بخشی از پاورپوینت
اسلاید 2 :
ارزیابی تناسب اراضی برای کشت آبی
مطالعه موردی:
ارزیابی تناسب کیفی اراضی برای کشت آبی محصولات عمده دشت شهرکرد
Assessing of qualitative land suitability for main irrigated crops in Shahrekord plain
اسلاید 3 :
در گذشته روشهای متفاوتی برای ارزیابی اراضی در کشورهای مختلف دنیا ارایه شده بودند اما بهدلیل عدم وجود سامانههای توانمند تبادل اطلاعات، هیچکدام از این روشها حالت جامع نداشتند. از طرفی، در این روشها بیشتر به جنبههای فیزیکی اراضی توجه میگردید و قابلیت اراضی برای کاربریهای اصلی (مانند کشاورزی، مرتع، جنگل و غیره) تعیین میشد. از مهمترین این روشها میتوان به روش پارامتریک ارزیابی برای اهداف عمومی (Riquire et al., 1970)، روش پارامتریک ارزیابی اراضی فاریاب (Sys and Verheye, 1974) و نیز روش ایرانی طبقهبندی اراضی برای کشت آبی (Mahler, 1970) اشاره کرد.
مروری بر پژوهشهای پیشین
اسلاید 4 :
این چارچوب تا قبل از سال 1975، اهداف روشهای مختلف ارزیابی اراضی را بهخوبی پوشش میداد اما در تفسیر اطلاعات در راستای توسعهی اراضی ناتوان بود (شبانیان، 1385). برای حل این مشکل، سازمان خوار و بار جهانی (1976) اقدام به تدوین و انتشار "چارچوب ارزیابی اراضی" در قالب نشریهی شمارهی 32 کرد. سپس، راهنمای ارزیابی اراضی برای کاربریهای مختلف شامل نشریهی شمارهی 52 بهمنظور کشت دیم (1983)، نشریهی شمارهی 48 بهمنظور جنگل و مرتع (1984) و نشریهی شمارهی 55 بهمنظور کشت آبی (1985) منتشر شدند.
- Framework for land evaluation
اسلاید 5 :
بهعلاوه، فائو (1976) برای اولینبار به تبیین الزامات تعیین تناسب اراضی برای کاربریهای خاص پرداخت و تیپهای بهرهوری از اراضی را تعریف نمود. این تیپها، زیرمجموعهای از یک نوع کلی استفاده از زمین میباشند که بر حسب نوع محصول (یا تناوبی از محصولات مختلف) و سطح مدیریت اعمالشده، تعریف میشوند. به بیان دیگر، در تعریف تیپهای کاربری اراضی با توجه به عواملی مانند اندازهی قطعات زمین، میزان سرمایهگذاری، میزان نیروی کار مورد نیاز و سطح مکانیزاسیون، روش بهرهبرداری از زمین تعیین میگردد.
اسلاید 6 :
چارچوب ارزیابی اراضی ارایهشده توسط فائو (1976)، یک روش استاندارد محسوب میگردد که علاوه بر در نظر گرفتن نوع گیاه و نوع مدیریت اعمالشده در اراضی، امکان انتقال دانستهها، مقایسهی نتایج و تبادل نظر را در سطح بینالمللی فراهم میسازد (شبانیان، 1385). از این رو، روش مذکور با اقبال کشاورزان، متخصصین ارزیابی اراضی و طراحان برنامههای کاربری اراضی روبهرو گردید و پژوهشهای گوناگونی بر مبنای این چارچوب در کشورهای مختلف دنیا انجام گرفت.
اسلاید 7 :
سرمدیان و همکاران (1382) با استفاده از تکنیکهای سنجشازدور و سامانه اطلاعات جغرافیایی، تناسب اراضی منطقه ورامین استان تهران را برای کشت آبی محصولات مهم در آن منطقه، بررسی نمودند. ایشان با پردازش رقومی تصاویر ماهوارهای، نقشههای موضوعی ویژگیهای مؤثر بر تعیین تناسب اراضی محصولات گندم، جو، پنبه و ذرت دانهای را تهیه کردند. پس از تلفیق نقشههای موضوعی و تهیه نقشه تناسب اراضی نهایی به روش حداکثر احتمال در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی، دقت نقشه حاصل از طریق مقایسه آن با نقشه تناسب اراضی منتج از روش سنتی ارزیابی گردید.
اسلاید 8 :
نتایج گویای آن بود که عمده واحدهای اراضی از تناسب بالاتری برای محصولات گندم و جو در مقایسه با دو کاربری دیگر برخوردار هستند. مقایسه نقشههای منتج از روش سنتی با راهکار مورد استفاده در این پژوهش، گویای همخوانی نسبتاً بالای نتایج و دقت قابلقبول راهکارهای سنجشازدور و سامانه اطلاعات جغرافیایی در مطالعات تناسب اراضی بود (ضریب توافق 82 درصد). بااینوجود، بررسی ماتریس خطا مشخص کرد که عدم تفکیک صحیح دو واحد اراضی از همدیگر، موجب کاهش نسبی شاخص توافق نقشهها شده است که دلیل آن وجود پوشش گیاهی در سطح اراضی دو واحد موردمطالعه و اثر آن بر انعکاس طیفی خاکهای درون این واحدها بیان گردید.
اسلاید 9 :
بونیانافاپ و همکاران (2004) با استفاده از روش ارزیابی چندمعیاره به ارزیابی تناسب بخشی از اراضی ایالت کراتوم تایلند برای کشت موز اقدام نمودند. در این پژوهش پس از جمعآوری اطلاعات خاک، اقلیم، مسائل اقتصادی و نیز مدیریت و کاربری اراضی، با اعمال ضریبهای وزنی، همپوشانی و تلفیق لایههای اطلاعاتی در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی انجام شد. این پژوهشگران با تلفیق 19 متغیر محیطی مستقل در قالب پنج عامل نهایی مؤثر بر تناسب اراضی، برآیند اثرات عوامل نهایی بر کیفیت اراضی آن منطقه برای کاربری مد نظر را سنجیدند. نتایج حاصل، نشاندهنده تناسب متوسط عمده اراضی منطقه (کلاس تناسب S2) برای کاربری مورد نظر بود. همچنین، مشخص شد که شرایط اقلیمی و اقتصادی منطقه از عوامل مهم کاهش تناسب اراضی مورد مطالعه برای کشت موز هستند.
