مقاله در مورد قیر و قطران

بخشی از مقاله

قیر و قطران

قیر – جسم سیاهی است که از شمار زیادی هیدروکربور ، که به سیستم کولوئیدی در هم شده اند ، درست شده و دارای هیدروکربورهای گوگرد دار و اکسیژن دار هم هست . قیر چسبنده است و دانه های سنگ را به همدیگر می چسباند ، این است که در ساختمان رویه های سیاه آسفالتی مصرف می شود . آب در قیر نشت نمی کند ، از این رو با آن ساختمانها را آب بندی می کنند .
خواص قیر: قیر علاوه بر چسبندگی و غیر قابل نفوذ بودن دارای خواص دیگری نیز می باشد که مصرف آن در ساختمان و راه سازی ممکن می سازد.
خواص قیر

1- قیر جسمی است که در اثر حرارت از سختی به سفتی و خمیری و شلی و آبکی تغییر شکل می دهد و در اثر پایین آوردن حرارت دوباره مراحل فوق را طی کرده و به حالت اول بر می گردد .

2- قیر مانند فیلم نازکی دور دانه ها را گرفته و بدون پارگی یا ترک خوردگی آنها را بهم می چسباند .

3- در مقابل نیروهای وارده بخوبی مقاومت می کند و در ساختمان نیروهای فشاری و کششی را تحمل می کند و پاره نمی شود و در راه سازی نیروهایی مثل کوبیدن – مکیدن و خراشیدن را تحمل می کند این نیروها کلا" از طرف چرخهای اتومبیلها در هنگام حرکت و تغییر سرعت و ترمز کردن به سطح آسفالت وارد می شود.
4- قیر در مقابل عوامل جوی مانند سرما – گرما و یخ زدن مقاومت می کند.

5- قیر در مقابل درجه حرارتهای معمولی تغییر حالت نمی دهد.

6- در راه سازی آسفالت جاده ها در صورت احتیاج به تعمیر وصله پذیر بوده و اسفالت کهنه و نوبخوبی بهم چسبیده و یکپارچه عمل می کند .
امروز قیر را دو جور به دست می آورند ، آن را از معدن در می آورند( قیر معدنی ) و بیشتر قیر مصرفی در راه سازی و آب بندی کردن ساختمانها ، از پالودن نفت خام تهیه می شود .( قیر نفتی )

قیر های معدنی : از پریدن روغنهای نفت خام در زمان بس دراز پیدا شده است . گویند که قدیمی ترین معدنهای قیر که از آنها بهره برداری می شده ، در دره رود اردن و پیرامون دریای مرده (بحرالمیت ) و موصل بوده است ، بیشتر قیر معدنی ای که در آمریکا و اروپای باختری مصرف می شود ، از معدنهای ترینیداد و برمودا به دست می آید.

قیر ترینیداد: در ترینیداد ، قیر را از دهانه ی یک آتشفشان خاموش در می آورند . رویه ی بسته قیر را می شکنند و از زیر آن قبر برمیدارند ، که باز هم قیر روان می شود و جای آنچه را برداشته پر می کند این قیر ترینیداد خالص نیست و دارای جسمهای معدنی است آن را در گرمای 160 درجه آب کرده صاف می کنند که
Trinidad epure نامیده می شود.

- دارای 5/38 درصد جسم های معدنی و 5 درصد جسم های آلی ای که در cs2 حل نمی گردید . و5/56 درصد قیر است که در سولفورین کربن حل می شود .
جسمهای معدنی ای که آن را خاکستر آتشفشانی و خاک رس کولوئیدی می پندارند ، به شکل دانه های خیلی ریز در آن پخشند ، این جسم های معدنی ریزدانه ، درجه ی نرمی و درجه ی چکیدنش را بالا برده اند . قیر ترینیداد پالوده را در روغنهای معدنی حل می کنند و یا آن را با قیرهای نفتی درهم کرده به مصرف می رسانند .
قیر ترینیداد پالوده ، دارای چگالی 4/1 ، درجه نفوذ4/1 تا 4 ( در گرمای 25 درجه ) درجه ی نرمی 78 تا 84 و درجه ی شکستن 14 تا 13 است .

قیر برمودا – در کنار خلیج پاریا در ونزوئلا از یک جای مرداب مانند به پهنه ی 360 هکتار و گودی 6/0 تا 7/2 متر ، که پر از قیر است برداشته می شود . هنگام بیرون آمدن از چشمه قیر خمیری ست از آن گاز هم بر می خیزد و کم کم در برابر هوا سفت می گردد .
چگالی قیربرمودا 005/1 ، درجه نرمی آن 5/51 ، درجه شکستن آن 4 تا 1 است و 90 تا 98 درصد آن در سولفورکربن حل می شود . قیر برمودا 62/0 تا 45/6 درصد وزنش جسمهایی که در سولفورکربن حل نمی شود و جسمهای معدنی دارد . جسمهای معدنی قیر بر مواد 5/0 تا 65/3 درصد وزن آن است .
قیر معدنی کوبا دارای 70 تا 80 درصد قیر است .
:Boetenقیر
در یک جزیره کوچک در شمال سوماترا ، معدن قیری هست که قیر آن دارای 30/40 درصد قیر و 40/57 % جسم های معدنی و 25/2% جسم های آلی است .
قیرهای معدنی ایران – در ایران ، قیر معدنی زیاد است . چند جا در استان کرمانشاه پیشکوه و پشت کوه لرستان ( قلعه قیران ) و نزدیک ایستگاه راه آهن کشور ، نزدیکی بیله سوار مغان ( قیره دره ) و جاهای دیگر معدن قیر پیدا شده است . یکی از معدنهایی که قیر زیاد دارد قیر معدنی بهبهان می باشد .

درجه آب شدن قیر معدنی بهبهان نزدیک به درجه آلو گرفتن آن است ، از این رو نمی شود درجه ی آب شدن آن را اندازه گرفت .

سنگهای قیری : در زمانهای خیلی پیش ، نفت خام در سنگهای آهکی یا ماسه سنگ ها نشت کرده ، با گذشتن زمان روغنهای معدنی آن به کندی پریده ، قیر در سنگ بجا مانده و سنگ قیری درست شده است . قیر در سنگهای قیری به یک اندازه نیست ، برای هر مصرفی آن را کم و زیاد می کنند .
سنگ آهکی قیری را آسیاب کرده ، گرد آن را در ساختن رویه آسفالت کوبیده و بتن آسفالتی مصرف می کنند . اگر گرد سنگ ، کم قیر داشته باشد ، به ان قیر می زنند و هر گاه زیاد قیر داشته باشد ، به آن گرد سنگ می افزایند.
ماسه سنگ قیری ای را که نزدیک به ده درصد قیر داشته باشد ، آسیاب می کنند تا به شکل شکر سوخته در آید و آن را برای ساختن رویه ی ماسه آسفالتی مصرف می نمایند . اگر قیر ماسه زیاد باشد ، در انبار دانه های آن به همدیگر می چسبند . در روسازی ، چنانچه قیر ماسه کم باشد ، به آن قیر می زنند و هر گاه قیرش زیاد باشد ، به آن ماسه می افزایند . همین که قیر ماسه سنگ آسیاب شده ، اندازه شد ( نزدیک به ده درصد وزن ماسه ) آن را روی پهن می کنند و با غلتک های چرخ فولادی داغ ( منقل دار ) آن را غلتک می زنند تا توپر و یک تکه گردد .

ماسه سنگ پر قیر را آسیاب می کنند و آن را در آب جوش می ریزند ، گرمای آب جوش پوسته ی قیر روی دانه های ماسه را آب می نماید ، ماسه ته می نشیند و قیر در آب شناور می م

اند ، آب قیردار را بخار می کنند تا قیر آن بجا بماند .
قیرهای نفتی : قیرهای نفتی را از پالودن نفت خام می گیرند . نفت خام جسم کند روانی است به رنگ سیاه قهوه ای ، به آن گرما می دهند تا بنزین ، نفت وروغنهای دیگرش بپرند و قیر آن پس بماند . از پالودن نفت خام ، فرآورده های زیر بدست می آیند:
در گرمای تا 100 درجه ، بنزین سبک Light Gasoline
در گرمای 100 تا 160 درجه ، حل کننده نفتی naphta

در گرمای 160 تا 250 درجه ، نفت گاز Kerosene
در گرمای 250 تا 360 درجه ، نفت گاز Gas Oil در گرمای بیش از 360 درجه ،پس مانده ی سوختی Residual Fuel
از گرما دادن بیش از 380 درجه به پس مانده سوختی قیر نفتیSolid Bitumen
روغنهای قیر معدنی با گذشتن زمان خیلی دراز در گرمای کم ، بکندی پریده اند که اکسیژن و گوگرد هم در آن موثر بوده و قیر با آب و هوای پیرامون معدن سازگار می باشد . از این رو پایداری قیرهای معدنی در رویه های سیاه راه و اندود های آب بندی ، از قیرهای نفتی بیشتر می باشد .
قیر نفتی از پالودن نفت خام در گرمای زیاد و زمان خیلی کوتاه ساخته می شود . قیر نفتی خالص یا بیتوم ، در گرمای زیاد آبکی است ، با کم شدن گرما ، کند روان ، خمیری ، سفت و شخ می شود . به قیر نباید زیاد گرما دا که روغنهای معدنی آن کم و بیش بپرند و خشک گردد و چسبندگی آن را گم کند . قیر معدنی و قیر نفتی همجنسند . تفاوتشان در زیر نوشته شده است :

الف- قیر نفتی کمتر از 1% گوگرد دارد ، قیر معدنی گوگردش بیشتر است . قیر معدنی ترینیداد 8/3 % ، قیر معدنی کالیفرنیا 9/3% و قیر معدنی مکزیک 2/3% گوگرد دارند .

ب- قیر نفتی خالص است ، قیر معدنی دارای جسم های معدنی می باشد . و تا 1% هم خاکستر دارد .
ج- روغن قیر نفتی بیشتر از قیر معدنی است ، روغن قیرهای نفتی آبکی ، تا 70% وزنشان می رسد.
د- شمار اسد و صابونی شدن قیر نفتی کمتر از قیر معدنی می باشد ( شمار اسید ، روشن می شازد که برای خنثی کردن اسید آزاد در یک گرم قیر ، به چند هزارم گرم هیدراکسید کالیم نیاز است و شمار اترسل ، روشن می سازد که برای تجزیه اترسل در یک گرم قیر ، به چند هزارم گرم هیدراکسید کالیم نیاز می باشد . صابونی شدن برابر است با شمار اترسل + شمار اسید ) .

شمار اسید در قیر نفتی کمتر از 1 و صابونی شدن آن تا 10 می رسد . این شمارها در قیر معدنی بیشتر است ( در قیر ترینیداد ، شمار اسید 4/15 و صابونی شدن 34 می باشد ) . شمار اسید و صابونی شدن قیر نشانه ی جنس قیر و خالص بودن آن است.
قیرموم دار ( موم نفت یا پارافین ، روغنی است معدنی که کم و بیش در قیر نفتی هست ) برای قیر بیشتر باشد ، خاصیت انگمی آن کمتر است . با کم شدن خاصیت انگمی قیر ، کم کم رویه ی سیاه حالت فنری خود را از دست می دهد و شکننده می شود.
رویه ی سیاه در سرما جمع شده ، در آن تنشی کششی پیدا می شود ، همین که این تنش از تاب کششی رویه ی آسفالتی یخ زده زیادتر شود ، زویه می ترکد ، هر چه موم ( پارافین ) قیر نفتی کمتر باشد ، به قیر معدنی نزدیک تر و برای ساختن رویه ی سیاه بهتر است . نمی شود همه ی پارافین قیر نفتی را از آن گرفت زیرا ، بخشی از پارافین که بلوری است ، جدا می شود . اما آنچه غیر بلوری است جدا نمی شود و در قیر به حال محلول کولوئیدن می ماند.
بجز پارافین ، مایه ی قیر ( آسفالتین ) ، اکسیژن و روغنهای معدنی هم در جنس قیر اثر دارند . خاکستر ، جنس قیر بازاری را نامرغوب می کند ، اما در قیر راه سازی مانند گردسنگ است ، زیرا جنس خاکستر بیش سیلس و اکسید آهن است که در قیر جانشین جسم های آلی شده اند.

قیر خلا- اگر پالایش نفت خام در خلا ( جای بی فشار ) انجام گیرد ، روغن های معدنی سنگین نفت خام بیشتر گرفته می شوند ، از یان رو قیری که پس می ماند شخ می گردد . قیر خلا در راه سازی مصرف نمی شود و آن را برای مصرفهای ویژه می سازند و در سرما پایدار نیست زیرا روغن کم دارد و خاصیت انگمی آن کم است .
قیر هوا دمیده یا قیر اکسید شده – برای آنکه قیر نفتی با درجه ی نرمی بالا ، در سرما هم انگمی بماند ، به آن هوا می دمند تا اکسید شود . قیر خالص را در روغنهای معدنی سنگین حل می کنند و به آن گرما می دهند تا آب می گردد . در قیر آبکی هوا می دمند تا اکسید شود و دارای خاصیت های قیر معدنی گردد .

با دمیدن هوا به آبکی گرم ، روغنهای آن نمی پرند . و در سرما هم انگی می ماند . اگر درجه نفوذ یک قیر اکسید شده و یک قیر اکسید نشده یکی باشد ، درجه ی چکیدن و درجه ی نرمی قیر اکسید شده بالاتر است . در قیر اکسید شده ، فاصله ی میان درجه چکیدن و درجه شکستن تا 100 می رسد ، از این رو در گرما از قیر اکسید نشده پایدارتر است .

چسبندگی قیر اکسید شده در گرمای زیاد بیشتر از قیر اکسید نشده است . خاصیت انگمی قیر اکسید شده در سرما ، از قیر اکسید نشده بیشتر می بشاد .
قیر اکسید شده را Rubbery graed هم می نامند . و آن را برای اندود کردن لوله ها ، ساختن مقوا و گونی قیری ، اندود در آیندی و مانند اینها مصرف می کنند.
چسبنده های سیاهی ( قیر و قطران ) که برای ساختن رویه های سیاه را ه مصرف می شوند باید دارای خاصیت های زیر باشند :
روی دانه های سنگ را با یک لعاب نازک بپوشانند و آنها را به همدیگر بچسبانند . رویه ی سیاه در برابر اثرهای جوی بویژه نشت کردن آب و کم و زیاد شدن گرما پایداری کند . آب در آن نشت نکند ، در گرمای تابستان عرق نکرده ، نرم نشود و موج برندارد و در سرمای زمستان جمع نشود و ترک نخورد .

رویه ی سیاه زیر چرخ غلتان بارکشهای سنگین پایداری کند و بار چرخ را به لایه ی زیری خود برساند .
این خاصیت ها ، پس از گذشتن زمان کوتاهی که از ساختن رویه ی سیاه گذشت ، پیدا شوند و زمان درازی دوام کنند .
در راه سازی سه جور قیر نفتی مصرف می گردد : قیر خالص ، محلول و امولسیون قیر .
قیرهای خالص : پس مانده ی پالودن نفت خام است . در سرما شخ می باشد . با زیاد شدن درجه گرما ، سفت ، خمیری ، شل و آبکی می شود . قیر خالص برای ساختن رویه های سیاه داغ و گرم به مصرف می رسد . از این رو باید رویه ی سیاه داغ در هوای گرم و خشک ساخته شود . در هوای سرد و سنگ سرد ، قیر خالص داغ آبکی ، دانه های سنگ را خوب اندود نمی کند و به آنها می ماسد و چسبندگی سنگها به همدیگر کم می شود . برای اندود کردن سنگ با قیر خالص ، باید قیر و سنگ را 130 تا 170 درجه داغ کرد .
قیرهای محلول – برای ساختن رویه ی سیاه در جای خشک و هوای سرد اندود آب بندی ، اندود سطحی و نفوذی و اندود کردن سنگ سرد مصرف می شوند . برای آنکه بشود قیر را در گرمای کم آبکی کرد ، آن را در روغنهای معدنی حل می کنند . روغن حل کننده ی قیر محلول باید دست کم 10% وزن قیر محلول را دوجور می سازند :

روغن راه که در پالایشگاه نفت ساخته می شود ، یا از حل کردن قیر خالص در روغن های معدنی سنگین مانند نفت گاز یا نفت کوره به دست می آید . روغن راه در گرمای عادی خمیری شل تا کند روان است . روغن راه سیاه رنگ می باشد و سنگ را خوب اندود می کند اما چسبندگی آن کم است .
دیگری قیرهای محلول ( پس برید) ، آن را از حل کردن قیر خالص در روغن های معدنی ای که زود می پرند می سازند . در قیرهای محلول ، قیر به شکل تک ملکول است . جنس قیر محلول بستگی به جنس قیر خالص و روغن معدنی حل کننده آن دارد . هر چه روغن حل کننده زیادتر مصرف گردد ، قیر محلول شل تر می شود . کند روانی قیرهای محلول باید به اندازه ای باشد که ، برای آب کرد

نشان نیاز به گرمای زیاد نباشد . درجه گرمای آب کردن قیرهای محلول باید از درجه آلو گرفتن روغن حل کننده آنها پایین تر باشد . قیرهای محلول آبکی را می شود به حال سرد هم مصرف کرد .
امولسیون قیر – امولسیون ، مخلوط دو جسم آبکی است که در همدیگر حل نمی شوند و یکی به شکل توده های ملکول در دیگری شناور است . امولسیون قیر ، جسم آبکی به رنگ قهوه ای است که در آن دانه های خیلی ریز قیر ( به ریزی نزدیک به هزارم میلیمتر) در آب شناورند . برای آنکه بشود قیر را به حال سرد و آبکی مصرف کرد ، با آن امولسیون قیر می سازند . امولسیون قیر برای

اندود کردن سنگ تر در هوای نمناک ساخته شد ، امروزه آن را برای اندود کردن سنگ تر یا خشک ، پاشیدن روی ماسه های روان برای جلوگیری از روان شدن آنها ، اندود کردن ماسه ی ریز دانه ، ساختن شفته ی قیری و خشت قیری ، در هر هوایی مصرف می کنند . کند روانی امولسیون قیربستگی به اندازه و ریزی دانه های قیر آن دارد . اما کند روانی امولسیون قیر تنها بستگی به کمی یا زیادی قیر آن ندارد و آبکی بودن امولسیون هایی هم نشانه ی کمی قیر آن نیست .

کندروانی امولسیون های 50 تا 60% قیر ، کم کم افزایش می یابد . امولسیون هایی که بیش از 60% قیر دارند ، زود کندروان می شوند . ریزی دانه های قیر هم امولسیون را کند روان می کند ، زیرا سطح ویژه ( سطح رویه یک گرم ) قیر ریز دانه بیشتر از درشت دانه است و سطح مالش ریزدانه ها به همدیگر ، از درشت دانه ها بیشتر می باشد . برای آنکه امولسیون قیرآبکی شود ، آن را گرم می کنند .
در آغاز ساختن امولسیون قیر ، آن را برای جلوگیری از گرد خاک ، روی راههای خاکی و شنی می پاشیدند. امروزه برای اندود کردن سنگ ، بویژه سنگ های ریزی دانه ( ماسه بادی ) و در ساختن پی سیاه و رویه سیاه مصرف می شود .

امولگاتر – برای آنکه دانه های ریز قیر در امولسیون شناور بمانند . به همدیگر نچسبند ، لخت

ه و دلمه نشوند ، دور دانه های آن را با امولگاتر می پوشانند . امولگاترها در جسم شناور در جسم آبکی کمی حل می گردند . امولگاترها واسطه ی میان دو جسم آبکی هستند .
امولگاترها بخش کردن قیر را در آب آسان می سازند . امولگاترها یا به حال آبکی مصرف می شوند مانند آب صابون ، انگم ، ژلاتین و یا به حال جامد مانند بان تونیت ( گل – سرشور ) گردلاستیک .
شکستن امولسیون قیر – پس از آنکه امولسیون قیر مصرف شد ، آب آن کم کم جدا می شود ( سنگ آن را می مکد یا بخار می شود ) و قیر آن بجا می ماند ، که روی راه یا دور دانه های سن

گ را می پوشاند . جدا شدن قیر از آب ، شکستن امولسیون قیر است . زمان شکستن امولسیون قیر بستگی دارد به : جنس آن ، نازکی لعاب اندود روی دانه های سنگ ، چه جوری رویه سیاه ، جنس سنگ و ریزی دانه های آن ، گرما و نمناکی هوای جای کار هنگام مصرف کردن امولسیون قیر و پر پشتی آمد و شد در راه ، هر چه دانه ی قیر ریزتر باشد ، امولسیون زودتر می شکند . هر اندازه لعاب اندود امولسیون قیر روی دانه ی سنگ نازک تر باشد ، تندتر می شکند . در هوای گرم و زیر آمد و شد سنگین ، امولسیون قیر زودتر می شکند . پس از شکستن ( جدا شدن آب از امولسیون ) روی دانه ی سنگ می چسبد ، این کار هنگام به پایان می رسد که یک لعاب نازک قیر بدون آب سطح دانه های سنگ را پوشانده ، سنگها را به همدیگر چسبانده باشد
امولسیون قیر را با قیر سفت یا با قیر خمیری می سازند . ام.لسیون قیر در کشورهای پر بارش ونمناک زیاد مصرف می شود زیرا :
در گرمای صفر تا 100 درجه مانند آب ، روان است .

سنگ بویژه ریز دانه ها ( ماسه بادی ) را خوب اندود می کند ، از این رو می شود با ماسه بادی و امولسیون قیر ، شفته قیری و خشت قیری ساخت ، همچنین برای جلوگیری از روان شدن ماسه بادی آن را مصرف می کنند .

نمی سوزد و منفجر نمی شود.
بوی زننده ندارد و کارگران را هنگام مصرف کردنش ناراحت نمی کند .

دارای این دو خاصیت جسم چسبنده ی خوب است که هنگام مصرف کردن آبکی است و پس

از به مصرف رسیدن آبش می پرد ، چسبندگی پیدا می کند . سفت و شخ می شود و دانه های سنگ را به همدیگر می چسباند .
دو جور امولسیون قیر ساخته می شود ، امولسیون قیر قلیایی Anion که به آنود می رود و امولسیون قیر اسیدی kation که به کاتود می رود .
سنگهایی که با امولسیون قیر اندود شوند ، واکنش یک جور ندارد . بخشی از قیر امولسیون قلیایی بر اثر واکنش شیمیایی میان سنگ و امولسیون جدا می گردد که اندازه آن بستگی به نمناکی و گرمی هوا دارد ، در سرما از تندی واکنش کاسته می شود . برای آنکه امولسیون قیر کار خود را بکند ، باید آب
آزاد آن بپرد یا جدا گردد . سنگ باید آب امولسیون قلیایی را بهتر از قیر بمکد ( سوراخهایش خیلی ریز باشند ) . پس از آنکه همه ی آب امولسیون قیر جدا شد و رویه دانه های سنگ با مکیدن آب امولسیون نمناک گردید ، لعابی از قیر امولسیون روی سنگ نمناک را می پوشاند . اگر هوا نمناک باشد ، جوری که آب امولسیون قیر نپرد ، قیر به سنگ نمی چسبد و در بارندگی و زیر آمد و شد از سنگ جدا می شود

مصرف کردن امولسیون های اسیدی این خوبی را دارد که قیر امولسیون خود به سنگ می چسبد و امولگاتر به این کار یاری می دهد . چسبندگی قیر به سنگ به اندازه ای است که ، می شود دانه ی سنگ اندود شده را هفته ها زیر آب گذاشت بی آنکه اندود قیری آن جدا گردد . سرما و باران هم در چسبندگی امولسیون قیر اسیدی اثر بد ندارد .
امولسیون قلیایی به سنگهای آهکی و پرفیری و مانند اینها که نم کش هستند خوب می چسبد ، زیرا سنگ نم کش آب امولسیون قیر را می گیرد و دانه های قیر به سطح سنگ می ماسد . امولسیون قلیایی ، به سنگهای بلوری و شیشه ای که سطحشان ریزه سوراخ ندارد و نم کش نیستند نمی چسبد ، زیرا این جور سنگها آب امولسیون را نمی مکند و پوسته ی آب ، روی سنگ را می پوشاند و نمی گذارد که قیر به سنگ بچسبد .
امولسیون اسیدی برای اندود کردن همه جور سنگ خوب است . با آنکه بیشتر ، تا 60% وزنش قیر دارد ، آبکی است . در گرمای کم و هوای نمناک و برای اندود کردن سنگ نمناک ، آن را مصرف می کنند

قیر و قطران

قیر – جسم سیاهی است که از شمار زیادی هیدروکربور ، که به سیستم کولوئیدی در هم شده اند ، درست شده و دارای هیدروکربورهای گوگرد دار و اکسیژن دار هم هست . قیر چسبنده است و دانه های سنگ را به همدیگر می چسباند ، این است که در ساختمان رویه های سیاه آسفالتی مصرف می شود . آب در قیر نشت نمی کند ، از این رو با آن ساختمانها را آب بندی می کنند .
خواص قیر: قیر علاوه بر چسبندگی و غیر قابل نفوذ بودن دارای خواص دیگری نیز می باشد که مصرف آن در ساختمان و راه سازی ممکن می سازد.
خواص قیر

1- قیر جسمی است که در اثر حرارت از سختی به سفتی و خمیری و شلی و آبکی تغییر شکل می دهد و در اثر پایین آوردن حرارت دوباره مراحل فوق را طی کرده و به حالت اول بر می گردد .

2- قیر مانند فیلم نازکی دور دانه ها را گرفته و بدون پارگی یا ترک خوردگی آنها را بهم می چسباند .

3- در مقابل نیروهای وارده بخوبی مقاومت می کند و در ساختمان نیروهای فشاری و کششی را تحمل می کند و پاره نمی شود و در راه سازی نیروهایی مثل کوبیدن – مکیدن و خراشیدن را تحمل می کند این نیروها کلا" از طرف چرخهای اتومبیلها در هنگام حرکت و تغییر سرعت و ترمز کردن به سطح آسفالت وارد می شود.
4- قیر در مقابل عوامل جوی مانند سرما – گرما و یخ زدن مقاومت می کند.

5- قیر در مقابل درجه حرارتهای معمولی تغییر حالت نمی دهد.

6- در راه سازی آسفالت جاده ها در صورت احتیاج به تعمیر وصله پذیر بوده و اسفالت کهن

امروز قیر را دو جور به دست می آورند ، آن را از معدن در می آورند( قیر معدنی ) و بیشتر قیر مصرفی در راه سازی و آب بندی کردن ساختمانها ، از پالودن نفت خام تهیه می شود .( قیر نفتی )