بخشی از مقاله
چکیده:
به طور کلی مقاله حاضر با بررسی روش ها و تکنیک های رادیوتراپی که در درمان سرطان سینه طی چند سال اخیر مورد استفاده قرار گرفته اند سعی در آن دارد که با جمع بندی و در کنار هم قرار دادن این تکنیک ها، اثر بخشی و کارایی استفاده از یک تکنیک خاص را متناسب با شرایط بالینی بیمار و با توجه به امکانات مرکز رادیوتراپی در اختیار مخاطب قرار دهد.
با توجه به اینکه مقاله ذکر شده در رابطه با سرطان سینه به بحث پرداخته است هدف آن بیش ترین کشندگی در بافت تومورال با حداقل میزان دوز و کم ترین آسیب وارده به بافت غیرتومورال می باشد. مواردی که در این مقاله مورد بحث قرار گرفته اند شامل حجم بافت تومورال تحت درمان، راستای تابش تانژنتینال با دیواره قفسه سینه، دوز و میزان پرتودهی به سینه، افزایش میزان پرتودهی به ناحیه تومورال توسط شعاع الکترونی و ایمپلنت بین بافتی برای بهینه سازی درمان رادیوتراپی می باشد.
مقدمه:
با توجه به افزایش تعداد بیماران سرطان سینه درمان رادیوتراپی طی دو دهه اخیر به طور چشمگیری مورد توجه قرار گرفته است. اگرچه در کل دوره درمان رادیوتراپی اهمیت این موضوع برای سرطان سینه به اثبات رسیده اما آسیبی که به بافت غیرتومورال وارد می شود می تواند مزایای بالقوه درمان را به طور موضعی کاهش دهد و سبب کاهش کیفیت زندگی بسیاری از بیماران شود
بعد از مشخص شدن محدودیت های تابش دهی، رادیوتراپی در این زمینه تکنیک های جدیدتر به صورت سه بعدی - 3D - جهت بهبود درمان رادیوتراپی برای بیماران ارائه کرده است
محققان چندین گروه مورد مطالعه تاثیر تکنیک های 3D جدید را در درمان رادیوتراپی برای بیمارانی با سرطان سینه نشان داده اند اما کاربرد عملی این پیشرفت ها در زمینه تکنیک به دلیل زمان زیاد جهت انجام تکنیک در بسیاری از زنانی که به سرطان سینه مبتلا بودند با مشکلاتی مواجه بود.
هدف محققان در این زمینه افزایش کارایی و اثر بخشی درمان رادیوتراپی جهت از بین بردن بافت درگیر - تومورال - در شرایطی که کم ترین آسیب را به بافت غیرتومورال داشته باشند.
یکی از تکنیک های جدید در رادیوتراپی بدین گونه است که دوزهای مورد استفاده برای درمان سرطان سینه را به قسمت های جدا از هم با شدت های متفاوت به کار می گیرند - IMRT - که باعث کاهش دوز دریافتی بافت غیرتومورال می شود.
تجربه های کلینیکی جدید در این زمینه این را اثبات کرده است که با استفاده از این تکنیک جهت بهبود بخشیدن به یکنواختی دوز می توان از مفاد آن در کاهش دوز دریافتی پوست در مقایسه با طرح درمان دو بعدی استفاده کرد.
بنابراین هدف از تکنیک های جدید مورد استفاده در رادیوتراپی سینه این است که مقدار دوز وارده به قلب، ریه و احشاهای مجاور را به حداقل ممکن رساند
همچین می توان به این نکته اشاره کرد که کاربردهای محافظتی قلبی پس از گذشت ده سال از شروع تکنیک رادیوتراپی به خصوص در زنانی با سرطان سینه سمت چپ مورد توجه قرار گرفته است.
پیچیدگی های دیگر تکنیک های رادیوتراپی در این زمینه دوز وارده به ریه ها است که سطح مورد تابش در ناحیه ریه ها در جهت ant/lateral می باشد
هنگامی که رادیوتراپی به عنوان درمان اولیه گره های ناحیه آگزیلاری قرار می گیرد باید تکنیک های حفاظتی مشابهی اعمال شود. تابش دهی به گره های لنفاوی ناحیه ای یک امر تکنیکی بسیار مهم است اما همراه با چالش هایی در این زمینه می باشد که با استفاده از تکنیک های رادیوتراپی 3D جدید در این زمینه می توان این مشکلات را حل کرد
حجم تحت درمان:
کل سینه و قفسه سینه همراه با بخش کوچک زیر ریه به علت حرکت و جنب وجوش بیمار در طول رادیوتراپی - به دلیل تنفس - باید حجم مورد تابش قرار گیرد
همچنین Clips های درمانی Radiopaque که در حاشیه بستر تومور قرار داده می شوند زمانی که با پورتال سوپراکلاویکولار ترکیب می شوند حاشیه بالایی پورتال های تانژنت که در فضای بین دنده ای دوم قرار داده می شوند - زاویه ی - Louie ممکن است به افزایش شدت پرتودهی حجم درمانی کمک کند.
اگر گره های لنفاوی ناحیه ای به دلیل اینکه مریض دارای بیماری Intraductal - داخل حفره ای - یا به دلیل عدم درگیری گره های آگزیلاری مورد تابش قرار نگیرند یا زمانی که بیماران با درگیری گره های آگزیلاری که شیمی درمانی adjuvant برای آنها انجام شده است لبه بالایی پورتال ها باید روی سر Clavicle قرار گیرد تا تمام سینه را در برگیرد.
اگر پورتال اینترنال مامری - داخل پستانی - استفاده نشود باید حاشیه ی میانی یک سانتی متر بالاتر از خط میانی - midline - باشد. اگر فیلد داخل پستانی استفاده شود پورتال تانژنتیال میانی روی لبه لترال فیلد داخل پستانی قرار می گیرد
