دانلود مقاله اختلالات تیک یا تیک عصبی

بخشی از مقاله

اختلالات تیک یا تیک عصبی
نگاهي کوتاه به انواع تيکها
شايد يکي از چيزهايي که در خيابان يا در يک مهماني يا هر جاي ديگر شما را به خنده وا دارد ديدن حرکات عجيب و غريب و تکراري يک نفر باشد.(البته خنديدن کار صحيحي نيست ولي بعضي اوقات از دست آدم در ميره، چاره اي نيست).امروزه به ويژه با زيادتر شدن بازيهاي کامپيوتري و گيم نت ها اين حرکات بيشتر شده و بخصوص در بچه هايي که زياد بازي کامپيوتري مي کنند.ديدم بد نيست نگاهي هر چند کوتاه و مختصر به اين موضوع داشته باشم.اميدوارم خوشتان بيايد.

البته با تيک تيک ساعت اشتباه نگيريد که فکر کنم از آن بدتان بيايد.(چون گذر زمان را نشان مي دهد.)
تعريف تيک:

حرکات غير ارادي، اجباري، تکراري و کليشه اي را در اصطلاح تيک مي نامند.اين حرکات شبيه حرکات با هدف است چون هماهنگ بوده و در عضلاتي ديده مي شود که رابطه طبيعي هماهنگ با هم دارند.تيک معمولا" در صورت و شانه ها ديده مي شود.اين حرکات غیر ارادي، جدا از هم، تکراري، کوتاه و ناگهاني ممکن است به صورت ساده ديده شوند مانند تکان دادن بيني، چشمک زدن يا حرکات سر و يا داراي طبيعت حسي باشند و يا به صورت کلامي يا صوتي بروز کنند که در اين حالت از صاف کردن گلو تا نشانه هاي پيچيده تر مثل تکرار غير ارادي سخن ديگران(اکولاليا echolalia) يا ناسزا گفتن غير ارادي و نا مناسب(کوپرولاليا coprolalia) مي توانند گسترده باشند.
پيشگيري:

معمولا" مي توان به طور ارادي از بروز نشانه هاي تيک جلوگيري کرد ولي با بروز استرس شدت پيدا مي کنند و با سرگرم شدن بيمار از شدت آنها کاسته مي شود.

انواع تيک ها و درمان آنها:
بعضي از تيک ها در خواب هم ادامه دارند.شايع ترين علت بروز اين نوع تيک ها سندرم تورت(Tourette Syndrome سندرم ژيل دولاتورت) است.در اين حالت آشفتگي هاي رفتاري به همراه تيک وجود دارد.اين بيماري اصولا" يک بيماري ژنتيک است و از دوره کودکي شروع مي شود، ولي ممکن است به علت مصرف بعضي مواد(مانند داروهاي آنتي سايکوتيک) ،تروما، عفونت استرپتوکوکي و يا آنسفاليت ويروسي تشديد شود.

شدت نشانه هاي بسياري از بيماران متغير است و کم و زياد مي شود و رفتار درماني و اطمينان بخشيدن به بيمار براي رفع تيک هاي خفيف کافي است.
تيک هاي شديد و آنهايي که موجب نگراني است بايستي با دارو درمان شوند.در اکثر اوقات بلوکرهاي دوپامين، و معمولا" پيموزايد يا هالوپريدول باعث کاهش کثرت و وخامت تيک شده و ممکن است آشفتگي هاي رفتاري همراه آن را نيز کاهش دهد.

برتري استفاده از داروهاي ديگر بر اساس تأ ثير يا عوارض مضر آنها هنوز در هاله اي از ابهام است.
معمولا" توصيه مي شود دوز داروي استفاده شده تا حد امکان کم باشد.در ضمن بايد توجه داشت که درمان مناسب بدين معني نيست که کليه نشانه ها را کنترل کند.(وگرنه که ديگه کسي تيک نداشت).به اين موضوع هم توجه کنيد که بعضط عوارض داروها را بايد در کنار آثار درماني آنها قرار داد.(خيلي نبايد به عوارض سطحي داروها توجه کرد.چون داروي بدون عارضه مرگ است!!!!!!)

غالبا" مصرف دارو را پس از چند سال مي توان قطع کرد.در بيماراني که به هالوپريدول و پيموزايد پاسخ نمي دهند و يا نسبت به اين داروها حساسيت دارند، مي توان از داروهاي جايگزين استفاده کرد.
بعضي داروهاي ديگر که در کنترل تيک و يا آشفتگي هاي رفتاري سندرم تورت به کار مي روند عبارتند از:
کلونيدين، سولپيريد، باکلوفن، توکسين بوتولينوم، کلونازپام، فلوفنازين، لوودوپا، پرگوليد، ريسپريدون و تياپريد.
در بعضي بيماران، در آغاز مي توان از کلونيدين استفاده کرد چون از نظر عدم بروز عوارض جانبي بر هالوپريدول و پيموزايد ارجحيت دارد.
همچنين دانشمندان متوجه شده اند که نيکوتين به تنهايي يا همراه با هالوپريدول در آنهايي که هالوپريدول به تنهايي اثر نداشته است، مفيد بوده است.
تیک های عصبی چیست ؟

تیک ها حرکات غیر اردای و انقباضات عضلانی نا گهانی بوده و حداقل بطور گذرا در درصد قابل توجهی از افراد دیده می شوند .

تیک های صوتی نیز بیشتر به صورت اصواتی مثل سرفه کردن، صاف کردن گلو، تیک هایی که به تازگی آغاز شده اند، اغلب نیاز به درمان ندارند.
توصیه مناسب به والدین و اطرافیان کودک مبتلا به تیک این است که توجهی به تیک ها نداشته باشند، چرا که تمرکز روی تیک، باعث تشدید آن می شودغرغر کردن، بالا کشیدن بینی و… تظاهر می کند.

اکثر تیک هایی که تازه آغاز شده اند، مسیر محدود و گذرایی دارند و به سمت اختلال جدی تری پیش نمی روند و حداکثر در طی دوره های استرس آور عود می کنند.
معدودی از تیک ها بیشتر از یک سال طول می کشند.
تیک در مردها سه برابر بیشتر از زن هاست و تیکهای مزمن بیشتر بین سنین شش تا دوازده سالگی دیده می شود.
تیک می تواند با رفتارهایی نظیر بالا انداختن شانه ، پلک زدن، تنگ کردن چشمها، تکانهای تند سر یا شانه، شکلک در آوردن، تکان دادن سر به طرفین یا پایین آوردن سر و یا چین دادن بینی دیده شود.

این تیکهای حرکتی در دوران کودکی کاملاً معمول هستند. با آماری که انجمن روانپزشکی آمریکا گزارش داده است، پنج الی بیست و چهاردرصد از کودکان دارای نوعی تیک هستند.
شایع ترین نواحی از بدن که تیک های حرکتی در آنها دیده می شوند، عبارت اند از: سر و صورت و دست ها و بازوها و بیشترین حرکات به صورت چشمک زدن، شکلک در آوردن، چین دادن به پیشانی، بالا انداختن ابروها، پلک زدن زیاد، چرخش سر، پرتاب کردن دست ها و بازوها، بالا انداختن شانه و نیز تکان دادن پا و … است.
تیکهای گذرا

تیکهای حرکتی معمول که اغلب در حدود سه و نیم سالگی شروع می شوند به کودکان کمک می کنند تا انرژی عصبی را آزاد کنند. هفتاد و پنج درصد از کودکان این نوع تیک را در عرض شش ماه پست سر می گذارند.

اگر کودک شما گرفتار تیک شد، بهترین راه ، نادیده گرفتن آن است. هیچگاه او را سرزنش نکرده و یا تنبیه نکنید.
شما می توانید برای جلوگیری از تبدیل شدن این عمل به یک عادت، با تمرین کردن روشهای پیشگیرانه که بعداً در این سلسله مقالات توضیح داده می شود، به کودکانتان کمک کنید ولی تیکهای گذرا نباید در برنامه ی کامل ترک عادت مورد توجه قرار گیرد.
تیکهای مزمن

اگر تیک بیش از دوازده ماه ادامه یابد، تیک مزمن محسوب می شود.
تیکهای مزمن پایدار هستند و معمولاً انقباض ماهیچه در آنها بیش از حد و بسیار شدید است.
این تیکها مشخصاً به صورت حمله های دوره ای صورت می گیرند و غالباً شدت آنها ماه به ماه، روز به روز یا حتی ساعت به ساعت تغییر می کند. در حقیقت رفتار تیکی ممکن است برای هفته ها یا ماهها کاملاً محو شود اما دوباره ظاهر گردد.
علتها

زمانی اعتقاد بر این بود که تیکها علامت بیرونی احساسات سرکوب شده و تعارضات و کشمکشهای درونی اند. امروزه در بسیاری از نقاط جهان آن را ترکیبی از عوامل محیطی و زیستی می دانند.
تقریباً در یک سوم موارد پایه ی ژنتیکی دارد اما در برخی حالات ممکن است این عادت از طریق تقلید به دست آید.
همچنین مشخص شده است که رفتارهای تیکی در زمان فشارهای عصبی افزایش می یابد که این امر به «تیک عصبی» منجر می شود.
در صورتیکه از وجود تیک های عصبی در کودکتان رنج می برید ، نکات زیر را مد نظر داشته باشید :
کاهش فشار روحی

به لحاظ این که رفتارهای تیکی غالباً با فشار روحی تشدید می شوند، عناصری را در زندگی کودکتان جستجو کنید که ممکن است منشأ ناراحتی یا نگرانی او گردند. آیا آنان تلاش می کنند که از تکالیف مدرسه و درسها عقب نمانند؟ آیا انتظارات ورزشی آنان بالاست؟ آیا مشکلات زناشویی شما باعث پریشانی آنها می شود؟
برای کاهش تنش های احتمالی کودکان، تا آن جایی که ممکن است برای ایجاد آرامش و اطمینان و حذف موقعیتهای فشارزا بکوشید و با آنان رئوف و مهربان باشید.
تعداد تیک اغلب با کاهش فشار روحی، تقلیل می یابد.

تیک عصبی در کودکان
حذف عاملهای محرک

آغاز برخی تیکها همانند یک واکنش طبیعی به تحریک بدنی است. یک یقه ی خیلی تنگ یا خیلی بلند می تواند باعث تکان دادن سر یا بالا کشیدن شانه شود. عینکهای نامناسب یا خستگی چشم می تواند عادتهای پلک زدن، تنگ کردن چشم یا چین دادن بینی را موجب شود. کلاه هایی که بند دارند و بندشان زیر چانه قرار می گیرد می تواند باعث تکان دادن سر به طرفین یا به طرف پایین شود. بعضی اوقات شما می توانید با گوش به زنگ بودن به علایم ناراحت کننده و با حذف منبع تحریک، از عادت تیک پیشگیری کنید.
بررسی کمبودهای غذایی

اکثر متخصصان تغذیه بر این باورند که تیکهای پایدار ممکن است به علت کمبود پتاسیم یا منیزیم یا هر دو باشد.
غذاهای خیلی شیرین و کافئین موجود در شکلاتها و نوشابه ها عدم تعادل پتاسیم و منیزیم را تشدید می کنند. اگر تمایل دارید روش پیشگیرانه ای اتخاذ کنید، برنامه ی غذایی کودکتان را تنظیم کنید و از پزشک معالجتان بخواهید که برنامه ی غذایی مکمل و قابل دسترس را برای بازگشت دوباره ی پتاسیم و منیزیم مورد نیاز آنان، به شما ارائه دهد.
شناسایی محرک

رفتارهای تیکی در یک الگوی غیرقابل پیش بینی ظاهر و محو می شوند. ولی اگر شما به مدت دو هفته با استفاده از نمودار ترک عادت، رفتار کودکتان را در نظر داشته باشید، ممکن است قادر شوید انواع معین حالتهایی که تیک را تحریک می کند، مشخص کنید. نظارت خود را در طی زمانی که انتظار می رود با کودکتان باشید مثلا در تعطیلات آخر هفته، شروع کنید. هر رویداد تیکی را روی نمودار علامت بزنید و قبل از تیک و در طی تیک به فعالیت کودک توجه ویژه ای مبذول دارید. این اطلاعات به شما برای کاهش یا حذف موقعیتهای تشدید کننده ی تیک کمک خواهد کرد.

خودآگاهی
در اکثر موارد کودکان از تیکهایشان کاملاً بی اطلاعند. به لحاظ این که آنان نمی توانند عملی را که از آن آگاهی ندارند متوقف سازند، اولین گام در ترک عادت این است که به آنان دقیقاً نشان دهیم در حین یک تیک چگونه به نظر می رسند. در زمانی که احتمالاً بر طبق نمودار نظارت بر عادت، انتظار تیک وجود دارد با کودکتان در جلوی آینه بایستید و با هم مراقب حرکت تیک باشید. خودتان تیک را تقلید کنید و سپس کودکتان را به انجام حرکت ارادی تیک تشویق کنید.

کودک یازده ساله یک عادت تیکی داشت که باعث می شد مدام پلک بزند و بینی اش را به شدت چین دهد. این عادت زمانی که تکالیف مدرسه اش را انجام می داد، بیشتر آشکار می شد. یک روز وسط انجام تکالیف مدرسه، مادرش او را به طرف آینه ی حمام برد و توضیح داد که می خواهد کاری را که کودک با چشمها و بینی اش انجام می دهد، خودش ببیند. مادرعادت او، یعنی تنگ کردن چشمها را تقلید کرد و در چند ثانیه کودک یک تیک را تجربه کرد. مادرش از او خواست که این عمل را به تفصیل شرح دهد. بگوید که چه احساسی به او دست می دهد و توضیح دهد که چگونه ماهیچه هایش سفت و بعد شل می شوند. آنان بیشتر از چند دقیقه مراقب بودند تا این که تیک دوباره ظاهر شد. گرچه همکلاسیها گاه و بی گاه به تیک او می خندیدند، ولی خودش از این که می دید و احساس می کرد که دارد واقعاً این کار را انجام می دهد، تعجب زده شده بود.

تیک عصبی در کودکان
تیکها در کودکان(1)
تیک، انقباض غیرارادی و ناگهانی ماهیچه است. عادت تیک می تواند در رفتارهایی نظیر شانه بالا انداختن، پلک زدن، تنگ کردن چشمها، تکانهای تند سر یا شانه، شکلک در آوردن، تکان دادن سر به طرفین یا پایین آوردن سر و یا چین دادن بینی دیده شود. این تیکهای حرکتی در دوران کودکی کاملاً معمول هستند. با آماری که انجمن روانپزشکی آمریکا گزارش داده است، پنج الی بیست و چهاردرصد از کودکان دارای نوعی تیک هستند.

تیک در مردها سه برابر بیشتر از زن هاست و تیکهای مزمن بیشتر بین سنین شش تا دوازده سالگی دیده می شود.
تیکهای گذرا
تیکهای حرکتی معمول که اغلب در حدود سه و نیم سالگی شروع می شوند به کودکان کمک می کنند تا انرژی عصبی را آزاد کنند. هفتاد و پنج درصد از کودکان این نوع تیک را در عرض شش ماه پست سر می گذارند.

اگر کودک شما گرفتار تیک شد، بهترین راه ، نادیده گرفتن آن است. به آن توجه نکنید یا به کودکتان برای ترک آن نق نزنید.
شما می توانید برای جلوگیری از تبدیل شدن این عمل به یک عادت، با تمرین کردن روشهای پیشگیرانه که بعداً در این سلسله مقالات توضیح داده می شود، به کودکانتان کمک کنید ولی تیکهای گذرا نباید در برنامه ی کامل ترک عادت مورد توجه قرار گیرد.

تیکهای مزمن

اگر تیک بیش از دوازده ماه ادامه یابد، تیک مزمن محسوب می شود. تیکهای مزمن پایدار هستند و معمولاً انقباض ماهیچه در آنها بیش از حد و بسیار شدید است. این تیکها مشخصاً به صورت حمله های دوره ای صورت می گیرند و غالباً شدت آنها ماه به ماه، روز به روز یا حتی ساعت به ساعت تغییر می کند. در حقیقت رفتار تیکی ممکن است برای هفته ها یا ماهها کاملاً محو شود اما دوباره ظاهر گردد. تیکهای مزمن می توانند و باید با برنامه ای که در این سلسله مقالات شرح داده می شود، متوقف شوند.

علتها
زمانی اعتقاد بر این بود که تیکها علامت بیرونی احساسات سرکوب شده و تعارضات و کشمکشهای درونی اند. امروزه در بسیاری از نقاط جهان آن را ترکیبی از عوامل محیطی و زیستی می دانند.

تاریخچه ی خانوادگی در مورد تیکها نشان می دهد که تقریباً در یک سوم همه ی موارد محققان بر این باورند که مسئله ، پایه ی ژنتیکی دارد یا در برخی حالات ممکن است این عادت از طریق تقلید به دست آید. همچنین مشخص شده است که رفتارهای تیکی در زمان فشارهای عصبی افزایش می یابد که این امر به «تیک عصبی» منجر می شود.
پیشگیری عادت

اگر در خانواده ی شما سابقه ای از رفتارهای تیکی دیده می شود، راههایی وجود دارد که شما می توانید احتمال رشد تیک مزمن در کودکتان را کاهش دهید. اگر کودک شما از تیکها رنج می برد، اطلاعات ذیل می تواند برای کاهش تکرار و شدت این عادت مورد استفاده قرار گیرد.
کاهش فشار روحی

به لحاظ این که رفتارهای تیکی غالباً با فشار روحی تشدید می شوند، عناصری را در زندگی کودکتان جستجو کنید که ممکن است منشأ ناراحتی یا نگرانی او گردند. آیا آنان تلاش می کنند که از تکالیف مدرسه و درسها عقب نمانند؟ آیا انتظارات ورزشی آنان بالاست؟ آیا مشکلات زناشویی شما باعث پریشانی آنها می شود؟
برای کاهش تنش های احتمالی کودکان، تا آن جایی که ممکن است برای ایجاد آرامش و اطمینان و حذف موقعیتهای فشارزا بکوشید و با آنان رئوف و مهربان باشید. تعداد تیک اغلب با کاهش فشار روحی، تقلیل می یابد.

انزوا و تیک عصبی؛ نتیجه بازی‌های رایانه‌ای مخرب
امروزه دیگر کمترکودکی را در حال بازی با هم‌سن‌وسالان خود می‌بینیم و بیشتر آنها بازی با کامپیوتر را ترجیح می‌دهند؛ حالا فکر کنید چه اتفاق ناگواری رخ خواهد داد اگر این بازی‌ها که وقت زیادی را هم از کودکان و نوجوانان می‌گیرند، ناسالم و مخرب باشند. نکته‌ای که دکتر مجید ابهری، متخصص علوم رفتاری و آسیب‌شناس اجتماعی در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر نسبت به آن هشدار داده و گفته در طول هفته 7 تا 10 بازی رایانه‌ای به طور قاچاق وارد کشور می‌شود که عوارض بسیاری دارد.