بخشی از مقاله
امنيت و TCP/IP Stack
TCP/IP يكی از پروتكل های مطرح در عرصه شبكه های كامپيوتری است كه از چهار لايه متفاوت فيزيكی ، شبكه ، حمل و كاربرد تشكيل شده است . شكل زير ارتباط پروتكل چهار لايه ای TCP/IP و مدل مرجع OSI هفت لايه ای را نشان می دهد :
هر لايه دارای مكانيزم های امنيتی ، پروتكل ها و برنامه های مختص به خود می باشد . در ادامه به برخی از امكانات امنيتی متداول و مرتبط با هر يك از لايه های پروتكل TCP/IP اشاره می گردد :
لايه فيزيكی : معادل لايه های اول و دوم مدل مرجع OSI
• Packet Filters ، به منظور استقرار بين يك شبكه داخلی و يك شبكه خارجی طراحی می گردند. برای برخورد مناسب ( ارسال ، نپذيرفتن ، حذف ) با بسته های اطلاعاتی ورودی و يا خروجی از يك شبكه از مجموعه قوانين تعريف شده خاصی استفاده می گردد . ACL ( برگرفته از Access Control List ) روتر ، نمونه ای از يك Packet Filter می باشد .
• NAT ، ( برگرفته از Network Address Translation ) ، مكانيزمی برای ترجمه آدرس است . اكثر كاربران اينترنت با سرعت بالا از NAT استفاده می نمايند . تكنولوژی فوق به منظور تامين امنيت كاربران ، آدرس داخلی آنان را از ديد شبكه های خارجی مخفی نگه می دارد .
• CHAP ( برگرفته از Challenge Handshake Authentication Protocol ) ، يك پروتكل "تائيد" است كه از آن به عنوان گزينه ای جايگزين در مقابل ارسال معمولی و رمز نشده نام و رمز عبور استفاده می گردد . پروتكل فوق از الگوريتم MD5 برای رمزنگاری رمزهای عبور استفاده می نمايد .
• PAP ( برگرفته از Password Authentication Protocol ) . پروتكل فوق ، به عنوان بهترين گزينه امنيتی در لايه فيزيكی مطرح نمی باشد و با ارائه امكاناتی كاربران را ملزم به درج نام و رمز عبور می نمايد . اطلاعات درج شده توسط كاربران به صورت متن معمولی ( رمز نشده ) ارسال می گردد ( مهمترين محدوديت پروتكل PAP ) .
لايه شبكه : معادل لايه سوم مدل مرجع OSI
• PPTP ( برگرفته از Point to Point Tunneling Protocol ) توسط كنسرسيومی متشكل از مايكروسافت و 3com پياده سازی و هدف آن ارائه امكانات لازم به منظور كپسوله سازی داده می باشد . امنيت لازم برای PPTP توسط رمزنگاری Point-to-point مايكروسافت ارائه شده است .
• L2TP : پروتكل VPN فوق به منظور امنيت و بر اساس پروتكل های PPTP و L2F پياده سازی شده است .
• IPsec : از پروتكل فوق به منظور حفاظت بسته های اطلاعاتی IP و دفاع در مقابل حملات شبكه ای استفاده می گردد . IPsec از پروتكل های امنيتی و مديريت كليد پويا استفاده نموده و دارای دو پيكربندی پايه AH ( برگرفته از Authenticated Header ) و ESP ( برگرفته از Encapsulated Secure Payload ) می باشد .
لايه حمل : معادل لايه های چهارم و پنجم مدل مرجع OSI
• SSL ( برگرفته از Secure Sockets Layer ) ، پروتكلی است كه با استفاده از آن به كابران اين اطمينان داده می شود كه به صورت ايمن اقدام به مبادله اطلاعات بر روی شبكه ( نظير اينترنت ) نمايند .
• TLS ( برگرفته از Transport Layer Security ) ، پروتكلی مشابه پروتكل SSL است و از يك رويكرد لايه ای به منظور امنيت داده استفاده می نمايد . TLS از چندين پروتكل زير مجموعه ديگر تشكيل می گردد .
لايه كاربرد : برخی از وظايف لايه پنجم و معادل لايه های ششم و هفتم مدل مرجع OSI
• RADIUS ( برگرفته از Remote Authentication Dial-In User Service ) متداولترين پروتكل تائيد كاربران dialup در دنيای شبكه های كامپيوتری است . پروتكل فوق امكانات لازم برای تائيد و اعطای مجوز لازم به كابران dialup شبكه های كامپيوتری را فراهم می نمايد .
• TACACS ( برگرفته از Terminal Access Controller Access Control System ) ، يك پروتكل "تائيد" قديمی در شبكه های مبتنی بر سيستم عامل يونيكس است كه اين امكان را برای يك سرويس دهنده راه دور فراهم می نمايد تا رمز عبور درج شده توسط كاربران را به يك سرويس دهنده تائيد شده هدايت تا صلاحيت آنان برای استفاده از يك سيستم بررسی گردد .
• Kerberos توسط MIT و به عنوان يك پروتكل تائيد قدرتمند پياده سازی شده است . پروتكل فوق برای تائيد مجوز كاربران در ارتباط با اشياء متفاوت از tickets استفاده می نمايد . Kerberos ، امكانات لازم به منظور رمزنگاری ، پيوستگی داده و محرمانگی را ارائه می نمايد .
• S-MIME ( برگرفته از Secure / Multipurpose Internet Mail Extensions ) ، پروتكلی به منظور ايمن سازی نامه های الكترونيكی است . پروتكل فوق با بهره گيری از امكاناتی نظير رمزنگاری و امضاء ديجيتال ، امنيت نامه های الكترونيكی را تضمين می نمايد .
كارشناسان امينت اطلاعات بر اين عقيده هستند كه چون نمی توان يك شبكه و يا host را صرفا" با استفاده از امكانات امنيتی يك لايه صددرصد ايمن نمود ، می بايست از رويكرد "دفاع در عمق " و يا امنيت لايه ای ( layered security ) استفاده نمود . ايده "دفاع در عمق" می تواند بطرز قابل توجهی كاهش حملات موفقيت آميز را به دنبال داشته باشد .
________________________________________
تشخيص Packet Sniffing در يک شبکه
همه روزه شاهد ابداع فن آوری های جديدی در عرصه دنيای گسترده امنيت اطلاعات می باشيم. ابداع هر فن آوری جديد از يک طرف کارشناسان امنيت اطلاعات را اميدوار به برپاسازی و نگهداری يک شبکه ايمن می نمايد و از طرف ديگر مهاجمان را اميدوار به تدارک حملاتی که شانس موفقيت بيشتری را داشته باشند.
چراکه آنان نيز از آخرين فن آوری های موجود در اين عرصه به خوبی استفاده خواهند کرد . شايد به همين دليل باشد که بسياری از کارشناسان فن آوری اطلاعات و ارتباطات بر اين عقيده هستند ، ماداميکه دانش مهاجمان بيش از کارشناسان امنيت اطلاعات است امکان مقابله منطقی ، ساختيافته و به موقع با بسياری از حملات وجود نخواهد داشت .( چگونه می توان با چيزی مقابله نمود که نسبت به آن شناخت مناسبی وجود ندارد؟ ) .
اين يک واقعيت تلخ در دنيای امنيت اطلاعات است که بسياری از پتانسيل هائی که به منظور تسهيل در امر استفاده کامپيوتر و يا افزايش کارآئی سيستم ايجاد و يا به عنوان محصولات و ابزارهائی در جهت حفاظت و ايمن سازی شبکه های کامپيوتری عرضه می گردند ، توسط مهاجمان و به منظور برنامه ريزی حملات در شبکه های کامپيوتری نيز مورد استفاده قرار خواهند گرفت . اين موضوع در رابطه با packet sniffing نيز صدق می کند .
packet sniffing چيست ؟
يکی از قديمی ترين روش های سرقت اطلاعات در يک شبکه ، استفاده از فرآيندی موسوم به packet sniffing است . در اين روش مهاجمان از تکنيک هائی به منظور تکثير بسته های اطلاعاتی که در طول شبکه حرکت می کنند ، استفاده نموده و در ادامه با آناليز آنان از وجود اطلاعات حساس در يک شبکه آگاهی می يابند .
امروزه پروتکل هائی نظير IPSec به منظور پيشگيری از packet sniffing طراحی شده است که با استفاده از آن بسته های اطلاعاتی رمزنگاری می گردند . در حال حاضر تعداد بسيار زيادی از شبکه ها از تکنولوژی IPSec استفاده نمی نمايند و يا صرفا" بخش اندکی از داده های مربوطه را رمزنگاری می نمايند و همين امر باعث شده است که packet sniffing همچنان يکی از روش های متداول به منظور سرقت اطلاعات باشد .
يک packet sniffer که در برخی موارد از آن به عنوان network monitor و يا network analyzer نيز ياد می شود ، می تواند توسط مديران شبکه به منظور مشاهده و اشکال زدائی ترافيک موجود بر روی شبکه استفاده گردد تا به کمک آن بسته های اطلاعاتی خطاگونه و گلوگاه های حساس شبکه شناسائی و زمينه لازم به منظور انتقال موثر داده ها فراهم گردد
به عبارت ساده تر ، يک packet sniffer تمامی بسته های اطلاعاتی که از طريق يک اينترفيش مشخص شده در شبکه ارسال می گردند را حمع آْوری تا امکان بررسی و آناليز آنان فراهم گردد . عموما" از برنامه های packet sniffer به منظور جمع آوری بسته های اطلاعاتی به مقصد يک دستگاه خاص استفاده می گردد. برنامه های فوق قادر به جمع آوری تمامی بسته های اطلاعاتی قابل حرکت در شبکه صرفنظر از مقصد مربوطه نيز می باشند .
يک مهاجم با استقرار يک packet sniffer در شبکه ، قادر به جمع آوری و آناليز تمامی ترافيک شبکه خواهد بود . اطلاعات مربوط به نام و رمز عبور عموما" به صورت متن معمولی و رمز نشده ارسال می گردد و اين بدان معنی است که با آناليز بسته های اطلاعاتی ، امکان مشاهده اينگونه اطلاعات حساس وجود خواهد داشت .
يک packet sniffer صرفا" قادر به جمع آوری اطلاعات مربوط به بسته های اطلاعاتی درون يک subnet مشخص شده است . بنابراين يک مهاجم نمی تواند يک packet sniffer را در شبکه خود نصب نمايد و از آن طريق به شبکه شما دستيابی و اقدام به جمع آوری نام و رمز عبور به منظور سوء استفاده از ساير ماشين های موجود در شبکه نمايد . مهاجمان به منظور نيل به اهداف مخرب خود می بايست يک packet sniffer را بر روی يک کامپيوتر موجود در شبکه اجراء نمايند .
نحوه کار packet sniffing
نحوه کار packet sniffing به روشی برمی گردد که شبکه های اترنت بر اساس آن کار می کنند . در يک شبکه اترنت ، هر زمان که کامپيوتری يک بسته اطلاعاتی را ارسال می نمايد ، بسته اطلاعاتی به عنوان يک broadcast ارسال می گردد . اين بدان معنی است که هر کامپيوتر موجود در شبکه بسته های اطلاعاتی ارسالی را مشاهده نموده و بجزء کامپيوتر مقصد ساير دستگاه های موجود از بسته اطلاعاتی صرفنظر خواهند کرد . packet sniffing با کپی يک نسخه از بسته های اطلاعاتی ارسالی در شبکه، فعاليت خود را سازماندهی می نمايد .
آيا روش هائی به منظور تشخيص وجود يک packet sniffer در شبکه وجود دارد ؟
تشخيص وجود يک packet sniffer بر روی شبکه کار آسانی نخواهد بود . برنامه های فوق به صورت passive در شبکه عمل نموده و به سادگی اقدام به جمع آوری بسته های اطلاعاتی می نمايند .خوشبختانه ، امروزه با استفاده از روش هائی می توان وجود احتمالی يک packet sniffer را در شبکه تشخيص داد .
روش های تشخيص packet sniffing در شبکه
همانگونه که اشاره گرديد تشخيص اين موضوع که يک فرد در يک بازه زمانی محدود و همزمان با حرکت بسته های اطلاعاتی در شبکه از يک packet sniffer استفاده می نمايد ، کار مشکلی خواهد بود . با بررسی و آناليز برخی داده ها می توان تا اندازه ای اين موضوع را تشخيص داد :
• استفاده از امکانات ارائه شده توسط برخی نرم افزارها : در صورتی که مهاجمان دارای منابع محدودی باشند ممکن است از برنامه کاربردی Network Monitor برای packet sniffing استفاده نمايند .
يک نسخه محدود از Network Monitor به همراه ويندوز NT و 2000 و يک نسخه کامل از آن به همراه SMS Server ارائه شده است . برنامه فوق ، گزينه ای مناسب برای مهاجمانی است که می خواهند در کوتاه ترين زمان به اهداف خود دست يابند چراکه استفاده از آن در مقايسه با ساير نرم افزارهای مشابه راحت تر است . خوشبختانه می توان بسادگی از اجرای اين برنامه توسط ساير کاربران در يک شبکه ، آگاهی يافت . بدين منظور کافی است از طريق منوی Tools گزينه Identify Network Monitor Users را انتخاب نمود .
• بررسی سرويس دهنده DNS : در صورتی که مهاجمان از يکی از صدها نرم افزار ارائه شده برای packet sniffing استفاده نمايند ، امکان تشخيص سريع آن همانند برنامه Network Monitor وجود نخواهد داشت . توجه داشته باشيد که يک روش صدرصد تضمينی به منظور تشخيص وجود يک برنامه packet sniffing در شبکه وجود ندارد ولی با مشاهده نشانه هائی خاص می توان احتمال وجود packet sniffing در شبکه را تشخيص داد . شايد بهترين نشانه وجود يک packet sniffing در شبکه به بانک اطلاعاتی سرويس دهنده DNS برگردد .
سرويس دهنده DNS وظيفه جستجو در بانک اطلاعاتی به منظور يافتن نام host و برگرداندن آدرس IP مربوطه را بر عهده دارد . در صورتی که مهاجمی يک packet sniffing را اجراء نمايد که اسامی host را نمايش می دهد ( اکثر آنان چنين کاری را انجام می دهند ) ، ماشينی که فرآيند packet sniffing را انجام می دهد يک حجم بالا از درخواست های DNS را اجراء می نمايد .
در مرحله اول سعی نمائيد ماشينی را که تعداد زيادی درخواست های DNS lookups را انجام می دهد ، بررسی نمائيد . با اين که وجود حجم بالائی از درخواست های DNS lookup به تنهائی نشاندهنده packet sniffing نمی باشد ولی می تواند به عنوان نشانه ای مناسب در اين زمينه مطرح گردد . در صورتی که به يک ماشين خاص در شبکه مشکوک شده ايد ،
سعی نمائيد يک ماشين طعمه را پيکربندی و آماده نمائيد . ماشين فوق يک کامپيوتر شخصی است که کاربران از وجود آن آگاهی ندارد . پس از اتصال اين نوع کامپيوترها به شبکه ، يک حجم بالا ی ترافيک بر روی شبکه را ايجاد نموده و به موازات انجام اين کار درخواست های DNS را بررسی نمائيد تا مشخص گردد که آيا ماشين مشکوک يک درخواست DNS را بر روی ماشين طعمه انجام می دهد . در صورتی که اينچنين است می توان با اطمينان گفت که ماشين مشکوک همان ماشين packet sniffing است .
• اندازه گيری زمان پاسخ ماشين های مشکوک : يکی ديگر از روش های متداول برای شناسائی افرادی که از packet sniffing استفاده می نمايند ، اندازه گيری زمان پاسخ ماشين مشکوک است . روش فوق مستلزم دقت زياد و تا اندازه ای غيرمطمئن است . بدين منظور از دستور Ping ماشين مشکوک به منظور اندازه گيری مدت زمان پاسخ استفاده می شود . بخاطر داشته باشيد فردی که عمليات packet sniffing را انجام می دهد تمامی بسته های اطلاعاتی را کپی نخواهد کرد ، چراکه حجم اطلاعات افزايش خواهد يافت .
آنان با تعريف يک فيلتر مناسب، صرفا" بسته های اطلاعاتی مورد علاقه خود را تکثير می نمايند (نظير آنانی که برای تائيد کاربران استفاده می گردد ) . بنابراين از تعدادی از همکاران خود بخواهيد که چندين مرتبه عمليات log in و log out را انجام داده و در اين همين وضعيت مدت زمان پاسخ کامپيوتر مشکوک را محاسبه نمائيد . در صورتی که مدت زمان پاسخ زياد تغيير نکند ، آن ماشين احتمالا" عمليات packet sniffing را انجام نمی دهد ولی در صورتی که زمان پاسخ کند گردد ، اين احتمال وجود خواهد داشت که ماشين مشکوک شناسائی شده باشد.
• استفاده از ابزارهای مختص AntiSniff : شرکت های متعددی اقدام به طراحی و پياده سازی نرم افزارهائی به منظور رديابی و شناسائی packet sniffing نموده اند . برنامه های فوق از روش های اشاره شده و ساير روش های موجود به منظور شناسائی packet sniffing در يک شبکه استفاده می نمايند .
________________________________________
آشنائی با حملات DoS
شايد تاکنون شنيده باشيد که يک وب سايت مورد تهاجمی از نوع DoS قرار گرفته است . اين نوع از حملات صرفا" متوجه وب سايت ها نبوده و ممکن است شما قربانی بعدی باشيد. تشخيص حملات DoS از طريق عمليات متداول شبکه امری مشکل است ولی با مشاهده برخی علائم در يک شبکه و يا کامپيوتر می توان از ميزان پيشرفت اين نوع از حملات آگاهی يافت .
حملات از نوع ( DoS ( denial-of-service
در يک تهاجم از نوع DoS ، يک مهاجم باعث ممانعت دستيابی کاربران تائيد شده به اطلاعات و يا سرويس های خاصی می نمايد . يک مهاجم با هدف قرار دادن کامپيوتر شما و اتصال شبکه ای آن و يا کامپيوترها و شبکه ای از سايت هائی که شما قصد استفاده از آنان را داريد ، باعث سلب دستيابی شما به سايت های Email ، وب سايت ها ، account های online و ساير سرويس های ارائه شده بر روی کامپيوترهای سرويس دهنده می گردد .
متداولترين و مشهودترين نوع حملات DoS ، زمانی محقق می گردد که يک مهاجم اقدام به ايجاد يک سيلاب اطلاعاتی در يک شبکه نمايد . زمانی که شما آدرس URL يک وب سايت خاص را از طريق مرورگر خود تايپ می نمائيد ، درخواست شما برای سرويس دهنده ارسال می گردد . سرويس دهنده در هر لحظه قادر به پاسخگوئی به حجم محدودی از درخواست ها می باشد، بنابراين اگر يک مهاجم با ارسال درخواست های متعدد و سيلاب گونه باعث افزايش حجم عمليات سرويس دهند گردد ، قطعا" امکان پردازش درخواست شما برای سرويس دهنده وجود نخواهد داشت. حملات فوق از نوع DoS می باشند، چراکه امکان دستيابی شما به سايـت مورد نظر سلب شده است .
يک مهاجم می تواند با ارسال پيام های الکترونيکی ناخواسته که از آنان با نام Spam ياد می شود ، حملات مشابهی را متوجه سرويس دهنده پست الکترونيکی نمايد . هر account پست الکترونيکی ( صرفنظر از منبعی که آن را در اختيار شما قرار می دهد ، نظير سازمان مربوطه و يا سرويس های رايگانی نظير ياهو و hotmail ) دارای ظرفيت محدودی می باشند. پس از تکميل ظرفيت فوق ، عملا" امکان ارسال Email ديگری به account فوق وجود نخواهد داشت . مهاجمان با ارسال نامه های الکترونيکی ناخواسته سعی می نمايند که ظرفيت account مورد نظر را تکميل و عملا" امکان دريافت email های معتبر را از account فوق سلب نمايند .
حملات از نوع ( DDoS (distributed denial-of-service
در يک تهاجم از نوع DDoS ، يک مهاجم ممکن است از کامپيوتر شما برای تهاجم بر عليه کامپيوتر ديگری استفاده نمايد . مهاجمان با استفاده از نقاط آسيب پذير و يا ضعف امنتيی موجود بر روی سيستم شما می توانند کنترل کامپيوتر شما را بدست گرفته و در ادامه از آن به منظور انجام عمليات مخرب خود استفاده نمايند. ارسال حجم بسيار بالائی داده از طريق کامپيوتر شما برای يک وب سايت و يا ارسال نامه های الکترونيکی ناخواسته برای آدرس های Email خاصی ، نمونه هائی از همکاری کامپيوتر شما در بروز يک تهاجم DDOS می باشد . حملات فوق ، "توزيع شده " می باشند ، چراکه مهاجم از چندين کامپيوتر به منظور اجرای يک تهاجم DoS استفاده می نمايد .
نحوه پيشگيری از حملات
متاسفانه روش موثری به منظور پيشگيری در مقابل يک تهاجم DoS و يا DDoS وجود ندارد . عليرغم موضوع فوق ، می توان با رعايت برخی نکات و انجام عمليات پيشگيری ، احتمال بروز چنين حملاتی ( استفاده از کامپيوتر شما برای تهاجم بر عليه ساير کامپيوتر ها ) را کاهش داد .
• نصب و نگهداری نرم افزار آنتی ويروس ( جايگاه نرم افزارهای ضدويروس ) .
• نصب و پيکربندی يک فايروال ( فايروال چيست ؟ )
• تبعيت از مجموعه سياست های خاصی در خصوص توزيع و ارائه آدرس Email ( توصيه هائی برای کاهش Spam ) .
چگونه از وقوع حملات DoS و يا DDoS آگاه شويم ؟
خرابی و يا بروز اشکال در يک سرويس شبکه ، همواره بدليل بروز يک تهاجم DoS نمی باشد . در اين رابطه ممکن است دلايل متعددی فنی وجود داشته و يا مدير شبکه به منظور انجام عمليات نگهداری موقتا" برخی سرويس ها را غير فعال کرده باشد . وجود و يا مشاهده علائم زير می تواند نشاندهنده بروز يک تهاجم از نوع DoS و يا DDoS باشد :
• کاهش سرعت و يا کارآئی شبکه بطرز غير معمول ( در زمان باز نمودن فايل ها و يا دستيابی به وب سايت ها ) .
• عدم در دسترس بودن يک سايـت خاص (بدون وجود دلايل فنی )
• عدم امکان دستيابی به هر سايتی (بدون وجود دلايل فنی )
• افزايش محسوس حجم نامه های الکترونيکی ناخواسته دريافتی
در صورت بروز يک تهاجم ، چه عملياتی را می بايست انجام داد ؟
حتی در صورتی که شما قادر به شناسائی حملات از نوع DoS و يا DDoS باشيد ، امکان شناسائی مقصد و يا منبع واقعی تهاجم ، وجود نخواهد داشت . در اين رابطه لازم است با کارشناسان فنی ماهر ، تماس گرفته تا آنان موضوع را بررسی و برای آن راهکار مناسب را ارائه نمايند .
• در صورتی که برای شما مسلم شده است که نمی توانيد به برخی از فايل ها ی خود و يا هر وب سايتی خارج از شبکه خود دستيابی داشته باشيد ، بلافاصله با مديران شبکه تماس گرفته و موضوع را به اطلاع آنان برسانيد . وضعيت فوق می تواند نشاندهنده بروز يک تهاجم بر عليه کامپيوتر و يا سازمان شما باشد .
• در صورتی که وضعيت مشابه آنچه اشاره گرديد را در خصوص کامپيوترهای موجود در منازل مشاهده می نمائيد با مرکز ارائه دهنده خدمات اينترنت ( ISP ) تماس گرفته و موضوع را به اطلاع آنان برسانيد . ISP مورد نظر می تواند توصيه های لازم به منظور انجام عمليات مناسب را در اختيار شما قرار دهد .
________________________________________
پويش پورت ها
پويش يک پورت فرآيندی است که مهاجمان با استفاده از آن قادر به تشخيص وضعيت يک پورت بر روی يک سيستم و يا شبکه می باشند . مهاحمان با استفاده از ابزارهای متفاوت ، اقدام به ارسال داده به پورت های TCP و UDP نموده و با توجه به پاسخ دريافتی قادر به تشخيص اين موضوع خواهند بود که کدام پورت ها در حال استفاده بوده و از کدام پورت ها استفاده نمی گردد و اصطلاحا" آنان باز می باشند .
مهاجمان در ادامه و بر اساس اطلاعات دريافتی ، بر روی پورت های باز متمرکز شده و حملات خود را بر اساس آنان سازماندهی می نمايند . عملکرد مهاجمان در اين رابطه مشابه سارقانی است که به منظور نيل به اهداف مخرب خود ( سرقت ) ، درابتدا وضعيت درب ها و پنجره های منازل را بررسی نموده تا پس از آگاهی از وضعيت آنان ( باز بودن و يا قفل بودن ) ، سرقت خود را برنامه ريزی نمايند.
