بخشی از مقاله
چکیده
رهیافت روستاهای هوشمند، مفهوم جدیدی برای جوامع با شبکه های برق مستقل می باشد که با هدف کمک به سیاستگذاران، طراحان و برنامه ریزان اجتماعی- اقتصادی برای تامین الکتریسیته بویژه در مناطق روستایی دور افتاده می باشد و در تلاش در جهت فائق آمدن بر موانع حقیقی دسترسی به انرژی در روستاها با روش شناسی آموزشی و مالی است. براین اساس این پژوهش ابتدا به بررسی تاثیر دسترسی به برق بر کیفیت زندگی و رفاه جامعه می پردازد و سپس چاچوب فرایند برنامه ریزی برای اقدامات محلی جهت تامین برق مستقل را براساس پیشنهادات سازمان اسکان بشر ملل متحد و سازمان حکومت های محلی برای پایداری مطرح می کند و در انتها نقشه راه استفاده از انرژی های پاک برای تامین برق در روستاهای هوشمند بیان می شود.
واژگان کلیدی: طراحی پایدار، برنامه ریزی انرژی روستایی، روستای هوشمند، تامین برق بومی،
مقدمه
دو چالش مهم عمده و بهم پیوسته روبروی جامعه جهانی در قرن 21 عبارتند از: استمرار همه جانبه فقر انرژی و از دست رفتن فرصت های اقتصادی؛ و شدت آشفتگی اقلیمی ناشی از دخالت های انسانی. بخش مهمی از این بحرانها بدون شک به سیستم های تکنولوزی انرژی که تاکنون بخش اعظم انرژی مان را تامین کردند مرتبط هستند: سوخت فسیلی. هم بحران خدمات انرژی و بحران اقلیمی بطور فزاینده ای در طول چند دهه گذشته جدی شده اند.در روستاهای هوشمند دسترسی به خدمات انرژی پایدار بعنوان کاتالیزوری برای توسعه عمل می کند که فراهم اوردن تحصیلات خوب و مراقبت های بهداشتی، دسترسی به آب سالم، تغذیه و بهداشت، رشد بنگاه های اقتصادی برای بهبود درامد را ممکن می سازد و امنیت، تساوی جنسیتی و مردم سالاری را بهبود می دهد.
متاسفانه هنوز 1,3 میلیارد نفر در جهان دسترسی به برق ندارند. بسیاری از انها در روستاهای دورافتاده زندگی می کنند. تا زمانیکه چنین جوامعی به خدمات انرژی نوین دسترسی یابند، پیشرفت های کوچک در این زمینه جهت توسعه اقتصادی شان و بهبود زندگی شان می تواند راه گشا باشد. اگر چه ارتباط بین دسترسی به الکتریسیته و طیف گسترده ای از کالاهای اجتماعی، سخت است و دسترسی به خدمات انرژی بهبود یافته به تنهایی مسیر اطمینان بخشی را به فرصت اقتصادی و بهبود کیفیت زندگی فراهم نمی آورد.براین اساس ابتدا باید به این سوال پاسخ گفت که آیا ارتباط معناداری بین دسترسی به نیروی برق و رفاه جامعه بشری وجود دارد.
در شکل 1، ارتباط بین دسترسی به الکتریسیته در بین کشورها و تنوعی از شاخص های کیفیت زندگی مانند شاخص توسعه انسانی، سنجه رفاه مبتنی بر درآمد ناخالص ملی، امید به زندگی و آموزش نشان داده شده است. همه شاخص ها به طور معنادار و قابل قبولی به صورت خطی با دسترسی به الکتریسیته بهبود می یابند. برای مثال، هم سطح افراد زیر خط فقر و هم میزان مرگ و میر کودکان، با افزایش دسترسی به انرژی کاهش می یابد. این نقش و اهمیت انرژی را در جامعه امروزی بشری نشان می دهد.امروزه حدود 1,3 میلیارد نفر تقریبا %17 جمعیت جهان بدون دسترسی به الکتریسیته هستند و در عوض بر نفت سفید و زیست توده های سنتی شامل باقی مانده های کشاورزی و مدفوع حیوانات متکی اند.
این شکاف دسترسی به خاطر برنامه های توسعه ی شبکه مرکزی برق و جمعیت در حال رشد به قوت خود باقی مانده است. اکثریت جمعیت که به شبکه مرکزی برق دسترسی ندارند در مناطق روستایی قراردارد. پیش بینی های کنونی نشان میدهد که میزان دسترسی به احتمال زیاد تا سال 2030به همین میزان باقی می ماند که سهم معناداری از جمعیت و اقتصاد های بسیاری از کشور های نیازمند را در بر می گیرد.بر طرف کردن نیاز های پایه ای روشنایی مردم و نیاز های ارتباطی اولین قدم مهم بهبود خدمات الکتریسیته مدرن می باشد. حذف روشنایی نفتی از خانوار ها سلامتی امنیت را بهبود می دهد در حالی که به طور معناداری کیفیت و کمیت روشنایی بالاتری را نیز عرضه می دارد. روشنایی مبتنی بر سوخت فسیلی، صنعتی با 20میلیارد دلار را به تنهایی در افریقا در بر می
