بخشی از پاورپوینت

--- پاورپوینت شامل تصاویر میباشد ----

اسلاید 1 :

.Iدستور Debug در Dos.

.IIاستفاده از Turbo Asembler، Macro Asembler.

اسلاید 2 :

نکته: پسوند اغلب برنامه ها در windows، .com است. چون فایلها با پسوند .com ، فقط 64 KB از حافظه را اشغال می کنند و باعث می شوند بقیه حافظه در اختیار سیستم عامل قرار گیرد تا برنامه های دیگر، بتوانند اجرا شوند.

; : درهنگام استفاده از tasm، فقط فایل Compile می شود و حق استفاده از هیچ سوئیچی را نداریم و ........

/? : استفاده ازین سوئیچ، باعث می شود فایلی با پسوند .bat ساخته شود که شامل: برنامه بصورت قبل ازobj بطوری که درصورت وجود خطا، خط ها در زیر هر دستور مشخص می باشد. با فهمیدن خطا در فایل اصلی با پسوند .asm خطا زا زفع کرده و دوباره tasm را اجرا می نمائیم.

اسلاید 3 :

/zi : این سوئیچ باعث می شود یک سری Symbol هایی به فایل .obj , .exe اضافه می شود که هنگام استفاده از TD بتوانیم Source واقعی برنامه خود را مشاهده می نماییم. مکمل این سوئیچ، سوئیچ /v در Tlink می باشد.

/t : اگر از سوئیچ استفاده کنیم در صورتی که فایل با ساختار com نوشته شده باشد، آن را مستقیما به فایل اجرایی با توسعه .com تبدیل می کند.

/v : این سوئیچ در فایلهای اجرایی .exe مورد استفاده قرار می گیرد، و نقش آن به عنوان مکمل سوئیچ /zi در tasm می باشد.

اسلاید 4 :

توجه: فایل Test با پسوندهای .exe , .bat , .com  وجود دارد. الویت اجرای فایل Test با پسوندهای ذکر شده به صورت زیر خواهد بود:

اسلاید 5 :

نکته: TD، فقط برای فایلهای اجرایی (.com , .exe) است. یعنی برنامه هیچ خطایی نداشته باشد و فایل نیز اجرایی باشد.

اسلاید 6 :

برنامه TD، محیطی شبیه زبان C دارد.

  • کلید F9 عمل Run انجام می شود.
  • کلید F4، عمل اجرای برنامه، از ابتدای برنامه تا محل کنونی مکان نما را انجام میدهد.
  • کلید F7، می توان برنامه را دستور به دستور اجرا کرد. (حتی دستورات درون روالها را نیز اجرا می کند).
  • کلید F8، عمل اجرای دستور به دستور برنامه را انجام می دهد. (با این تفاوت که روالها در یک ؟ اجرا می کند).

اسلاید 7 :

دستور العمل از یک سری کد تشکیل شده است. خواهیم دید که زبان ماشین، متشکل از دستورالعمل هایی است که هر کدام با یک کد مشخص می شوند. که این کدها، توسط ارقام 0,1، به واحد پردازشگر مرکزی ارسال می شوند.

در صورتی که بخواهیم برنامه ای را به زبان ماشین بنویسم، بایستی تمام دستورالعمل ها و اطلاعات را به صورت کد 0,1 به واحد پردازشگر مرکزی ارسال کنیم. اما برنامه نویسی به این طریق مشکل است، بنابراین زبانی به نام زبان اسمبلی ابداع شد. که هر یک از دستورالعمل های آن، معادل یک دستورعمل زبان ماشین می باشد. بنابراین یک زبان سطح پایین می باشد.

اما با استفاده از زبان اسمبلی می توان از تمامی امکانات سیستم استفاده کرد. در CPU قسمتهایی به نام ثبات Register وجود دارد.

اسلاید 8 :

گروه بندی ثباتها:

1- ثباتهای عمومی: ازاین ثباتها بیشترازثباتهای دیگردراسمبلی استفاده می شود و تعداد این ثباتها، چهارعدد می باشد که با نامهای DX , CX , BX , AX  قابل دستیابی می باشند.

هریک ازاین ثباتها، خود به دو دسته تقسیم می شوند:

بعضی از دستورالعملهای زبان ماشین، بطورخاص، نیاز به یکی ازاین ثباتها دارد. اما در مورد بعضی از دستورالعملها، استفاده از هر یک از این ثباتها، تفاوتی نمی کند.

اسلاید 9 :

AX: برای انجام محاسبات استفاده می شود. (ضرب و تقسیم)

BX: به عنوان ثبات پایه جهت آدرس دهی استفاده میشود.

CX: به عنوان ثبات شماره استفاده میشود.

DX: بیشتر برای عملیات رشته ای استفاده میشود.

ناحیه Segment

هر آدرس از حافظه اصلی که قابل قسمت بر عدد 16 باشد، یک ناحیه تلقی می شود. برای آدرس دهی به حافظه اصلی، بدین ترتیب عمل می کنیم:

ابتدا باید مشخص شود که این آدرس، در کدام ناحیه قرار دارد سپس مقدار تفاوت آن قسمت را با ابتدای ناحیه محاسبه کرده و آن را به عنوان آدرس Offset در نظر می گیریم. سپس هر آدرس از حافظه را می توان با یک آدرس Segment و Offset مشخص نمود.

اسلاید 10 :

نکات:

  • هر یک از آدرسهایSegment وOffset حدود یک کلمه اند.
  • آدرس دهی برای یک بایت از حافظه منجصر به فرد نیست و بستگی به آدرس Segment دارد.
  • در هر Segment توان از 64 KB حافظه، استفاده کرد.
  • در زبان اسمبلی هر یک از عملیاتی که می خواهیم انجام دهیم باید در ثباتها انجام شود. به عنوان مثال، اگر بخواهیم دو عدد را با هم جمع نماییم، عدد اول را به یک ثبات منتقل می کنیم، سپس عدد دوم را اضافه می کنیم.
در متن اصلی پاورپوینت به هم ریختگی وجود ندارد. برای مطالعه بیشتر پاورپوینت آن را خریداری کنید