بخشی از پاورپوینت
--- پاورپوینت شامل تصاویر میباشد ----
اسلاید 1 :
vدسترسی عروقی در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه می تواند به صورت موقت یا دایم باشد:
- کاتتر های کاف دار یا بدون کاف
- فیستول شریانی وریدی
- گرافت های شریانی وریدی
اسلاید 2 :
vبهترین محل های قرار دادن کاتتر به ترتیب عبارتند از:
- ورید ژوگولار داخلی راست
- ورید ژوگولار داخلی چپ
- ورید ساب کلاوین (ارجحیت با دست راست)
- ورید فمورال(فقط جهت بیماران بستری در بیمارستان)
اسلاید 3 :
- در خلال پروسه اتصال و قطع کاتتر، هم کارکنان دیالیز و هم بیمار بایستی از ماسکهای جراحی استفاده کنند.
- پوشیدن دستکش بعد از شستن دستها توسط پرستار الزامیست.
- سپس با روش استریل محل کاتتر باید با نرمال سالین یا الکل سفید تمیز شود.
- از به کاربردن بتادین بدلیل آسیب رساندن به کاتتر باید اجتناب کرد.
اسلاید 4 :
- لومن و سرهای کاتتر نباید در هوا باز بمانند.
- درحالی که یک گاز تمیز زیر اتصالات کاتتر نگهداشته میشود یک سر یا سرنگ باید همواره روی و یا درون لومن کاتتر قرارگرفته باشد.
- لومن کاتتر باید استریل نگه داشته شود.
- تزریقات از طریق کاتترها ممنوع می باشد.
اسلاید 5 :
- بعد از هر دیالیز، هاب کاتتر (catheter hubs) و اتصالات جریان خون باید در یک ماده ضدعفونی کننده به مدت 3 تا 5 دقیقه قرار بگیرند و قبل از جدا شدن خشک شوند.
- به نظر می رسد ضد عفونی کننده های محتوی کلرهگزیدین (>0/5) نتایج بهتری نسبت به بتادین از خود به جای می گذارند.
- بعد از جدا کردن هر لاین از کاتتر، پیچ های اتصالات کاتتر باید با کلرهگزیدین اسکراب شوند.
- کاتتر باید با یک پانسمان خشک و استریل پوشانده گردد.
- از پانسمان های غیر نفوذ پذیر به هوا باید اجتناب گردد و باید یا از گاز استریل و یا از پانسمان شفاف نیمه تروای استریل استفاده شود.
اسلاید 6 :
- در حین دیالیز باید پانسمان وجود داشته باشد.
- کاتترهای تونل دار که کاملا ترمیم شده اند ممکن است احتیاج به پانسمان نداشته باشند.
- تعویض پانسمان در کاتتر های موقت با گاز استریل حداقل هر 2 روز یکبار و با پانسمانهای شفاف نیمه تراوا حداقل هفته ای یکبار انجام شود.
- در شرایط تعریق زیاد یا خونریزی یا شل یا کثیف شدن پانسمان، تعویض باید زودتر انجام شود.
اسلاید 7 :
- ناحیه بیرونی نباید به هیچ عنوان به طور کامل در زیر آب حمام قرار بگیرد.
- هم چنین استحمام تنها باید بعد از مستقر و مستحکم شدن مجرای خروجی کاتتر دائم انجام شود.
- در صورت تمایل بیمار برای استحمام، باید قبل از مراجعه به واحد دیالیز صورت بگیرد.
- از شنا کردن به حالتی که کل بدن در زیر آب قرار بگیرد، مثلا در استخر های کلردار، به دلیل احتمال عفونت باید پرهیز شود.
اسلاید 8 :
- درمان با پماد موپیروسین در ناحیه خارجی کاتتر برای کاهش کلونیزاسیون استافیلوکوکوس ها موجب کاهش سرعت عفونت کاتتر و افزایش بقای کاتتر شده است
- اما بدلیل ترس از ظهور میکروارگانیسم های مقاوم به موپیروسین از استفاده گسترده آن اجتناب می شود.
- استفاده از پماد های آنتی بیوتیکی در ناحیه خارجی تنها تا زمان بهبود محل نصب کاتتر ادامه می یابد.
اسلاید 9 :
- پیش از استفاده از هرگونه پمادی باید اطمینان حاصل شود که وسیله مورد استفاده برای حل کردن پماد، با پلاستیک های به کاررفته در کاتتر واکنش زیان آوری نداشته باشد.
- در کشور ما پماد موپیروسین با کاتتر ناسازگاری دارد و باید از پمادهای دیگری مثل اریترومایسین یا تتراسیکلین یا جنتامایسین چشمی استفاده شود.
اسلاید 10 :
- در بیمارانی که در بینی خود ناقل استافیلوکوکوس هستند، د کلونیزاسیون بینی باعث کاهش میزان بروز عفونت منتشر خونی مرتبط با مسیر عروقی (central line-associated bloodstream infection) می شود اما باز هم خطر مقاومت وجود دارد.
- در تمام واحدهای دیالیز بصورت ماهیانه از تمام بیماران باید کشت بینی فرستاده شود
- در صورت مثبت بودن کشت برای استافیلوکوک آرئوس باید دیکلونیزاسیون بینی بوسیله پماد موپیروسین در هر دو سوراخ بینی 2بار در روز بمدت 5روز صورت پذیرد.