بخشی از مقاله
چکیده
گردشگری به عنوان یکی از مهمترین صنایع توسعه پایدار،فرصت بزرگ فرهنگی،اجتماعی و اقتصادی برای کلانشهرها و مادر شهرهای جهانی از جمله ایران بوجود می آورد. توسعه گردشگری شهری با ارتقای ابعاد کمی و کیفی با حداکثر بازده یکی از مهترین فعالیت های عمده مدیریت اجرایی شهرها در عصر حاضر است.وجود جاذبه های متنوع در شهرها چون اماکن تاریخی،فضاهای سبز، مراکز فرهنگی امکانات ورزشی،تسهیلات مهمان نوازی ، مراکز خرید و بازراها و...جزء پارامترهای مهم شکل گیری گردشگری شهری هست.
رقابت در جهت توسعه پایدار گردشگری شهری با توجه به ارائه نیازهای جهانگردان،در کنار تقویت مشارکت بخش های خصوصی و شهروندان در رفع این نیازها،همچنین ایجاد بسترهای آمایشی مختلف در این حوزه باید مورد اهمیت و برنامه ریزی مدیریت اجرایی گردشگری شهری قرار گیرد.وجود تبلیغات داخلی و خارجی در حوزه شناخت توریسم شهری کلانشهرها،بسط مراکز فرهنگی، فرهنگسراها، پویایی گردشگری شهری، تربیت نیروی متخصص در جامعه می تواند در توسعه پایدار توریسم شهری بسیار موثر باشد.تغییر نگرش مسئولان و شهروندان نسبت به جذب گردشگران شهری،ارائه رفتارهای مناسب با این میهمانان، کنترل معضلات و مشکلات گردشگران، توجه به پروسه فرایند ارائه اطلاعات مورد نیاز به گردشگر،و... می تواند از مهمترین عوامل توسعه پایدار گردشگری شهری در ایران باشد.
مقدمه
امروزه مفهوم توسعه پایدار در تمام ابعاد برای ما امری ملموس است، این نوع توسعه » به نوعی عملکرد اطلاق می گردد که در آن همه افراد و شرایط مادی و غیر مادی یک جامعه با هم و هماهنگ در جهت از بین بردن فقر، مرض، جهل و نا امنی و... بسیج شوند و کشور را از نظر اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی به بهره روز افزون برسانند. همچنین توسعه ای مد نظر است که حداقل تخریب و حداکثر سودآوری را به ارمغان آورد و مردم یک کشور در هرجایی که زندگی می کنند احساس رضایت نمایند.
[ 1] « بر اساس چنین تعریفی به نظر می رسد که یکی از راه های توسعه پایدار می تواند از طریق گردشگری شهری شکل گیرد، توسعه گردشگری شهری با ارتقای ابعاد کمی و کیفی در هر شهری از جمله کلانشهرهای ایران می تواند همراه باشد، تا از این طریق حداکثر بازده را تولید نماید، وجود تسهیلات از زمان ورود گردشگران تا زمان خروجشان، همکاری و مشارکت عرضه کنندگان خدمات شهری، تامین نیازهای فراغتی و... همگی بیانگر ارتقاء کیفی و کمی این نوع جهانگردی در سطح توسعه پایدار محلی می باشد . بنابراین در این مقاله به دنبال پاسخ به این هستیم که مهترین راهکارهای توسعه گردشگری شهری بصورت پایدار چه می باشد؟، را مورد بررسی وارزیابی قرار دهیم.
اهمیت موضوع
امروزه گردشگری شهری برای بسیاری از مدیران و مسئولان شهری به صورت یک امر اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و نمادین بسیار با اهمیت درآمده است . گردشگری شهری به نوعی فرایند رقابتی در هر جامعه ای میان کلانشهرهای آن جامعه تبدیل شده که مدیریت وقت شهری آن با ارائه تعاریف، تعیین اهداف، داوری میان گزینه های گوناگون در زمینه سرمایه گذاری و آمایش و ایجاد ساختار مدیریت مناسب و تجاری کردن فرآورده های گردشگری شهری باید سعی کنند، در جهت توسعه پایدار محلی گام موثری بردارند. این منطق بهره برداری از امکانات شهری برای گردشگری شهری تا کنون در ایران به مراتب از کشورهای منطقه و در حال توسعه کمتر بوده است.
مفهوم گردشگری شهری از دهه 1980 به این سمت وارد پروژه های تحقیقی و ارزیابی توسعه پایدار کشورها گردیده شده است . ازهنگامی که اوقات فراغت برای زندگی شهرنشینی اهمیت بسیاری یافت و تعداد گردشگران شهری به طور روز افزون در حال افزایش بود،گردشگری شهری به عنوان یک مقوله مهم در توسعه پایدار محلی و شهری تبدیل گشت. » درک گردشگری شهری و نتیجه چرخه زندگی - Life Cycle - در اهداف شهری، روش های پیچیده ای را برای تحلیل اشکال و عملکردها در بردارد. تحقیق و روش های جدید برای عملکرد گردشگری و گردش کنندگان در محیط شهری در حال حاضر با سرعت در حال پیشرفت است و هدف بسیاری از بررسی های مقابله ای است.[2]«
وجود جاذبه های متنوع که در شهرها استقرا یافته بود در کنار موقعیت مکانی، شکل شناسی شهر، اماکن ساخته شده تاریخی و میراثی، فضاهای سبز، مراکز فرهنگی - اعم از موزه ها- سالن های تئاتر- جشنواره ها- نمایشگاه های مختلف و... - ، امکانات ورزشی، فضاها و بخش های سرگرم کننده، وجود امکانات در بخش مهمان نوازی - رستوران ها- هتل ها و... - ، مراکز خرید و بازراها و.. جزء پارامترهای مهم شکل گیری گردشگری شهری می باشد. در جامعه ایران هم وجود این پارامترها در ساختار کلانشهرها، منجربه این شده که گردشگران شهری داخلی بسیاری را به عنوان گردشگر به سمت این شهرها روانه کند.
اما در ساختار جامعه کشورهای غربی و پیشرفته در اکثر نقاط جامعه شهری وجود مراکز خرید باعث رونق گردشگری شهری نشده است، چون این مراکز در تمام شهرها به صورت فروشگاه های زنجیره ای محصول کلی را در اختیار شهروندان قرار داده است، آنچه که موجب رونق گردشگری شهری در متروپلیس های غربی شده، امکانات حمایت کننده از ابتکارات در بخش خصوصی مراکز خرید در مادر شهرهای کشورهای غربی است، که گردشگران شهری و شهروندان بسیاری از نقاط مختلف آن کشور را به سمت متروپلیس ها کشانده است.
در واقع گردشگری شامل تمام خدمات و ویژگی هایی است که در کنار یکدیگر قرار می گیرند تا آنچه جهانگرد می خواهد، فراهم آورند و انواع مختلفی دارد. صاحبنظران گردشگری در دنیا بر اساس فضا 4 فضای کلی را برای انواع گردشگری مشخص کرده اند: " -1 فضای روستایی یا جهانگردی سبز. -2 فضای کوهستانی برای ورزش های کوهستانی.-3 فضای ساحلی با ویژگی های منحصر به فرد ساحل مورد نظر. -4 فضای شهری." سرآمد انواع این نوع گردشگری ها بر اساس فضاء فضای شهری است » این نوع گردشگری پر مشتری ترین نوع گردشگری در فضاء است .
بطوریکه با توجه به جایگاه ویژه شهر، در بسیاری از کشورهای موفق در این صنعت، شهر پایه و اساس توسعه گردشگری است. ایجاد و توسعه فضاهای شهری مناسب، بازسازی فضاهای متروک و مرده به قصد زنده کردن جنبه های کهن جامعه از جمله آثار توسعه گردشگری شهری است. بدین منظور بسیاری از شهرها در صددند تا از ویژگی ها و امکانات خاص شهر خود سود برده و از مزایای جلب توریست شهری بهره گیرند. فضاهای شهری در شهرهای معاصر را می توان به دو دسته تقسیم نمود:
الف- فضاهای مدرن یا جدید نظیر پارک ها، مراکز فروش مدرن، فرهنگسراها، میادین و پلاژها.
ب- فضاهای سنتی نظیر بازارها، امام زاده ها- گورستان ها، باغ ها، مساجد، و سایر اماکن تاریخی. از این منظر، تأثیر گردشگری بر کالبد فضاهای شهری نیز قابل تقسیم به صورت ذیل است:
الف- گردشگری و ایجاد و توسعه فضاهای شهری و مدرن و جذاب.
ب: گردشگری و احیاء و باز زنده سازی بافت های تاریخی و فضای کهن شهری.[3] « با توجه به این ویژگی ها و خصوصیات، اکثر جوامعی که به سمت شهرنشینی و شهر گرایی رشد شتابانی برداشته اند و میل به تمایز زدایی در عصر پسامدرن را سرلوحه کاری خود قرار داده اند؛ همچنین مرزهای بین کار و فراغت را برهم زده اند و فراغت را به عنوان یکی از عناصر اساسی و لاینفک لحظه ای زندگی خود بدل کرده اند، با این وصف می توان گفت که در این عصر جدید،انسان تمایل به سبک زندگی اکسپرسیونیستی پیدا کرده، که خواستار تهییج، رفع نیاز فراغتی، انعطاف پذیری، لذت بخشی، پویایی، فرار از کار مستمر و خسته کننده در تمام عرصه های مختلف زندگی اش می باشد، بنابراین مؤلفه رشد گردشگری شهری به عنوان یک فعالیت اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و روانی برای ساختار مدیریت شهری کلانشهرهای جوامع در حال توسعه از جمله ایران می تواند پتناسیل خوبی برای توسعه محلی پایدار در عصر حاضر تلقی می گردد.
شهر و گردشگری
امروزه در عصر حاضر گردشگری شهری به صورت یک مسأله و فعالیتی مهم در مدیریت شهری و توسعه محلی پایدار شهرها درآمده است، این فعالیت شهری تغییرات فضایی و کاربری های گسترده ای را برای شهرها بوجود آورده است. در واقع ویژگی های منحصر به فرد شهرها باعث این شده که گردشگران شهری متفاوت تر از سایر گروه های گردشگری باشند. امروزه گردشگری شهری نقش مهمی از نظر فرهنگی در جریان های شهری و انطباق این شهرها با جهانی شدن و به روز شدن شهرها دارد. شناخت عناصر بنیادی گردشگری می تواند ما را در شناخت گردشگری شهری کمک کند که عبارتند از
-1 » عناصر اولیه گردشگری شامل: - اول: فعالیت هایی مانند تئاتر، سینما، برپایی نمالیشگاه ها و... دوم: مکان ها قابل بازدید مانند: بوستان ها مکان های تاریخی، گنجینه ها - موزه ها - ، آبشار و غیره -
-2 عناصر ثانویه شامل مهمان سراها، بازارها و فروشگاه ها و غذا سراها است.
-3 عوامل دیگری چون اطلاعات، خدمات موجود در بوستان ها، نقشه های راهنما و اداره اطلاعات برای راهنمایی گردشگران از دیگر موارد عناصر بنیادی گردشگری است [4]«. در واقع اکثر گردشگران شهری که به شهرها مسافرت می کنند، با دو انگیزه و هدف اصلی به مسافرت می پردازند؛ این دو هدف در واقع مهمترین پارامترهای تحققی گردشگری شهری - تجارت و فرهنگ - می باشد .
رد ایران هم این دو هدف اصلی برای گردشگران شهری داخلی ما خصوصاً سفر به کلانشهرهای انگیزه مناسبی برای پژوهش و تحقیق می تواند باشد؛ در واقع درکنار این دو هدف وجود انگیزه های متنوعی چون " استفاده از خدمات پزشکی، دیدار اقوام و آشنایان، بازدید از گنجینه ها و آثار تاریخی، رفتن به تائتر و سینما، توجه به فرصت های ورزشی، دیدن مناظر شهری، پیدا کردن سرگرمی مانند : نمایشگاه- فروشگاه- مراکز خرید- شهربازی ها، زیارت و... می تواند کمک بسیاری به توسعه پایدار و محلی این ویژگی شهری کند.
گردشگری شهری یک عامل تغییر دهنده فضا در مکان ها و زمان های شناخته شده برای هر شهر و کلانشهری محسوب می گردد.در واقع توریسم شهری به عنوان استفاده کننده از فضای شهری یا وزن دهی و تمرکز بر بخشی از فضای شهری می تواند به عنوان عامل مهم قابل توجه و بررسی باشد .هر میزان که استفاده گردشگران از این فضا و امکانات، خدمات،تسهیلات و جاذبه های شهری بیشتر باشد،فضا و ساختار فضای شهری به سمت گردشگری بیشتر تمایل دارد. به عبارتی ساختار فضای شهر استوار بر ساختار توریسم شهری است.
از بعد دیگر بدون شناخت ساختار و فضای شهری نمی توان به اهمیت و نقش گردشگران شهری پرداخت. امروزه مدیریت شهری کلانشهرهای بزرگ ایران با توجه به اهمیتی که نقش گردشگری شهری برای کلانشهرشان می تواند داشته باشد، اقدام به تغییرات فضایی و مکانی شهرها کرده اند؛ به عنوان مثال مدیریت شهری مشهد، با توجه به اینکه این کلانشهر بعد از تهران بزرگترین کلانشهر ایران می باشد و یکی از کلانشهرهای بزرگ جهان مذهبی است و بطور نسبی سالانه پذیرای 5میلیون جهانگرد می باشد.
