بخشی از مقاله
چکیده
ترویج در ایران با حدود ۰۶ سال سابقه فعالیت هنوز دارای برخی مشکلات، موانع و محدودیتها است، به گفته پژوهشگران در طی این سالها ارائه خدمات به کشاورزان موفق و رضایتبخش نبوده است. با توجه به مشکلات و محدودیتهای موجود، شناسایی و بررسی همه جانبه این مسایل در جهت اصلاح وضع موجود امری ضروری و اجتنابناپذیر است.
از این رو هدف این تحقیق، شناسایی و اولویتبندی مشکلات و محدودیتهای فعالیتهای آموزشی ترویجی از دیدگاه مروجان و کارشناسان ترویج کشاورزی استان قم میباشد. روش تحقیق از نوع پیمایشی بوده و ابزار تحقیق پرسشنامه میباشد. روایی پرسشنامه توسط پانل متخصصان مورد تأیید قرار گرفت. و پایایی آن از طریق آزمون ضریب آلفایکرونباخ ۲۹. / بدست آمده است. اطلاعات از ۷۶ نفر از مروجان و کارشناسان ترویج کشاورزی بدست آمد. برای این منظور از روش سرشماری استفاده گردید.
نتایج تحقیق نشان میدهد که مهمترین مشکلات و محدودیتهای فعالیتهای آموزشی ترویجی به ترتیب اولویت، مشکلات مربوط به توسعه منابع انسانی - عدم تطابق برنامههای درسی دانشکدههای کشاورزی با نیاز روز، ندانستن زبانخارجی و عدم استفاده از کتب و مجلات خارجی - ، مشکلات اجرایی ترویج - عدم وجود سیستم صحیح ارزشیابی فعالیتهای ترویج، کمبود بودجه - ، مشکلات مربوط به تحقیقات و کاربرد آن در ترویج کشاورزی - عدم وجود همآهنگی بین مؤسسات اجرایی و تحقیقاتی، ضعف ساختاری مؤسسات تحقیقاتی، منطبق نبودن تحقیقات با مشکلات و نیازهای روزمره کشاورزان - ، مشکلات اجتماعی - مهاجرت جوانان تحصیلکرده روستایی به شهرها، بیسوادی و پراکندگی سنی کشاورزان - ، مشکلات اداری - تبعیض حقوقی کارکنان ترویج به نسبت سایر دستگاههای اداری، عدم واگذاری اختیار کافی به مسئولین ترویج - ، مشکلات مدیریت منابع انسانی - سطح پایین انگیزش پرسنل ترویج، فقدان تحرک در سازمان - و مشکلات فیزیکی - پراکندگی و کوچکبودن مزارع، تغییرات سریع در کشاورزی - می باشد.
