دانلود فایل پاورپونت گذری بر معماری ژاپن

بخشی از پاورپوینت

--- پاورپوینت شامل تصاویر میباشد ----

اسلاید 1 :

مقدمه معماري ژاپن

در ژاپن، معماري نيز مانند تاريخ با تاخير آغاز شد. قدمت نخستين بناهاي يادبود – گورتپه هاي سلطنتي كه به كوفون معروف است – به قرن سوم ميلادي مي رسد. كوفون عبارت است از تلي مدور كه سكويي در جلو آن قرار گرفته است. با پلاني كلي شبيه به سوراخ كليد. طول بزرگترين كوفون (كوفون نينتوكو) 500 متر است و در ساخت آن از سه ميليون تن مصالح استفاده شده و خندقي پر از آب به طول 3 كيلومتر آن را محصور كرده است. در زير پشته خاك، گورخانه يي است كه با قطعات خرسنگ بنا شده است و تابوت سنگي را در بر دارد. در سال 646 ساختن كوفون به فرمان امپراتور ممنوع شد.

قديمي ترين سنت معماري ژاپن در زيارتگاه شينتو در ايسه ديده مي شود كه فرم هاي خانه چوبي پيش از تاريخ در آن ها جاودانه شده است. سقف گالي پوش و دو قسمتي اين بنا ها بر دو تير پايه آزاد در جلو دو ديوار چوبي سازه يي تكيه دارد. اين زيارتگاه ها در نواحي مذهبي واقع اند و به نيروهاي طبيعت تقديم شده اند.

اسلاید 2 :

آيين بودا در قرن پنجم و از طريق چين و كره به ژاپن وارد شد و با ساخت نخستين معابر به سبك آسياي قاره يي همراه بود. نجاران كره يي معماري چوبي سلسله تانگ را از چين به نارا كه در سال 710 پايتخت ژاپن شد، آوردند. از نمونه هاي آثار آنان مي توان از معبد هوريو (670) و معبد توشوداي (754) نام برد كه در هر دو بنا از دستك هاي طره دار و بام هاي كاس كه از ويژگي هاي شيوه چيني است، استفاده شد. اولين ساختمان هاي مسكوني نيز بازتاب همين نفوذ آسياي قاره يي است . يكي از بقاياي اين معماري اشرافي كوشك هودو در عمارت بيودو – اين است كه در سال 1053 بنا شده و مشخصه آن شبكه شمع هاي پايه است كه ساختمان و طارمي هاي آن را بالاتر از سطح زمين قرار مي دهد. سبك كوشكي بعدا تكامل يافت و در قرن هاي هفدهم و هجدهم با آثار با شكوهي مانند ويلاي سلطنتي كاتسورا نزديك كيوتو (يا هيان كيو، كه از 794 تا 1869 پايتخت بود) شكوفا شد.

قلعه هاي ژاپن قرون وسطي، كه عمدتا از سنگ و روسازه چوبي ساخته مي شد، در قرن پانزدهم به وجود آمد و از 1550 به بعد رواج بسيار يافت، تا 1615 كه اكثر آنها كاملا منهدم شد و ساختن آن نوع قلعه نيز ممنوع شد. معماري مسكوني بر خلاف قلعه ها تا همين اواخر سنتي ماند. مشخصه آن عبارت بود از سازه يي چوبي، بام سفالي و ديوارهاي كاغذي و استفاده از تاتامي (زير اندازي از ساقه برنج) به عنوان پيمون در طراحي نسبت ابعاد در پلان.

اسلاید 3 :

الف) آثار هنري ژاپن از زمان استقرار بشر در اين كشور، يعني در حدود هزاره دهم پيش از ميلاد ، تا به امروز در طول تاريخ، كشور ژاپن در معرض تهاجم ناگهاني ناگهاني ايده هاي جديد و بيگانه متعدد قرار گرفته است و در پي آن، ادوار زيادي را به دور از ارتباط وسيع با سرزمين هاي ديگر سپري كرده است. به مرور زمان ژاپني ها توانستند از فرهنگ بيگانه الگو پذيرند و آن را جذب كنند و حتي توانستند آن دسته از سازه هاي فرهنگ بيگانه را كه مكمل خاستگاه هاي زيبا شناختي شان بود، ژاپني كنند.

ب) نخستين هنر تكامل و تنه يافته ژاپني در قرون هفتم و هشتم ميلادي در ارتباط با بودايسم به وجود آمد. در قرن نهم زماني كه ژاپني ها از هنر چيني روي برگرداندند و ساختارهاي بومي بيان (احساسات) را گسترش دادند، هنرهاي غير مذهبي بسيار پراهميت نمود. تا اواخر قرن پانزدهم هر دو گونه هنر – مذهبي و غير مذهبي – به اوج خود رسيد. پس از جنگ اونين (1477 – 1467) ژاپن وارد دوره اي از اختلالات سياسي، اجتماعي و اقتصادي شد كه نزديك به يك قرن به طول انجاميد، در اين وضعيت كه حكومت در دست تو كوگاواكلن بود، نقش مذهب سازمان يافته و متمركز در زندگي مردم كم رنگ تر شد و ساختارهاي هنري اي كه قابليت رشد يافتن در اين شرايط را داشتند ، بيشتر جنبه غير مذهبي داشتند.

اسلاید 4 :

 در طول دوره موروماچي (1573-1338)، كه دوره آشيكاگا نيز ناميده مي شد, تحولي شگرف در فرهنگ كشور ژاپن روي داد. خاندان نظامي آشيكاگا بر سرزمين شوگان ها (فرماندهان موروثي ژاپن كه همه كاره محل قلمرو خود بودند و تا سال 1867 حتي امپراطوري را هم تحت سلطه داشتند) تسلط يافت و ستاد فرماندهي را دوباره به ناحيه موروماچي كيوتو انتقال داد. با بازگشت دولت به پايتخت, گرايش هاي رايج و مردم پسند دوره كاماكورا به پايان رسيد و بيان فرهنگي, وجهه اي اشرافي تر و نخبه سالارانه به خود گرفت و ذن بودائيسم, فرقه چه ان كه از قديم تصور مي شد در قرن ششم ميلادي در چين پايه گذاري شده است, باري ديگر در ژاپن ترويج يافت. به خاطر رفت و آمدهاي صرفا تجاري و تصميمات بازرگاني معابد ذن در چين , بسياري از اشيا و آثار هنري اين معابد به ژاپن منتقل شد و بي شك بر هنرمندان ژاپني كه براي معبد ذن و شوگان ها كار مي كردند اثر گذاشت. اين واردات نه تنها محتوي و مضمون نقاشي را تغيير داد بلكه تعريفي نو از كاربرد رنگ به دست داد. رنگ هاي روشن اماتوه جاي خود را به تك رنگ هاي نقاشي چيني داد.

ژاپني ها مجسمه سازي را كمتر با بيان هنري خود همسو و موافق مي بينند. بيشتر مجسمه هاي ژاپني با مذهب مرتبط است و با كم رنگ شدن اهميت بوداگرايي سنتي, استفاده (كاربرد) از اين هنر نيز كاهش مي يابد. هنر سراميك ژاپن كه شامل نخستين دست ساخت هاي فرهنگ ژاپني نيز هست, در زمره برجسته ترين و عالي ترين سفالگري هاي جهان جاي دارد. در معماري ژاپني, ترجيح به كارگيري مواد طبيعي و بر هم كنش فضاي داخلي و خارجي (نما) به وضوح قابل رويت است.

يكي ديگر از رويدادهاي مهم اين دوره مراسم چاي خوري و محل برگزاري اين مراسم بود. اين مراسم به اين منظور برگزار مي شد كه دوستان علاقمند به هنر و آثار گرد هم آيند و به دور از دغدغه هاي زندگي روزمره يك فنجان (كاسه) چاي كه به گونه اي با وقار و خوش سرو مي شد, بنوشند. معماري اين عمارت كه در آن مراسم چاي خوري برگزار مي شد, به سبك يك كلبه ساده روستايي بود كه در ساخت آن از مواد طبيعي همچون الوار توزه اي و بافت هاي حصيري به كثرت استفاده شده بود.

اسلاید 5 :

 از نقاشي دوره موروماچي به عنوان نمونه مي توان به تصويرگري عظيم و بديع كائو, موبد نقاش (اوايل قرن پانزدهم) از لحظه نائل شدن راهب كنسوي نامدار هيزن- تزو, چين اشاره كرد. اين گونه از نقاشي با حركت سريع قلم مو و با كمترين توجه به جزييات خلق شده بود. اثر صيد گربه ماهي با كدو (اوايل قرن 15, تازو- اين, مياشين- جي, كيوتو) از جوستسو, موبد نقاش (سال 1400), نقطه عطفي در نقاشي دوره موروماچي پديد آورد. در پيش زمينه مردي در كنار نهري تصوير شده است كه كدويي (قلياني) در دست دارد و به گربه ماهي بزرگ لغزنده اي چشم دوخته است و قسمت مياني اثر در مه فرو رفته است و كوه ها در پس زمينه بسيار دور مي نمايند. معمولا اين طور تصور مي شود كه سبك نوين نقاشي كه به حدود سال 1413 باز مي گردد, به نوعي حس پيش روي در عمق اثر كه بيشتر در آثار چيني به چشم مي خورد, اشاره دارد.

در هنر ژاپني نقاشي شيوه برتر بيان هنري به حساب مي آيد و نقاشان چيره دست و تازه كار به طور يكسان به آن مي پردازند. تا به امروز ژاپني ها بيشتر از قلم مو تا قلم براي نوشتن استفاده مي كردند و به اين سبب آشنايي آنها با تكنيك هاي قلم مو سبب شده است كه به ويژه نسبت به ارزش هاي نقاشانه حساس باشند.

ويژگي متمايز هنر ژاپني قطبيت (دوگانگي) منحصر به فردش است. به عنوان نمونه در سفالگري هاي ماقبل تاريخ نقش هاي برجسته با هنروري ناب و سازمان يافته اي همراه بود. نمونه ديگر اين هنر عمارت هاي قرن شانزدهم است كه كاملا دو نقطه متقابل يكديگرند: معماري كاخ كاتسورا ساده و بي پيرايه است و در ساخت آن از مواد طبيعي و خام و ساده استفاده شده و زيباييش به طور تصادفي به دست آمده است. در حالي كه آرامگاه توشوگو داراي ساختاري كاملا متقارن است كه با كنده كاري هاي نقش برجسته به رنگ روشن آراسته شده است. هنر ژاپني، كه نه تنها به خاطر سادگي اش بلكه به سبب نقش برجسته هاي متنوع اش نيز شهرت دارد, به گونه چشمگيري بر نقاشي غرب در قرن نوزدهم و معماري غرب در قرن بيستم تاثيرگذار بوده است.

اسلاید 6 :

سبك خانه هاي محلي قديم ژاپن

خانه های سنتی ژاپنی که بطور کلی فاقد پارتیشن بندی و تفکیک فضا بوده، تنها در قرن اخیر بعد از آنکه ژاپنی ها به این فکر افتادند که محل خوردن خوابیدن و غذا پختن را از هم جدا کنند (!)، مهمان‌هایی نه چندان خوانده را با عنوان صفحات جدا کننده بر خود پذیرفته‌اند؛ اسکرین‌هایی معمولا قابل جمع شدن و حائز شرایط تامین حداقلی از حریم خصوصی. این در حالیست که در حومه های شهری و روستاها هنوز از جدا کننده های از جنس کاغذ استفاده می کنند که قابلیت عبور نور را داشته باشد(آنچه در زبانم ژاپنی شوجی خوانده می‌شود). این جدا کننده ها براحتی جمع شده و می‌توان فضاها را در موقع لازم ترکیب کرد.

اسلاید 7 :

ويژگي هاي كلي معماري ژاپن

ویژگی کلی برونگرایی معماری سنتی ژاپن که در آن فضای اندرونی و بیرونی همسان و غیر مجزا انگاشته می‌شود، موقعیتی را فراهم می‌سازد که فضای انتقال این دو را باهم متصل کرده و محل نشستن و تماشای باغچه یا چشم اندازهای پیرامونی را به وجود آورد. در واقع توجیه در و بنجره ها و ورودی ها به گونه‌ای است که بیشترین تسلط دید بر فضای بیرونی برای ناظر در موقعیت نشسته در داخل خانه فراهم شود.

کف خانه های ژاپنی ها با پوشش هایی حصیرگونه (تاتامی) فرش شده، جالب آنکه تاتامی در تابستان گرم و در زمستان سرد می شود! تاتامی در عین حال واحد متراژ خانه (شمدول) است و متداول است که هنگام مراجعه به بنگاه املاک تعداد تاتامی مورد نیاز ذکر شود. معمولا ۶ تاتامی برای یک زوج و ۴ تاتامی برای یک مجرد کفایت می کند.

اسلاید 8 :

معماري ژاپن واستفاده از طبيعت

خانه های ژاپنی ها در دل باغ قرار می گیرند و باغ ژاپنی تبلوری از زيبايي شناسی طبيعت گرايانه آنهاست؛ ترکیب باغ و خانه نشان از همزیستی مسالمت آمیز محیط زیست طبیعی Natural Environment با محیط مصنوع Built Environmnet دارد که کنار هم در یک نقطه زمانی به خدمت بشر درآمده‌اند.... برخلاف آنچه در توسعه مدرن اتفاق افتاده ساختمان دشمن طبیعت نیست.

اسلاید 9 :

مسكن ژاپنی تقریباً همیشه، ارتباطی فشرده با زمین اطرافش دارد و در هر جا كه میسر باشد، در داخل یك باغ حصاربندی شده با پرچینهای خیزرانی قرار داده شده است كه فی‌نفسه زیبائی‌آفرین است. بدین ترتیب، حتی در شلوغترین محیطها، گونه‌ای احساس خلوت و صمیمیت به ساكنانش القا میكند.یكنواختی و همآهنگی تناسبها با استفاده از تاتامی (زیرانداز) سنتی ـ به‌عنوان واحدی برای ابعاد اتاقها ـ تأمین میشود.ساختمان خانه از چند تیر عمودی تشكیل شده كه بام را روی خود نگه میدارد. دیوارها به جای آن‌كه نقش نگهدارنده داشته باشند به صورت تیغه‌هائی چوبی درآمده‌اند و به گونه‌ای كشوئی حركت میكنند. در معماری مسكن ژاپنی، فضا را چیزی پیوسته ولی قابل تقسیم به اجزای همآهنگ در نظر میگیرند. این تصور، تئوری معماری غربی را دچار تحولی انقلابی كرد.

اسلاید 10 :

معماري ژاپن و هماهنگي با آب وهواواقليم

خانه‌هاي ژاپني به دليل داشتن آب و هواي معتدل اين منطقه از ديوارهاي نازكي تشكيل شده‌اند كه روي همديگر قرار مي‌گيرند. سقف بناها به دليل بارندگي در اوايل تابستان د راين كشور غالبا به شكل شيب‌دار ساخته مي‌شود. چوب از مصالح سنتي است كه در ساخت خانه‌هاي ژاپني به كار مي‌رود. اين مساله باعث مي‌شود تا اين خانه‌ها در هواي گرم و نمدار تابستان بيشتر در معرض هوا قرار گيرند. معايب اين خانه‌ها اين است كه با وقوع زلزله و آتش‌سوزي خيلي سريع از بين مي‌روند. در حال حاضر بتون و استيل هم در ساختمان‌سازي ژاپني مورد استفاده قرار مي‌گيرد.