بخشی از مقاله
چکیده
در دهه هاي اخیر ، میزان مرگ و میر جنینی به طور مستمر افزایش یافته است . این مرگ و میر خسارات قابل ملاحظه اي برجاي می گذارد. یکی از انواع مرگ و میر جنینی مرگ و میر پریناتال است که در این مقاله انواع فاکتورهاي تاثیر گذار بر این نوع از مرگ و میر جنینی را مورد بررسی قرار می دهیم.
فاکتور هاي فیزیولوژیک :
1. دومین مرحله زایمان :. این فاکتور یکی از مهم ترین فاکتورهاي تاثیر گذار بر مرگ و میر جنینی محسوب می شود. تعداد زایش ، فشار شکمی ، پروسه زایمان و مدیریت زایمان در این مرحله تاثیر گذار است. مطالعات نشان داده اند که دومین مرحله زایمان در گاوهاي شکم اول ، نباید بیش از سه ساعت و در گاوهاي شکم هاي بعدي نباید بیش از دو ساعت باشد.
2. فشار شکمی : این پارامتر با دومین مرحله زایمان ارتباط معنی داري دارد که اگر گاو آبستن داراي فشار شکمی پایین باشد می تواند سبب مرگ پریناتال باشد.
3. بی حرکتی رحمی : این فاکتور بر فشار شکمی تاثیر گذار است. بی حرکتی رحمی اولیه در اثر کمبود کلسیم ، منیزیوم ، سلنیوم ، سن بالاي گاو ، زایمان زود هنگام، به وجود می آید در حالی که در حالت ثانویه در اثر پوزیشن نامناسب جنینی و دوقلوزایی دیده می شود.
فاکتور هاي مدیریتی:
.1 تغییر عوامل انسانی دخیل در زایمان می تواند خطر مرگ پریناتال را افزایش دهد.
2. مونیتورینگ : مونیتورینگ نزدیک آبستنی ، به فاصله کمتر از دو ساعت ، باعث تشخیص مشکلات آبستنی شده که خطر این نوع مرگ را کاهش می دهد.
3. مامایی : تصمیم به دخالت و یا عدم دخالت در زایمان می تواند در حیات جنین تاثیر قابل توجهی داشته بالشد.
فاکتور هاي ژنتیکی :
سخت زایی ، پهناي داخلی لگن ، نقص در پهناي گردن رحم و... می تواند جزو فاکتور هاي ژنتیکی تاثیر گذار روي مرگ پري ناتال در نظر گرفت.
این مطالعه نشان داد هر سه فاکتور فیزیولوژیکی ، مدیریتی و ژنتیکی در مرگ پري ناتال تاثیر گذار است و شناخت و برطرف کردن عوامل این چنینی می تواند از خسارات زیادي جلوگیري کند.
مقدمه :
در بیش تر گزارشات مربوط به مرگ و میر جنینی ، شاهد افزایش مرده زایی در گله هاي گاوهاي شیري هستیم. خسارات ناشی از مرده زایی در یک سال در یک کشور پیشرفته ، حدود 125 میلیون دلار است. مرده زایی شامل : مرگ گوساله ، قبل ، حین و یا 48 ساعت بعد از زایمان است.
پریناتال مورتالیتی، تخصصی تر از مرده زایی بوده و به مرگ قبل از زایمان گفته می شود . این مرگ ومیر تحت تاثیر فاکتور هاي ، فیزیولوژیک ، مدیریتی و ژنتیکی می باشد.بیش تر مطالعاتی که در این زمینه وجود دارد، به صورت بازنگرانه و از طریق اطلاعات از دامداران می باشد.
فاکتور هاي فیزیولوژیک :
دومین مرحله زایمان :
از زمان پاره شدن کیسه آلانتویک/آمنیوتیک تا عبور سر یا لگن جنین به فرج را شامل می شود. تعداد زایش ، فشار شکمی، پروسه زایمان، مدیریت زایمان، در این مرحله تاثیر گذار است.به طوري که در گاوهاي شکم اول، نباید طول این مرحله بیش از سه ساعت ، و در گاوهاي با شکم بعدي ، بیش از دو ساعت باشد.در موارد مرگ پري ناتال این مرحله طولانی تر از زایمان طبیعی بوده، مثلا در مرگ پري ناتال، دومین مرحله زایمان حدود 3.5 ساعت است. در حالی که در کیس زنده زایی حدود 1.5 ساعت برآورد شده است.بنابراین ، قانون 2 ساعت دو پا توصیه شده، که اگر بیش از دو ساعت پاي جنین دیده شود در روند تولد جنین باید مداخله شود. با این حال ، این قانون سرانگشتی، دقیق به نظر نمی رسد چون زمان پاره شدن کیسه آلانتویک/آمنیوتیک تا ظهور پاي جنین درفرج متغیر است. زمان پاره شدن کیسه آلانتویک /آمنیوتیک تا ظهور پاي جنین حدود 5 تا 10 دقیقه برآورد شده است.
محققانی که دومین مرحله زایمان را تعریف کرده اند معین کرده اند که 30 دقیقه تا یک ساعت در گاوهاي با چند شکم زایش، و سه ساعت یا بیش تر در شکم اول این مرحله طول می کشد . طولانی ترین زایمان در تلیسه ،4 تا 6 ساعت شرح داده شده است . احتمال این که مرحله دوم زایمان بیش ار دو ساعت باشد در تلیسه ها پنج برابر گاو هاي دیگر است. این احتمالا به خاطر این است که در اثر چندین زایمان، کانال زایمان گشاد شده و احتمال آسیب دیدن جنین کمتر است.
موقعیت جنین :
کم خطرترین ، پرزنتیشن ، پوسچر و پوزیشن مربوط به پرزنتیشن قدامی ، پوزیشن بالایی و پوسچر سر و دست وپاي غیر خمیده است. وقتی پرزنتیشن عقبی باشد، و یا هر پرزنتیشن، پوسچر و پوزیشن غیر از حالت طبیعی باشد، خطر مرگ پري ناتال را افزایش می دهد. در پوزیشن عقبی خطر سخت زایی 5 برابر می شود.
سن گاو:
در تلیسه ها خطر مرگ پري ناتال بیش تر از گاوهاي دیگر گزارش شده است. در تلیسه ها پهناي کم لگن مرتبط با سخت زایی است
