بخشی از مقاله
چکیده:
پس از کشف سلول های ماهواره ای در 1961، محققان این سلول ها را به عنوان میوبلاست های خفته ای در نظر گرفتند که تنها در صورت نیاز به ترمیم عضله اسکلتی مورد استفاده قرار می گیرند. تا اثبات رابطه میان سلول های ماهواره ای و میوبلاست های مشاهده شده در طول باززایی عضله، شواهد مربوط به این تفکر همچنان جمع آوری شدند. متعاقبا، شواهد نشان دادند سلول های ماهواره ای به هم پیوسته قادر به خود-بازسازی هستند؛ به گونه ای که جایگاه مطلوب "سلول های بنیادین" به آنها اعطا شد.
با این حال، بار دیگر نقش دقیق سلول های ماهواره ای با ظهور سلول های دیگر با قابلیت میوژنیک زیر سوال رفت. در این مقاله، مطالعات نوترکیبی اخیر، که درک گسترده تری از بیولوژی سلول های ماهواره ای در اختیار ما قرار دادند، مورد بررسی قرار خواهند گرفت. بر این اساس می توان گفت، باززایی عضله اسکلتی بدون وجود سلول های ماهواره ای امری غیر ممکن است؛ این امر نقش محوری و غیر قابل قیاس سلول های ماهواره ای را اثبات می کند.
معرفی
عضله اسکلتی به منظور حرکت دقیق حیوانات تکامل یافته است. می توان گفت تقریبا 640 عضله اسکلتی در بدن انسان وجود دارد که 38~ از حجم کلی بدن مردان و 30~ از حجم کلی بدن زنان را تشکیل می دهد - جنسن و همکاران، . - 2000 واحد عملیاتی عضله اسکلتی فیبر طولانی و استوانه ای عضله است که انقباض آن نیرو تولید می کند.
هر میوفیبر شامل میوفیبریل - تارچه - هایی است که از هزاران سارکومر در بر دارنده رشته های اکتین و میوزین تشکیل شده است، رشته هایی که به منظور تولید نیرو با یکدیگر در تعامل هستند - شکل . - 1A میوفیبرها چند هسته ای بوده، غالبا شمال صدها myonuclei را هستند و از ترکیب چندین میوبلاست در مرحله رشد جنین تشکیل می شوند - مینتز و بیکر، . - 1967
عضله اسکلتی دارای ظرفیت باززایی بسیار قدرتمندی است که حتی پس اعمال آسیب های شدید و بروز گسترده نکروز میوفیبر، قدرت کامل آن مجددا و به سرعت - در طول سه هفته - باز خواهد گشت - روزنبلات، . - 1992 مسلما باززایی به حدی دقیق و موثر است که حتی در صورت برداشتن، ریز ریز کردن و جایگزین کردن مجدد عضله در جای قبل، عملکرد آن به حالت اولیه باز می گردد.
- استودیسگی، . - 1964 از آنجایی که myonucleiها، پس-میتوز هستند، ترمیم و باززایی ماهیچه با مرحله ماهیچه زایی - میوجنسیس - مشابه است به گونه ای که میوبلاست ها برای تشکیل مجدد میوتوب با یکدیگر ترکیب شده و با به منظور پر کردن جای myonucleiهای از دست رفته به میوفیبرهای آسیب دیده متصل می شوند. علاوه براین، عضله اسکلتی حتی پس آسیب های تکراری نیز به باززایی ادامه می دهد و هربار نیازمند تولید هزاران میوبلاست خواهد بود - لوز و همکاران، . - 2002 وظیفه تولید میوبلاست های عضله اسکلتی پس از زایمان بر عهده سلول های ماهواره است، که در فرو رفتگی موجود در سطح میوفیبر قرار دارند.
- کتز، 1961؛ مارو، - 1961 - شکل . - 1A-E پیش از ساکن شدن میتوزی سلول های ماهواره ای در زمان بلوغ عضله، این سلول ها در ابتدا میوبلاست های مورد نیاز برای رشد عضله را تهیه می کنند. در بزرگسالان، به منظور فراهم آوردن میوبلاست های مورد نیاز برای هم ایستایی فیبرهای عضله و یا برای جوابگویی به تقاضاهای گاه و بیگاه هیپرتروفی - پرسازی - یا ترمیم میوفیبر می توان از جذب سلول های ماهواره ای بهره برد - زامیت، . - 2008 علاوه بر تولید نسل بعدی سلول های تعیین شده به منظور ناهمسان سازی، سلول های ماهواره ای جمعیت خود را نیز از طریق بازسازی حفظ کرده و، در نتیجه، ویژگی اصلی سلول های بنیادین را به خود اختصاص می دهند - کولینز و همکاران، . - 2005
هرچند تا مدت ها سلول های ماهواره ای به عنوان منبع اولیه میوبلاست های پس از زایمان در نظر گرفته می شدند، با این حال، توصیف سلول های مغز استخوان با قابلیت ماهیچه زایی - میوژنیک - - فراری و همکاران، - 1998 پنجره جدیدی برای ارائه مجموعه مقالات مربوط به پیش سازهای ماهیچه زای سلول های غیر-ماهواره ای باز کرد - بازبینی توس تدسکو و همکاران، 2010؛ زمیت و همکاران، . - 2006 از این رو، بحث مربوط به کاربرد نسبی سلول های ماهواره ای در مقابل کاربرد این پیش سازهای ماهیچه زای "غیرمعمول" در رشد و ترمیم عضله اسکلتی به یکی از سوالات اصلی بسیاری از محققان این رشته تبدیل شده است.
