بخشی از مقاله
چکیده
امروزه حل کردن میکروبی جایگاه ویژهای در تکنولوژی استخراج فلزات یافته، و روزبروز در حال گسترش است. در این پژوهش استخراج بیولوژیکی طلا از کانسنگ طلای موته مورد بررسی قرار گرفتـه اسـت. در ایـن راسـتا آزمایشهای بیواکسیداسیون در انکوباتور شیکردار در دور همزدن 150 rpmو توسط مخلوطی از بـاکتریهـای مزوفیل انجام شد. طراحی آزمایش بر اساس طرح فاکتوریل کامل با چهار عامـل pH، محـیط کشـت، دانسـیته پالپ و زمان در دو سطح، بر بازیابی آهن و طلا انجام گرفته است. با استفاده ازروش آنالیز واریانس با نـرم افـزار Design Expert، نقش پارامترها بر بازیابی آهن و طلا مورد بررسی قـرار گرفتـه و شـرایط بهینـه پـیشبینـی گردید. نتایج نشان دادند که بیشترین میزان بازیابی آهن پس از 22 روز در محیط کشـت باکتریـایی %45 و در محیط شاهد فاقد باکتری %15 بود. غلظت طلا با استفاده از سیانیداسـیون تنهـا 0/43 ppm و پـس از 22 روز بیواکسیداسیون و سپس انجام سیانیداسیون 0/60 ppm بود، که حاکی از رشد 1/5 برابری استخراج طلا است. باتوجه به نتایج فوق، استفاده از میکروارگانیسم ها در بازیابی طلا میتواند سهم بسـزایی را بـه خـود اختصـاص دهد.
کلمات کلیدی
بیولیچینگ، بیواکسیداسیون، بازیافت بیولوژیکی، طلا، باکتری های مزوفیل
نکات برجسته پژوهش
• دوره سازگاری باکتریها به مدت 4 ماه.
• افزایش تدریجی دانسیته پالپ در دوره سازگاری از 1 به .(w/v) 10
• دانسیته پالپ بالا((%10 در آزمایشها.
* akram.dehghani@ce.iut.ac.ir
-1 مقدمه
حل کردن میکروبی علاوه بر یک تکنولوژی نوید بخش، بعنـوان روشـی نـو و اقتصـادی در اسـتخراج برخـی از فلـزات پذیرفته شده است. حل کردن میکروبی شامل دو فرایند بیولیچینگ و بیواکسیداسیون میباشد. بیولیچینگ در واقـع بـه معنـی استفاده از میکروارگانیسمها به عنوان کاتالیست در اکسیداسیون سولفید آهن، برای ایجاد سـولفات فریـک و اسـید سـولفوریک است که طی آن فلز مورد نظر وارد فاز محلول می شود. بیواکسیداسیون فرآیند ناشی از میکروبهاست، که در آن فلز بـاارزش در فاز جامد باقی میماند .[1] هنگامیکه اجـزاء طـلا بـه صـورت ریـز دانـه یـا زیرمیکروسـکوپی در کـانیهـای سـولفیدی ماننـد آرسنوپیریت و پیریت به دام افتاده است، استخراج طلای آن ناممکن است و به عنوان سنگ طلای مقاوم شناخته مـیشـود. بـا توجه به این که طلا در طول فرآیند بیولوژیکی، نامحلول است اصطلاح بیولیچینگ برای این فرایند نامناسب بـوده و بـه عنـوان بیواکسیداسیون شناخته شده است. رالینگز و همکارانش اظهار داشتند که فرآیندهـای اسـتخراج میکروبـی فلـزات نسـبت بـه فرآیندهای فیزیکی و شیمیایی دراین زمینه، علاوه بر ایجاد آلودگیهای کمتر درمحیط زیست، به انرژی کمتـری نیازداشـته و منجر به تولید SO2 و گازهای مضر دیگر نمیشوند .[2] حل کردن میکروبی را در طیف وسیعی از دمـا مـیتـوان انجـام داد، و همان طور که انتظار میرود میکروبهای اکسیدکننده آهن و گوگرد بسته به محدوده درجه حرارت، متفاوت هستند.
