بخشی از مقاله
چکیده:
پلی آلیل آمین هیدروکلراید از دسته پلیمرهای آلیلی بوده و به علت داشتن گروه آمینی دارای اهمیت بسزایی می باشد و از آنجا که ونیل آلیل آمین وجود ندارد اهمیت این پلیمر را صد چندان می کند وپلی آلیل آمین از دسته پلیمرهای آلیلی می باشد پس وزن مولکولی پایینی دارد. - - 1پلی ونیل الکل از دسته پلیمرهای ونیلی بوده و دارای وزن مولکولی بالایی می باشد. - - 2در این کار هیدروژل های تودرتوی پلی ونیل الکل و پلی آلیل آمین هیدروکلراید در نسبتهای وزنی مولی 1 :0/5 ,1 :0/25, 1:1 با استفاده از آغازگر آزوایزوبوتیرونیتریل و عامل شبکه ساز N,N متیلن بیس آکریل آمید در F 75 و3 ساعت تهیه شدند,سپس تورم این هیدروژل ها در محیط های مختلف اسیدی,بازی و خنثی بررسی شد و ماکزیمم تورم درpH:7 به نسبت 1:1 به مقدار %9000 بدست آمد.سپس جذب اورتونیتروفنل از آبهای آلوده در مقدار بسیار کم بررسی شد و زمان 40 دقیقه ماکزیمم جذب توسط دستگاه UVثبت شد.
واژه ی کلیدی:هیدروژل پلی آلیل امین,پلی ونیل الکل,جذب اورتونیتروفنل هیدروژل نیمهIPN
مقدمه:
از مهمترین منابع طبیعی موجود روی کره زمین میتوان به آب اشاره نمود که ادامه حیات بدون آن غیر ممکن میباشد. این ترکیب متشکل از اکسیژن و هیدروژن میباشد. امروزه با آلوده بودن رودخانهها، در یاچهها و اقیانوسها زندگی بشر به خطر افتاده است. در نتیجه باید دنبال راه حلی برای رفع این مشکل باشیم..[3]هیدروژلها سوپر جاذب پلیمرهای خطی یا شاخهدار سه بعدی آبدوستی هستند که در مقایسه با دیگر جاذبها توانایی جذب مقادیر زیادی آب، محلول نمکی یا محلولهای فیزیولوژیکی را دارند[4]یا به عبارتی گروهی از شبکههای پلیمراند که زنجیرهای آن با اتصالات عرضی به یکدیگر متصل شدهاند وبه دلیل خصوصیات یونی و نوع بهم پیوستگی آنها در ساختار پلیمر حفرهای به وجود میآید که باعث میشود مقدار زیادی آب ومحلولهای آبی را بدون اینکه در آنها حل شوند به خود جذب نمایند.
هیدروژلها قابلیت متورم شدن داشته و صدها برابر وزن خود آب جذب می-کنند و لذا به آنها فوق جاذب گویند. .[5] آنها بخاطر حضور اتصالات عرضی شیمیایی کوالانسی یا یونی یا فیزیکی نامحلول نشان داده میشوند. هیدروژلها میتوانندساختارهای درگیرکننده بلورها یا پیوندهای هیدروژنی باشند. اتصال عرضی یا متقاطع ساختارشبکهای ویکپارچگی فیزیکی را فراهم میکن[6]بیش از40 سال است که این گونه مواد مورد بررسی قرار گرفتهاند. توانایی آنها در متورم شدن بستگی بهpH ، دما، قدرت یونی محیط، نوع حلال و ساختار پلیمری دارد.[7] هیدروژلهای یونی یا خنثی براساس نوع یا گروههای آویزان آنها طبقه بندی میشوند.آنها همچنین میتوانند به عنوان آمورف، نیمه بلوری، ساختارهای پیوندشیمیایی، ساختارهای ابرمولکولی وهیدروکلوئیدهای جمع شونده طبقه بندی شوند.
به دلیل خواص آبدوستی فوق العاده، درصد تورم بالا و سازگاری بیولوژیکی بالا این هیدروژلها به صورت گسترده در حوزههای داروهای بیولوژیکی کشاورزی به عنوان مواد ضد باکتری، مهندسی نساجی، بیوسنسورها، جاذبهای فلزات سنگین وهادی داروها در بدن انسان مورد استفاده قرار میگیرند. [8]به علاوه هیدروژلهای IPN به آسانی میتوانند با استفاده از تکنیکIPN با ترکیبی از برخی خواص فوق العاده مانند حساسیتهای متنوع و قدرت مکانیکی خوب ناشی از این دو شبکه پلیمری تهیه گردند. هیچ پیوند شیمیایی بین این دو ترکیب وجود ندارد و بنابراین هر شبکه میتوانند خواص خود را حفظ کند در حالیکه خواص هر کدام از ترکیبها میتوانندلاً تنوع یابند. علاوه بر آن گزارش شده است که نیروهای مکانیکی بسیار قوی تری از در هم نفوذ کردن دو شبکه در مقایسه با یک شبکه پلیمری تنها حاصل میشود. [10]
هیدروژل IPN
IPNشبکه پلیمری در هم پیچیده ترکیبی از دو یا چند پلیمر به شکل شبکه میباشند که در شرایط آزمایشگاهی سنتز شدهاند. همچنین میتوان IPN را به عنوان یک شبکه پلیمری مرتبط با هم که توسط پیوندهای دائمی به هم متصل شدهاند توضیح داد. هیدروژلها توسط پیوندهای توپولوژیکی ولزوماً بدون پیوندهای کووالانسی به هم متصل شدهاند. از لحاظ توصیفی یک ساختار IPN هنگامی حاصل میشود که حداقل یک هیدروژل پلیمری به طور مستقل در حضور آنی پلیمر دیگر سنتز شود.[5]نیمه IPN روشی برای اختلاط دو پلیمر است که فقط یکی از آن در حضور دیگری و برای تشکیل یک مخلوط با ساختاری ظریف تبدیل به هیدروژل میگردد[9]
