پاورپوینت ویبریو و آئروموناس

بخشی از پاورپوینت

اسلاید 1 :

IN THE NAME OF GoD

اسلاید 2 :

ویبریو و آئروموناس
دومین گروه عمده از باسیل های گرم منفی، بی هوازی اختیاری شامل جنس های ویبریو و آئروموناس است. این ارگانیسم ها را با هم در خانواده ویبریوناسه دسته بندی کردهاند و بر اساس واکنش مثبت اکسیداز و داشتن فلاژل قطبی از انتروباکتریاسیه مجزا می باشند. این ارگانیسم ها را به دلیل اینکه اساساً در آب یافت می شوند و عامل بیماری دستگاه گوارش به شمار میآیند.

اسلاید 3 :

ویبریو

اسلاید 4 :

ویبریو و آئروموناس امروزه به ترتيب در خانواده های ویبریوناسیه و آئروموناسیه رده بندی میشوند.

اسلاید 5 :

ویبریو (Vibrio)فیزیولوژی و ساختار
گونه های ویبریو می توانند در انواع مختلفی از محیط های ساده در محدوده دمای متوسط (سانتیگراد40-14) رشد کنند. ویبریو کلرا در غیاب نمک قادر به رشد است اما اکثر گونههایی که برای انسان پاتوژن هستند به نمک نیاز دارند (هالوفیل). ویبریو طیف وسیعی از PH (5/6 تا 9) را تحمل می کند اما به اسید معده حساس است. اگر اسید معده کم شود یا خنثی شود، بیماران به عفونت های ویبریو بسیارحساس می شوند.

اسلاید 6 :

ویبریو دارای یک فلاژل قطبی است و پیلی های آن برای ویرولانس باکتری مهم هستند. همه گونه ها دارای لیپوپلی ساکارید حاوی لیپید A (اندوکسین)، هسته پلی ساکاریدی و زنجیره های پلی ساکاریدی O هستند. پلی ساکارید O برای تقسیم بندی گونه های ویبریو به سروتیپ ها استفاده می شوند: بیش از 140 گروه سرمي از ویبریوکلراشناسايي شده است. ویبریوکلرا O12 و O129 توکسین وبا را تولید کرده و در ارتباط با اپیدمی وبا است.

اسلاید 7 :

ویبریو ولنیفیکوس و ویبریو کلرا non-O1 کپسول پلی ساکاریدی دارند که در انتشار عفونت نقش مهمی دارد. ویبریوکلرا O1 کپسول ندارد؛ در نتیجه عفونت ناشی از آن روده پخش نمی شود.

اسلاید 8 :

پاتوژنز و ایمنی
توکسین وبا دارای کمپلکس A-B است که از لحاظ ساختار و عملکرد شبیه انتروتوکسین حساس به حرارت E.coli می باشد. زیر واحد B به گيرنده گانگليوزیدی GM1 در سطح اپیتلیال روده کوچک متصل شده و زیر واحد A وارد سلول مي شود و با پروتئین G که کنترل کننده آدنیلات سیکلاز می باشد واکنش داده و منجر به تبدیل ATP به c AMP می شود در نتیجه ترشحات آب و الکترولیت ها دیده می شود.بیماران بیش از یک لیتر از مایعات بدن خود را در هر ساعت از دست می دهند. البته از دست دادن مایعات به طور نرمال منجر به دفع ارگانیسم از مجاری گوارشی می شود.

اسلاید 10 :

اپیدمیولوژی
در سراسر جهان گونه های ویبریو ( شامل ویبریوکلرا) به طور طبیعی در خلیج ها و دریا ها رشد می کنند. تمام گونه های ویبریو قادر به زندگی و تکثیر در آب های آلوده ي دارای نمک زیاد و دمای°C 10 تا °C 30 هستند. ویبریو های پاتوژن می توانند به وسیله صدف­ها منتقل شوند؛ بنابراین ارتباط بین عفونت های ویبریو و مصرف صدفداران وجود دارد. همچنین افرادآلوده بدون علامت در مناطقی که بیماری ویبریوکلرا اندمیک است، یک مخزن مهم برای این ارگانیسم به شمار می آیند.

اسلاید 11 :

باکتري به وسیله آب و غذای آلوده انتقال می یابد اما انتقال انسان به انسان معمول نیست زیرا دوز بالای ارگانیسم ( بیش از108 ارگانیسم) لازم است تا فردی با اسیدیته معده نرمال، بيمار شود. در افرادی که فاقد اسید معده هستند یا مقدار اسید معده شان اندک است دوز عفونی می تواند به کمتر از 103 تا 105 ارگانیسم برسد.

اسلاید 12 :

عفونت هایی که به وسیله ویبریو پاراهمولیتیکوس، ویبریو ولنیفیکوس و سایر ویبریوهای پاتوژن ایجاد می شوند، در نتیجه غذاهای دریایی نیمه پخته خصوصاً صدف یا تماس با آب آلوده دریا رخ می دهد. گاستروانتریت حاصل از ویبریوها در تمام فصول سال دیده می شود؛ در مقابل سپتی سمی و عفونت های پوستی ناشي از ویبریوها در طول ماههای گرم اتفاق می افتد، چون ارگانیسم های موجود در آب دریا بیشترین میزان تکثیر را دارند.

اسلاید 13 :

بیماریزایی
عفونت به وسیله ویبریوکلرا O1 می تواند از یک کلونیزاسیون بدون علامت یا بیماری همراه با اسهال خفیف تا اسهال شدید و کشنده باشد. تظاهرات کلینیکی 2 تا 3 روز بعد ازخوردن باکتری، با اسهال آبکی و استفراغ شروع می شود. مدفوع بی رنگ و بو، بدون پروتئین و دارای مخاط ( مدفوع آب برنجی) است. دفع شدید مایعات و الکترولیت ها بجز دهیدراتاسیون، باعث اسیدوز متابولیک (کاهش بیکربنات)، هیپوکالمی(کاهش پتاسیم)، شوک هیپوولمیک(کاهش حجم خون) همراه با آریتمي قلبی و ضعف کلیوی می شود. میزان مرگ در افرادی که درمان نمی شوند 60% و در افرادی است که درمان می شوند کمتر از1 % است. با جبران آب و الکترولیت به طور خود به خود بعد از گذشت چند روز بیماری بهبود می یابد. بیماری که به وسیله ویبریو کلرا O139 ایجاد می شود به شدت بیماری ناشی از ویبریوکلرا O1 می باشد.

اسلاید 14 :

تشخیص آزمایشگاهی
میکروسکوپی
گونه های ویبریو باسیل های گرم منفی،کوچک و منحنی شکل هستند. ارگانیسم را ندرتاً می توان در رنگ آمیزی گرم نمونه های مدفوعی یا زخم مشاهده کرد. به هر حال با استفاده از میکروسکوپ زمينه تاريک می توان باسیل های متحرک را در نمونه های مدفوع ديد.

اسلاید 15 :

کشت
ارگانیسم های ویبریو به سختي در محیط اسیدی یا خشک زندگی می کنند. نمونه ها باید در اوایل بیماری گرفته شوند و در محیط کشت انکوبه گردند. اگر کشت به تعویق افتاد باید نمونه ها را به محیط انتقال کری – بلیر منتقل و در یخچال قرار نگهداري کرد. ویبریو به طور ضعیف در بافر گلیسرول- نمک که محیط انتقال برای اکثر پاتوژن های انتریک است، رشد می کند. ویبریو در اکثر محیط هایی که در آزمایشگاه های کلینیکی برای نمونه های مدفوعی به کار می روند، مثل بلاد آگار، مک کانکی آگار رشد می کنند.

اسلاید 16 :

محیط آگاردار انتخابی برای ویبریو تیوسولفات سیترات، بایل سالت سوکروز آگار (TCBS) است ،همچنين مي توان ازمحيط پپتون براث قليايي(6/8 PH=) استفاده نمود. در تست هایی که برای تشخیص ویبریوهای نمک دوست استفاده می شوند، باید محيط دارای NaCl1% باشد.

اسلاید 17 :

درمان، پیشگیری و کنترل
قبل از این که بیماران مبتلا به وبا به علت از دست دادن حجم زیاد مایعات دچار شوک هیپوولمیک شوند، باید فوراً به وسیله جبران آب و الکترولیت ها درمان گردند. آنتی بیوتیک درمانی هم در درجه دوم اهمیت است چرا که می تواند تولید اندوتوکسین را کاهش داده و به سرعت ارگانیسم را حذف کند. داکسی سیکلین با تتراسیکلین داروهای انتخابی در بالغین هستند. فورازولیدون برای زنان باردار و تری متوپریم- سولفامتوکسازول برای کودکان به کار می روند.

اسلاید 18 :

آئروموناس (Aeromonas)
دو بیماری در ارتباط با آئروموناس است: گاستروانتریت و عفونت زخم ( با یا بدون باکتریمی). ناقلین گاستروانتریت در تقریباً 3% افراد به خصوص در ماه های گرم سال دیده می شوند. به هر حال، جدا سازي این ارگانیسم از نمونه های انتریک نشان دهنده بیماری نیست بلکه به وسیله تظاهرات کلینیکی بیماري تعیین می شود. گاستروانتریت به طور طبيعي، بعد از خوردن آب یا غذای آلوده و عفونت زخم پس از تماس با آب آلوده ایجاد می شود.

اسلاید 19 :

کمپیلوباکتر
جنس کمپیلوباکتر شامل باسیل های گرم منفی بشکل ويرگول وکوچک است و به وسیله فلاژل قطبی حرکت می کنند. بیشتر گونه ها میکروائروفیلیک هستند و براي رشد به اتمسفری با اکسیژن کم و ميزان بالايي از هیدروژن و دی اکسید کربن نیاز دارند. مجموعه ای از 16 گونه و زیرگونه امروزه تشخیص داده شده است که بیشتر آنها عامل بیماری های انسان می باشند