بخشی از مقاله
سلاحهاي شيميايي
«اللهم و امزج مياههم بالوبا ء و اطعمتهم بلادواء»1
امام سجاد (ع) مي فرمايند:
« خداوندا آبهاي دشمنان كافر را به وبا و غذاهايشان را به بيماريها آميخته و مخلوط كن»
مقــدمه
پس از بيان بحث آخرين فرق بين جهاد ابتدايي و جهاد دفاعي كه در آنجا گفته شد كه مسلمانان حق دارند در مواقع اضطرار و در هنگام دفاع از سم به عنوان يك سلاح بازدارنده عليه دشمن استفاده نمايند، لازم بود اين مسئله با توجه به ساخته شدن سلاحهاي پيشرفته امروزي و به وجود آمدن سلاحهاي كشتار جمعي مثل سلاحهاي شيميايي و ميكروبي بيشتر مورد تحقيق و بررسي قرار گيرد. و چون كه عوامل شيميايي جديد شبيه مواد سمي قديم هستند
ولي با توان قدرت كشندگي و امحاء بيشتر كه با تجهيزات پيشرفته مورد استفاده قرار مي گيرند و مي توان با كمك اين تجهيزات در مدت كوتاهي منطقه وسيعي را آلوده ساخت و موجب از بين رفتن انسانها، حيوانات و گياهان بسياري شد. البته هدف ما در اين فصل تاكيد و ترغيب بر استفاده از اين سلاحها عليه دشمن نيست. چرا كه اسلام به عنوان يك اصل ، با به كارگيري هر وسيله اي كه موجودات زنده اعم از انسان ، حيوان و گياه را خصوصاٌ در سطح وسيع و گسترده، به خطر بيندازد شديداٌ مخالف است . ولي از طرفي براي
حفظ جان و ناموس مسلمانان و حراست از سرزمينهاي اسلامي و حفظ شعائر دين و حكومت اسلامي بسيار ارزش قائل است و به مسلمانان دستور مي دهد كه در مقابل هر گونه اقدام دشمن كه به قصد تعرض و تجاوز به موارد فوق صورت مي گيرد، قيام نموده و جلوي تهاجم و تعدي او را بگيرند.
در اين فصل بحث خواهيم نمود كه آيه استفاده از سلاحهاي شيميايي به عنوان يكي از آخرين حربه ها، جهت دفع حمله كفار جايز است و يا اگر دشمن از چنين سلاحهايي استفاده كرد، مسلمانان حق مقابله به مثل دارند، يا اينكه اصلاٌ مسلمانان به هيچ وجه اجازه استفاده از چنين سلاحهايي را نخواهند داشت، و بايد هنگام دفاع فقط بوسيلة سلاحهاي كم خطر تر و متعارف با دشمن به جنگ بپردازد، اگر چه نتوانند به وسيله اين سلاحها حمله دشمن را دفع و جلوي ادامه تجاوز و تعدي او را بگيرند؟ و اگر چه دشمن از سلاحهاي شيميايي و ميكروبي عليه مسلمانان استفاده كند؟
الف: تعريف اصطلاحات شيميايي و ميكروبي:
1- عامل شيميايي: تركيب هاي سمي و خطرناكي هستند كه بر اثر خصوصيات شيميايي خود موجب مرگ و يا آسيب انسان وساير موجودات زنده شده و محيط را آلوده ميكنند ومي توانند به صورت مواد جامد، مايع و گاز ساخته شوند
. وسايل كاربرد اين مواد راسلاح شيميايي مي خوانند. 1
2- سلاحهاي بيولوژيكي (ميكروبي): سلاحهاي بيولوژيكي اصولاٌ سلاحهايي هستند كه زيست موجودات زنده، اعم از انسان ، حيوان يا گياه را در معرض خطر قرار مي دهند. عناصر بيولوژيكي ، خود موجودات زنده اي مي باشند كه قابليت زايش وتزايد آنها بسيار سريع است و انواع زيانبار آنها عبارتند از : عناصر سمي ، عناصر ناتوان كننده، ويروسها ، ميكروبهاو بيماريهاي قارچي.
البته لازم به تذكر است كه اگر چه بعضي كشورها مثل آمريكا از سلاحهاي بيولوژيكي در جنگ استفاده كرده اند ولي در جنگهاي معاصر از سلاحهاي بيولوژيكي ، بر عكس سلاحهاي عامل شيميايي ديگر به جزء آنها در خاتمه جنگ مورد مطالعه قرار گرفته و يا آماده استفاده گرديد، در مجموع كاربرد عوامل شيميايي در جنگ اول منجربه مسدوم شدن 000/200/1 نفر و كشته شدن000/100نفر شد.
پس از خاتمه جنگ جهاني اول اكثر كشورهاي جهان بخصوص كشورهاي درگير به تحقيقات توليد و نگه داري عوامل شيمياي و همچنين توسعه كمي و كيفيت جهيزات آفندي و پدافندي پرداختند كه اين روند تا زمان حال همچنان ادامه دارد. در سال 1925 در كنفرانس خلع سلاح ژنو، پروتكلي به امضاء اغلب كشورهاي جهان رسيد كه درآن توليد سلاحهاي شيميايي منع شده بود. اما اين پروتكل نتوانست مانع از بكار گيري عوامل شيمياي شود. به طور مثال در سال 1936 ايتاليا در اتيوپي از عامل خردل استفاده نمود. همچنين در سال 1937 ژاپن عليه چين، از عوامل شيميايي استفاده كرد.
در طول جنگ جهاني دوم، علي رغم وجود امكانات و دستيابي اكثر كشورهاي در گير به عوامل شيميايي از اين مواد در جنگ استفاده نشد و شايد بتوان گفت يكي از دلايل عدم بكارگيري اين عوامل ترس از مقابله به مثل بوده است.
بعد از جنگ جهاني دوم نيز در مواردي از سلاح هاي شيميايي استفاده شد كه مي توان به استفاده از عال چند گياه در ويتنام توسط آمريكا و همچنين عاملي به نام باران زرد توسط ارتش سرخ در افغانستان اشاره كرد. رژيم متجاوز از عراق از ابتداي جنگ به طور پراكنده از عوامل شيميايي عليه ما استفاه مي كرد امااز عمليات خيبر به بعد تا پايان جنگ در مناطق عملياتي و شهري به طور گسترده از اين عوامل بهره جست.
عراق ابتدا از عوامل شيميايي در مناطق عملياتي استفاده مي نمود ولي به تدريج به دليل ضعف قواي نظامي اش در مقابله با نيروهاي پرتوان اسلام جهت پوشش شكست هاي خويش در مناطق عملياتي و فشار بيشتر بر مردم و دولت اسلامي ايران، شهرهاي مسكوني را نيز مورد تهاجم قرار داد. 1
ما در صفحات بعد در رابطه با استفاده رژيم عراق از عوامل شيميايي توضيحات بيشتري خواهيم داد.
مسلماً اگر كشورهاي ديگر، خصوصاً كشورهاي قدرتمند و سلطه گر جهان و به تعبير ديگر كفار و مشركين به سلاح هاي شيميايي و ميكروبي مجهز نبودند، ضرورتي هم ايجاب نمي كرد كه جمهوري اسلامي ايران به اين سلاحها مجهز شود، و اين به دليل خطرناك بودن و غيرقابل كنترل بودن اين سلاح ها مي باشد و اينكه اسلام براي حيات انسان ها، حيوانات و حتي محيط زيست اعم از درختان، گياهان، آب هوا، ارزش قائل است و از بين بردن هيچ موجود زنده اي را جايز نمي داند مگر اينكه مصلحت اقتضا كند و يا ضرورتي ايجاب نمايد.
چنانكه پيامبر اكرم (ص) قبل از آن كه عده اي از اصحاب خود را براي شركت در يك سريه (جنگها و عملياتي كه خود پيامبر (ص) در آن حضور نداشتند) اعزام نمايند، توصيه هاي ذيل را به آنها مي فرمودند:
«سيروا بسم الله و باالله و في سبيل الله و علي ملة رسول الله (ص)، لاتغلّوا و لاتمثلوا؛ ولاتغدروا؛ ولاتقتلوا شيخاً فانياً ولاصبيّا ولا امرأة؛ ولا تقطعوا شجراً إلا أن تضطرُّوا اليها.» 2
«با نام و كمك خداوند و در راه خداوند و بر دين و طريقه رسول خدا (ص) حركت كنيد و خيانت و كينه توزي روا نداريد و از افراد دشمن كسي را مُثله نكنيد و خدعه نزنيد (عقد و پيمان ها را نقض كنيد)، و پيرمردان فرتوت، كودكان و زنان را نكشيد، و درختان را قطع نكنيد مگر آنكه مجبور شويد.»
