بخشی از مقاله
چکیده :
کاهش زمان اتمام پروژهها که از طریق افزایش در منابع لازم جهت انجام فعالیتها حاصل میشود،معمولاً در هنگام اجرای پروژهها تبدیل به یک ضرورت خواهد شد. برآورد اولیه برای پروژه مدلسازی و حذف آلودگی از پساب پتروشیمی کرمانشاه نشان داد که در حالت معمول زمان 53 روز و هزینه 75800000 تومان برای انجام پروژه نیاز است. سفارش کارفرما، کاهش زمان به 35 روز بود. بدین منظور، فعالیتهای مسیر بحرانی در دو مرحله با افزایش منابع فشرده شدند و با افزایش منابع تا حدود 9 درصد امکان کاهش زمان پروژه تا 34 درصد فراهم شده است و هزینه انجام پروژه به 82600000 تومان افزایش یافته است.
-1 مقدمه
اجرای دقیق پروژه طبق برنامه زمانبندی وخط مبنای زمان پروژه یکی از اصلیترین اهداف پروژه است و غالباً مشکلات زیادی در اجرای پروژه طبق زمان بندی وجود دارد و مطالعات زیادی در این زمینه برای دستیابی به پروژه طبق زمانبندی انجام شده است؟ با این وجود، بسیاری از زمان بندیهای برنامهریزی شده، طولانی بوده و اغلب خواستههای کارفرما در مورد زمان تحویل پروژه را برآورده نمیکند
در مورد پروژه مدلسازی انتشار و حذف آلودگی از پساب پتروشیمی کرمانشاه بر اساس برنامهریزی پروژه، انجام پروژه در حالت معمول و با استفاده بهینه از منابع، مدت 53 روز به طول میانجامید. اما با توجه به شرایط اضطراری و درخواست کارفرما پروژه میبایست در مدت 35 روز یا کمتر با افزایش منابع کمتر از 10 درصد به اتمام میرسید. از آنجا که ماهیت پروژه محیطزیستی است و تغییرات گسترده در کیفیت انجام پروژه قابل قبول نیست، این مقاله به ارائه یک روش برای کاهش زمان پروژه با تلاش برای کمترین کاهش در کیفیت انجام پروژه میباشد.
-1-1 پیشینه پژوهش
آذرون وهمکارانش یک مدل چند هدفه را برای مسئله تخصیص منابع در شبکههای پرت و در صورتیکه زمان انجام فعالیتها دارای توزیع ارلانگ یا نمایی داشته باشند را توسعه دادهاند.در این بررسی یکی از اهداف مورد نظر موازنه بین هزینه و زمان انجام فعالیتها میباشد
لیو وهمکارانش با استفاده از الگوریتم ژنتیک با رویکرد فازی، اثرات عدم قطعیت در زمینه تبادل هزینه و زمان را بررسی نمودهاند .[3] آذرون و توکلی مقدم یک مدل چند هدفه برای کاهش زمان و مسئلهی تبادل بین هزینه و زمان را در یک شبکهی پرت پویا با استفاده از یک روش واکنشی گسترش دادهاند
آتکینسن در مقالهای با مد نظر قرار دادن سه عامل هزینه، کیفیت و زمان، چارچوب جدیدی با عنوان معیارهای موفقیت در پروژهها ارائه کرده است .[5] بیدهندی به ارائه یک مدل ریاضی در خصوص کاهش زمان پروژه پرداخته است. روش ارائه شده نهایی بر اساس surrogating است. روش ارائه شده در این پژوهش با تقریب خوبی رابطه زمان-هزینه- کیفیت را در خلال تغییرات زمانی مشخص میکند
-2 تکنیکهای کاهش زمان پروژه
در زمانبندی معمول پروژه بر اساس استاندارد PMBOK1 یک پروژه، برای برنامهریزی زمانبندی ابتدا فعالیتهای پروژه تعریف می شوند سپس رابطه و ترتیب فعالیتها مشخص میشود و با وارد کردن زمان لازم برای هر فعالیت زمانبندی اولیه به دست میآید. سپس با توجه به نظرات کارشناسان و صلاحدید مدیریت پروژه برنامه زمانی ممکن است چندین و چند بار اصلاح شده تا در نهایت برنامه زمانبندی پروژه یا خط مبنای زمانی پروژه با در نظر گرفتن ورودیهای زیر به دست میآید:
-1 ساختار شکست کار - - WBS2،-2 رابطه و ترتب زمانی فعالیتها، -3 زمان مورد نیاز برای انجام هر فعالیت، -4 منابع مورد نیاز برای انجام هر فعالیت
از میان چهار ورودی فوق، ساختار شکست کار و روابط و ترتیب زمانی فعالیتها به عنوان ورودیهای ثابت در نظر گرفته میشوند و زمان انجام فعالیت و منابع آن ممکن است متغیر در نظر گرفته شوند؟ کوتاهترین مسیر زمانبندی تحت عنوان مسیر بحرانی“ CPM3 ” انتخاب میشود و به عنوان مبنای زمان بندی پروژه قرار میگیرد؟ پس از تشکیل زمانبندی، تا جایی که اهداف زمانی پروژه تأمین گردد، زمانبندی کاهش مییابد؟ برای کاهش زمانبندی پروژه از تکنیکهای کاهش زمان استفاده میگردد کهغالباً بر روی مسیر و فعالیتهای بحرانی اعمال میگردند؟ چهار تکنیک اصلی کاهش زمان وجود دارند که عبارتند از:
-1 افزایش منابع4، -2 همزمانی5، -3 تغییر گزینهها6، -4 بهبود فرایندها7
-3 روش انجام پژوهش
معمولترین تکنیک کاهش زمان پروژهها، روش افزایش منابع یا خرد کردن میباشد که به طور گسترده در مراحل مختلف پروژهخصوصاً در مرحله ساخت و برای جبران تأخیر نسبت به برنامه به کار میرود؟ روش افزایش منابع موجب فشردهسازی و کاهش زمان فعالیتها به وسیله افزایش نرخ منابع میشود بدینگونه که برای حجم خاصی از یک فعالیت بین زمان و منابع آن فعالیت رابطه عکس وجود دارد و با افزایش منابع، زمان آن فعالیت کاهش مییابد
افزایش منابع برای کاهش زمان دارای پیچیدگی کمتر و قطعیت بیشتری نسبت به روش های دیگر است و اگرچه افزایش هزینه قابل توجه و مشخصی میتواند داشته باشد اما ریسکهای کمتر و شناخته شدهای دارد و یکی از معمولترین روشهایی است که در عمل برای کاهش زمان بهکار گرفته میشود؟
اصولاً افزایش منابع روی فعالیتهای واقع در مسیر بحرانی صورت پذیرد البته با این کار ممکن است مسیر بحرانی تغییر کند در این صورت باید مسیرهای بحرانی جدید هم افزایش منابع داشته باشند؟ چنانچه افزایش منابع روی فعالیتهای مسیر بحرانی انجام نشودغالباً هدر رفت منابع است. زیرااولاً هزینههای مستقیم افزایش یافته،ثانیاً کاهش زمان به وجود نیامده و هزینههای غیرمستقیم ”بالاسری“ همچنان کاهش پیدا نکرده است؟
-4 یافته های پژوهش
شکل 1 ساختار شکست کار و روابط و ترتیب زمانی اولیه فعالیتها را نشان میدهد. همانگونه که مشخص است این پروژه دارای 24 فعالیت است. زمان و هزینه - هزینه معادل سازی شده تمام منابع مورد نیاز - زمان اولیه و مراحل مختلف فشرده سازی و تغییر منابع در مراحل فشرده سازی در جدول 1 نشان داده شده است.
