بخشی از پاورپوینت
اسلاید 1 :
ریویو مقالات چسبندگی متعاقب عمل جراحی شکم
اسلاید 2 :
آسيب در صفاق جداري يا احشايي باعث واكنش التهابي موضعي ، ترشح فيبرين و رسوب آن در محل شده و درنهايت فيبروز و چسبندگي طي 10 روز ايجاد مي شود. درحقيقت اين چسبندگي ها در جريان ترميم آسيب هاي سطوح صفاق تشكيل مي شوند و جنس اين اتصالات ممكن است از باريكه نازكي از بافت همبندي تا يك پل ضخيم و فيبروز شامل عروق خوني يا اتصال مستقيم بين سطح دو عضو متغير باشد. انسداد روده باريك، ناباروري، دردهاي مزمن شكم و لگن و ايجاد اشكال در انجام جراحي هاي ديگر، شايعترين نتايج حاصل از تشكيل چسبندگي صفاق مي باشند.
اسلاید 3 :
چسبندگي احشاء، عامل بيش از%50 تا %60موارد انسداد روده باريك به شمار ميرود. اعمال جراحي قسمت پايين شكم همچون آپاندكتومي،هيستركتومي و رزكسيون هاي احشاء شكمي شايعترين اعمال جراحي مساعدكننده انسداد ناشي از چسبندگي داخل شكمي مي باشند. به هر حال چسبندگي ها پس از هر عمل جراحي شكم، همچون كوله سيستكتومي، گاستركتومي وجراحي هاي عروق شكم، نيز ممكن است ايجاد .شوند
اسلاید 4 :
Peritoneal adhesions are fibrous bands of tissues formed between organs that are normally separated and/or between organs and the internal body wall. Most intraabdominal adhesions are a result of peritoneal injury, either by a prior surgical procedure or due to intra-abdominal infection.
Postmortem examinations demonstrate adhesions in 67% of patients with prior surgical procedures and in 28% with a history of intra-abdominal infection.
اسلاید 5 :
Intra-abdominal adhesions are the most common cause (65%–75%) of small bowel obstruction, especially in the ileum. Operations in the lower abdomen have a higher chance of producing small bowel obstruction. Following rectal surgery, left colectomy, or total colectomy, there is an 11% chance of developing small bowel obstruction within 1 year, and this rate increases to 30% by 10 years.
اسلاید 6 :
Adhesions also are a leading cause of secondary infertility in women and can cause substantial abdominal and pelvic pain. Adhesions account for 2% of all surgical admissions and 3% of all laparotomies in general surgery. Adhesions form when the peritoneal surface is damaged due to surgery, thermal or ischemic injury, inflammation, or foreignbody reaction.
اسلاید 7 :
There are two major strategies for adhesion prevention or reduction. Surgical trauma is minimized within the peritoneum by careful tissue handling, avoiding desiccation and ischemia, and spare use of cautery, laser, and retractors. Fewer adhesions form with laparoscopic surgical techniques due to reduced tissue trauma. The second major advance in adhesion prevention has been the introduction of barrier membranes and gels, which separate and create barriers between damaged mesothelial surfaces, allowing for adhesion-free healing.
اسلاید 8 :
Currently, only three products are Food and Drug Administration (FDA) approved for reducing adhesion formation: Interceed (oxidized regenerated cellulose, indicated only in pelvic surgery), Seprafilm (a film composed of hyaluronic acid and carboxymethylcellulose) that is usually applied below the incision, and Adept (4% icodextrin, a corn starch derivative in electrolyte solution, also for use mainly in pelvic surgery). However, use of these substances directly over bowel anastomoses is contraindicated due to an elevated risk of leak. There have been innumerable studies investigating different molecules in hopes of preventing adhesion formation, but most of the success is limited to animal models, and clinically significant results in humans have yet to be achieved.
اسلاید 10 :
تجربه آزمايشگاهي تأثير پنتوكسي فيلين در جلوگيري از چسبندگي داخل شكمي پس از عمل
اسلاید 11 :
بررسی اثر میتومایسین و مقایسه آن با دگزامتازون بر روی میزان بروز و
RAT شدت چسبندگی صفاقی بعد ازعمل جراحی شکمی
چکیده
سابقه و هد ف : چسبندگی به دنبال اعمال جراحی شکمی هنوز از مشکلات جدی بیماران و علت بسیاری از موارد انسداد روده، دردهای مزمن و ناباروری در زنان می باشد. به دنبال صدمه پریتوئن ناشی از عمل جراحی ، هیستامین و کینین های وازواکتیو از یک سو و سلول های التهابی و فیبروبلاست ها از سوی دیگر باعث روند تشکیل باندهای چسبنده می شوند. این مطالعه با این فرض که مهار سلو ل های التهابی با دارویی مثل دگزامتازون و مهار سلو ل های فیبروبلاست با دارویی مثل میتومایسین می تواند به کاهش میزان بروز چسبندگی و شدت چسبندگی کمک کند انجام گردید.
مواد و روش ها: این مط العه به صورت تجربی در دو مرحله انجام گرفت . در مرحله اول 60 سر موش سفید آزمایشگاهی به طور تصادفی در 6 گروه قرارداد ه شدند و مورد بررسی قرار گرفتند . موش ها لاپاراتومی شدند و پس از باز شدن شکم در گروه A حفره صفاق با 10 سی سی نرمال سالین (شاهد) و گروه های Bو C وD به ترتیب با محلول
mg/cc 0.25 ، mg/cc 0.5 و mg/cc 1 میتوماسین، گروه E با محلول mg/kg 0.3 دگزامتازون و گروه F با محلول ترکیبی
دگزامتازون و میتومایسین به مدت سه دقیقه شستش و داده شد ند و شکم ترمیم گردید. پس از 6 هفته موشها مجددا لاپاروتومی شدند. بروز و شدت چسبندگی ارزیابی گردید.
در مرحله دوم 90 سر موش سفیدآزمایشگاهی در 6 گروه ارزیابی شدند .در گروه A شکم با 10سی سی نرمال سالین و گروه B و C و D به ترتیب با محلول mg/kg 0.25 و mg/kg 0.5 و mg/kg 1 و گروه E با محلول mg/kg 0.3 دگزامتازون و گروه F با محلول ترکیبی دگزامتازون و میتومایسین به مدت سه دقیقه شست و داده شد ند و مانند مرحله قبل ارزیابی شدند.
یافته ها: مطالعه نشان داد که استفاده از محلول میتومایسین با غلظت mg/cc 0.25 ، mg/cc 0.5 و mg/cc 1 برای شستشوی صفاق باعث مرگ حیوان می گردد. میتومایسین با دوز mg/cc 0.5 و mg/cc 1 باعث کاهش میزان بروز و نیز شدت چسبندگی شکمی می گردد. دگزامتازون با دوز mg/cc 0.03 تأثیری در کاهش میزان بروز و شدت چسبندگی ندارد.
نتیجه گیری: میتومایسین می تواند در کاهش چسبندگی بعد از اعمال جراحی شکمی مفید باشد .با این حال مطالعات تکمیلی برای بررسی عوارض و دوز مناسب دارو لازم است . در مطالعه ما بر خلاف مطالعات قبلی دگزامتازون تأثیری در کاهش چسبندگی نداشت که ممکن است به دلیل تفاوت در نحوه به کاربردن دگزامتازون باشد.