بخشی از مقاله
بیان مسأله: انسان دوران جنینی خود را در رحم سپری می کند و تعلیم در این دوره به صورت مستقیم به عهده مادر بوده، بعنوان میزبان، مسئولیت ویژهای به جهت اثرگذاری اش برجنین داراست. از موضوعات این هدف ازمنظر قرآن کریم"طیبات"است. طیب در قرآن چیزی است که مطلوب بوده، هیچ گونه پلیدی، درآن وجود نداشته باشد و بواسطه انطباق با طبع انسان، بیشترین سازگاری را با ساختار وجودی او دارد. و لذا شناخت طیب و نحوه استفاده ازآن بواسطه نظام دینی صورت می گیرد ونظام حلال و حرامصرفاً واسطه ای برای شناخت طیبات نیست، از منظر قرآن کریم طیب و حلالکاملاً با یکدیگر منطبق بوده و هر حلالی طیب، و هر طیبی حلال است.
از آنجا که تنها استفاده از طیبات است که موجب قرب انسان بسوی خداوند میشود، تنها حلال است که مرضی خداوند بوده و هر حرامی، همانند خبیثات، عامل دوری از خداوند است. از دیگر واژگان حائز اهمیت در این بررسی »أکل« است که به معنای گرفتن چیزی و تغییر صورت آن بشکلی که امکان بهره مندی آکل ازآن فراهم شود است. اساس تعلیم جنینی نظر به طعام و طیب بودن آن است. طعام طیبی که به جنین میرسد تنها طعام مادی نیست و لازم است مادر برای تأمین انواع طیبات، امور ذیل را در فهرست برنامه خود قراردهد و پدر نیز شرایط فراهم شدن این طیبات را برای مادر فراهم کند.
طیبات حسی در: بویایی، استشمام بوهای مطلوب و اجتناب از بوهای نامطلوب*چشایی، خوردن طیبات با طعم و مزه مناسب*شنوایی، شنیدن اصوات نیک*بینایی، مشاهده مناظر طبیعت*لمس، مس و لمس کلام الهی*خیال، پاکی خیال و...*وهم، داشتن فکرهای خیر و...*باور، اهتمام به باورهای توحیدی*عمل، ترک محرمات و انجام واجبات و. هدف پژوهش: توجه دادن افراد به لزوم استفاده از طیبات که التزام برحلال بودن آن رزق درقرآن آمده است و دقت در این امر که هر دریافت و أکلی که در دوران جنینی صورت میگیرد طیب و پاکیزه و حلال باشد. با توجه به اثرات بسیار زیاد رزق و طعام مادر در جنین اهمیت این موضوع، صد چندان میشود.
روش و چگونگی انجام پژوهش: پژوهش حاضر به روش توصیفی-تحلیلی با رویکرد قرآنی میباشد که به قرآن، تفسیر المیزان وکتب معناشناسی و فرآیندشناسی طیب و دورههای رشد تفکر اجتماعی مراجعه و مطالب مورد نظراستخراج و خلاصه گردید. یافتهها و نتیجهگیری: بالا بردن دقت و توجه به طعام، رزق وأکلی که مادر در دوران جنینی فرزندش استفاده میکند و استفاده از طیبات و رزق حلال و هر أکلی که مورد نیاز هست از جمله طیبات حسی، بویایی؛ چشایی، شنوایی، بینایی، عقلی و در سعادت و حیات اخروی »جنین« اثر داشته و موجبات سعادت اخروی و قرب مادر به خداوند را نیز فراهم می کند.
مقدمه: عالم هستی تمامی مظهر و جلوه اسماء الهی است که به واسطه رحمت عامه خداوند هستی یافته و به واسطه آن، هستی خود را تداوم می بخشدطبیعتاً. هیچ شأنی از شئون عالم را نمی توان یافت که از تجلی اسماء جلال و اکرام خداوند تهی باشد. مهم ترین وجه تمایز میان انسان با دیگر موجودات نیز در فهم و شناخت همین حقیقت و عمل مبتنی بر آن است. از این رو است که حیات حقیقی انسان را حیاتی علمی و ادراکی بیان می دارند. با این توضیح روشن می شود که غایت ارسال رسولان الهی از جانب خداوند نیز چیزی جز این نبوده که انسان ها تمامی پدیده ها و وقایع بیرونی و درونی خود را، آیات و نشانه های آفاقی و انفسی دیده، و بدین ترتیب با بر پاداشتن نظام قسط و میزان که بر محور علم و عقل برپا میشود، تجلی حقیقی اسماء الهی شوند.
در این میان قرآن از جایگاه ویژهای برخوردار است. قرآن خود تجلی تام و کمال توحید است که به واسطه وجود مقدس پیامبر گرامی اسلام صلی االله علیه وآله در اختیار انسانها قرار گرفته، تا مسیر تجلی توحید را در ذره ذره عالم هستی تبیین نماید، تا بدین ترتیب آدمی در هیچ چیز نظر نکند مگر آنکه پیش از آن، در آن، و پس از آن، خداوند را مشاهده کرده باشد. پس خداوند پیش از آنکه دست بر خلقت انسان نهد، حقیقت قرآن را بر سریره جان او تعلیم نمود، و انسان به واسطه قرآن به مقام بیان رسید تا بتواند همه چیز را تبیین نموده، با هر چیز خدا را دیده، در هرچیز او را جستجو نموده و همگی او شود.
بیان مسأله: در جریان رشد وهدایت انسان یکی از موضوعات اساسی موضوع طیّب استطیّب. به عنوان" قابلیتی هم راستا با فطرت و مطلوب با حقیقت"است. براین اساس می توان پایهای ترین مفهوم در فرایند رشد انسان را تحقق معنای طیّب و پاک شدن از مفاهیم مقابل آن دانست. به عبارت دیگر مفهوم طیّب اولین مفهومی است که با انسان نازل می شود و هدایتش در گرو آن است.
از آنجایی که انسان دوران جنینی خود را در رحم سپری می کند و نفخه روح خدا را در آنجا تجربه می کند، تعلیم در این دوره به صورت مستقیم به عهده مادر است و تعلیم پدر به صورت غیرمستقیم صورت میگیرد. در این دوره غذای مادر و غذای طفل یکی است. بنابراین جنین بیشترین ارتباط را با مادر دارد. در واقع طفل عضوی از مادر است که پس از رسیدن به حدی از او جدا می شود. واین پدیده شگفت انگیز از عجایب هستی در موجودات زنده از جمله انسان است.3 این مقاله به بررسی طیّب در قرآنچه معنایی دارد و رزق طیّبی که مادر برای خود و استفاده جنین در برنامه زندگی خود قرار می دهد، می پردازد و به اهمیت ویژه آن اشاره دارد و اینکه اثر بخشی و ثمر دهی این امر کمک کننده درسعادت و یا شقاوت جنین می باشد.
در قرآن مطابقت حلال با طیّب مطرح شده استو لذا شناخت طیّب و نحوه استفاده از آن بواسطه نظام دینی صورت می گیرد و نظام حلال وحرامصرفاً واسطهای برای شناخت طیّبات نیست، ازمنظر قرآنکریم طیّب و حلالکاملاً با یکدیگر منطبق بوده و هرحلالیطیّب و هرطیّبی حلال است و از آنجا که تنها استفاده ازطیّبات است که موجب قرب انسان بسوی خداوند میشود، تنها حلال است که مرضی خداوند بوده و هر حرامی، همانند خبیثات، موجب دوری ازخداوند است.4 از دیگر واژگان حائز اهمیت در این بررسی»أکل« است که به معنای گرفتن چیزی و تغییر صورت آن بشکلی که امکان بهرهمندی أکل از آن فراهم شود است.5
