بخشی از مقاله
چکیده: در این مقاله، ما بر روی حلالیت باکلوفن با روش وزنسنجی تمرکز کردیم. حلالیت باکلوفن در مخلوط دوتایی - آب + -1هگزیل--4متیل پیریدینیوم برماید - از 293/15 تا 313/15 کلوین تحت فشار اتمسفری اندازهگیری شد. در مخلوط دوتایی حلالیت با افزایش غلظت مایعیونی افزایش یافت. دادههای حلالیت با استفاده از معادلهی اصلاح شدهی آپلبلات و معادلهی نیمه
تجربی Buchowski–Ksiazczak λh فیت شدند.
مقدمه
تعداد زیادی از داروهایی که در عملکرد بالینی استفاده میشوند در آب کم محلول هستند. در طول توسعهی داروها، بسیاری از ترکیبات دارویی منتخب با فعالیت بیولوژیکی بالایی شناخته شدهاند. با وجود این، به علت زیست فراهمی کم، این داروها به صورت بالینی استفاده نمیشوند. بنابراین، یافتن تکنیکی برای حلالیت و توزیع زیستی آنها به جهت گسترش کاربردهای چنین ترکیباتی ضروری می باشد.[1]
به خوبی آشکار است که رفتار حلالیت داروها در مخلوط کمک حلال بسیار مهم است چراکه مخلوطهای کمک حلال مکرراً در روشهای تصفیه، مطالعات پرفرمولاسیون، و... در میان کاربردهای دیگر استفاده میشوند .[2] باکلوفن - -β]آمینومتیل - --4کلروبنزن پروپانوئیک اسید، g/mol [MW =213/67، یک داروی کم محلول است که به طور گسترده در درمان اسپاسم عضلانی استفاده می شود.[3] مایعات یونی دمای اتاق - ILs - دستهی جدیدی از حلالها هستند که در دمای اتاق، زیر 373 کلوین مایع هستند.
این مواد خواص بسیار جالبی از قبیل: فشار بخار کم، غیر قابل اشتعال بودن، پایداری شیمیایی در دمای بالا و حلالیت عالی با ترکیبات معدنی و آلی نشان میدهند. به جهت فشار بخار قابل صرفنظر مایعات یونی، این مواد میتوانند به عنوان جایگزینی برای ترکیبات آلی سمی، قابل اشتعال و فرار استفاده شوند. مایعات یونی از یک کاتیون و آنیون تشکیل شدهاند و میتوان با انتخاب مناسب آنها خواص فیزیکی را تنظیم و کنترل کرد.
مایعات یونی بر پایه کاتیون ایمیدازولیوم و پیریدینیوم دو گروه عمده از این ترکیبات هستند.[4] در این مطالعه حلالیت باکلوفن در مخلوط دوتایی - آب -1 + هگزیل--4متیل پیریدینیوم برماید - از 293/15 تا 313/15 کلوین تحت فشار اتمسفری با روش وزن سنجی اندازهگیری شد. دادههای حلالیت با استفاده از معادلهی اصلاح شدهی آپلبلات و معادلهی نیمه تجربی بوچوسکی و همکاران λh فیت شدند.
بخش تجربی
پودر کریستالی سفید باکلوفن از شرکت دارویی ATRA خریداری شد. مایع یونی -1هگزیل--4متیل پیریدینیوم برماید استفاده شده در این مطالعه با استفاده از روش توضیح داده شده در مقالات[5]، سنتز و خالص سازی شد. روش وزن سنجی جهت تعیین دادههای حلالیت استفاده شد. مقدار اضافی باکلوفن به 10 میلی لیتر مخلوطهای کمک حلال ایجاد شده در فلاسک شیشه ای افزوده شد. سپس مخلوط جامد-مایع به مدت یک ساعت توسط هم زن مکانیکی هم زده شد.
سپس نمونهها به مدت تقریباً پنج روز تا زمانی که شفاف شوند در یک حمام ترموستاته - Lab. Companion, RW-0525G, Jeio Tech Co. - با دقت 0/05 کلوین تحت دمای 40/0± 0/05 سانتی گراد جهت رسیدن به تعادل نگه داری شدند. قبل از نمونهبرداری، سرنگ و فیلتر تا 5/0 درجه سانتی گراد بالاتر از دمای تنظیم شدهی حمام گرم شدند. در نهایت یک میلی لیتر از محلولهای اشباع به بشرهای 5 میلی لیتری که از قبل توزین شده بودند اضافه شدند و فوراً توزین شدند. همهی بشرها در خشک کن قرار گرفتند ومرتباً توزین شدند تا به وزن ثابتی رسیدند.
نتایج و بحث
به ترتیبw1 ، w2 و w3 کسر جرمی باکلوفن و آب و مایع یونی هستند. M1 ، M 2 و M 3 نیز به ترتیب بیان کننده جرم مولکولی باکلوفن و آب و مایع یونی هستند. مقادیر کسر مولی حلالیت
اندازهگیری شده باکلوفن در آب + در رنج دمایی 293/15 تا 313/15 کلوین در جدول1 نشان داده شده است. برای هر مطالعه کسر مولی حلالیت تعادلی باکلوفن تابعی از دما بود و با افزایش دما افزایش یافت. این بررسی در شکل1 مقایسه و نشان داده شده است. همچنین حلالیت باکلوفن با افزایش کسر جرمی مایع یونیافزایش یافت. این رفتار احتمالاً به علت برهم کنش های آب گریز بین باکلوفن و مایع یونی است.
