بخشی از مقاله

چکیده

وقتی آدمی نیاز هایش ارضا می شود و به چیز های مورد علاقه اش دست می یابد احساس و هیجانی در او پدید می آید که از آن به شادی و نشاط تعبیر می شود و با واژه هایی چون شادمانی، سرور، وجد و ... هم معناست. شادی زندگی را خوشایند می سازد و اشتیاق برای پرداختن به فعالیت های اجتماعی را آسان می سازد. شادی دارای گستره وسیعی است اما در یک تقسیم بندی کلی به دو نوع شادی های واقعی، عمیق و تعالی بخش و شادی های گذرا تقسیم می شود. شاد زیستن پاسخی به چگونه زیستن بوده و عامل تقویت اراده انسان است.

"شادی" در سازمان ها دارای اهمیت خاصی بوده، همچنین بر اساس مطالعات صورت گرفته رابطه مستقیمی میان شادی در سازمان و بهره وری برقرار بوده و با افزایش شادی کارکنان بهره وری آنها نیز افزایش می یابد، لذا آموزش شادی در سازمان ها دارای مزایای زیادی بوده و با صرف هزینه ای کم می توان به مزایای پایدار سازمانی و فردی دست یافت. در این مقاله سعی گردیده تا با ارائه تعریفی از شادی و راههای تحقق آن، افراد را به"شاد بودن" تشویق نموده و همچنین با برشمردن مزایا و راهکارهای شادی برای سازمان ها و مدیران و ارائه پیشنهاد، آنها را به ایجاد محیطی شاد برای کارکنان ترغیب نمود.

مقدمه

انسان به طور فطری از غم گریزان و به سوی شادی در حرکت است. شادی و نشاط نه تنها بر روح و روان انسان، بلکه بر جسم او نیز تأثیر می گذارد. از نگاه اجتماعی، نیز شادمانی، قلب ها را به یکدیگر نزدیک و ترس، نگرانی، ناکامی و بدگمانی را بی اثر می کند. ارسطو می گوید: »شادی، بهترین چیزهاست و آن قدر اهمیت دارد که دیگر چیزها وسیله به دست آوردن آن هستند.« دین مقدس اسلام نیز که تأمین کننده صلاح دنیا و آخرت آدمی است، شادی های مناسب و حلال را تأیید می کند و پیروانش را از افسردگی و بی حالی برحذر می دارد.

مواردی مانند قدر زحمت ها و خوبی دیگران را به نیکی دانستن، از موهبت های الهی لذت بردن، مثبت عمل کردن و مثبت اندیشیدن، گشاده رو بودن، در زمان حال زندگی کردن، خودآرایی و آراستگی ظاهر و رضایت داشتن از زندگی، از نمونه های شادی هستند که می توان آنها را در زندگی تجربه کرد. ارتباط مستقیم شادی کارکنان و بهره وری سازمانها موجب گردیده تا سازمانها جهت دستیابی به بهره وری بیشتر اقدام به ایجاد آموزش های شادی برای کارکنان خود نموده و آنها را ترغیب نمایند تا شاد بوده و این شادی را به خانه های خود نیز ببرند.

تعریف شادی

وقتی آدمی نیاز هایش ارضا می شود و به چیز های مورد علاقه اش دست می یابد احساس و هیجانی در او پدید می آید که از آن به شادی و نشاط تعبیر می شود و با واژه هایی چون شادمانی، سرور، وجد و ... هم معناست. شادی زندگی را خوشایند می سازد و اشتیاق برای پرداختن به فعالیت های اجتماعی را آسان می سازد. ارسطو پروراندن عالیترین صفات و خصایص انسانی را شادمانی می داند. یعنی شادی تنها در لذتهای مادی و گذرا خلاصه نمی شود، شادمانی واقعی در نزدیک شدن به هدف والای آفرینش و آراسته شدن به خصلت ها و خوی های انسانی و الهی است.

به طور خلاصه می توان گفت شادی به طور مطلق امکان پذیر نیست و هر انسانی مطابق جهان بینی و اندیشه های خود اگر به چیز های مورد علاقه اش برسد و از زندگی اش رضایت داشته باشد در خود احساس شادی می نماید. شادی از انفعالات و کیفیات انسانی محسوب شده و زاده تاثر نفس از امری مطلوب و دوست داشتنی است. درروایات آمده است که معصومان و مومنان حزن و اندوهشان در دلشان و شادی و سرورشان در چهره شان است.

در فرهنگ شیعی "شادی" دارای معنا و تفسیر خاصی می باشد. حضرت علی - ع - در نامه 22 نهج البلاغه به عبد االله بن عباس می فرمایند: پس باید شادی تو از دسترسی به امور آخرتت باشد و حسرتت از آنچه از آخرت از دست داده ای. شادی واژه ای فارسی است که در معنای حاصل مصدری به کار می رود و مهم ترین برابر های آن عبارتند از: شادمانی، خوشحالی، بهج، بهجت، استبهاج، بشاشت، مسرت، نشاط، طرب، ارتیاح، وجد، انبساط، سرور، فرح، مرحان، خوشدلی، رامش و ... شادی مجموعه ای از صفات مختلف مانند مثبت اندیشی، مهربانی، بخشش، پذیرش خود و دیگران و شاکر بودن است. هر فردی می تواند کاملا از روی میل و اراده بر صفات فوق تاثیر گذاشته و با تقویت آنها به شادی و نشاط زندگی خود بیفزاید.

در دانش روانشناسی تعریف های پراکنده ای از هیجان شادی شده است و در آنها شادی به عنوان ترکیبی از عاطفه مثبت بالا و عاطفه منفی پایین و احساس مثبتی که از حس ارضا و پیروزی ناشی می شود، معنی شده است. هنری مور می گوید:یکی از غریبترین نشانه های مشخص عصر ما که کم تر قابل تفسیر است غفلت روانشناسان از موضوع شادی است یعنی همان حالت درونی که افلاطون و ارسطو و تقریبا تمام متفکران برجسته گذشته آن را بهترین متاعی دانسته اند که از راه فعالیت قابل حصول است.

انواع شادی و شادمانی

نشاط و شادمانی گستره ای وسیع دارد اما در یک تقسیم بندی می توان آن را به دو قسمت تقسیم کرد :

-1 شادی های واقعی ، عمیق و تعالی بخش:

امام علی - ع - می فرمایند: - - شادی انسان از بدست آوردن چیزی است که هرگز آن را از دست ندهد - -

و برای او مفید خواهد بود هم چنین این شادی از آثار ایمان مذهبی است،که مذهب بر زمینه های پیدایش شادی سفارش کرده و نشانه هایش را ستوده و راه رسیدن به آن و بهره مندی کامل از آن را پیش رو قرار داده است.

راز و نیاز عاشقانه دعا و نیایش با شور و حال، نماز با حضور قلب، کمک به انسانی افتاده نوازش یتیمی غمگین، سیر کردن گرسنه ای بی نوا، دیدار بستگان، گفتگو با دوستی صمیمی، ابراز عشق به همسر و فرزندان و ... که همگی مصادیق ایجاد سرور در دلها است و از سفارشهای دین می باشد ، همان سرور و نشاطی را به دنبال دارد که دیدن بهار طرب انگیز و صبح پر لطافت و قطره ای شبنم بر رخسار گل سرخ و زمزمه ی جویبار و وزش نسیم روح اقرا دارد، بلکه بیشتر چرا که در روایت داریم - - در بهشت خانه ای وجود دارد به نام خانه شادی و تنها کسی که یتیمان و بچه ها را خوشحال کند به آن داخل می شود. - - و لذت شادی آخرت بسیار پایدارتر است .

-2  شادی های گذرا :

که به سبب هیجانات موقت و عوامل ساختگی و فعالیتهای زیانبار پدید می آید مانند شادی ناشی از مصرف مواد

مخدر و موسیقی های مبتذل و ....

عواملی که افراد را شاد می کند عبارتند از:

-1همکاران پشتیبان و صمیمی

-2کار لذت بخش

-3رییس یا مدیر خوب

-4تعادل کاری و زندگی مناسب

-5کار متنوع -6اعتقاد به اینکه کاری که انجام می دهیم با ارزش است.

در متن اصلی مقاله به هم ریختگی وجود ندارد. برای مطالعه بیشتر مقاله آن را خریداری کنید