دانلود فایل پاورپوینت بدیع

بخشی از پاورپوینت

اسلاید 1 :

طرح درس

• كلیات
• بدیع لفظی:
• روش تسجیع، روش تجنیس، روش تكرار
• بدیع معنوی:
• روش تشبیه، روش تناسب، روش ایهام، شیوۀ فرعی تضمّن، شیوۀ فرعی اغفال، ترتیب كلام، روش تعلیل و توجیه

اسلاید 2 :

اهداف درس

• آشنایی با مباحث بنیادی علم بدیع

اسلاید 3 :

جایگاه درس

• درس بدیع از دروس پایه دوره كارشناسی زبان و ادبیات فارسی می باشد

اسلاید 4 :

كلیات و اصطلاحات

• هدف كلی: آشنایی با اصطلاحات ضروری برای فهم مطالب فصل های بعدی، بطوری كه بتوان مورد مربوط به هر اصطلاح را در متن فارسی (به صورت كلمه یا جمله) تشخیص داد.

اسلاید 5 :

هدفهای رفتاری

• 1- تعریف مفهوم «بدیع»
• 2- تعریف صنعت «بدیعی»
• 3- طبقه بندی انواع بدیع و توضیح تفاوت آنها
• 4- توضیح نقش صنایع بدیعی در آهنگین كردن كلام ادبی
• 5- تشخیص انواع مصوت ها و اصوات صامت
• 6- خواندن كلمه بر اساس آوا نوشته
• 7- تعریف واك و تشخیص تعداد واك در هر كلمه

اسلاید 6 :

• 8- تشخیص تعداد هجای هر كلمه و تفاوت آن ها از نظر امتداد و كشش صوتی
• 9- تشخیصروی در هر كلمه
• 10- تشخیصهجای قافیه در هر كلمه

اسلاید 7 :

1- تعریف مفهوم «بدیع»

• بدیع مطالعه در ابزار و شگردها و فنونی است كه باعث ایجاد موسیقی كلام می‌شوند (در نثر) و یا موسیقی كلام را افزون‌تر می‌كنند( در شعر). به عبارت دیگر بدیع بررسی و شناخت ابزار و شیوه‌هایی است كه به وسیلۀ آن ها در بین اجزاء كلام تناسبات و روابط خاصی به وجود می‌آید.

اسلاید 8 :

2- تعریف صنعت «بدیعی»

• به ابزاری كه موسیقی كلام را به وجود می‌آورند و یا افزون می‌كنند و بین اجزاءكلام روابط هنری به وجود می‌آورند اصطلاحاً « صنعت بدیعی» می‌گویند. این ابزار گاهی جنبۀ لفظی دارند و موسیقی كلام را از نظر روابط آوایی افزون می‌كنند و گاهی جنبۀ معنایی دارند و از طریق تناسبات و روابط معنایی كلام را منسجم‌تر می‌كنند.

اسلاید 9 :

3- طبقه بندی انواع بدیع و توضیح تفاوت آنها

• بدیع لفظی و بدیع معنوی
• بحث در ابزاری (صنایعی) كه موسیقی لفظی كلام را افزون می‌كنند یا به وجود می‌آورند موضوع «بدیع لفظی» و مطالعه در ابزاری كه موسیقی معنوی كلام را به وجود می‌آورد موضوع «بدیع معنوی» است.

اسلاید 10 :

4- توضیح نقش صنایع بدیعی در آهنگین كردن كلام ادبی

• یكی از ویژگیهای كلام ادبی، داشتن آهنگ است. اما صرف وجود آهنگ، كلام را ادبی نمی‌كند. مثلاً مصراع « ز فروردین چو بگذشتی مه اردیبهشت آید» دارای آهنگ است اما ادبی نیست. شاعران بزرگ معمولاً با استفاده از یك یا چند ابزار افزونی موسیقی كلام یا ابزاری كه به كلام انسجامی بیش از حد معمول می‌بخشد( صنایع بدیعی) كلام عادی را تبدیل به كلام ادبی می‌كنند و یا اگر كلام ادبی است با اعمال این صنایع بدان حیثیت ادبی افزون‌تری می‌بخشند.