیستم – شناسایی Actor ها و نقش آنها
مدل سازی خواسته های سیستم – تعیین اینکه سیستم چیست مستقل از اینکه چگونه به آن می رسد ( توصیف اینکه سیستم چه کاری می کند اما نه چگونه؟)
یک Use-case عملیاتی که برای کاربر قابل مشاهده هستند را ضبط می کند.
هر use-case هدف خاصی از کاربر را نمایش می دهد.
Use-caseها می توانند برای همه سیستم، بخشی از سیستم ( زیر سیستم) یا کامپوننت های اولیه به کار روند.

اسلاید 5 :

مدل مورد کاربرد (Use-Cases)
هر use case توصیف کننده راهی برای استفاده از سیستم توسط یک کاربر است.
مدل use case شامل همه use caseهای سیستم است.
عناصر مورد نیاز در use case model
Actor: کاربرانی که از سیستم استفاده می کنند و سیستم های خارجی که با سیستم در ارتباط هستند.
Use caseها : جریانی از رخدادها، خواسته های خاص
اولویت بندی use case
User interface prototype

اسلاید 6 :

مدل سازی Use case
مدل سازی use case شامل مراحل زیر است:
مرز سیستم را مشخص کنید.
Actor ها را پیدا کنید.
حداقل یک کاربر می تواند به عنوان Actor انتخاب شود.
کمترین همپوشانی بین نقش ها وجود داشته باشد.
Use case ها را پیدا کنید.
Use case کاری است که actor ها در سیستم انجام می دهد.
از use caseهای خیلی بزرگ یا خیلی کوچک اجتناب کنید.
تا زمانی که use caseها، Actorها و مرز سیستم به حالت ایستا برسد این عملیات را ادامه دهید.

اسلاید 7 :

The subject (system boundary)
موضوع توسط کسی یا چیزی که از سیستم استفاده می کند ( برای مثال : Actorها ) تعریف می شود و مشخص می کند که مزایای اصلی که سیستم برای Actorها فراهم می کند چیست (use case ها )
Subject به صورت جعبه ای همراه با نام سیستم مشخص می شود.
Actor ها خارج از مزر و use caseها داخل جعبه قرار دارند.

اسلاید 8 :

Actor
مشخص کننده نقش موجودیت های خارجی هنگام تعامل آنها با سیستم است.
یک نقش می تواند بازی شود توسط :
یک کاربر
سیستم دیگر
یک قطعه سخت افزاری

اسلاید 9 :

شناسایی actor
بررسی اینکه چه کسی یا چه چیزی از سیستم استفاده می کند و آنها در تعامل با سیستم چه نقشی بازی می کنند.
پرسش سوالات زیر برای شناسایی Actorها :
چه کسی یا چه چیزی از سیستم استفاده می کند؟
نقش آنها در سیستم چیست؟
چه کسی سیستم را نصب می کند؟
چه کسی سیستم را شروع یا پایان می دهد؟
چه کسی از سیستم نگهداری میکند؟
چه سیستم هایی با این سیستم در ارتباطند؟
چه کسی یا چه چیزی اطلاعات دریافت می کند یا اطلاعات برای سیستم فراهنم میکند؟

اسلاید 10 :

مشخصه Actorها
هر Actor به یک نام کوتاه نیاز دارد
هر Actor باید یک توصیف اجمالی داشته باشد.

اسلاید 11 :

Use case
مشخصه ای از عملیات، شامل مجموعه ای از عملیات و خطاهایی که یک سیستم، زیر سیستم یا کلاس در تعامل با Actorخارجی انجام میدهد.
همیشه توسط یک Actor شروع می شود.
همیشه از دیدگاه actor نوشته می شود.

اسلاید 12 :

شناسایی use caseها
بهترین راه برای شناسایی use caseها شروع با لیستی از Actorها است و سپس بررسی اینکه چگونه هر Actor از سیستم استفاده می کند.
هر use case با یک عبارت فعلی مشخص می شود.
شناسایی use caseها گاهی منجر به پیداکردن Actorهای جدید می شود.

اسلاید 13 :

شناسایی use caseها
سوالاتی که در شناسایی use caseها به ما کمک می کنند :
چه عملکردی یک Actor از سیستم انتظار دارد؟
آیا سیستم اطلاعات را ذخیره و بازیابی می کند؟اگر اینچنین است کدام Actorها این عملیات را انجام می دهند؟
هنگامی که حالت سیستم تغییر می کند چه چیزی اتفاق می افتد ؟ ( برای مثال شروع و پایان سیستم) آیا هیچ Actor ی نقش دارد؟
آیا رخدادهای خارجی هم روی سیستم تاثیر می گذارند؟
آیا سیستم با سیستم خارجی دیگری در تعامل است؟
آیا سیستم گزارشی تهیه می کند؟

اسلاید 14 :

Use case diagram

اسلاید 15 :

مشخصه use case
نام use case: عبارت فعلی توصیفی و کوتاه
شناسه use case
توصیف اجمالی: یک پارگراف که مشخص کننده هدف use case است.
Actorهایی که در use case هستند:
Primary actors: actorی که use case را راه اندازی می کند.
Secondary actors: بعد از اینکه use case شروع به کار کرد با آن در تعامل است.
پیش شرط ها : چیزهایی که باید قبل از اینکه use case اجرا شود برقرار باشند – آنها محدودیت های روی حالت سیستم هستند.
روند اصلی : مراحل use case
پس شرط ها: چیزهایی که باید در پایان use case درست باشند.
روند جایگزین : لیست جایزگزین ها برای روند اصلی

اسلاید 16 :

مشخصه use case : مثال

اسلاید 18 :

Use case : جریان ها
مراحل در use case به صورت جریانی از رخدادها لیست می شود
هر use case یک روند اصلی (main flow) دارد، که مراحل یک use case را وقتی همه چیز همانطورکه انتظار داریم اتفاق می افتد و هیچ خطا، وقفه یا مشکلی وجود ندارد، نشان می دهد.
روند فرعی (alternative flow): انحراف ها از جریان اصلی که منجر به خطا، شاخه های دیگر یا وقفه در روند اصلی می شوند.
روند اصلی همیشه با یک عامل اصلی (primary actor) اتفاق می افتد

اسلاید 19 :

Use case : جریان های فرعی
معمولاً به روند اصلی برنمی گردنند زیرا اغلب به خطاها و استثناهای روند اصلی رسیدگی کرده و پس شرط های متفاوتی دارند.
بهتر است به طور جداگانه مستند شوند.
ممکن است به سه حالت متخلف باشند :
بجای روند اصلی : توسط Actor اصلی صدازده شده و جایگزین use case می شوند.
بعد از یک مرحله خاص در روند اصلی اتفاق می افتد
در هر زمانی در روند اصلی اتفاق می افتد.

اسلاید 20 :

Use case : مثال جریان های فرعی