بخشی از مقاله
منابع و مأخذ :
1) ارتباط ميان فردي (مهارتهاي اجتماعي در ارتباطات ميان فردي)، نوشته اون هارجي ـ كرستين ساندوز ـ ديويد ديكسون ـ جوردنه تاتون، ترجمه مهرداد فيروز بخت - خشايار بيگي، تهران، انتشارات رشد، چاپ دوم، 1382
2) مهارتهاي گفت و گو، نوشته دون گابور، ترجمه مهدي قراچه داغي، تهران، انتشارت پيك بهار ،1381
3) از حال بد به حال خوب، نوشته ديويد برنز، ترجمه مهدي قراچه داغي، تهران، آسيم، 1382
4) بسوي كاميابي (1)، نويسنده: آنتوني رابينز، ترجمه: مهدي مجردزاده كرماني، تهران، موسسه فرهنگي راه بين، چاپ سوم، 1384
فهرست
مقدمه 1
تعريف ارتباط 1
ويژگي هاي ارتباط زبان تن + زبان كلامي 5
ارتباط كامل 8
زبان تن 8
ارتباط كلامي 8
ارتباط خوب 10
ارتباط بد 11
نفوذ در ديگران 11
نتيجه گيري 13
منابع و مآخذ 14
مقدمه
ديگران بزرگترين سرمايه و منبع قدرت ما هستند. راه استفاده از آن منبع، برقراري رابطة صحيح است. چنانچه اين رابطه را برقرار كنيم هم نياز ديگران را بر آورده كرده ايم كه ما را در حل مسائل ياري مي دهند وهم نياز خود را. پس قدرت ايجاد رابطة صحيح يكي از مهارت هايي است كه افراد بايد داشته باشند . يعني اگر بخواهيم يك دوست خوب، معلم خوب با پدر و مادر خوب و از همه مهمتر يك مشاور خوب و صميمي باشيم به اين مهارت نياز داريم و بايد بتوانيم رابطة صحيح برقرار كنيم. اما ارتباط چيست؟ عده اي از افراد ارتباط را كلمه اي تعريف شده و بي‌نياز از توضيح مي دانند و خود را متخصص ارتباط تلقي مي‌كنند. اما اگر ارتباط آنقدر ساده است پس چرا بعضي از زوج ها در برقراري ارتباط موثر بي اطلاعند و يا چرا بعضي خانواده ها به علت عدم ارتباط صميمي از هم پاشيده شده اند ويا چرا گاهي يك روان پزشك، روان شناس ويا مشاور مراجعان خود را از دست مي دهند .
تعريف ارتباط:
تعداد كم و معمولاً دونفر هست فرآيندي است كه طي آن اطلاعات، معاني، احساسات را از طريق پيام هاي كلامي و غير كلامي با ديگران در ميان مي گذاريم .
ويژگي هاي ارتباطات
1 : ارتباط يك فرايند است.
ارتباط يك فرايند ارسال و دريافت پيام است براي برقراري ارتباط بايد حداقل دو نفر در رويدادهايي مستمد و پويا با هم در گير شوند و طي آن بر يكديگر تأثير و از يكديگر تأثير پذيرند.
مؤلفه هاي فرايند ارتباط
الف ) برقرار كنندگان ارتباط:
در هر ارتباطي وجود طرفين ارتباط الزامي است كه شامل منبع و گيرنده است وفقط زماني فرايند ارتباط شروع ميشود كه منبع پيامي به گيرنده ارسال كند اما ارتباط برقرار كنندگان به طور همزمان هم فرستنده پيام هستند و هم گيرنده آن يعني شخصي الف: در حين صحبت، اثرات گفتارش را نيز بازبيني مي‌كند و در همان حال از شخص ب: اطلاعات مي گيرد.
ب) پيام:
در واقع همان محتواي ارتباط و گوياي منظور ارتباط برقرار كنندگان است.
ج) رسانه :
شيوه خاص انتقال پيام است رسانه نظامي از نمادها يا رمزهاست كه مي تواند به اشكال مختلف، باشد.
د) كانال :
منظور از كانال همان چيزي است كه ارتباط برقرار كنندگان را به هم پيوند مي‌دهد و رسانه را در خود جاي مي‌دهد: كانال هاي ارتباطي عبارت اند از: كانال صوتي ـ شنوايي كه گفتار را ميسر مي‌كند. كانال ژستي ـ بينايي كه ارتباط غير كلامي را تسهيل مي‌كند. كانال شيميايي ـ بويايي كه بوها را در خود جاي مي‌دهد و كانال پوستي ـ لامسه كه مار را قادر مي سازد كه در ارتباط ميان فردي از حس لامسه استفاده كنيم. ما از اين كانال هاـ كه همگي در ارتباط رودر رو بكار گرفته مي شوند ـ مي توانيم همزمان استفاده كنيم.
هـ) فيدبك :
فرستنده از طريق فيدبك هاي دريافتي مي فهمد كه پيام او تا چه حد دريافت شده و چقدر موثر بوده است و با بازبيني واكنش هاي طرف مقابل، ارتباط بعدي را بهبود بخشيده و به نتايج بهتر مي رسد.
و) بافت :
تمام ارتباطات در درون نوعي بافت روي مي دهند و تأثير شديدي نيز از آن بافت مي پذيرند. به عبارت ديگر تعامل در درون چارچوبي روي مي‌دهد. بافت به دو صورت مكاني يا زماني است. براي مثال در آسانسور بخاطر محدوديت محيط فيزيكي رفتار هايمان محدود است. (بافت مكاني)
2) ارتباط يك تبادل است:
تبادل ارتباط يعني برقرار كنندگان ارتباط در فرآيندي پويا درگير شده، بر هم تأثير گذاشته و از هم تأثير مي پذيرند.
3) ارتباط اجتناب ناپذير است:
در موقعيت هاي اجتماعي كه افراد از حضور هم آگاهند و تحت تأثير كارهاي يكديگر هستند گريزي از ارتباط نيست. در واقع هر گاه رفتار طرفين وابسته به يكديگر باشد وحتي اندكي نفوذ ميان فردي وجود داشته باشد مي توان گفت كه دو طرف ارتباط دارند.
4) ارتباط هوشمند است:
دوديدگاه كاركرد، ارتباط پديده اي بي هدف و بي فايده نيست. بلكه افراد مي خواهند از ارتباط خود به نتيجه اي مطلوب برسند وهمين هدفمندي است كه نيروي محركه ارتباط را افزايش مي‌دهد و تبادل مورد نظر را جهت دار مي‌كند.
5) ارتباط برگشت ناپذير است:
وقتي پيامي را رسانديم ديگر نمي توانيم آن را پس بگيريم. گاهي با فاش كردن يك راز اعتماد ديگران را از خودمان سلب مي‌كنيم. اما ديگر كار از كار گذشته است. آگاهي از جنبه هاي غير كلامي ارتباط و اثرات آن بر تعادل اجتماعي ما، كمك مي‌كند تا در تفسير نشانه ها مهارت بيشتري يابيم و برداشت هاي ديگران را بهتر كنترل كنيم. كل تعامل اجتماعي بستگي به تأثير و تاثر متقابل پيامهاي متقابل كلامي و غير كلامي دارد.
ارتباط كامل : زبان تن + زبان كلامي
زبان تن :
بيش از نيمي از مكالمات رودرروي ما غير كلامي است. زبان تن ـ قبل از آنكه حرفي بزنيم ـ احساسات و نگرش هاي ما را مخابره مي‌كند. اغلب كساني كه نمي توانند خوب ارتباط برقرار كنند متوجه حالت بدن خود مثل دست هاي دائماً ضربدري روي سينه و عدم تماس چشمي و تبسم نكردن نيستند، ما با نخستين علامات خود ارزيابي و قضاوت مي شويم و اگر اين اشارات اوليه دوستانه نباشد داشتن يك ارتباط خوب كمي دشوار است. پس با زبان تن مناسب مي توان گام بزرگي را در ارتباط برداشت .
تسهيل كننده هاي ارتباط
تبسم :
تبسم خوشايند نشانة گشودگي و تمايل فرد به صحبت كردن است. وقتي شخص تبسم مي‌كند نشان مي‌دهد كه براي طرف مقابل رفتار مثبت قائل شده و طرف مقابل نيز وقتي تبسم او را مي بيند و متوجه تعريف و تمجيد او مي شود تبسمي را تحويل مخاطب مي‌دهد. البته تبسم نبايد مصنوعي باشد. مفهوم اين نيست كه شما در تمامي مواقع بايد شاد باشيد، بلكه در هنگام ديدار كسي كه مي شناسيد يا به كسي بر مي خوريد كه مي خواهيد با او ارتباط برقرا كنيد. لبخند بزنيد در واقع پيام اصلي اين زبان تن اين است كه: فرد به برقراري ارتباط تمايل دارد .
بازوان گشوده :
از بازوان گشوده اين پيام مخابره مي شود كه «من به برقراري ارتباط با شما تمايل دارم و بيا با من حرف بزن»، اما بازوان روي هم افتاده پيام «فاصله بگيريد» و ا ينكه «من تصميم ام را گرفته ام» را مخابره مي‌كند. وقتي روي نيمكتي يا جايي نشسته ايد كه بازوان شما بسته روي هم است اين حالت مدافعي و يا كلاسيك يك فرد متفكر را نشان مي‌دهد. مسلماً افراد از برقراري ارتباط با كسي كه ذهن خود را به بيرون و ديگران بسته اند و روي مسائل خود فكري مي‌كنند تمايلي به ارتباط با او ندارند .
تمايل به جلو:
تمايل به جلو هنگام صحبت با شخص نشان مي‌دهد كه فرد به ارتباط با او علاقمند است گرايش دارد طرف مقابل نيز به ادامه صحبت مشغول شود. اما كساني كه هنگام صحبت از شخص فاصله مي گيرند و دست روي دستان خود مي گذارند اين، حالت تدافي و قضاوت را به شخص مخابره مي‌كند و از آن جا كه ديگران دوست ندارند مورد قضاوت قرار گيرند، از ارتباط با اين افراد اجتناب مي كنيد .
