بخشی از مقاله
بتن و خواص آن
بتن عمدتاً از 2 قسمت تشكيل شده است:
1. مصالح سنگي: حدود 75-60 درصد حجم بتن از مصالح سنگي تشكيل ميشود.
2. خمير سيمان: حدود 40-25 درصد حجم بتن با خمير سيمان پر ميشود.
از 40-25 درصد خمير سيمان، 7 الي 15 درصد سيان و 14 الي 21 درصد آب است.
ميزان آب در خمير سيمان
ميزان آب در بتن معمولاً با نسبت وزني آب به سيمان (W/C) نشان داده ميشود كه W معرف وزن آب و C معرف وزن سيمان است. به صورت يك اصل بايد حتيالمقدور نسبت W/C كم انتخاب شود.
قسمتي از آبي كه در ساخت بتن مصرف ميشود (حدود 25 درصد وزني سيمان)، جذب ذرات سيمان شده و در واكنشهاي شيميايي (هيدراسيون) بكار گرفته ميشود، اما عملاً ساخت بتني با W/C=0.25 امكانپذير نيست، زيرا چنين بتني به اندازهاي سفت است كه كار كردن با آن ميسر نيست، به همين جهت بايد W/C را تا آنجا افزايش داد كه به سهولت بتوان با بتن كار كرد، لذا W/C را تا 4/0 الي 6/0 افزايش ميدهند، اما در همين محدود باز هم هرچه W/C را كمتر درنظر بگيرند، بهتر خواهد بود، زيرا مازاد آب كه در واكنش شيميايي شركت نميكند، جا اشغال كرده و نهايتاً يا در بتن محبوس ميشود و يا تبخير شده و فضاي خالي ايجاد ميكند، يعني در هر حال از حجم مفيد بتن ميكاهد.
محاسن استفاده از نسبت آب به سيمان كمتر
1. افزايش مقاومت فشاري و كششي بتن؛
2. افزايش خاصيت آببندي در بتن (زيرا هرچه آب كمتري مصرف شده باشد، فضاي خالي كمتري در بتن ايجاد شده و در نتيجه روزنههاي كمتري براي عبور آب وجود خواهد داشت)؛
3. كاهش جذب آب (به دليل محدود شدن فضاهاي خالي)؛
4. پيوستگي بهتر بين لايههاي متوالي در بتنريزي؛
5. افزايش چسبندگي بين ميلگرد و بتن (چون سطح تماس ميلگرد و بتن بيشتر خواهد بود)؛
6. افزايش مقاومت در مقابل شرايط جوي نامساعد (تر و خشك شدنهاي متوالي و سرد و گرم شدنهاي متوالي)؛
7. كاهش ميزان افت؛
8. كاهش ميزان خزش؛
9. كاهش امكان آب انداختن بتن؛
10. كاهش امكان جدا شدن دانهها.
مزيت استفاده از نسبت آب به سيمان بيشتر
W/C زياد فقط يك حسن دارد و آن رواني و كارايي بيشتر است. جاي بسي تاسف است كه اكثراً 10 مزيت قبلي (ناشي از W/C كمتر) فداي اين يك حسن (كارايي بالاتر) شده و از W/C بيشتر استفاده ميشود، يعني فقط به لحاظ آنكه در كارگاه كار كردن با بتن راحتتر باشد، آب بتن را زياد كرده و بدين ترتيب نارساييهاي عديدهاي را براي بتن سخت شده آتي فراهم ميكنند.
توجه شود كه در هر حال، كار كردن با بتني با W/C كمتر از 4/0 امكانپذير نيست.
بعضي از مسائلي كه ممكن است در بتن تازه بوجود آيد
1. آب انداختن بتن:
آب انداختن بتن از نظر يك پديده ظاهري، اينگونه تجلي ميكند كه پس از بتنريزي و پرداخت سطحي بتن، يك لايه نازك آب آغشته به سيمان روي سطح بتن ظاهر ميشود.
اين آب از قسمتهاي زيرين بتن به دليل خاصيت مويينگي به قسمتهاي سطحي آب بالا آمده و در مسير خود احتمالاً مقداري سيمان را نيز با خود شسته و همراه ميكند. لذا در قسمتهاي بالايي بتن، مقدار آب موجود از آبي كه در طراحي درنظر گرفته شده، بيشار خواهد شد و به عكس، در قسمتهاي پاييني بتن مقدار آب كمتر خواهد گرديد.
مشخصات نامطلوب بتن آب انداخته به شرح زير است:
الف) پس از سخت شدن نامرغوب بوده و به مقاومت مطلوب و موردنظر نخواهد رسيد.
ب) لايه رويي بتن آب انداخته، پس از سفت شدن (سخت شدن) به مرور زمان و با استفادههاي ترافيكمي از آن پودر شده و به صورت گرد و خاك درميآيد و به اين جهت سطح رويي ناصاف شده و پديده «پودرشدگي» اتفاق ميافتد. چنين بتني اولاً بدننما شده و ثانياً نقطه ضعفي براي شرايط يخزدگي و هوازدگي خواهد بود. آب انداختن پديده بسيار نامطلوبي است و بايد حتيالمقدور از ايجاد آن جلوگيري كرد، متاسفانه بعضي از استادكاران سعي ميكنند با زياد ماله شدن بر روي سطح بتن، يك قشر آب در سطح ايجاد كنند، غافل از اينكه اين عمل، ضعفهاي اساسي براي بتن ايجاد ميكند.
مهمترين دليل در آب انداختن بتن، اسلامپ بيش از حد است. بنابراين كارايي و اسلامپ كم در كنار مزايايي ديگر، احتمال آب انداختن را نيز كاهش ميدهد. دلايل ديگري از جمله ويبره بيش از حد و نيز نامناسب بودن دانهبندي، احتمال آب انداختن بتن را افزايش ميدهند.
2. جدا شدن دانهها
جدا شدن دانهها از پديدههايي است كه در بتن تازه ايجاد ميگردد. به اين ترتيب كه دانههاي درشد مخلوط نشست كرده و به سمت پايين حركت ميكنند و دانههاي ريزتر به سمت بالا منتقل ميشوند، بنابراين بتن حالت يكنواختي خود را از دست داده و توزيع دانهبندي به هم ميخورد.
جدا شدن دانهها در بتن تازه يك پديده نامطلوي محسوب ميشود و ناظرين و مهندسين كارگاه همواره بايد سعي كنند تا از عواملي كه ممكن است منجر به بروز اين حالت شود، جلوگيري نمايند. بتني كه دانههاي آن جدا شده، از نظر مقاومت فشاري و خمشي ضعيف شده و به حد مطلوب نخواهد رسيد.
مهمترين دليل جدا شدن دانهها در بتن تازه، اسلامپ بالا و بيش از حد است.
دلايل ديگري از قبيل ويبره بيش از حد، جابجا كردن بتن در قالب بوسيله بيل يا ويبراتور، ريختن بتن از ارتفاع نيز ممكن است به جدا شدن دانهها منجر شود. انبار كردن نامناسب دانهها ممكن است به جدا شدن دانهها قبل از ساخت بتن و احتمالاً عدم وجود دانهبندي يكنواخت و صحيح در بتن ساخته شده منجر شود. به همين جهت لازم است انبار كردن دانههاي شن و ماسه در كارگاه به صورت مجزا و در دپوهاي جداگانه صورت گيرد. از طرفي بهتر است براي ماسه يك دپوي (0-5mm) و براي شن دپوهاي (5-10mm) يا نخودي و (10-20mm) يا بادامي تنظيم شود و در صورت استفاده از دانههاي درشتتر ميتوان از يك دپوي (20-40mm) نيز استفاده كرد. به اين ترتيب ميتوان در هنگام ساخت بتن مصالح دانهاي از هر دپو به ميزان محاسبه شده جدا كرده و اختلاط را انجام داد.
تراكم بتن تازه
تراكن بتن، يعني به حركت درآوردن ذرات بتن، كم كردن اصطكاك بين آنها و خارج كردن حبابهاي هوا از بتن.
مكانيزمي كه براي تراكم بتن بكار ميرود، ارتعاش است. هدف از متراكم كردن بتن و خارج كردن حبابهاي هوا، آن است كه بتن توپرتري به دست آيد تا در نتيجه آن بتن از مقاومت بهتري برخوردار شده و در مقابل عوامل مخرب محيطي از خود دوام بهتري نشان دهد.
از طرفي با افزايش سطح تماس بين بتن و ميلگرد، چسبندگي بهتري بين آنها فراهم كرده و نيز سبب ميشود كه پس از باز كردن قالبها، سطح ظاهري صاف و بدون خلل و فرج براي بتن حاصل شود. قديميترين روش براي ويبره، ضربه زدن به بتن (به قالب) است. طبيعي است كه اين نحو ويبره براي كارهاي كوچك و كماهميت ميتواند تا حدودي مناسب باشد.
انواع ويبره
1. ويبره دستي:
سادهترين نوع ويبره، ويبره دستي است كه ممكن است به صورت ميلهاي يا شيلنگي باشد. ويبره ميلهاي يك وسيله لرزاننده كوچك است كه آن را به وسيله دست هدايت كرده و يا فرو بردن به صورت قائم در قسمتهاي مختلف بتن را مرتعش كرده و حبابهاي هوا را خارج ميكنند. توصيه ميشود در اين روش، ميله لرزان را به فاصله هر 5/0 الي يك متر در بتن فرو برده و هر بار بين 5 تا 30 ثانيه در بتن نگه دارند (بسته به ميزان تراكم مورد نظر و همچنين اسلامپ بتن).
2. ويبره لرزاننده قالب:
اين ويبره را در مجاورت قالب بتن قرار داده و يا به آن متصل ميكنند. با بكار افتادن اين ويبره، مجموعه قالب و بتن داخل آن مرتعش شده و حبابهاي هوا خارج ميشوند.
3. ويبره ميزي:
معمولاً در كارگاههاي بتن پيش ساخته مورد استفاده قرار ميگيرد. در چنين كارگاههايي ميز ويبره در سالني موسوم به سالن ويبره مستقر بوده و با بكار افتادن دستگاه ويبره ميزي، مجموعه ميز و قالب و بتن، لرزيده و عمل ويبره شده انجام ميگيرد.
لازم است جهت متراكم كردن بهتر بتن و چسبندگي بهتر آن به فولاد، هميشه از ويبره استفاده شود تا امكان استفاده از نسبت آب به سيمان كمتري در ساخت بتن فراهم شود.
ويبره بيش از حد، مضر است، چون ممكن است سبب آب انداختن و يا جدا شدن دانهها شود. انتخاب ويبره در حد مناسب، معمولاً نياز به تجربه زياد دارد و بسته به نظر مهندس كارگاه و ناظر پروژه تعيين ميشود (هرچه كارايي كمتر باشد، ويبره بيشتر و هرچه كارايي بيشتر باشد، ويبره كمتري مورد نياز است.
پس از ريختن بتن، با گذشت زمان، بتن تازه به بتن سخت شده تبديل ميشود. از زمان ريختن بتن تا مرحله سفت و سخت شدن آن، بايد از آن نگهداري و مراقبت كرد.
مراقبت از بتن (به عمل آوري بتن)
در مراقبت از بتن، بايد به دو مساله توجه شود:
1. رطوبت كافي؛
2. درجه حرارت مناسب.
به به عمل آوردن بتن، به رطوبتي حداقل معادل 80درصد نياز است و اگر اين رطوبت در حد 100% باشد، مناسبتر خواهد بود.
بهترين درجه حرارت براي نگهداري بتن در حدود 13 درجه سانتيگراد است، اما در شرايط معمولي و دماي عادي، حساسيت بتن به درجه حرارت چندان قابل توجه نبوده و بنابراين در كارگاه، در مرحله مراقبت از بتن معمولاً كنترلي روي درجه حرارت انجام نميدهند، مگر در درجه حرارت 4+ درجه و پايينتر كه گيرش بتن و سرعت واكنشها با مشكلاتي روبرو ميشود، بخصوص در دماي زير صفر كه شرايط يخزدگي بتن فراهم ميگردد.
حداقل زماني كه براي بتن عادي جهت مراقبت پيشنهاد شده، 7 روز است، يعني در طول مدت زمان 7 شبانهروز بايد بتن در دماي مناسب و رطوبت حداقل 80% نگهداري شود.
عدم مراقبت و يا مراقبت ناقص از بتن، عواقب زير را به دنبال داردك
1. افت مقاومت فشاري و خمشي؛
2. ايجاد زمينه پودرشدگي سطحي بتن؛
قسمتهاي سطحي بتن در مقابل هواي آزاد رطوبت خود را از دست داده و سيمان آن به طور كامل در واكنشهاي شيميايي وارد نميشود. بنابراين سطح بتن سست شده و بعداً با سادهترين تاثير عوامل مخرب محيطي، رفته رفته تخريب ميشود (پديده پودرشدگي اتفاق ميافتد).
3. افزايش ميزان افت در بتن (انقباض)؛
بتني كه به طور صحيح از آن مراقبت نشود، حتماً دچار پديده افت خواهد شد و در سطح آن تركهايي ايجاد ميشود.
4. افزايش ميزان خزش در بتن.
خشك شدن بتن
خشك شدن بتن از سطح بتن شروع ميشود و به عمق آن نفوذ ميكند. مدت زماني كه طول ميكشد تا قسمتهاي مركزي بتن (مغز بتن) كاملاً خشك شود، بسيار طولاني است. به عبارت ديگر، قسمتهاي سطحي در ساعتهاي اوليه و روزهاي اوليه، ولي قسمتهاي عميق خيلي دير خشك ميشوند. قسمتي از بتن كه رطوبت آن در طول دوره مراقبت از 80 درصد كمتر شود، عمليات گيرش آن متوقف ميشود، لذا با توجه به مكانيزم خشك شدن، هيچگاه نبايد نگران توقف گيرش در قسمتهاي مياني بتن بود، بخصوص اگر بتن متراكم باشد. بنابراين مشكل اصلي سطح بتن است (بخصوص تا عمق 5/0 الي 1 سانتيمتر). به همين دليل در 7 روز اوليه عمر بتن، بايد از بتن مراقبت سطحي صورت گيرد.
مقاومت بتن
مقاوم بتن به عوامل زير بستگي دارد:
1. كيفيت دانهها:
هرچه دانهها كيفيت بهتري دارا باشند، مقاومت بتن بالاتر است. بتني كه از دانههاي سيليسي ساخته شده باشد، مقاومت بالاتري نسبت به بتن ساخته شده با دانههاي آهكي دارد.
2. ميزان دانهها:
هرچه دانههاي بيشتري در بتن مصرف شوند، بتن توپرتر و مقاومتر خواهد بود (به شرط اينكه پيوستگي دانهها حفظ شود).
3. مقدار سيمان:
معمولاً هرچه مقدار سيمان در بتن بيشتر باشد (البته تا يك حد مشخص) بتن مقاومت بالاتري خواهد داشت (مقدار سيمان بايد در حدي باشد كه چسبندگي كافي بين دانهها برقرار نمايد. لذا چنانچه سيمان اضافي مصرف شود، در بعضي مواقع حتي منجر به كاهش مقاومت ميشود، چون سيمان اضافي بين دانهها فاصله مياندازد).
4. نسبت آب به سيمان:
هرچه نسبت آب به سيمان كمتر درنظر گرفته شود، بتن ساخته شده مقاومت بالاتري خواهد داشت.
5. عمر بتن:
هرچه از شروع ساخت بتن، زمان بيشتري گذشته باشد، بتن مقاومت بيشتري خواهد داشت. مقاومت 7 روزه در بتن عادي در حدود 70درصد مقاومت 28 روزه است.
معمولاً در محاسبات، مقاومت 28 روزه بتن كه حدود 90 الي 95 درصد مقاومت نهايي است، درنظر گرفته ميشود.
مسايل اجرايي در هنگام بتنريزي
1. ساختن بتن
ساخت بتن بايد به صورتي انجام گيرد كه كليه دانهها و سيمان به طور يكنواخت با هم مخلوط شوند. مهندس كارگاه بايد دقت كند و مطئن شود كه توزيع دانهها در همه قسمتهاي بتن به يك صورت است. اين اطمينان اكثراً با چشم و با تجربه و بررسي امكانپذير است. توصيه ميشود در اختلاط اجزاء بتن از بچينگ پلات استفاده شود.
2. حمل بتن
در حمل بتن دو مساله قابل توجه است:
الف) حمل بايد به صورتي انجام شود كه جدا شدن جدانهها اتفاق نيافتد.
ب) حمل بايد به صورتي انجام شود كه آب بتن از دست نرود.
حمل بتن را ميتوان به روشهاي مختلف به شرح زير انجام داد:
الف) حمل دستي:
حمل بتن ممكن است به صورت دستي انجام شود كه فقط براي كارهاي كوچك كاربرد دارد (مثلاً با استفاده از فرغون).
ب) حمل با كمپرسي:
حمل بتن ممكن است با كمپرسي انجام شود كه توصيه شده بتني كه با كمپرسي حمل ميشود، حداكثر 45 دقيقه در كمپرسي بماند و حتيالمقدور با كارايي كم ساخته شود. مشكل عمده اين روش، پديده جدا شدن دانههاست.
اين طريق بيشتر براي مسيرهاي صاف و هموار و كوتاه يا متوسط توصيه ميشود.
ج) حمل با ميكسر:
حمل ممكن است با ميكسرهاي دوار كه بر پشت يك كاميون نصب شدهاند، صورت پذيرد. توصيه شده زمان مسافت حمل از 5/1 ساعت بيشتر طول نكشد (اگر زمان بيشتري بگذرد، واكنشهاي شيميايي عملاً انجام ميگيرد).
د) حمل با روشهاي خاص ديگر:
وسايل خاص ديگري هست كه ممكن است حمل با آنها صورت گيرد. يكي از آنها، تسمه نقاله بوده كه امروزه كاملاً از رده خارج شده است (زيرا لزوماً به جدا شدن دانهها منجر خواهد شد).
بعضي اوقات در حمل بتن از سطل (باكت)هايي كه از ته تخليه ميشوند، استفاده ميشود. همچنين ميتوان از يك سيستم كابلكشي و يا جرثقيل براي انتقال باكتها استفاده كرد (بخصوص در كارهاي بزرگ).
3. ريختن بتن
مرحله بعد از حمل، ريختن و جاي دادن بتن در قالب است.
مهمترين مساله در هنگام ريختن بتن، امكان جدا شدن دانههاست. مهندس كارگاه بايد كاملاً مراقب باشد تا هنگام ريختن بتن از عواملي كه سبب جدا شدن دانهها ميشود، احتراز شود.
توصيه ميشود فاصله قرارگيري بتن از محلي كه بتن سرازير ميشود، حتيالمقدور كم بوده و از 50 سانتيمتر تجاوز نكند (شكل 1).
شكل
ممكن است بتنريزي توسط دستگاه پمپ بتن صورت گيرد. از مشكلات پمپ در ريختن بتن، آن است كه اجباراً بايد نسبت آب به سيمان را براي حصول رواني لازم به ميزان قابل توجهي افزايش داد (به عنوان مثال چنانچه بتني كه داراي اسلامپ 5 است، را بخواهند يا پمپ در قالب جاي دهند، اجباراً بايد اسلامپ را از 5 سانتيمتر به 10 الي 12 سانتيمتر افزايش دهند. از اين جهت استفاده از پمپ هميشه توجيه ندارد).
استفاده از پمپ بتن، بيشتر در مواردي توصيه ميشود كه بتنريزي در ارتفاع بوده و از طرفي مشكل ريختن بتن هم وجود داشته باشد. براي بتنريزي در ستونها به وسيله پمپ بتن بايد دقت كرد كه با عبور دادن لوله پمپ از قالب، ارتفاع مجاز بتنريزي تنظيم شود (شكل 2).
شكل
در بتنريزيهايي نظير بتنريزي ستون كه امكان عبور دادن لوله پمپ از قالب و تنظيم ارتفاع مناسب بتنريزي ميسر نباشد، بهتر است كه در قالب و در فواصل مناسب (مثلاً 1 متر به 1 متر) روزنههايي را تعبيه نموده و بتنريزي را از اين روزنهها انجام داد. در چنين مواقعي همچنين ميتوان از قيف جهت بتنريزي استفاده كرد.
البته بايد توجه داشت كه بتنريزي به گونهاي انجام گيرد كه جدايي دانههارخ ندهد. تصاوير 3.4، دو روش اخير را نشان ميدهند.
شكل
در مورد بتنريزي در كفها بايد به دو نكته توجه كرد:
اولاً بتن را نبايد به صورت توده بزرگي خالي كرد و سپس با حركت افقي آن را جابجا كرده و قالب را پر كرد، زيرا سبب جدايي دانهها ميشود.
ثانياً بتنريزي بايد به گونهاي انجام گيرد كه بتن ريخته شده تحت فشار وسيله تخليه بتن (نظير فرغون) قرار نگيرد، زيرا سبب آب انداختن بتن ميشود (شكل 5).
شكل
شكل 6، روش بتنريزي روي سطح شيبدار را نشان ميدهد. بتنريزي از پايين به طرف بالا انجام ميشود تا وزن بتن بالا به تراكم پايين كمك كند.
شكل
در بتنريزيهاي حجيم نيز بايد دقت كرد. مسالهاي كه در اين مورد ممكن است پيش آيد، اتصال سرد است. براي رفع آن از سيمان تيپ IV استفاده ميشود، ولي با دقت در بتنريزي، به صورت سادهتر ميتوان از اين پديده جلوگيري نمود.
تصوير 7، روش بتنريزي لايهاي را در اين مورد نشان ميدهد. با كاربرد اين روش، امكان سفت شدن لايه قبلي از بين رفته و اتصال بين لايه جديد و لايه قبلي به خوبي انجام ميشود.
شكل
بيوگرافي منطقه فيضآباد
بخش فيضآباد از توابع شهرستان تربت حيدريه در فاصله 55 كيلومتري و در جنوب غربي اين شهرستان با مساحتي در حدود 3734 كيلومتر مربع معادل 373400 هكتار با طول جغرافيايي 58 درجه و 50 دقيقه و عرض جغرافيايي 34 درجه و 54 دقيقه و ارتفاع 940 متر بالاتر از سطح دريا واقع شده است. بلندترين نقطه اين منطقه با 2300 متر بالاتر از سطح دريا در ارتفاعات ازغند و پستترين نقطه با 100 متر بالاتر از سطح دريا در كوير نمك واقع شده است.
تقدير و تشكر
با تقدير و تشكر فراوان از اساتيد راهنما جناب آقاي مهندس نوري و سرپرست كارآموزي، جناب آقاي مهندس رضايي و تمامي كساني كه مرا در دوره كارآموزي هدايت نمودهاند، صميمانه سپاسگذاري ميكنم.
گزارش هفتگي دوره كارآموزي
كارآموز:
هفته اول: 25/4-30/4
آشنايي با محيط كار و افراد شاغل در جهاد كشاورزي منطقه فيضآباد
هفته دوم: 1/5-6-5
انعقاد قرارداد مربوط به توزيع كودهاي شيميايي زراعت جو و گندم به صورت كلي با نمايندگان جهاد كشاورزي.
هفته سوم: 8/5-13/5
ادامه انعقاد قرارداد مربوط به توزيع كود شيميايي و انجام بازديد از مزرعه الگويي پنبه و مشاهده آفاتي از جمله سنگ، كرم قوزه و كنه و تصميم براي انجام مبارزه شيميايي.
هفته چهارم: 15/5-20/5
ادامه انعقاد قراردادهاي مربوط به توزيع كود شيميايي و عزيمت به مزرعه الگويي پنبه و نصب تابلوهاي بخشهاي مختلف طرح مربوطه.
هفته پنجم: 22/5-27/5
ادامه انعقاد قراردادهاي مربوط به توزيع كود شيميايي و بازديد مجدد از مزرعه الگويي پنبه و نظارت بر انجام عمليات محلولپاشي مزراعه با ريزمغذيهاي بيوفرت BMX و فسفاته بارور.
هفته ششم: 29/5-3/6
نوشتن حوالجات مربوط به توزيع بذر و گندم و جو براي كشاورزان و بازديد از باغات پسته و مشاهده خسارات ناشي از سرمازدگي و تگرگ و مشاهده آفات كنه و پسيل و بيماري گموز.
هفته هفتم: 5/6-10/6
تنظيم و تكميل پروندههاي مربوط به چاههاي منطقه و تحقيق در مورد مراحل مختلف مراحل كاشت، داشت و برداشت جاليز (هندوانه، خربه و طالبي) در منطقه.
منطقه فيضآباد مهولايت با دارا بودن سطح زير كشت 37662 هكتار محصولات زراعي و باغي، 167935 واحد دامي و اشتغال بيش از 90درصد جمعيت منطقه در بخش كشاورزي، داراي رتبههاي شاخص در توليد محصولات كشاورزي بوده كه در حقيقت آن را به يكي از قطبهاي عمده توليدات كشاورزي استان تبديل نموده است؛ بطوري كه با توليد بيش از 40درصد پسته خراسان با سطح زير كشت 3500 هكتار بارور، حائز رتبه اول استان و نيز با توليد 24528 تن انار با سطح زير كشت س1695 هكتار، رتبه دوم استان را به خود اختصاص داده است و همچنين با توليد 28000 تن گندن نسبت به سال قبل، 60درصد رشد داشت است.
استمرار خشكسالي باعث تشديد بحران در منطقه گرديده و اين در حالي است كه اين منطقه واقع در حاشيه كوير متاسفانه محروم از امكانات است. در سال جاري با تمهيدات و برنامهريزي انجام شده، انشاءاله بيش از 193 كيلومتر از انهار سنتي كشاورزان پوشش داده خواهد شد. همچنين با توسعه اجراي سيستمهاي جديد آبياري تحت فشار كه با آموزشهاي ترويجي انجام شده، مورد استقبال باغدارانم منطقه نيز واقع گرديده و در حال حاضر بيش از 550 هكتار از باغات منطقه در دست اقدام بوده كه تا كنون دو پروژه افتتاح و مورد استقبال مسوولين و كشاورزان واقع گرديده و در رابطه با عمليات آبخيزداري و كنترل رواناب و نيز تغذيه قنوات بند خاكي ازغند با اعتباري بالغ بر يك ميليارد ريال از 80درصد پيشرفت فيزيكي برخوردار است و در حال حاضر ترمينال ضبط پسته و 2 سالن آموزش فرآوري بهداشتي زعفران احداث شده است.
واحد صنايع و توسعه روستاي
نام فعاليت تعداد
صدور جواز تاسيس 12
واحدهاي به بهرهبرداري رسيده 9
صدور كارت شناسايي قاليبافي 20
بازديد از كليه كارگاههاي قاليبافي 200
واحد نظامهاي بهرهبرداري
نام فعاليت ميزان فعاليت
آمادهسازي (شخم، ديسك، كولر) 600 هكتار
اجراي آبياري تحت فشار در باغات پسته 225 هكتار
كاركرد كمباينها 2750 هكتار
كانالكشي و لولهگذاري 40 كيلومتر
تهيه و توزيع انواع كودهاي شيميايي 4500 تن
تهيه و توزيع جعبه تخم نوغان 450 عدد
برگزاري كلاسها و كارگاههاي آموزشي 500 نفر
واحد امور دامي