بخشی از مقاله
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی میزان عملکرد مطلوب مجریان سنجش سلامت جسمانی و آمادگی تحصیلی در شناسایی لکنت زبان و کم شنوایی نوآموزان بدو ورود به دبستان می باشد. تحقیق از نوع کیفی است و روش آن پژوهش روایی و شیوه جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و ابزار آن مشاهده و مصاحبه می باشد. به دلیل اینکه روش این تحقیق پژوهش روایی است بنابراین نتایج آن قابلیت تعمیم پیشگویانه دارد.
روایت این مقاله واقعی و بر اساس مشاهده از جلسات کارورزی1 رشته علوم تربیتی شکل گرفته است. اهداف ویژه عبارتند از: بیان ضرورت، اهداف و نحوه ی اجرای طرح سنجش نوآموزان و ضرورت تشخیص به موقع مشکلات لکنت زبان و کم شنوایی.
یافته ها نشان می دهد که با توجه به اهداف و ضرورت طرح سنجش، ضروری است که مجریان این طرح در صحت عمل خود جهت شناسایی مشکلات جسمی و روانی نوآموزان بدو ورود به دبستان تمام همت خود را به کار گیرند، تا این نوآموزان متناسب با سطح سلامت جسمانی و آمادگی تحصیلی شان در جایگاه واقعی خود قرار گیرند و از بروز عوارض بعدی جلوگیری شود. در این صورت می توان از نظر کیفیت آموزشی، در سطح بالایی قرار گرفت.
مقدمه
سعیده منصوری، اسما کرچیان ظهرودی و فاطمه کدخدا دهخانی از دانشجویان ترم 4 رشته علوم تربیتی گرایش آموزش ابتدایی دانشگاه پردیس شهید باهنر کرمان هستیم.با توجه به اینکه گام اول در ارزیابی کارایی هر سیستمی شناسایی درونداد آن سیستم است زیرا در غیر این صورت قضاوت در مورد برونداد آن سیستم و چگونگی پردازشی که درونداد سیستم داشته، تقریبا غیر ممکن است.
به عنوان مثال اگر کارخانه ای را به عنوان یک سیستم تلقی کنیم و ماده اولیه را درونداد و محصول ساخته شده را برونداد این کارخانه بدانیم، در صورت شناسایی نکردن دقیق ماده اولیه در بدترین حالت محصولی با کیفیت پایین حاصل کار سیستم خواهد بود. بنابر این اگر این مثال را در ارتباط با سیستم آموزشی بزنیم و درونداد را کودکان تلقی کنیم و فرایند پردازشی سیستم را فرهیخته شدن این کودکان بدانیم در صورت نشناختن وضعیت دقیق درونداد - کودکان - ، حاصل کار این سیستم فاجعه ای اجتماعی خواهد بود.
بنابراین موضوع شناسایی کودکانی که وارد سیستم اموزشی می شوند امری نسبی است و نیازمند امکانات و تخصصی دارد که در این زمینه به کار گرفته شود و در هر حال ضروری است که روند تکاملی دیدگاه های مربوط به مفهوم امادگی تحصیلی و ارزیابی آن بررسی گردد و جایگاه کنونی این موضوع در کشور ما مشخص گردد. بر این اساس سعی بر آن داشتیم که میزان عملکرد مطلوب و صحیح مجریان طرح سنجش نوآموزان بدو ورود به دبستان را در شناسایی اختلالات جسمی آنان بر اساس یک روایت واقعی و طی مشاهده ای سه ماهه مورد بررسی قرار دهیم، تا آشکار شود که این مجریان تا چه میزان در شناسایی مشکلات جسمی دانش آموزان موفق عمل کرده اند.
سنجش: اغلب فرایند ارزیابی از عملکرد دانش آموز است و می تواند دارای عواملی از اندازه گیری و ارزشیابی باشد.ارزشیابی برخلاف اندازه گیری، مستلزم یک قضاوت ارزشی است؛یعنی درباره بدی یا خوبی عملکرد دانش آموز یا هر فعالیت دیگر تصمیم می گیرد. اندازه گیری، به کاربرد یک ابزار در تخمین کمیت چیزی دلالت دارد و از این رو در مقابل کیفیت آن چیز قرار می گیرد
آمادگی تحصیلی: توانایی کودک در ارتباط برای سازگاری با الزامات مدرسه و کسب محتوای برنامه درسی است که با پایه تحصیلی وی در زمان ورود به نظام آموزشی تناسب دارد.
سازمان بهداشت جهانی - 1977 - از میان تعریف های گوناگون، این تعریف را برای لکنت زبان پذیرفته و به رسمیت شناخته است: لکنت زبان اختلال ریتم گفتار است. به این مفهوم که شخص به طور دقیق می داند چه میخواهد بگوید، ولی همزمان، به علت تکرار غیر ارادی، کشش و مکث روی یک صدا، در گفتن آن ناتوان است.
کم شنوایی: گوش انسان ساختاری حساس و ظریف دارد. گوش در شرایط معمول از طریق سیستم عصبی و مغز اصوات را طوری پردازش می کند که انسان بتواند آنها را بشنود. زمانی که یکی از قسمت های گوش دچار مشکل شود توانایی درک اصوات را تحت تاثیر قرار می دهد.
بیان مسئله :
دوشنبه 13 مهر ماه 1394 اولین روز کارورزی، قرار بود به مدرسه صبح و امید - در نزدیکی دانشگاه - برویم. ساعت 7:30 به مدرسه رسیدیم مراسم صبحگاه تمام شده بود و بچه ها به کلاس هایشان می رفتند. ما نیز به همراه دوستانمان به سمت سالن آموزشی رفتیم و توسط معاون مدرسه به دفتر آموزشگاه راهنمایی شدیم. مدیر در مدرسه حضور نداشت، بنابراین معاون توضیحاتی مختصر در ارتباط با ساختار اداری و فیزیکی مدرسه بیان کرد در همین حین مدیر از راه رسید ضمن عرض خوش آمد، انتخاب شغل معلمی را به ما تبریک گفتند و سپس در ادامه بیان کردند که: "مدرسه ما یک مدرسه خاص است به طور مرتب مورد بازدید بازرسان آموزشی اداره قرار می گیرد و معلمانی با سابقه کاری بالا و با تجربه دارد".
بعد از اتمام سخنرانیشان به معاون مدرسه گفتند همکاران آینده را به سمت کلاس هایشان راهنمایی کنید. میتوانستیم به اختیار خود یک کلاس را انتخاب کنیم، البته به دلیل عدم تناسب تعداد کلاس ها با دانشجویان، باید هر دو نفر به یک کلاس میرفتیم. ما وارد کلاس اول ابتدایی شدیم به محض ورودمان بچه ها ایستادند و سلام کردند و به گرمی پاسخ دادیم برای حفظ نظم کلاس موقتا بر روی صندلی های اضافه ای که در گوشه کلاس بود نشستیم . معلم مشغول تمرین دادن به بچه ها بود و با نگاهی گذرا که به کلاس انداختیم عده ای آنقدر جنب و جوش داشتند که حاضر به نشستن بر روی صندلی نبودند و عده ای هم با وجود آنکه معلم در حال درس دادن بود شاید به نظر ساکت می آمدند، اما در دنیای دیگری سیر می کردند و فکر و حواسشان به معلم و درس نبود دو سه نفری هم در حال گریه گردن و دلتنگ خانه و خانواده بودند .
با توجه به تعداد زیاد دانش آموزان شناخت ویژگی های فردی تک تک آنها در جلسه اول امکان پذیر نبود و نیازمند صرف وقت بیشتری بود آن زنگ به همین منوال گذشت. زنگ بعد معلم از ما خواست در نوشتن سرمشق ها بچه ها را راهنمایی کنیم، یکی از دانش آمورانی که در آخر کلاس نشسته بود کوله پشتی اش را پوشیده بود، توجه مان را به خود جلب کرد، وقتی از او پرسیدیم که چرا تکالیفت را انجام نمی نویسی، با آنکه ما نمی شناخت و اولین باری بود که می دید گفت: " خسته ام و در خانه می نویسم" از همین چند کلمه حرف قابل فهم بود که لکنت زبان دارد دیگر هیچ چیزنگفت حتی اسمش را هم نفهمیدیم.
در طی جلسات آینده که به کلاسشان می رفتیم مرتب اورا زیر نظر می گرفتیم خیلی بچه آرام و ساکتی نبود در واقع جنب و جوش زیاد داشت اما کم صحبت می کرد بیشتر جیق می کشید، معلم نیز در مقابل رفتارهای او مرتب می گفت :" نظری تو هنوز حرف زدن بلد نیستی با جیق کشیدن کلاس را هم شلوغ می کنی" و بعدها از ترس اینکه نکند معلم دوباره این جملات را به او بگوید سعی می کرد که جواب اطرافیانش را با تکان دادن سرش بدهد به جای آنکه صحبت کند. حدود سه ماه از شروع مدرسه ها می گذشت تا اینکه در یکی از روز های حضور در مدرسه مادر امیر حسین نظری به در خواست معلمش به مدرسه آمده بود.
