بخشی از مقاله
چکیده
شست پا و مفصل متاتارسال اول، نقش مهمی در الگوي راه رفتن ایفا میکند. بنابراین هرگونه شرایطی که باعث اخلال در عملکرد این اعضا شود، میتواند موجب کاهش در مقدار بازدهی شخص در هنگام راه رفتن شود. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تغییرات مرکز فشار و آنالیز سینماتیکی اندام تحتانی شامل زاویه فلکشن زانو در طول یک سیکل کامل از تماس پاشنه پاي چپ تا تماس پاشنه همان پا در افراد مبتلا به بیرونزدگی شست و مقایسهي آن با افراد نرمال است.
هفت نفر مبتلا به عارضه ذکر شده که از ناحیه شست پاي چپ دچار بیرون زدگی شست شده بودند و سه نفر افراد سالم مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان می-دهد که مرکز فشار در موقعیت انتهاي فاز ایستایش براي افراد مبتلا به عارضه بیرونزدگی شست، تغییرات و ناپایداري بیشتري نسبت به افراد نرمال دارد. کاهش زاویه در فلکشن زانو نیز در موقعیت انتهاي فاز ایستایش و ابتداي فاز آونگش، میتواند دال بر خودداري فرد مبتلا به عارضه بیرونزدگی شست از ایجاد فلکشن زیاد، به منظور کاهش نیروي وارده بر انگشت شست آسیبدیده باشد. در ابتداي تماس پاشنه پا و کمی بعد از آن یعنی در حالت تحمل وزن اختلاف قابل ملاحظهاي بین افراد بیمار و افراد نرمال دیده نمیشود.
١- مقدمه
بیرونزدگی شست پا از عارضههاي مربوط به تغییر شکل پا میباشد که در مراحل اولیه، فقط بر روي مفصل متاتارسال اول تاثیر میگذارد. اما در موارد حاد این عارضه، بر روي مفاصل دیگر پا و نحوه عملکرد مفاصل اندام تحتانی تاثیرگذار خواهد بود. این عارضه شامل انحراف شست پا از حالت نرمال است که موجب افزایش زاویه واروس مفصل متاتارسال اول میشود.
وارد آمدن فشار زیاد به مفصل متاتارسال توسط کفشهاي تنگ، باعث رشد استخوانی و التهاب دردناك کیسهي اطراف مفصل می-شود. در صورتی که این عارضه در مراحل ابتدایی درمان نشود، شست پاي منحرف شده به انگشتان مجاور فشار میآورد و روي آنها میافتد و در نتیجه میتواند عملکرد صحیح مفاصل تحتانی را در هنگام راه رفتن دچار اختلال کند. این عارضه در زنان شایعتر است و با پوشیدن کفشهاي پاشنه بلند و تنگ بدتر میشود. افراد بسیار زیادي تحقیقاتی در زمینه سینماتیک اندام تحتانی به ویژه پا و تاثیر آن بر الگوي راه رفتن انجام دادهاند
. وینتر 1 در سال 1991 یک مدل از پا را به منظور تحلیل سینماتیکی به صورت یک مدل هشت سگمنتی ارائه کرد که کم بودن تعداد افراد مورد آزمایش از محدودیتهاي کار او بود. کارسون2 در سال 2001، مدل چهار سگمنتی را براي پا ارائه داد که این مدل مبناي تحقیقات بعدي قرار گرفت. محدودیت تعداد افراد مورد آزمایش در آزمایشات مربوط به وینتر در سال 2003 توسط ویلیامز جبران شد و کار انجام شده وینتر را با استفاده از همان مدل هشت سگمنتی پا با تعدا افراد مورد آزمایش بیشتري در سال 2003 تکرار کرد.
کورتیس3 در سال 2009 با استفاده از مدل چهار سگمنتی پا به تحلیل سینماتیکی پاي افراد سالم زیر دوازده سال پرداخت. علیرغم تحقیقات گستردهاي که در زمینه سینتیک و سینماتیک اندام تحتانی به ویژه پا در هنگام راه رفتن انجام گرفته است، تحقیقات در زمینه تاثیرات ناهنجاريها و عارضههاي پا بر روي سینماتیک اندام تحتانی و در نتیجه الگوي راه رفتن، کمتر به چشم میخورد.
تاثیر بیرونزدگی شست پا را بر روي الگوي راه رفتن در افراد بالاي پنجاه سال بررسی کرد. در سال 2011، کارن به بررسی تاثیر انواع دفرمیتیهاي پا بر روي تغییرات فشار سطح پا در هنگام راه رفتن پرداخت. در همین سال، کوزاکوا تاثیر این عارضه را بر پلویس و قسمت پایینتنه در هنگام راه رفتن مورد توجه قرار داد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تغییرات مرکز فشار و آنالیز سینماتیکی اندام تحتانی شامل زاویه فلکشن زانو در افراد مبتلا به بیرونزدگی شست و مقایسهي آن با افراد نرمال است.
-2 روش انجام کار
به منظور تحلیل پایداري با استفاده از تغییرات مرکز فشار و همچنین زاویه فلکشن زانو در یک سیکل کامل راه رفتن، یک گروه شامل هفت نفر مبتلا به عارضه بیرونزدگی شست پا همانند شکل - 1 - و یک گروه شامل سه نفر افراد سالم - بدون هیچگونه عارضه در پا - ، مورد آزمایش قرار گرفتند.
شکل . - 1 - عارضه بیرونزدگی شست پا
در این تحقیق سعی شده است که از افراد 35 تا 50 ساله استفاده شود. جدول - 1 - ویژگیهاي افراد دچار عارضه ذکر شدهی مورد آزمایش را نشان میدهد.
جدول - . - 1 ویژگیهاي افراد دچار عارضه بیرونزدگی شست پا
