بخشی از مقاله
با توجه به بازار مکمل ها و ادعاهای متعدد شرکت های سازنده دارویی، بررسی دقیق تر این فراورده ها ضروری به نظر میرسد. نتایج برخی تحقیقات در زمینه مکمل ها هرگز اعلام نمی شود خصوصا مواردی که اثربخشی خاصی از مکمل دیده نمی شود و یا سعی بر این است که افراد ذینفع، محقق را ترغیب به نتیجه گیری در سمت خاصی کنند. البته هدف این بحث نفی مکمل های غذایی نیست بلکه هدف این است که بیان کنیم این فراورده ها برای برخی افراد مفید هستند ولی نباید برای همه و به صرف این ادعا که بیخطر هستند تجویز شوند. درحقیقت مصرف آنها باید منطقی تر شود.
در خصوص تاریخچه مکمل ها می توانیم به بحث کمبود ویتامین C و B در اوایل قرن بیستم اشاره کنیم. بعد از جنگ جهانی اول و بهبود وضع تغذیه عامه مردم، کمبود ویتامین به صورت گسترده مطرح نبود. در این زمان شرکت های دارویی درصدد بر آمدند تا این فراورده ها را با بیماری های مختلف و یا حداقل در پیش گیری از آنها مطرح کنند.
البته یکسری واقعیت هایی در خصوص تغذیه وجود دارد: مثلا در ارزیابی تغذیه ای در کودکان پیش دبستانی در سنین 1/5 –4 مشخص شده است که %8 کودکان آنمیک بودند، %12 فقر آهن خفیف داشتند، %15 آنها مصرف"روی" پایینی داشتند، در %8 آنها کمبود ویتامین A دیده شده است؛ در %23 آنها کمبود ویتامین B2 و در %3 آنها کمبود ویتامین C در ارزیابی تغذیه ای در کودکان بالاتر از 4 سال دیده شد که % 1/5 از پسران و %5 از دختران آنمیک بودند.
به ترتیب 13 و%27 دچار فقر آهن خفیف بودند؛ %10 از پسران و %20 از دختران مصرف "روی" پایینی داشتند؛ کمبود ویتامین A به ترتیب در 10 و 11 درصد افراد بود و در مورد منیزیم 12 و %27 دیده شد. در ارزیابی تغذیه ای در افراد بالاتر از 65 سال دیده شد که درحدود %38 از این جمعیت دچار کمبود ویتامین D بودند. در حدود %38 از آنها از کمبود ویتامین C رنج می بردند؛ %18 از کمبود فولات، %15 از کمبود ویتامینB 12 و %30 از کمبود آهن. %11 از مردان و %9 از زنان آنمیک بودند
